Symboliczne ukazanie wygnania ludu
1 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
2 Synu człowieczy! Mieszkasz pośród domu przekory, który ma oczy, aby widzieć, a jednak nie widzi, ma uszy, aby słyszeć, a jednak nie słyszy, gdyż to dom przekory.
3 Ty więc, synu człowieczy, przygotuj sobie toboły wygnańca, udaj się na wygnanie w dzień na ich oczach i przenieś się na ich oczach z miejsca swojego pobytu na inne miejsce — może spostrzegą, że są domem przekory.
4 I wynieś swoje toboły wygnańca w dzień na ich oczach, a sam wyjdź na ich oczach wieczorem — jak ci, których prowadzi się na wygnanie.
5 Na ich oczach wybij w murze otwór i tędy wyjdź!
6 Na ich oczach włóż toboły na ramiona, wyjdź w ciemności i zakryj swoją twarz, abyś nie widział kraju, gdyż wyznaczyłem cię na znak dla domu izraelskiego.
7 I uczyniłem tak, jak mi kazano: W dzień wyniosłem swoje toboły jako toboły wygnańca, wieczorem wybiłem ręcznie otwór w murze i wyszedłem w ciemności, na ich oczach wyniosłem toboły na ramionach.
8 Następnego ranka doszło mnie słowo Pana tej treści:
9 Synu człowieczy! Czy dom izraelski, dom przekory, nie mówił do ciebie: Cóż to robisz?
10 Powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ta wyrocznia dotyczy księcia w Jeruzalemie i całego domu izraelskiego, który w nim mieszka.
11 Mów: Ja jestem dla was znakiem, jak ja zrobiłem, tak im zrobią: Pójdą na wygnanie, do niewoli.
12 A książę, który jest wśród nich, weźmie toboły na ramiona i wyniesie w ciemności, wybije w murze otwór, aby nim się wydostać, zakryje swoją twarz, aby nie widzieć kraju na oczy.
13 I rozciągnę nad nim swoją sieć, i będzie schwytany w moje sidła, i każę go zaprowadzić do Babilonu, do kraju Chaldejczyków, lecz go nie zobaczy i tam umrze.
14 I wszystkich, którzy są dokoła niego, rozproszę na wszystkie strony, jego pomocników i wszystkie jego hufce, i jeszcze miecza za nimi dobędę.
15 I poznają, że Ja jestem Pan, gdy rozproszę ich między narodami i rozpędzę po wszystkich krajach.
16 I tylko niewielu z nich zachowam od miecza, głodu i zarazy, aby opowiadali wśród narodów, do których przyjdą, o wszystkich swoich obrzydliwościach — i poznają, że Ja jestem Pan.
Obrazowe przedstawienie udręk oblężenia
17 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
18 Synu człowieczy! Swój chleb będziesz jadł z drżeniem, a swoją wodę będziesz pił w niepokoju i strachu.
19 I mów do ludu pospolitego: Tak mówi Wszechmocny Pan do mieszkańców Jeruzalemu w ziemi izraelskiej: Swój chleb będą jeść w strachu i swoją wodę będą pić w trwodze, gdyż ich kraj opustoszeje i będzie bez swoich dostatków z powodu bezprawia wszystkich jego mieszkańców.
20 Miasta zamieszkane będą spustoszone, a kraj stanie się pustkowiem, i poznacie, że Ja jestem Pan.
Potwierdzenie ważności przepowiedni prorockich
21 I doszło mnie słowo Pana, tej treści:
22 Synu człowieczy! Cóż to macie za przypowieść o ziemi izraelskiej, która brzmi: Wydłużają się dni, a żadne widzenie nie sprawdza się?
23 Dlatego mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan: Skończę z tą przypowieścią i już jej nie będą powtarzali w Izraelu. A raczej przemów do nich tak: Bliskie są dni, kiedy spełni się każde widzenie.
24 Bo nie będzie już pośród domu izraelskiego żadnego fałszywego widzenia i żadnej złudnej wróżby.
25 Gdyż Ja, Pan, wypowiem Słowo; a co Ja wypowiem, to się stanie i już się nie odwlecze. Zaiste, jeszcze za waszych dni, domu przekory, wypowiem Słowo i wykonam je — mówi Wszechmocny Pan.
26 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
27 Synu człowieczy! Oto dom izraelski mówi: Widzenia, które ten ogląda, dotyczą późniejszych dni, i o dalszych czasach on prorokuje.
28 Dlatego tak powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Żadne słowo, które Ja wypowiadam, już się nie odwlecze; słowo, które Ja wypowiadam, spełni się — mówi Wszechmocny Pan.
Czyny symboliczne
1 Doszło do mnie słowo Pana: 2 Synu człowieczy, mieszkasz w domu przekornym, gdzie mają oczy, żeby widzieć, a nie widzą. Mają uszy, żeby słyszeć, a nie słyszą, bo oni są domem buntowniczym. 3 Ty zaś, synu człowieczy, zrób sobie tobołek wygnańca i wyprowadź się w dzień, aby widzieli. Wyjdziesz ze swego miejsca na inne, aby zobaczyli. Może zobaczą, bo oni są domem buntowniczym. 4 W dzień, kiedy będą widzieli, wyniesiesz swój tobołek jako tobołek wygnańca. Ty zaś wyjdziesz wieczorem w ich obecności, jak wychodzą uprowadzeni. 5 Gdy będą patrzyli przebij sobie mur i wyjdź przez niego. 6 Włożysz tobołek na ramiona w ich obecności, wyjdziesz gdy zapadnie głęboka ciemność, zasłonisz swą twarz i nie będziesz widział kraju, ponieważ dałem cię jako znak dla domu Izraela.
7 I zrobiłem tak, jak mi nakazano. Mój tobołek, jako tobołek wygnańca, wyniosłem za dnia. Wieczorem ręką przebiłem sobie mur, wyszedłem, gdy zapadła głęboka ciemność, w ich obecności na barki włożyłem tobołek.
8 Rano doszło do mnie słowo Pana: 9 Synu człowieczy, czy mówił ci dom Izraela, dom przekorny: Co ty robisz? 10 Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia dotyczy księcia w Jerozolimie i całego domu Izraela – tych, którzy są w nich. 11 Mów: Ja jestem dla was znakiem. Jak ja uczyniłem, tak będzie im uczynione. Pójdą na wygnanie, w niewolę. 12 Książę, który jest pośród nich, gdy zapadnie głęboka ciemność, będzie niósł tobołek na ramionach, wyjdzie przez mur. Przebiją go, żeby wyjść przez niego. Zakryje swoją twarz i nie zobaczy tego kraju. 13 Zastawię na niego Moją sieć i zostanie schwytany w Moje sidło. Zaprowadzę go do Babilonu, ziemi Chaldejczyków, ale jej nie zobaczy i tam umrze. 14 Wszystkich zaś, którzy go otaczali, straż i wszystkie jego oddziały, rozpędzę na wszystkie strony i miecza na nich dobędę. 15 Poznają, że Ja jestem Panem, gdy ich rozproszę między narodami i rozrzucę ich po krajach. 16 Ale sprawię, że niewielu spośród nich ocaleje od miecza, głodu i zarazy, żeby opowiedzieli wszystkie swoje obrzydliwości narodom tam, dokąd przybędą, i poznają, że Ja jestem Panem.
17 Doszło do mnie słowo Pana: 18 Synu człowieczy, swój chleb będziesz jadł z drżeniem. Swoją wodę będziesz pił w trwodze i ze strachem. 19 Powiedz ludowi tego kraju: Tak mówi Pan Bóg mieszkańcom Jerozolimy w ziemi Izraela: W trwodze będą jedli swój chleb i w przygnębieniu będą pili swoją wodę, ponieważ ich kraj będzie pozbawiony swego bogactwa z powodu przemocy wszystkich, którzy w nim mieszkają. 20 Zamieszkałe miasta zostaną zniszczone, a kraj stanie się pustkowiem. I poznacie, że Ja jestem Panem.
Słowo Pana się urzeczywistni
21 Doszło do mnie słowo Pana: 22 Synu człowieczy, co ma znaczyć to wasze powiedzenie powtarzane na ziemi Izraela: Dni płyną, a każde widzenie zawodzi? 23 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Skończę z tym powiedzeniem i nie będą go więcej wypowiadać w Izraelu. Tak im powiedz: Przybliżyły się dni, spełni się każde widzenie, 24 bo nie będzie więcej żadnego daremnego widzenia i złudnej wróżby pośród domu Izraela, 25 gdyż Ja, Pan, mówię, a słowo, które wypowiadam, się spełnia, dłużej nie zwleka. Za waszych dni bowiem, domu przekorny, wypowiem słowo i je spełnię – wyrocznia Pana Boga.
26 Doszło do mnie słowo Pana: 27 Synu człowieczy, oto dom Izraela mówi: Widzenie, które on ma, jest na dalekie dni, na czasy odległe on prorokuje. 28 Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Nie odwlecze się już dłużej żadne Moje słowo. Słowo, które wypowiem, spełni się – wyrocznia Pana Boga.