Odnowienie przymierza
1 Król rozesłał więc wezwanie i zgromadzili się u niego wszyscy starsi z Judy i z Jeruzalemu.
2 Potem król wstąpił do świątyni Pana, a z nim wszyscy mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, i kapłani, i prorocy, i cały lud od najmniejszych do największych i kazał odczytać przed nimi wszystkie słowa księgi przymierza, znalezionej w świątyni Pana.
3 Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przed Panem przymierze, że będą naśladować Pana i przestrzegać jego przykazań i rad, i ustaw z całego serca i z całej duszy, przywracając ważność słowom tego przymierza, spisanym w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.
Oczyszczenie świątyni
4 Potem król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom drugorzędnym i odźwiernym wynieść z przybytku Pana wszystkie naczynia sporządzone dla Baala, dla Aszery i dla całego zastępu niebieskiego i spalić je poza Jeruzalemem na polach nad Kidronem, a ich popiół zanieść do Betel.
Radykalne wytępienie kultu bałwochwalczego w całym kraju
5 I złożył z urzędu bałwochwalczych kapłanów, których ustanowili królowie judzcy, aby palili kadzidło na wzgórzach w osiedlach judzkich i wokoło Jeruzalemu, jak również tych, którzy palili kadzidło dla Baala, dla słońca, dla księżyca, dla gwiazd zodiaku i dla całego zastępu niebieskiego.
6 Kazał usunąć Aszerę ze świątyni Pana poza Jeruzalem do doliny Kidron i spalić ją w dolinie Kidron, zetrzeć ją w proch i proch z niej wyrzucić na cmentarz pospólstwa.
7 Kazał zburzyć pomieszczenia nierządników, którzy byli w świątyni Pana, gdzie niewiasty tkały zasłony dla Aszery.
8 Kazał ściąć wszystkich kapłanów z osiedli judzkich i zbezcześcił świątynki na wyżynach, w których ci kapłani spalali kadzidło, od Geby aż do Beer-Szeby. Kazał też zburzyć świątynkę wyżynną duchów polnych, która stała u wejścia do bramy Jozuego, przełożonego miasta, po lewej stronie, gdy się wchodzi do miasta.
9 Wszakże kapłanom z świątynek na wyżynach nie wolno było składać ofiar na ołtarzu Pana w Jeruzalemie, wolno im było jednak jeść przaśny chleb w gronie braci.
10 Kazał też zbezcześcić palenisko, znajdujące się w Dolinie Synów Hinnoma, aby już nikt nie oddawał swego syna czy swojej córki na spalenie dla Molocha.
11 Kazał usunąć konie, które królowie judzcy postawili na cześć boga słońca u wejścia do świątyni Pana w pobliżu komnaty eunucha Natanmeleka, która była przy arkadach, a rydwan boga słońca spalić.
12 Ołtarze zaś, które były na dachu górnej komnaty Achaza, zbudowane przez królów judzkich oraz ołtarze, które kazał sporządzić Manasses w obu podwórcach świątyni Pana, kazał król zburzyć i zetrzeć na proch, a proch z nich wyrzucić do doliny Kidronu.
13 Świątynki na wyżynach, które stały naprzeciw Jeruzalemu na południe od Góry Zatracenia, które Salomon, król izraelski, zbudował dla Aszery, ohydy Sydończyków, dla Kamosza, ohydy Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości Ammonitów, król kazał zbezcześcić.
14 Kazał też potrzaskać posągi i powycinać święte gaje, i zapełnić ich miejsce kośćmi ludzkimi.
15 Również i ołtarz w Betel w świątynce wyżynnej, który kazał sporządzić Jeroboam, syn Nebata, przez co wciągnął w grzech Izraela, również ten ołtarz w świątynce wyżynnej kazał zburzyć, świątynkę zaś spalić i zetrzeć na proch oraz spalić posągi Aszery.
16 A gdy Jozjasz odwrócił się, ujrzał groby, które tam były na górze, kazał więc zebrać kości z grobów i spalić je na ołtarzu, bezczeszcząc go w ten sposób zgodnie ze słowem Pana, które wyrzekł mąż Boży, zapowiadający te rzeczy.
17 Następnie zapytał: Co to za pomnik, który tu widzę? Odpowiedzieli mu ludzie z tego miasta: Jest to grobowiec męża Bożego, który przybył z Judei i zapowiedział te rzeczy, których ty dokonałeś z ołtarzem w Betel.
18 Wtedy on rzekł: Pozostawcie go, niech nikt nie rusza jego kości. Zachowali więc te kości wraz z kośćmi proroka, który przybył z Samarii.
19 Także wszystkie świątynki na wzgórzach, które wznieśli królowie izraelscy we wszystkich miejscowościach Samarii, drażniąc Pana, Jozjasz usunął i postąpił z nimi zupełnie tak samo, jak postąpił w Betel.
20 Kazał też wyrżnąć do nogi wszystkich kapłanów wyżynnych, którzy tam byli przy ołtarzach i kazał palić na nich kości ludzkie, po czym powrócił do Jeruzalemu.
21 Następnie rozkazał król całemu ludowi: Obchodźcie Paschę ku czci Pana, Boga waszego, jak jest przepisane w księdze tego przymierza.
22 Nie obchodzono bowiem takiej Paschy od czasów sędziów, którzy sądzili Izraela, przez cały okres królów izraelskich i królów judzkich,
23 Aż dopiero w osiemnastym roku panowania króla Jozjasza obchodzona była ta Pascha ku czci Pana w Jeruzalemie.
24 Jozjasz usunął też wróżbitów i czarodziejów, i bożki domowe, i bałwany, i wszystkie obrzydliwości, jakie pojawiły się w ziemi judzkiej i w Jeruzalemie, aby przywrócić ważność słowom zakonu, zapisanym w księdze, którą znalazł kapłan Chilkiasz w świątyni Pana.
25 Nie było przed nim takiego króla jak on, który by wrócił do Pana z całego swego serca i z całej swojej duszy, i ze wszystkich sił swoich ściśle według zakonu Mojżeszowego; po nim też już nie wystąpił taki jak on.
26 Pan jednak nie wyzbył się zawziętości swojego wielkiego gniewu, który rozgorzał na Judę za wszystkie zniewagi, jakimi znieważył go Manasses.
27 Toteż Pan rzekł: Również i Judę usunę sprzed swego oblicza, jak usunąłem Izraela, i odrzucę to miasto, które wybrałem, Jeruzalem, i świątynię, o której powiedziałem: Tam będzie imię moje.
28 Pozostałe zaś sprawy Jozjasza i wszystko, czego dokonał, zapisane jest w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
Król Jozjasz ginie w bitwie z faraonem Necho pod Megiddo
29 Za jego czasów wyruszył faraon Necho, król egipski, przeciwko królowi asyryjskiemu nad rzekę Eufrat. Gdy król Jozjasz wyprawił się, aby się z nim potykać, ten, gdy go zobaczył, pozbawił go życia pod Megiddo.
30 Dworzanie jego wywieźli go na wozie już umarłego z Megiddo i sprowadzili do Jeruzalemu, i pochowali w jego grobie. Prosty lud zaś wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, i namaściwszy go, obwołali go królem w miejsce jego ojca.
31 Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy objął władzę królewską, a w Jeruzalemie panował trzy miesiące. Matka jego nazywała się Chamutal, była córką Jeremiasza, a pochodziła z Libny.
32 A czynił on to, co złe w oczach Pana, we wszystkim tak, jak czynili jego praojcowie.
Faraon Necho obsadza tron królów judzkich
33 Faraon Necho uwięził go w Ribli, w ziemi Chamat, usuwając go od sprawowania władzy królewskiej w Jeruzalemie i nałożył na kraj jako haracz sto talentów srebra i talent złota.
34 W miejsce Jozjasza ustanowił faraon Necho królem Eljakima, syna Jozjasza, zmieniając jego imię na Jehojakim, Jehoachaza zaś zabrał z sobą; lecz gdy przybył do Egiptu, umarł tam.
35 Jehojakim płacił faraonowi srebrem i złotem, lecz nałożył na kraj podatek, aby móc te pieniądze dostarczyć, według nakazu faraona. Od każdego według oszacowania pobierał srebro i złoto od prostego ludu, aby móc spłacić faraona Necho.
36 Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy objął władzę królewską, a panował jedenaście lat w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Zebudda, była córką Pedajasza z Rumy.
37 A czynił on to, co złe w oczach Pana, we wszystkim tak, jak czynili jego praojcowie.
Odnowienie przymierza
1 Wtedy król rozkazał, by zgromadzić wokół niego całą starszyznę Judy i Jerozolimy. 2 Król wszedł do domu Pana, a z nim wszyscy Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy wraz z kapłanami, prorokami i całym ludem, od najmniejszego do największego. I odczytał im głośno wszystkie słowa Księgi Przymierza znalezionej w domu Pana. 3 Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przed Panem przymierze, że będą chodzić za Panem i będą przestrzegać Jego przykazań, upomnień i ustaw całym sercem i całą duszą, że wypełnią nakazy tego przymierza, spisane w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.
Reforma religijna Jozjasza
4 Król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi i kapłanom drugiego stopnia oraz stróżom progu, aby wynieśli ze świątyni Pana wszelkie naczynia sporządzone dla Baala, Aszery i dla całego wojska niebios. Spalił je poza obrębem Jerozolimy na polach Cedronu, a popiół z nich zaniósł do Betel. 5 Usunął też z urzędu kapłanów pogańskich ustanowionych przez królów Judy, którzy spalali ofiary na wyżynach w miastach judzkich i dookoła Jerozolimy, także tych, którzy palili ofiary Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdozbiorom i całemu wojsku niebios. 6 Z domu Pana usunął Aszerę poza obręb Jerozolimy, do potoku Cedron i spalił ją przy potoku Cedron, starł na proch i rzucił jej proch na groby pospolitego ludu. 7 Zburzył domy mężczyzn oddających się nierządowi sakralnemu w domu Pana, tam, gdzie kobiety tkały okrycia dla Aszery. 8 Sprowadził wszystkich kapłanów z miast Judy, a następnie zbezcześcił wyżyny, na których kapłani palili ofiary, od Geba aż do Beer-Szeby. Zburzył Wyżyny Bram, które znajdowały się przy wejściu do Bramy Jozuego, przełożonego miasta, po lewej stronie, gdy wchodzi się w bramę miasta. 9 Kapłani wyżyn nie przystępowali do ołtarza Pana w Jerozolimie, ale jedli przaśny chleb pośród swoich braci. 10 Jozjasz zbezcześcił także Tofet, które znajdowało się w Dolinie Ben-Hinnom, aby już nikt nie przeprowadzał swego syna ani córki przez ogień dla Molocha. 11 Usunął konie, które królowie Judy postawili ku czci słońca przy wejściu do domu Pana, obok sali eunucha Netan-Meleka, która znajdowała się w obrębie dziedzińca, a rydwany słońca spalił w ogniu. 12 Król zburzył ołtarze, które znajdowały się na dachu górnej komnaty Achaza, a które zbudowali królowie Judy, i ołtarze, które zbudował Manasses na obydwu dziedzińcach domu Pana. Szybko stamtąd usunął, a proch po nich wrzucił do potoku Cedron. 13 Król zbezcześcił także wyżyny znajdujące się naprzeciw Jerozolimy, po prawej stronie Góry Zepsucia, które zbudował Salomon, król izraelski, dla Asztarty, ohydy Sydończyków, dla Kemosza, ohydy Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości Ammonitów. 14 Połamał stele, wyciął aszery i zapełnił ich miejsca ludzkimi kośćmi.
Reforma religijna na północy
15 Nawet ołtarz w Betel, wyżynę zbudowaną przez Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu, nawet ten ołtarz i wyżynę zburzył. Wyżynę spalił, starł na proch, i spalił też aszerę. 16 Gdy Jozjasz się odwrócił i zobaczył groby, które znajdowały się tam na górze, rozkazał zabrać kości z grobów, a następnie spalił je na ołtarzu i zbezcześcił go zgodnie ze słowem Pana, wypowiedzianym przez męża Bożego, który zapowiedział te wydarzenia. 17 Potem zapytał: Co to za pomnik tu widzę? Odpowiedzieli mu ludzie z miasta: To grobowiec męża Bożego, który przyszedł z Judy i przepowiedział te rzeczy, które ty zrobiłeś z ołtarzem w Betel. 18 Wtedy rozkazał: Zostawcie go w spokoju! Niech nikt nie rozrzuca jego kości. Oszczędzono więc jego kości oraz kości proroka, który przybył z Samarii.
19 Jozjasz usunął także wszystkie świątynie wyżyn, które znajdowały się w miastach Samarii, a które wznieśli królowie Izraela, aby doprowadzać Boga do gniewu, i postąpił z nimi tak samo, jak zrobił to w Betel. 20 Wszystkich zaś będących tam kapłanów wyżyn pozabijał na ołtarzach, na których następnie spalił ludzkie kości, i powrócił do Jerozolimy.
Obchody święta Paschy
21 Potem król rozkazał całemu ludowi: Urządźcie Paschę ku czci Pana, waszego Boga, jak zostało napisane w księdze tego Przymierza. 22 Pascha ta bowiem nie była obchodzona od czasów Sędziów, którzy sądzili Izraela, i w okresie panowania królów Izraela i królów Judy. 23 Dopiero w osiemnastym roku rządów króla Jozjasza była obchodzona ta Pascha ku czci Pana w Jerozolimie.
Pozostałe dokonania Jozjasza
24 Jozjasz całkowicie usunął zaklinaczy i wróżbitów, terafim, bożki i wszystkie obrzydliwości, które widziano w ziemi Judy i w Jerozolimie, aby wprowadzić w życie nakazy Prawa spisane w księdze, którą kapłan Chilkiasz znalazł w domu Pana. 25 Nie było przed nim króla podobnego do niego, który by nawrócił się do Pana całym swoim sercem, całą swoją duszą i z całej swojej siły, zgodnie z całym Prawem Mojżesza, ani po nim nie pojawił nikt taki jak on.
26 Pan jednak nie ugasił swojego wielkiego gniewu, ponieważ Jego gniew zapłonął przeciwko Judzie z powodu wszystkich zniewag, którymi obraził Go Manasses. 27 Pan powiedział: Odrzucę Judę sprzed Mojego oblicza, tak jak odrzuciłem Izraela, i odtrącę to miasto, Jerozolimę, którą wybrałem, oraz dom, o którym powiedziałem: Tam będzie Moje Imię!
28 Pozostałe zaś dzieje Jozjasza i wszystko, co uczynił, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
29 Za jego czasów faraon Neko, król Egiptu, wyprawił się przeciwko królowi asyryjskiemu nad rzekę Eufrat. Król Jozjasz wyszedł mu naprzeciw, ale kiedy faraon zobaczył go pod Megiddo, zabił go. 30 Słudzy Jozjasza wywieźli zmarłego z Megiddo na rydwanie, przywieźli go do Jerozolimy i pochowali w grobie. A lud kraju wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, namaścił go i obwołał królem po jego ojcu.
Jehoachaz królem Judy
31 Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy objął rządy, a panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka, córka Jeremiasza z Libny, miała na imię Chamutal. 32 Czynił to, co złe w oczach Pana, jak to czynili we wszystkim jego przodkowie. 33 Faraon Neko uwięził go w Ribli, w kraju Chamat, aby nie panował w Jerozolimie, i na kraj nałożył daninę w wysokości stu talentów srebra i jednego talentu złota. 34 Następnie faraon Neko ustanowił królem Eliakima, syna Jozjasza, zamiast Jozjasza, jego ojca, i zmienił mu imię na Jojakim. Jehoachaza zaś zabrał i uprowadził do Egiptu, gdzie Jehoachaz zmarł. 35 Jojakim dawał faraonowi srebro i złoto, opodatkował jednak kraj, aby dostarczyć srebro według nakazu faraona. Od prostego ludu, od każdego według jego możliwości, pobierał srebro i złoto, aby dać je faraonowi Neko.
Jojakim królem Judy
36 Jojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy objął rządy, i panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka, córka Pedajasza z Rumy, miała na imię Zebudda. 37 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak samo jak to czynili we wszystkim jego przodkowie.