Święto Paschy za króla Jozjasza
(II Król. 23,21—23)1 Jozjasz obchodził w Jeruzalemie Paschę dla Pana. Baranka paschalnego zabili czternastego dnia pierwszego miesiąca.
2 Wyznaczył wtedy kapłanów do ich czynności, zachęcając ich do służby w świątyni Pańskiej.
3 Kazał potem Lewitom, którzy nauczali całego Izraela i byli Panu poświęceni: Wnieście świętą Skrzynię do świątyni, którą zbudował Salomon, syn Dawida, król izraelski; nie trzeba jej już nosić na barkach. Służcie więc Panu, waszemu Bogu, i jego ludowi izraelskiemu,
4 Bądźcie w pogotowiu w swoich grupach według waszych rodów stosownie do przepisu Dawida, króla izraelskiego, i zgodnie z postanowieniem jego syna Salomona.
5 Stójcie w świątyni oddziałami według rodów jako przedstawiciele waszych pobratymców z ludu, po jednym oddziale Lewitów dla jednego rodu.
6 Zabijcie baranka paschalnego i poświęćcie się! Bądźcie gotowi do usługiwania waszym braciom, aby uczynili, według słowa Pańskiego, podanego za pośrednictwem Mojżesza!
7 Jozjasz darował jako ofiarę za lud, za wszystkich obecnych, młode jagnięta i koźlęta w liczbie trzydziestu tysięcy oraz trzy tysiące wołów, wszystko z własnego majątku króla.
8 Także jego książęta darowali dobrowolnie ludowi jako ofiarę za kapłanów i Lewitów: a więc Chilkiasza, Zachariasza i Jechiela, przełożonych świątyni Bożej, dali kapłanom na ofiary paschalne drobnego bydła dwa tysiące sześćset sztuk, a wołów trzysta.
9 Konaniasz zaś i jego bracia Semajasz i Netanael oraz Chaszabiasz, Jeiel i Jozabad, naczelnicy lewiccy, darowali Lewitom na ofiary paschalne drobnego bydła pięć tysięcy, a wołów pięćset.
10 Gdy ustalono służbę Bożą, kapłani stanęli na swych stanowiskach, Lewici w swoich grupach zgodnie z rozkazem królewskim.
11 Zabijali oni baranki paschalne, kapłani zaś kropili odbieraną z ich rąk krwią, podczas gdy Lewici obdzierali je ze skóry.
12 Części przeznaczone na całopalenie odkładali na bok, aby porozdzielać je pomiędzy poszczególne grupy rodowe wśród pospólstwa, by one złożyły je w ofierze Panu, jak jest napisane w księdze Mojżeszowej. Tak samo postąpiono z wołami.
13 Następnie upiekli baranka paschalnego na ogniu, zgodnie z prawem, poświęcone dary zaś gotowali w garnkach, w kotłach i misach i roznosili je szybko całemu ludowi.
14 A potem przygotowali posiłek także dla siebie i dla kapłanów — gdyż kapłani jako potomkowie Aarona byli zajęci składaniem ofiar całopalnych oraz tłuszczów aż do samej nocy — toteż Lewici przygotowali posiłek dla siebie i dla kapłanów, potomków Aarona.
15 Śpiewacy, potomkowie Asafa, trwali na swoich stanowiskach zgodnie z nakazem Dawida, Asafa, Hemana i Jedutuna, jasnowidza królewskiego, tak samo odźwierni przy każdej poszczególnej bramie; nie schodzili ze swoich stanowisk służbowych, gdyż ich bracia, Lewici, przygotowali im posiłek.
16 W ten sposób została ustalona w tym dniu cała służba Boża dla Pana, aby odtąd tak obchodzić Paschę i składać ofiary całopalne na ołtarzu Pana zgodnie z rozkazem króla Jozjasza.
17 I obchodzili synowie izraelscy, którzy w tym czasie tam się znaleźli, Paschę i Święto Przaśników przez siedem dni.
18 Takiej, jak ta Pascha, nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela, ani też żaden król izraelski nie urządził takiej Paschy, jak ta, którą obchodził Jozjasz wraz z kapłanami, Lewitami, z całą Judą i Izraelem, które się zebrały, i z mieszkańcami Jeruzalemu.
19 Obchodzono zaś tę Paschę w osiemnastym roku panowania Jozjasza.
Śmierć Jozjasza w bitwie pod Megiddo
(II Król. 23,28—30)20 Po tym wszystkim, gdy Jozjasz już odnowił świątynię, wyruszył Necho, król egipski, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. Jozjasz wyprawił się, aby się z nim potykać.
21 Wtedy tamten wysłał do niego posłów z takim poselstwem: Co jest między nami, królu judzki? Nie przeciwko tobie dziś wyruszyłem, lecz przeciwko domowi, z którym jestem w stanie wojny. Bóg zaś kazał mi, ażebym się śpieszył. Nie sprzeciwiaj się Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zgubił.
22 Lecz Jozjasz nie zaniechał go, owszem szykował się, aby się z nim rozprawić, nie słuchając słów Necha, które jednak pochodziły z ust Bożych, i ruszył do bitwy na równinie Megiddo.
23 Wtem łucznicy trafili króla Jozjasza. Wtedy król kazał swoim sługom: Wywieźcie mnie stąd, bom ciężko ranny.
24 Jego słudzy wyciągnęli go z wozu bojowego i umieścili na innym wozie, który też do niego należał, i zawieźli go do Jeruzalemu, gdzie umarł i został pochowany w grobach swoich przodków. Cała Juda zaś i Jeruzalem opłakiwały Jozjasza.
25 Jeremiasz ułożył pieśń żałobną o Jozjaszu, a wszyscy śpiewacy i śpiewaczki nucą ją w swych narzekaniach nad Jozjaszem do dnia dzisiejszego; i zaprowadzono to jako zwyczaj w Izraelu. Są też one zapisane w Narzekaniach.
26 Pozostałe zaś sprawy Jozjasza i przejawy jego pobożności, zgodne z tym, co jest napisane w zakonie Pana,
27 I jego dzieje, pierwsze i ostatnie, są zapisane w Księdze Królów Izraelskich i Judzkich.
1 Jozjasz obchodził w Jerozolimie Paschę dla Pana i czternastego dnia pierwszego miesiąca zabito baranka paschalnego. 2 Powołał kapłanów na urzędy i wzmocnił ich w służbie domu Pana. 3 Powiedział do lewitów, którzy nauczali całego Izraela i byli poświęceni Panu: Złóżcie świętą Arkę w domu, który zbudował Salomon, syn Dawida, król Izraela. Nie będzie już dla was ciężarem na barkach. Służcie terazPanu, waszemu Bogu, i Jego ludowi – Izraelowi! 4 Ustawcie się według waszych rodów i według waszych zmian zgodnie z zapisem Dawida, króla Izraela, i zgodnie z pismem Salomona, jego syna. 5 Stójcie w przybytku według podziału rodów waszych braci, synów ludu, i według oddziału rodu lewitów. 6 Zabijcie baranka paschalnego, uświęćcie się i przygotujcie dla waszych braci, postępując według słowa Pana danego za pośrednictwem Mojżesza.
7 Ofiarował więc Jozjasz synom ludu stada owiec, koźlęta – wszystko na ofiarę paschalną, dla wszystkich tam obecnych – w liczbie trzydziestu tysięcy, a wołów trzy tysiące – te były własnością króla. 8 Jego naczelnicy ofiarowali dobrowolne dary dla ludu, kapłanów i lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni domu Bożego, dali kapłanom dwa tysiące sześćset baranków paschalnych i trzysta wołów. 9 Także Konaniasz, Szemajasz i Netaneel, jego bracia, oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, naczelnicy lewitów, ofiarowali lewitom pięć tysięcy baranków paschalnych i pięćset wołów. 10 Służba została przygotowana i kapłani stanęli – każdy na swoim miejscu, a lewici według swych zmian, jak polecił król. 11 Zabijali baranki na ofiarę paschalną, kapłani skrapiali ołtarz ich krwią, a lewici odzierali je ze skóry. 12 Część odkładali na ofiarę całopalną, aby dać ją grupom rodów, synom ludu, aby mogli przynieść ją Panu, jak jest napisane w księdze Mojżesza. Tak samo robili z wołami. 13 Upiekli baranka paschalnego w ogniu zgodnie z przepisami, a to co poświęcone, ugotowali w kotłach, garach i rondlach i szybko roznosili wszystkim synom ludu. 14 Następnie przygotowali dla siebie i dla kapłanów, ponieważ kapłani, potomkowie Aarona, składali całopalenia i tłuszcze aż do nocy, dlatego lewici przygotowywali dla siebie i dla kapłanów, potomków Aarona. 15 Śpiewacy, potomkowie Asafa, byli na swych stanowiskach zgodnie z poleceniem Dawida i Asafa, Hemana i Jedutuna, który był królewskim Widzącym; odźwierni zaś przy każdej bramie nie schodzili ze swej służby, ponieważ ich bracia, lewici, przygotowali dla nich. 16 W tym dniu została przygotowana cała służba Pana, aby obchodzić Paschę i składać ofiary całopalne na ołtarzu Pana, jak polecił król Jozjasz. 17 Obecni tam Izraelici obchodzili w tym czasie Paschę i Święto Przaśników przez siedem dni. 18 W taki sposób Pascha nie była obchodzona w Izraelu od dni proroka Samuela i żaden z królów Izraela nie obchodził tak Paschy, jak obchodził Jozjasz, kapłani i lewici, wszyscy Judejczycy oraz obecny tam Izraelici i mieszkańcy Jerozolimy.
19 Tak obchodzono Paschę w osiemnastym roku królowania Jozjasza.
20 Po tym wszystkim, gdy Jozjasz odnowił świątynię, wystąpił Neko, król Egiptu, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. A Jozjasz wyszedł, aby się z nim spotkać. 21 Neko wysłał do niego posłańców, aby powiedzieli: Czego chcesz ode mnie, królu Judy? Nie jestem dziś przeciwko tobie, lecz przeciwko domowi, z którym jestem w stanie wojny, a Bóg polecił mi się spieszyć. Przestań sprzeciwiać się Bogu, który jest ze mną, a ciebie nie zniszczy. 22 Lecz Jozjasz nie odwrócił się od niego, ponieważ postanowił z nim walczyć. Nie usłuchał słów Neko pochodzących z ust Boga, lecz przybył, aby walczyć na równinie Megiddo.
23 Łucznicy strzelili do króla Jozjasza, a król powiedział do swych sług: Wyciągnijcie mnie, ponieważ zostałem ciężko ranny. 24 Jego słudzy wyciągnęli go z rydwanu i umieścili go na drugim rydwanie, który do niego należał, i zawieźli do Jerozolimy, gdzie umarł. I został pochowany w grobach swoich przodków, a wszyscy Judejczycy wraz z Jerozolimą opłakiwali Jozjasza.
25 Również Jeremiasz wyśpiewał pieśń żałobną nad Jozjaszem, a wszyscy śpiewacy i śpiewaczki odwołują się do niej w swoich pieśniach żałobnych o Jozjaszu aż do dziś. I ustanowiono je zwyczajem w Izraelu. Są one opisane w lamentacjach.
26 A pozostałe dzieje Jozjasza i jego pobożność zgodnie z tym, co zapisano w Prawie Pana, 27 jego dzieła, od początku do końca, są oto opisane w Księdze Królów Izraela i Judy.