Panowanie Manassesa
(II Król. 21,1—18)1 Manasses miał dwanaście lat, gdy objął władzę królewską, a pięćdziesiąt pięć lat panował w Jeruzalemie.
2 Czynił zaś to, co złe w oczach Pana, według ohydnych zwyczajów narodów, które Pan wytępił przed synami izraelskimi.
3 Z powrotem pobudował świątynki na wyżynach, które zburzył Hiskiasz, jego ojciec, wznosił też ołtarze dla Baalów i sporządził aszery, oddawał pokłon całemu zastępowi niebieskiemu i służył mu.
4 Zbudował także ołtarze w świątyni Pana, o której Pan powiedział: W Jeruzalemie będzie przebywać imię moje na wieki.
5 Nabudował też ołtarzy dla całego zastępu niebieskiego w obydwu dziedzińcach świątyni Pana.
6 On nawet swoich synów oddał na spalenie w Dolinie Syna Chinnomowego, oddawał się wróżbiarstwu, czarom i gusłom, ustanowił wywoływaczy duchów i wróżbitów, wiele złego czynił w oczach Pana, drażniąc go.
7 Postawił też posąg rzeźbiony, który kazał sporządzić, w świątyni Bożej, o której Bóg powiedział do Dawida i do Salomona, jego syna: W tej świątyni i w Jeruzalemie, które wybrałem spośród wszystkich plemion izraelskich, umieszczę imię moje na wieki
8 I nie dopuszczę, aby noga Izraela ustąpiła z tej ziemi, na której postawiłem ich ojców, jeżeli tylko będą ściśle wykonywać to wszystko, co im przykazałem przez Mojżesza zgodnie z całym zakonem, z przykazaniami i ustawami.
9 Lecz Manasses zwiódł Judę i mieszkańców Jeruzalemu, tak iż postępowali gorzej niż narody, które Pan wytępił przed synami izraelskimi.
10 Pan przemawiał do Manassesa i do jego ludu, lecz oni na to nie zważali.
11 Wówczas Pan sprowadził na nich dowódców wojska króla asyryjskiego i ci pochwycili Manassesa hakami, skuli dwoma spiżowymi łańcuchami i uprowadzili do Babilonu.
12 A gdy znalazł się w ucisku, błagał Pana, swojego Boga, ukorzył się bardzo przed obliczem Boga swoich ojców
13 I modlił się do niego, a On dał się uprosić i wysłuchał jego błagania, i pozwolił mu powrócić do Jeruzalemu do swego królestwa. Wtedy Manasses poznał, że Pan jest Bogiem.
14 Potem wybudował zewnętrzny mur Miasta Dawida na zachód od Gichonu w dolinie Kidron aż do wejścia do Bramy Rybnej, pociągnął go wokół Ofelu i bardzo go podwyższył; ustanowił też dowódców wojskowych we wszystkich warownych grodach judzkich.
15 Następnie usunął obcych bogów oraz posąg ze świątyni Pana i wszystkie ołtarze, które pobudował na górze świątyni Pańskiej w Jeruzalemie i kazał je wyrzucić precz poza miasto.
16 Postawił na nowo ołtarz, i złożył Panu na nim krwawe ofiary pojednania i dziękczynne, i nakazał Judejczykom, aby służyli Panu, Bogu Izraela.
17 Jednak lud nadal składał krwawe ofiary na wzgórzach, lecz tylko dla Pana, swego Boga.
18 Pozostałe zaś sprawy Manassesa i jego modlitwa do jego Boga, i słowa jasnowidzów, przemawiających do niego w imieniu Pana, Boga Izraela, spisane są w Dziejach Królów Izraelskich.
19 Modlitwa jego zaś i to, jak go Bóg wysłuchał i cały jego grzech i występek oraz miejsca, na których powznosił świątynki i poustawiał aszery i posągi przed swoim ukorzeniem się, zapisane są w dziejach jego jasnowidzów.
20 I spoczął Manasses ze swoimi ojcami, i pochowano go w jego pałacu, władzę królewską zaś po nim objął Amon, jego syn.
Panowanie Amona
(II Król. 21,19—26)21 Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował dwa lata w Jeruzalemie.
22 Czynił on to, co złe w oczach Pana, podobnie jak Manasses, jego ojciec. Wszystkim bałwanom, które kazał sporządzić Manasses, jego ojciec, składał Amon krwawe ofiary i oddawał im część.
23 Nie ukorzył się natomiast przed Panem, jak ukorzył się jego ojciec Manasses, owszem on, Amon, jeszcze pomnożył winę.
24 Dworzanie jego uknuli przeciwko niemu spisek i pozbawili go życia w jego pałacu.
25 Lecz prosty lud wytracił wszystkich spiskowców przeciwko królowi Amonowi, po czym tenże prosty lud obwołał królem po nim jego syna Jozjasza.
1 Manasses miał dwanaście lat, gdy został królem i królował w Jerozolimie pięćdziesiąt pięć lat. 2 Czynił to, co złe w oczach Pana, naśladując obrzydliwości tych narodów, które Pan wypędził przed Izraelitami. 3 Powrócił do budowania wyżyn, które zburzył Ezechiasz, jego ojciec, i postawił ołtarze dla baali, uczynił aszery i oddawał pokłon całemu wojsku niebios, i jemu służył. 4 Zbudował ołtarze w domu Pana, o którym Pan powiedział: W Jerozolimie będzie Moje imię na wieki. 5 Na dwóch dziedzińcach domu Pana zbudował ołtarze dla całego wojska niebios. 6 I to on przeprowadził przez ogień swoich synów w dolinie Ben-Hinnom, uprawiał wróżbiarstwo, czary, magię, ustanawiał wywoływaczy duchów i wróżbitów. I czynił bardzo wiele zła w oczach Pana, aby pobudzić Go do gniewu. 7 Postawił posąg bóstwa, który uczynił, w domu Bożym, o którym Bóg powiedział do Dawida i do Salomona, jego syna: W tym domu i w Jerozolimie, którą wybrałem ze wszystkich szczepów Izraela, umieszczę Moje imię na wieki. 8 I już nie pozwolę usunąć Izraela z tej ziemi, którą przeznaczyłem dla waszych ojców, jeżeli tylko będą troszczyć się, aby wypełniać wszystko, co przykazałem im za pośrednictwem Mojżesza w całym Prawie, przepisach i przykazaniach. 9 Manasses wprowadził w błąd Judę i mieszkańców Jerozolimy, aby czynili zło większe niż narody, które wytępił Pan sprzed oblicza Izraelitów.
10 Pan przemawiał do Manassesa i do jego ludu, ale oni nie zwracali na to uwagi. 11 Sprowadził więc Pan przeciwko nim dowódców wojska króla Asyrii, którzy chwycili hakami Manassesa, zakuli w łańcuchy z brązu i uprowadzili do Babilonu.
12 A gdy był w ucisku, błagał Pana, swego Boga, i uniżył się bardzo przed Bogiem swoich ojców. 13 Modlił się do Niego, a On dał mu się przebłagać. Wysłuchał jego błagania i sprawił, że wrócił do Jerozolimy, do swego królestwa. Manasses zaś poznał, że Pan jest Bogiem. 14 Potem wybudował mur zewnętrzny Miasta Dawida na zachód ku Gichonowi, w dolinie aż do wejścia do Bramy Rybnej i wokół Ofelu, i znacznie go podwyższył. Postawił też dowódców wojska w każdym ufortyfikowanym mieście w Judzie. 15 Usunął obcych bogów i posąg z domu Pana oraz wszystkie ołtarze, które zbudował na górze domu Pana i w Jerozolimie, i wyrzucił na zewnątrz miasta. 16 Ustawił ołtarz Pana i złożył na nim krwawe ofiary, ofiary wspólnotowe i dziękczynienia, i polecił Judzie, by służył Panu, Bogu Izraela.
17 Jednakże lud ciągle składał ofiary na wyżynach, ale tylko dla Pana, swego Boga.
18 A pozostałe dzieje Manassesa, jego modlitwa do Boga i słowa Widzących, którzy przemawiali do niego w imieniu Pana, Boga Izraela, są oto w Dziejach Królów Izraela. 19 Jego modlitwa i przebłaganie, każdy jego grzech i występek, i miejsca, na których zbudował wyżyny, ustawił aszery i posągi przed ukorzeniem się, są oto opisane w Dziejach Chozaja. 20 Manasses spoczął przy swoich przodkach i pochowano go w jego domu, a po nim królem został jego syn Amon.
21 Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy został królem i królował w Jerozolimie dwa lata. 22 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak jak czynił Manasses, jego ojciec. Wszystkim posągom, które uczynił Manasses, jego ojciec, Amon służył i składał krwawe ofiary.
23 Amon nie ukorzył się przed Panem, jak ukorzył się Manasses, jego ojciec, lecz pomnażał swoją winę. 24 Jego słudzy zawiązali przeciw niemu spisek i zabili go w jego własnym domu. 25 Lecz lud tego kraju zabił wszystkich spiskujących przeciw królowi Amonowi. Lud tego kraju królem po nim ustanowił Jozjasza, jego syna.