Zapowiedź siedemdziesięciu lat niewoli
1 Doszło do Jeremiasza słowo przeciwko całemu ludowi Judy w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy, czyli w pierwszym roku Nebukadnessara, króla Babilonu. 2 Tak wypowiedział je prorok Jeremiasz przeciwko całemu ludowi Judy i wszystkim mieszkańcom Jerozolimy: 3 Od trzynastego roku Jozjasza, syna Amona, króla Judy, aż do dnia dzisiejszego, to jest przez dwadzieścia trzy lata, słowo Pana docierało do mnie. Mówiłem do was nieustannie i niestrudzenie, a wy nie słuchaliście. 4 I wysyłał do was Pan nieustannie wszystkie swoje sługi, proroków, ale nie słuchaliście ani nie chcieliście nadstawić ucha, aby słuchać, 5 gdy mówili: Zawróćcie, każdy ze swej złej drogi i od swych złych czynów, abyście mogli mieszkać na ziemi, którą Pan dał wam i waszym ojcom, dawno, na wieki. 6 Nie chodźcie za innymi bogami, by im służyć i im się kłaniać, ani nie róbcie Mi na przekór dziełem swoich rąk, a nie sprowadzę na was nieszczęścia. 7 Jednak nie słuchaliście Mnie – wyrocznia Pana – by nie drażnić Mnie dziełem swoich rąk na własne nieszczęście.
8 Dlatego tak mówi Pan Zastępów: Ponieważ nie słuchaliście Moich słów, 9 oto Ja posyłam, aby zgromadzić wszystkie plemiona północne – wyrocznia Pana – i Nebukadnessara, króla Babilonu, Mojego sługę. Sprowadzę ich przeciwko tej ziemi, przeciwko jej mieszkańcom i przeciwko wszystkim narodom dookoła. Obłożę je klątwą i uczynię przedmiotem zgrozy, szyderstwa i wieczną ruiną. 10 Sprawię, że ustanie u nich głos wesela i głos radości, głos pana młodego i głos panny młodej, stukot żaren i światło lampy. 11 Cały ten kraj stanie się ruiną i pustkowiem, a te narody będą służyć królowi Babilonu przez siedemdziesiąt lat. 12 Po upływie siedemdziesięciu lat ukarzę króla Babilonu i ten naród – wyrocznia Pana – ich nieprawość i kraj Chaldejczyków oraz uczynię go wiecznym pustkowiem. 13 Wypełnię nad tym krajem wszystkie Moje słowa, które wypowiedziałem przeciwko niemu, to wszystko, co zostało zapisane w tej księdze, co Jeremiasz prorokował przeciwko wszystkim narodom. 14 Gdyż także oni będą służyć potężnym narodom i wielkim królom. Odpłacę im stosownie do ich dokonań, stosownie do dzieła ich rąk.
ZAPOWIEDŹ KARY WYMIERZONEJ OBCYM NARODOM
15 Tak bowiem powiedział do mnie Pan, Bóg Izraela: Weź z Mojej ręki kielich tego wina gniewu i daj z niego pić wszystkim narodom, do których cię wysyłam. 16 Będą pić i się zataczać i zachowywać się jak szalony przed mieczem, który między nich ześlę. 17 Wziąłem więc kielich z ręki Pana i dałem pić wszystkim narodom, do których Pan mnie wysłał: 18 Jerozolimie, miastom Judy, jej królom, jej książętom, aby uczynić ich ruiną, pustkowiem, szyderstwem, przekleństwem, jak to jest dzisiaj; 19 faraonowi, królowi Egiptu, i jego sługom, jego książętom i całemu jego ludowi, 20 oraz wszystkim różnorodnym ludom; wszystkim królom ziemi Us, wszystkim królom kraju Filistynów, Aszkelonowi, Gazie, Ekronowi i reszcie Aszdodu; 21 Edomowi, Moabowi i Ammonitom; 22 wszystkim królom Tyru, wszystkim królom Sydonu i królom wysp, które są za morzem; 23 Dedanowi, Temie i Buzowi; wszystkim z obciętymi z boku włosami; 24 wszystkim królom Arabii, wszystkim królom różnorodnych ludów, mieszkających na pustyni; 25 wszystkim królom Zimri, wszystkim królom Elamu, wszystkim królom Medii; 26 wszystkim królom północy, bliskim i dalekim, jednym po drugim, i wszystkim królestwom ziemi, jakie są na powierzchni ziemi. Król Szeszak będzie pić po nich.
27 Powiesz im: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Pijcie i upijcie się, wymiotujcie i padajcie, aby nie powstać wobec miecza, który ześlę między was. 28 Jeśli zaś się zdarzy, że nie będą chcieli wziąć kielich z twojej ręki, aby pić, wtedy powiesz im: Tak mówi Pan Zastępów: Musicie wypić! 29 Oto jeśli bowiem od miasta, nad którym zostało wezwane Moje imię, rozpoczynam zsyłanie nieszczęścia, to wy mielibyście pozostać bez kary? Nie pozostaniecie bez kary, ponieważ wezwałem miecz przeciwko wszystkim mieszkańcom ziemi – wyrocznia Pana Zastępów. 30 Ty zaś będziesz prorokował im te wszystkie słowa. Powiesz im:
Pan grzmi z wysokości,
ze swojego świętego mieszkania wydaje swój głos.
Potężnie grzmi przeciw swemu pastwisku.
Wznosi okrzyki jak ten, który depcze tłocznię.
Do wszystkich mieszkańców tej ziemi,
31 aż po krańce ziemi dociera wrzawa,
ponieważ Pan ma spór z narodami,
sądzi się On ze wszystkim, co żyje,
bezbożnych wyda pod miecz
– wyrocznia Pana.
32 Tak mówi Pan Zastępów:
Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu,
silna wichura powstaje
z najdalszych zakątków ziemi.
33 W owym dniu będą zabici przez Pana
od krańca ziemi aż po kraniec ziemi.
Nie będą opłakiwani,
nie będą zebrani ani nie będą pochowani,
lecz staną się nawozem na powierzchni ziemi.
34 Podnieście lament, pasterze! Krzyczcie!
Tarzajcie się w prochu, możni trzody,
gdyż nadeszły dni waszej rzezi, waszego rozproszenia!
Padniecie jak drogie naczynie!
35 I zniknie ucieczka dla pasterzy
i ratunek dla możnych trzody.
36 Rozlega się krzyk pasterzy
i zawodzenie możnych trzody,
gdyż Pan pustoszy ich pastwisko.
37 Zostaną zniszczone spokojne pastwiska
z powodu płonącego gniewu Pana.
38 Niczym młody lew opuścił On swe legowisko.
Ich kraj bowiem stał się pustkowiem,
z powodu miecza gnębiciela,
z powodu Jego płonącego gniewu.
Пророцтво про сімдесят років полону
1 Слово, яке було до Єремії щодо всього Юдейського народу в четвертому році правління Юдейського царя Єгоякіма, сина Йосії, – це був перший рік правління вавилонського царя Навуходоносора , –
2 і яке пророк Єремія проголосив усьому юдейському народові та всім мешканцям Єрусалима, говорячи:
3 Від тринадцятого року Йосії, Амонового сина, царя Юдеї, й до цього дня, – ось уже протягом двадцяти трьох років, – надходить до мене Господнє слово, а я з самого ранку наполегливо звіщав його вам, але ви не слухали.
4 Господь заздалегідь посилав до вас також інших Своїх слуг-пророків, але ви не слухали й не звертали жодної уваги і на їхні слова.
5 Вони говорили: Зверніть кожен зі своєї лихої дороги й залиште ваші злі вчинки, аби й далі жити на землі, яку Господь дав вам і вашим батькам на віки вічні.
6 Не ходіть за іншими богами, щоб їм служити та їм поклонятись, викликаючи Мій гнів ділами ваших рук, аби Я не вчинив вам лиха!
7 Та ви не слухали Мене, – говорить Господь, – спонукаючи Мене до гніву вчинками своїх рук, – собі ж на зло.
8 Тому так говорить Господь Саваот: Оскільки ви не послухались Моїх слів,
9 то Я віддам наказ і зберу всі північні племена, – говорить Господь, – зокрема, і Мого слугу Навуходоносора, вавилонського царя, і спроваджу їх у цей край та на його мешканців, а також на всі навколишні народи, й дощенту вигублю їх, прирікаючи на закляття, – перетворю їх на страхіття та посміховисько й на вічні руїни.
10 Я покладу край їхнім веселощам і радості: замовкне голос нареченого і голос нареченої, а також гуркіт жорен, погасне світло світильників .
11 Уся ця земля перетвориться на руїни й пустелю, а народи служитимуть вавилонському цареві сімдесят років.
12 Коли ж мине сімдесят років, то Я покараю вавилонського царя за злочини його та його народу, – говорить Господь, – а халдейський край перетворю на вічну пустелю.
13 Отже, Я виконаю над цим краєм усі Мої провіщення, які Я проголосив щодо нього, – усі пророцтва Єремії, відносно всіх народів, записані в цьому сувої.
14 Адже халдеї самі будуть поневолені численнішими й сильнішими народами та великими царями, – Я відплачу їм за їхніми вчинками, та діяльністю власних рук.
Чаша Божого гніву для всіх народів
15 Після цього так сказав мені Господь, Бог Ізраїлю: Візьми з Моїх рук цю чашу вина гніву й напій з неї (чаші ) усі народи, до яких Я тебе посилаю,
16 щоб вони пили й заточувались до безумства перед мечем, який Я пошлю на них.
17 Тож я взяв чашу з Господніх рук, і напоїв з неї усі народи, до яких послав мене Господь:
18 Єрусалим, усі міста Юдеї, його царів і його вельмож, прирікаючи їх на спустошення, – на страхіття й посміховисько та на прокляття, як воно і є сьогодні;
19 так само й фараона, царя Єгипту, його слуг, його вельмож і весь його народ.
20 Все розмаїття інших народів, як-от: всіх царів землі Уц, та всіх царів филистимського краю, в тому числі Ашкелон, Газу, Екрон і залишки Ашдода;
21 Едом і Моав та нащадків Аммона;
22 усіх царів Тира, усіх царів Сидона, та всіх царів узбережжя на іншому боці моря;
23 Дедан, Тему, Буз і всіх, хто вистригає у себе скроні ;
24 всіх аравійських царів та всіх царів різних племен, що мешкають у пустелі;
25 всіх зімрійських царів, всіх царів Елама, і всіх царів Мідії;
26 а також всіх царів Півночі, – близьких і далеких, одного за одним, – і царів усіх царств землі, які лише існують на землі, а цар Шешаха питиме останнім.
27 Тому скажи їм: Так говорить Господь Саваот, Бог Ізраїлю: Пийте і впивайтесь! Падаючи, виблюйте випите, але ви вже не встанете від удару меча, який Я посилаю на вас.
28 А якщо вони відмовлятимуться взяти чашу з твоїх рук, щоб випити, тоді скажи їм, що говорить Господь Саваот: Вам неодмінно доведеться випити!
29 Адже якщо на місто, в якому прикликається Моє Ім’я, Я починаю насилати лихо, то хіба вас якимось чином омине покарання? Ви не залишитесь непокарані, оскільки Я закликаю меч на всіх мешканців землі, – говорить Господь Саваот.
30 Ти ж, Єреміє, провіщатимеш щодо них усі ці слова, говорячи: Господь загримить з висоти, – Він подасть Свій голос зі Свого святого помешкання. Він потужно загримить на Свою вівчарню, закричить, наче чавильники винограду, і відповість усім мешканцям землі.
31 Цей галас донесеться до країв землі, позаяк у Господа судова справа з народами, – у Нього судовий процес з кожним тілом, і нечестивих Він віддасть під меч, – таке приречення Господа.
32 Так говорить Господь Саваот: Нещастя переходитиме від народу до народу, – грізна буря вже зривається від країв землі.
33 В результаті лежатимуть побиті Господом від одного краю землі й до іншого краю землі. Вони не будуть оплакані, – їх не позбирають і не поховають, – вони будуть як гній на просторах землі.
34 Голосіть, пастирі, та волайте! Валяйтесь у попелі , провідники отари, тому що надійшов час вашого власного заколення (зарізу ), – усі ви будете викинуті, як розбитий, хоча й коштовний, посуд.
35 Не буде для пастирів захисту, – жодного порятунку для провідників отари.
36 Чути голосіння пастирів і волання керівників отари, оскільки Господь знищив їхні пасовиська, –
37 спустошені мирні оселі від палаючого гніву Господа.
38 Він – наче лев, що залишив своє лігвище, і земля перетворюється на пустелю від кари спустошувача та від Його палкого гніву.