Część druga
Ore˛dzie pocieszenia i nadziei
Słowa pociechy
1 Pocieszajcie, pocieszajcie Mój lud!
– mówi wasz Bóg.
2 Przemawiajcie do serca Jerozolimy
i wołajcie do niej,
że czas jej służby się dopełnił.
Jej wina została odpuszczona,
bo odebrała z ręki Pana podwójną karę
za wszystkie swoje grzechy.
3 Głos wzywa:
Przygotujcie na pustyni drogę dla Pana,
wyrównajcie na stepie
drogę dla naszego Boga!
4 Niech zostanie podniesiona każda dolina,
niech wszystkie góry i wzgórza się obniżą!
Nierówności niech staną się równiną,
a teren górzysty łagodną doliną!
5 Ukaże się chwała Pana,
wszyscy ludzie ją zobaczą,
bo usta Pana to wypowiedziały.
6 Rozlega się głos: Ogłaszaj!
Zapytałem: Co mam ogłosić?
Wszelkie ciało jest trawą,
a cały jego wdzięk jak kwiat polny.
7 Trawa usycha, kwiat więdnie,
gdy wiatr Pana powieje.
Rzeczywiście trawą jest naród.
8 Trawa usycha, kwiat więdnie,
lecz słowo naszego Boga trwa na wieki.
9 Wejdź na wysoką górę
zwiastunie dobrej nowiny, Syjonie!
Podnieś z mocą swój głos
zwiastunko dobrej nowiny, Jerozolimo!
Podnieś się, nie lękaj!
Powiedz miastom Judy:
Oto wasz Bóg!
10 Oto Pan Bóg przychodzi z mocą,
silnym ramieniem sprawuje władzę.
Oto Jego nagroda jest razem z Nim,
przed Nim Jego zapłata.
11 On pasie swe stado jak pasterz,
zbiera je swoim ramieniem,
jagnięta nosi na piersi,
owce karmiące prowadzi ostrożnie.
Kto jest jak Pan?
12 Kto garścią odmierzył wody
i dłonią wymierzył niebiosa?
Kto zdołał miarką objąć proch ziemi,
zważyć góry na wadze
i pagórki na szalach?
13 Kto ocenił ducha Pana
i pouczył Go jako Jego doradca?
14 Kogo się radził, aby pomógł Mu zrozumieć,
by Go nauczył drogi prawa,
aby przekazał Mu wiedzę,
żeby dał Mu poznać drogę mądrości?
15 Oto narody są jak kropla wody w wiadrze,
mają wartość pyłku na szalach,
oto wyspy ważą tyle co proch.
16 Libanu nie wystarczy na ogień ofiarny,
a jego zwierzyny na całopalenie.
17 Wszystkie narody są niczym przed Nim,
uważa je za nicość i pustkę.
18 Do kogo porównacie Boga
i jak Go przedstawicie?
19 Rzemieślnik odlewa posąg,
złotnik powleka go złotem
i wykuwa srebrne łańcuszki.
20 Ten, kto jest zbyt ubogi na taką ofiarę,
wybiera drewno, które nie próchnieje,
wyszukuje sobie zręcznego rzemieślnika,
aby postawić posąg, który się nie zachwieje.
21 Czy tego nie wiecie? Czy nie słyszeliście o tym?
Czy nie opowiadano wam od początku?
Czy nie powinniście tego pojąć od założenia świata?
22 On zasiada ponad okręgiem ziemi,
której mieszkańcy są jak szarańcza.
On rozpina niebiosa jak zasłonę,
rozciąga je jak namiot mieszkalny.
23 On niszczy książęta,
unicestwia sędziów na ziemi.
24 Zaledwie zostali zasadzeni,
ledwie posiani,
zaledwie ich pień
zapuścił korzenie w ziemi,
a oto On powiał na nich, i usychają,
wicher ich unosi niczym plewy.
25 Z kim Mnie możecie porównać,
do kogo miałbym być podobny?
– mówi Święty.
26 Wznieście oczy w górę,
spójrzcie: Kto to stworzył?
Ten, który wyprowadza wojsko w pełnej liczbie,
woła wszystkich po imieniu.
Z powodu Jego wielkiej siły i wszechmocnej potęgi
nikogo nie brakuje.
27 Dlaczego mówisz, Jakubie,
i twierdzisz, Izraelu:
Moja droga jest ukryta przed Panem,
moja sprawa uchodzi uwadze mego Boga?
28 Czy nie wiesz?
Może nie słyszałeś?
Pan jest Bogiem wieczności,
Stwórcą krańców ziemi.
On się nie męczy ani nie nuży,
Jego rozumu nie można zgłębić.
29 On dodaje mocy zmęczonemu
i pomnaża siły słabego.
30 Młodzi ludzie męczą się i nużą,
młodzieńcy chwieją się z wyczerpania,
31 lecz ci, którzy ufają Panu, odnawiają siły,
unoszą się na skrzydłach jak orły,
biegną bez zmęczenia,
podążają bez znużenia.
Потіха для Ізраїльського народу
1 Потішайте, потішайте Мій народ! – каже ваш Бог.
2 Приємне скажіть Єрусалиму, – проголосіть йому, що його боротьба завершилась і його провина прощена, – адже за всі свої гріхи він одержав з Господніх рук удвічі більше.
3 Чути голос волаючого в пустелі: Приготуйте Господеві дорогу, – рівняйте в степу стежку нашому Богові!
4 Кожна долина нехай підніметься, а кожна гора та пагорб – понизяться; кривизна нехай вирівняється, а вибоїстий шлях стане рівниною.
5 І з’явиться слава Господня, – кожне творіння побачить її, бо так провістили Господні уста.
6 А ще голос сказав: Сповіщай! І я запитав: Що сповіщати? Усяке тіло – трава, і вся його чарівність, як квітка польова.
7 Засихає трава, і квітка в’яне від одного лише Господнього подиху. І справді, – люди, як трава.
8 Трава засихає, квітка в’яне, але слово нашого Бога залишається незмінним повіки!
9 Вийди на високу гору, благовіснику Сіону! Заволай щосили благовіснику Єрусалима! Волай, і не бійся! Говори містам Юдеї: Ось Бог ваш!
10 Мій Владика Господь гряде у великій могутності. В Його руках влада, – Його винагорода з Ним, а Його відплата перед Ним.
11 Як пастир, Він пастиме Свою отару, братиме на руки ягнят, і на Своїх грудях носитиме їх; а дійних бережно водитиме.
Велич і могутність Господа
12 Хто пригорщею вичерпав з моря воду, або виміряв п’яддю небеса, чи зібрав би в якусь мірку земний порох? Хто на своїй вазі зважив гори і пагорби – на терезах?
13 Хто збагнув Господнього Духа, і яка людина давала Йому свої поради?
14 З ким Він радився, аби набратися розуму? Хто Його навчає правосуддю, знань і доріг премудрості?
15 Адже народи перед Ним , як краплі з відра, як пилинки на вагових терезах. У Його руках острови важать не більше, ніж порошинки.
16 Навіть усього Лівану не вистачило б для жертовного вогню, і всієї його (Лівану ) звірини – на всепалення.
17 Усі народи супроти Нього, як ніщо, – вони вважаються У Нього марнотою і порожнечею.
18 З ким ви порівняєте Бога, і до кого уподібните Його?
19 Може до ідола, образ якого вилив митець, а золотар покрив його золотом і обвішав срібними ланцюжками?‥
20 А хто бідніший і неспроможний на такий дар, вибирає собі дерево, що не гниє, шукає вправного майстра, щоб витесав божка, який стояв би непорушно.
21 Хіба ви не знаєте? Хіба ви не чули? Хіба вам не сповіщено що було від початку, і ви не знаєте, як була створена земля?
22 Господь урядує над кругом землі, а її мешканці, – як сарана. Він розпростер небо, як покров, – встановив, наче намет для проживання.
23 Він у ніщо перетворює володарів, а суддів землі – у марноту.
24 Адже, ледве їх посадили, щойно їх посіяли, і їхній стовбур ще не укоренився в землі, як Він дихне на них, і вони сохнуть, – а буря їх розносить, як полову.
25 Тож з ким Мене порівняєте, щоб Мені був як рівня? – питає Святий.
26 Підніміть свої очі угору і подивіться. Хто все це створив? Хто виводить зорі за числом і всіх їх кличе поіменно? Настільки велика Його могутність і сила, що ні одної не забракне.
27 Чому ж ти, Якове, говориш і чому, Ізраїлю, повторюєш: Дорога моя закрита від Господа, і мої судові справи не доходять до Бога?
28 Хіба ти не знаєш, чи не чув, що наш Господь – Бог вічний?! Він, Творець землі і Всесвіту, – не знемагає і не втомлюється! Його розум і задуми незбагненні!
29 Він дає втомленому силу і підтримує знеможеного.
30 Адже втомлюються і знемагають молоді люди, – спотикаються і падають юнаки, –
31 але хто покладається на Господа, відновлятимуться силами! Вони розправлять крила, як орли, – побіжать і не втомляться, підуть і не знесиляться.