Boży sąd nad ludem – głód, miecz i śmierć
1 I doszło do mnie następujące słowo Pana: 2 Nie weźmiesz sobie żony, nie będziesz miał synów i córek na tym miejscu. 3 Tak bowiem mówi Pan o synach i córkach, którzy się urodzą na tym miejscu, i o matkach, które ich urodzą, oraz o ojcach, którzy ich spłodzą w tym kraju: 4 Od śmiertelnych chorób poumierają, nie będą opłakiwani ani nie zostaną pochowani – staną się nawozem na powierzchni ziemi. Zginą od miecza i z głodu. Ich zwłoki natomiast staną się żerem dla ptactwa podniebnego i dla dzikich zwierząt.
5 Tak bowiem mówi Pan: Nie wejdziesz do domu żałoby, nie pójdziesz, aby opłakiwać, nie będziesz ich pocieszał, gdyż odebrałem temu ludowi Mój pokój – wyrocznia Pana – łaskę i miłosierdzie. 6 Umrą wielcy i mali w tym kraju. Nie zostaną pochowani, nikt nie będzie ich opłakiwać. Nikt nie będzie z ich powodu robić sobie nacięć ani się strzyc. 7 Nie będą łamać chleba żałoby, aby pocieszyć po zmarłym. Nikomu także nie dadzą się napić z kielicha pocieszenia po jego ojcu lub po jego matce. 8 Nie wejdziesz również do domu, w którym jest uczta, żeby zasiąść z nimi, żeby jeść i pić. 9 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprawię, że ustanie na tym miejscu – na waszych oczach i za waszych dni – głos wesela i głos radości, głos pana młodego i głos panny młodej.
10 A gdy ogłosisz ludowi wszystkie te słowa, a oni powiedzą ci: Za co Pan wypowiedział przeciwko nam to całe wielkie nieszczęście? Jaka jest nasza wina i jaki jest nasz grzech, którym zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, naszemu Bogu? 11 Wtedy odpowiesz im: Dlatego, że wasi ojcowie opuścili Mnie – wyrocznia Pana – i poszli za innymi bogami, im służyli i im się kłaniali, Mnie zaś porzucili i nie przestrzegali Mojego Prawa. 12 Wy natomiast dopuściliście się jeszcze gorszego zła niż wasi ojcowie. Oto każdy z was postępuje według zatwardziałości swego złego serca, nie słuchając Mnie. 13 Wyrzucę więc was z tej ziemi do ziemi, której nie znacie ani wy, ani wasi ojcowie. Tam będziecie służyć innym bogom dniem i nocą, ponieważ nie okażę wam współczucia.
Zapowiedź odnowy Izraela
14 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy nie będzie się już więcej mówić: Na życie Pana, który wyprowadził Izraelitów z ziemi egipskiej, 15 lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi północnej oraz ze wszystkich ziem, dokąd ich wypędził. I pozwolę im wrócić do ziemi, którą dałem ich przodkom.
16 Oto Ja poślę po wielu rybaków – wyrocznia Pana – aby ich wyłowili. A potem poślę po wielu myśliwych, aby polowali na nich z każdej góry, z każdego wzgórza i z każdej szczeliny skalnej. 17 Moje oczy bowiem są zwrócone na ich wszystkie drogi. Nie mogą się skryć przede Mną i nie może się ukryć ich wina przed Moimi oczami. 18 Najpierw odpłacę im podwójnie za ich winę i za ich grzech, bo zbezcześcili Moją ziemię martwymi obrzydliwościami i swoimi ohydami napełnili Moje dziedzictwo.
19 Panie, moja mocy i moja twierdzo,
moja ucieczko w dniu nieszczęścia!
Do Ciebie przybędą narody
z krańców ziemi. Powiedzą:
Tylko kłamstwo odziedziczyli nasi ojcowie,
nicość, która do niczego się nie nadaje.
20 Czy człowiek może sporządzić sobie bogów?
Oni nie są bogami!
21 Dlatego oto sprawię, że poznają,
tym razem dam im poznać
Moją moc i Moją potęgę.
Poznają, że Moje imię jest Pan.
Божі настанови Єремії
1 І було до мене Господнє слово такого змісту:
2 Не бери собі дружини, і нехай у цій країні в тебе не буде ні синів, ні дочок.
3 Адже так говорить Господь про синів і про дочок, що народились в цій місцевості, а також про матерів, котрі їх народили, та про їхніх батьків, котрі дали їм у цій країні життя:
4 Вони повмирають від жахливих хвороб; не будуть ані оплакані, ані поховані, – гноєм лежатимуть на поверхні землі. Вони також гинутимуть від меча й від голоду, а їхні трупи стануть їжею для птахів небесних та земних звірів.
5 Тому так говорить Господь: Не заходь у дім смутку, не оплакуй небіжчика , і не співчувай близьким, тому що Я відібрав від цього народу Мій спокій, – говорить Господь, – позбавивши його милосердя і співчуття.
6 У цій країні вмиратимуть усі, – від малого до великого, – їх не ховатимуть і не будуть оплакувати, не робитимуть, на знак жалоби, на тілі нарізів і не голитимуться.
7 Для того, хто в жалобі, не ламатимуть хліба , аби його потішити з приводу важкої втрати, і не поїтимуть його чашею втіхи, на спомин про його батька чи про його матір.
8 Не заходь також у дім, де бенкетують, аби з ними сидіти, їсти й пити.
9 Тому що так говорить Господь Саваот, Бог Ізраїлю: Ось Я припиню на цьому місці, на ваших очах й за ваших днів, звуки радості й галас веселощів, голос нареченого й голос нареченої.
10 І коли перекажеш цьому народові всі ці слова, то вони тебе спитають: За що Господь провістив щодо нас таке велике лихо? Яка наша провина, в чому наш гріх? Що такого ми учинили проти Господа, нашого Бога?
11 Тоді ти їм скажеш: За те, що ваші батьки Мене залишили, – говорить Господь, – і пішли вслід чужих богів, – їм вони служили та їм поклонялись, а Мене відкинули, не дотримуючись Мого Закону.
12 Що ж до вас, то ви перевершили ваших батьків у своєму злочинстві. Кожен з вас діє за впертістю свого злого серця, не бажаючи послухатись Мене!
13 Тому Я вижену вас із цього краю в країну, якої не знаєте ні ви, ні ваші батьки. Там будете служити іншим богам і вдень, і вночі, тому що Я не виявлю до вас милосердя.
Обітниця повернути нащадків Ізраїля з полону
14 Недалекий той час, – говорить Господь, – коли перестануть присягатись: Як живий Господь, Котрий вивів нащадків Ізраїля з єгипетського краю,
15 а говоритимуть : Як живий Господь, Котрий вивів нащадків Ізраїля з північних земель та з усіх інших країн, куди Він їх повиганяв. Адже Я обов’язково поверну їх у їхній край, який Я колись дав їхнім батькам!
16 Ось Я посилаю численних рибалок, – говорить Господь, – котрі їх ловитимуть. Після цього пошлю багато мисливців, котрі полюватимуть на них на кожній горі, на кожному пагорбі та в усіх скелястих ущелинах.
17 Адже Мої очі бачать усі їхні дороги життя , – вони не сховані від Мене, як і їхні провини також не приховані від Моїх очей.
18 Насамперед, подвійною мірою відплачу за їхні злочини та за їхні гріхи, оскільки вони осквернили Мою землю мертвечиною своїх ідолів, – своїми огидними бовванами переповнили Мої володіння.
19 Господь, – сила моя та моя твердиня, – мій захист у лиху годину. До Тебе прийдуть народи від країв землі й скажуть: Дійсно, спадщина поведінки наших батьків – обман і марнота, від якої немає жодної користі.
20 Хіба людина може зробити собі бога? Адже ідол не може бути богом!
21 Тому на цей раз Я відкриюсь цьому народові, – об’явлю їм Свою владу та Свою силу, і вони зрозуміють, що Моє Ім’я – Господь.