ZMARTWYCHWSTANIE
Zmartwychwstanie Chrystusa
1 Przypominam wam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie. 2 Przez nią również dostępujecie zbawienia, jeśli zachowujecie ją tak, jak wam głosiłem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. 3 Przekazałem wam bowiem na początku to, co i ja przejąłem, że zgodnie z Pismem Chrystus umarł za nasze grzechy, 4 że został pogrzebany i trzeciego dnia wskrzeszony z martwych, zgodnie z Pismem, 5 że ukazał się Piotrowi, potem Dwunastu. 6 Następnie ukazał się więcej niż pięciuset braciom jednocześnie, z których większość żyje do dziś, niektórzy zaś pomarli. 7 Później ukazał się Jakubowi, potem wszystkim apostołom. 8 A jako ostatniemu ze wszystkich, jakby poronionemu płodowi, ukazał się także mnie. 9 Ja przecież jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godny nazywać się apostołem, ponieważ prześladowałem Kościół Boży. 10 Dzięki jednak łasce Boga jestem tym, kim jestem, a Jego łaska względem mnie nie okazała się daremna. Pracowałem bowiem więcej od nich wszystkich, nie tyle ja, ile łaska Boga, która jest ze mną. 11 Czy to więc ja, czy oni, tak głosimy i tak uwierzyliście.
Zmartwychwstanie umarłych
12 Skoro się więc głosi, że Chrystus został wskrzeszony z martwych, dlaczego niektórzy pośród was mówią, że nie ma zmartwychwstania? 13 Jeśli zaś nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wskrzeszony. 14 A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, daremne jest nasze głoszenie, daremna też jest wasza wiara. 15 My natomiast okazujemy się fałszywymi świadkami Boga, gdyż przeciw Bogu zaświadczyliśmy, że wskrzesił Chrystusa, którego nie wskrzesił, jeżeli rzeczywiście umarli nie są wskrzeszani. 16 Jeśli bowiem umarli nie są wskrzeszani, to i Chrystus nie został wskrzeszony. 17 A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, daremna jest wasza wiara, trwacie jeszcze w swoich grzechach. 18 Także i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, są zgubieni. 19 Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy bardziej niż wszyscy ludzie godni pożałowania.
20 Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych jako pierwszy z tych, którzy umarli. 21 Skoro bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też przyszło zmartwychwstanie. 22 Jak właśnie w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. 23 Każdy zaś we właściwej sobie kolejności: jako pierwszy Chrystus, następnie ci, którzy należą do Chrystusa w czasie Jego przyjścia. 24 Potem nastanie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy pokona wszelką zwierzchność, władzę i moc. 25 Trzeba bowiem, aby On królował, dopóki nie położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. 26 Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. 27 Wszystko bowiem położył pod Jego stopy . Kiedy zaś się mówi, że wszystko zostało poddane, jest jasne, że oprócz Tego, który Mu wszystko poddał. 28 A gdy wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
29 W przeciwnym razie, co uczynią ci, którzy przyjmują chrzest za zmarłych? Jeśli umarli nie są w ogóle wskrzeszani, to dlaczego za nich przyjmują chrzest? 30 Po co cały czas także my się narażamy? 31 Codziennie umieram dla waszej chluby, bracia, którą jesteście dla mnie w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. 32 Jaki byłby pożytek dla mnie, jeśli z czysto ludzkich pobudek walczyłbym z dzikimi zwierzętami w Efezie? Skoro umarli nie są wskrzeszani, to
jedzmy i pijmy,
bo jutro pomrzemy.
33 Nie dawajcie się oszukiwać!
Złe rozmowy psują dobre obyczaje.
34 Zacznijcie właściwie myśleć i nie grzeszcie! Niektórzy nie mają bowiem żadnej wiedzy o Bogu. Mówię po to, aby was zawstydzić.
Zmartwychwstanie ciała
35 Lecz powie ktoś: W jaki sposób umarli są wskrzeszani? W jakim ciele przychodzą? 36 O, niemądry! To, co siejesz, nie ożywa, jeśli nie obumrze. 37 To, co siejesz, to nie ciało, które ma się stać, lecz nagie ziarno, na przykład pszeniczne lub jakieś inne. 38 Bóg zaś daje mu ciało, jak zechce, i to każdemu z ziaren właściwe dla niego. 39 Nie wszystkie ciała są takie same, ale inne są ludzi, inne zwierząt, inne wreszcie ptaków i ryb. 40 Są także ciała niebieskie i ciała ziemskie, lecz inny jest blask ciał niebieskich, a inny ziemskich. 41 Inny jest blask słońca, a inny księżyca i gwiazd. Blaskiem bowiem różni się jedna gwiazda od drugiej.
42 Podobnie jest i ze zmartwychwstaniem. Sieje się zniszczalne, wskrzeszane jest niezniszczalne; 43 sieje się pozbawione chwały, wskrzeszane jest otoczone chwałą; sieje się słabe, wskrzeszane jest mocne; 44 sieje się ciało zmysłowe, wskrzeszane jest ciało duchowe. Jeśli jest ciało zmysłowe, jest także ciało duchowe. 45 Tak też jest napisane: Stał się pierwszyczłowiek , Adam, duszą żyjącą , ostatni Adam duchem ożywiającym. 46 Ale nie jest pierwsze to, co duchowe, lecz to, co zmysłowe, następnie dopiero to, co duchowe. 47 Pierwszy człowiek z ziemi jest ziemski, drugi Człowiek jest z nieba. 48 Jaki jest ten ziemski, tacy są i ci ziemscy, jaki Ten niebiański, tacy i ci niebiańscy. 49 A jak nosiliśmy obraz tego ziemskiego, tak też będziemy nosić obraz Tego niebiańskiego.
50 To zaś mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą stać się dziedzicami Królestwa Boga, ani to, co zniszczalne, nie stanie się dziedzicem tego, co niezniszczalne. 51 Oto ogłaszam wam tajemnicę: Nie wszyscy umrzemy, wszyscy zaś będziemy przemienieni, 52 w jednej chwili, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby. Zabrzmi bowiem trąba i umarli będą wskrzeszeni jako istoty niezniszczalne, i my zostaniemy przemienieni. 53 Trzeba bowiem, aby to, co zniszczalne, przyoblekło się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblekło się w nieśmiertelność. 54 A kiedy już to, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalność, a śmiertelne w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które zostało napisane:
Śmierć została pochłonięta przez zwycięstwo.
55 Gdzie jest, o śmierci, twoje zwycięstwo?
Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło?.
56 Żądłem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. 57 Bogu natomiast niech będą dzięki za to, że daje nam zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. 58 Tak więc, moi ukochani bracia, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zawsze ofiarnie oddani dziełu Pana, wiedząc, że w Panu wasz trud nie jest daremny.
Добра Звістка
1 Звіщаю вам, брати, Євангелію, яку я вам сповістив, яку ви прийняли, в якій стоїте і
2 якою спасаєтеся, коли дотримуєте слово таким, яким я вам його сповістив; якщо ж ні, – ви повірили надаремно.
3 Найперше я вам передав те, що й прийняв, що Христос, згідно з Писанням, помер за наші гріхи,
4 і Він був похований, і третього дня воскрес, згідно з Писанням;
5 і з’явився Кифі, тоді дванадцятьом;
6 після того Він з’явився одночасно понад п’ятистам братам, з яких багато хто живе ще й донині, а деякі спочили.
7 Пізніше з’явився Якову, а тоді – всім апостолам;
8 нарешті з’явився і мені, – наче якомусь недоноскові.
9 Адже я найменший з апостолів, недостойний називатися апостолом, оскільки я переслідував Божу Церкву.
10 Та благодаттю Божою я є тим, ким є. Його благодать, що в мені, не була марною, бо я трудився більше за них усіх; втім, не я, а Божа благодать, що була зі мною.
11 Тож чи я, чи вони, але ми так проповідуємо, і так ви повірили.
12 Коли ж про Христа проповідується, що Він воскрес із мертвих, то як деякі з вас кажуть, що немає воскресіння мертвих?
13 Якщо немає воскресіння мертвих, то й Христос не воскрес.
14 А якщо Христос не воскрес, тоді марна й проповідь наша, марна й віра ваша.
15 Ми ж виявляємося неправдивими Божими свідками, бо засвідчили про Бога, що Він воскресив Христа, Якого не воскресив, якщо насправді мертві не воскресають.
16 Адже коли мертві не воскресають, то й Христос не воскрес.
17 Якщо ж Христос не воскрес, тоді віра ваша марна: ви все ще у гріхах ваших.
18 Тоді й ті, які впокоїлися в Христі, загинули!
Про воскресіння мертвих
19 Коли ми надіємося на Христа тільки в цьому житті, то ми найнещасніші з усіх людей!
20 Та тепер Христос встав з мертвих, – первісток з покійних.
21 Оскільки смерть через людину, – то через людину й воскресіння мертвих.
22 Як в Адамі всі помирають, так у Христі всі оживуть.
23 Кожний у своєму порядку: первісток Христос, потім ті, які Христові, – під час Його приходу,
24 а потім – кінець, коли Він передасть царство Богові й Отцеві, коли знищить усяку владу, всяке панування та силу.
25 Бо Йому належить царювати, доки не покладе всіх Своїх ворогів Собі під ноги.
26 Останній ворог, який буде знищений, – це смерть,
27 бо все підкорив Йому під ноги. Коли ж каже, що все вже підкорене, то ясно, що це за винятком Того, Хто підкорив Йому все.
28 Коли ж підкорить Йому все, тоді й Сам Син підкориться Тому, Хто підкорив Йому все, щоб Він був Богом усім і в усьому.
29 Бо що роблять ті, які хрестяться заради мертвих? Якщо мертві взагалі не встають, то навіщо хреститися задля мертвих?
30 Для чого ми постійно наражаємося на небезпеки?
31 Я щодня помираю; така ваша похвала, брати, яку маю в Христі Ісусі, нашому Господі.
32 Коли я боровся зі звірами в Ефесі як людина, то яка мені від того користь? Якщо мертві не встають, то «будемо їсти і пити, бо завтра помремо».
33 Не давайте себе обманути: погане товариство псує добрі звичаї.
34 Станьте насправді тверезими й не грішіть, бо деякі, кажу вам на сором, Бога не знають.
35 Але дехто скаже: Як же мертві встануть? У якому тілі прийдуть?
36 Нерозумний! Те, що ти сієш, не оживе, якщо не помре.
37 І те, що ти сієш, то не майбутнє тіло сієш, а тільки зерно, яке прийдеться, – пшениці чи чогось іншого.
38 А Бог дає йому тіло, яке забажає: кожному насінню – власне тіло.
39 Не кожне тіло є таким самим тілом; інше тіло в людей, інше – у тварин, інше – в риб, інше – у птахів.
40 Є тіла небесні й тіла земні. Але одна слава в небесних, а інша – у земних.
41 Інша слава в сонця, інша слава в місяця, інша слава в зірок, бо зірка від зірки відрізняється славою.
42 Так само й воскресіння мертвих: сіється в тлінні, встає в нетлінні;
43 сіється в неславі, встає в славі; сіється в немочі, встає в силі;
44 сіється тіло душевне, встає тіло духовне. Якщо є тіло душевне, то є й духовне.
45 Так і написано: Перша людина – Адам – став живою душею, а останній Адам – Дух, Який оживляє.
46 Але не духовний спочатку, а душевний; потім – духовний.
47 Перша людина – із землі, земна. Друга Людина, [Господь], – з неба.
48 Який земний – такі й земні, і Який небесний – такі й небесні.
49 І як ми носили образ земного, так носитимемо образ небесного.
50 Ось що кажу, брати: тіло й кров Божого Царства успадкувати не можуть, і тління нетлінного не успадковує.
51 Ось кажу вам таємницю: не всі ми впокоїмося, але всі перемінимося, –
52 раптово, миттєво, при останній сурмі; вона засурмить – і мертві воскреснуть нетлінними, а ми перемінимося.
53 Адже це тлінне має зодягнутися в нетління, і це смертне має зодягнутися в безсмертя.
54 Коли ж це тлінне зодягнеться в нетління, а смертне зодягнеться в безсмертя, тоді збудуться написані слова: Смерть поглинута перемогою!
55 Смерте, де твоя перемога? Де твоє, смерте, жало?
56 Жало смерті – це гріх, а сила гріха – Закон.
57 Та подяка Богові, що Він дає нам перемогу через Господа нашого Ісуса Христа.
58 Тому, мої любі брати, будьте стійкі, непохитні, завжди відзначайтеся в Господньому ділі, знаючи, що ваша праця в Господі не даремна.