ROLA IZRAELA W PLANACH BOGA
Bóg wybrał Izrael
1 Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię – ponieważ równocześnie potwierdza mi w Duchu Świętym moje sumienie – 2 że mam wielki smutek i nieustanny ból w swoim sercu. 3 Pragnąłbym bowiem sam być przeklęty i odłączony od Chrystusa dla moich braci, krewnych według ciała, 4 którymi są Izraelici. Do nich należą usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba Boża i obietnice, 5 ich są ojcowie i z nich jest Chrystus według ciała, Ten, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
6 To jednak nie oznacza, że zawiodło Słowo Boga. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem. 7 Nie dlatego wszyscy są dziećmi, że są potomstwem Abrahama, ale: W Izaaku zostanie powołane tobie potomstwo . 8 To zaś znaczy, że nie synowie cieleśni są dziećmi Boga, lecz za potomstwo są uznane dzieci obietnicy. 9 Takie bowiem było słowo obietnicy: W tym samym czasie przyjdę i Sara będzie miała syna . 10 Nie tylko ona, ale i Rebeka, która poczęła synów z jednego zbliżenia z mężczyzną, z Izaakiem, naszym ojcem. 11 Chociaż się jeszcze nie urodzili i nie dokonali niczego dobrego lub złego – aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, 12 nie na podstawie uczynków, lecz dzięki Temu, który powołuje – zostało jej powiedziane: Starszy będzie służył młodszemu , 13 jak napisano:
Jakuba umiłowałem,
Ezawa zaś znienawidziłem.
14 Co więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? To niemożliwe! 15 Powiedział przecież do Mojżesza:
Okażę miłosierdzie temu, komu chcę okazać,
a litość temu, nad kim chcę się litować.
16 Nie zależy więc to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, lecz od Tego, który okazuje miłosierdzie, od Boga. 17 Pismo bowiem mówi do faraona: Po to cię wzbudziłem, abym mógł okazać na tobie Moją moc i aby zostało rozsławione Moje imię na całej ziemi . 18 A zatem komu chce, okazuje litość, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
Gniew i miłosierdzie Boga
19 Powiesz na to: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Kto jest w stanie sprzeciwić się Jego woli? 20 O, człowieku! Kim jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy naczynie może powiedzieć do tego, kto je uformował: Dlaczego mnie takim uczyniłeś? 21 Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły uczynić czy to naczynie kosztowne, czy pospolite? 22 Jeśli zaś Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia zasługujące na gniew, przygotowane ku zagładzie, 23 to dlatego, aby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach objętych miłosierdziem, które wcześniej przygotował ku chwale, 24 to jest na nas, których powołał nie tylko z Żydów, ale i spośród pogan. 25 Jak mówi też w księdze Ozeasza:
Nazwę nie Mój lud Moim ludem
i nie umiłowaną – umiłowaną.
26 I stanie się tak, że w miejscu, gdzie zostało im powiedziane:
Jesteście nie Moim ludem,
będą nazwani synami Boga żyjącego.
27 Izajasz zaś woła o Izraelu: Choćby synowie Izraela byli tak liczni jak piasek morski, to tylko Reszta będzie zbawiona . 28 Pan bowiem wypełni swoje słowo na ziemi skutecznie i szybko . 29 Jak to Izajasz wcześniej powiedział:
Jeśli Pan Zastępów nie pozostawiłby nam potomstwa,
stalibyśmy się jak Sodoma
i bylibyśmy podobni do Gomory.
Izrael i Ewangelia
30 Co więc powiemy? Powiemy, że poganie, nie zabiegając o sprawiedliwość, osiągnęli sprawiedliwość, tę sprawiedliwość, która jest z wiary. 31 Izrael zaś, który zabiegał o Prawo sprawiedliwości, do Prawa nie doszedł. 32 Dlaczego? Dlatego, że jego sprawiedliwość nie była z wiary, ale jakby z uczynków. Potknęli się o kamień potknięcia, 33 tak, jak napisano:
Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia,
a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
Справжні сини Ізраїля
1 Істину кажу в Христі, не обманюю, як свідчить мені моя совість у Дусі Святому:
2 я маю великий смуток і безупинний біль у своєму серці!
3 Адже я бажав би сам бути відлученим від Христа задля моїх братів, моїх рідних за тілом,
4 тобто ізраїльтян, яким належить синівство, слава, завіти, законодавство, служіння й обітниці.
5 Їхніми є батьки, від них же тілом і Христос, Який є Бог над усіма, благословенний навіки. Амінь.
6 Не те, щоби Боже слово не збулося. Та не всі, хто від Ізраїля, є Ізраїлем.
7 І не всі нащадки Авраама є його дітьми, але: В Ісаакові буде названо тобі нащадка!
8 Тобто не тілесні діти є Божими дітьми, а діти обітниці вважаються за потомство.
9 Бо ось якими були слова обітниці: Цієї ж пори прийду – і в Сарри буде син!
10 І не тільки це, а й Ревекка зачала в той самий час близнят від нашого батька Ісаака.
Боже передбачення у виборі
11 Та ще до їхнього народження, коли нічого – ні доброго, ні злого – вони ще не зробили, щоби постанова Божа виявилася у виборі,
12 не від учинків, але від Того, Хто кличе, – їй було сказано, що старший служитиме меншому,
13 згідно з написаним: Якова Я полюбив, а Ісава зненавидів.
14 Що ж скажемо? Може, в Бога несправедливість? Зовсім ні!
15 Адже Він сказав Мойсеєві: Помилую, кого хочу помилувати, і змилосерджуся, над ким хочу змилосердитися!
16 Отже, це не залежить ні від того, хто бажає, ні від того, хто біжить, але від Бога, Який милує.
17 Бо Писання каже фараонові: Власне, на те Я і поставив тебе, аби показати на тобі Свою силу, щоби прославилося Моє Ім’я на всій землі!
18 Отже, кого хоче, Він милує, а кого хоче, робить черствим.
19 А ти скажеш мені: Тож чому Він ще докоряє? Бо хто може протистояти Його волі?
20 О, людино! Хто ти, що сперечаєшся з Богом? Чи скаже витвір Тому, Хто його створив: Чому Ти зробив мене саме таким?
21 І хіба не має влади гончар над глиною, щоби з тієї самої глини зробити одну посудину на честь, а іншу – на нечесть?
22 Тож Бог, бажаючи показати гнів і виявити Свою могутність, щадив з великим терпінням посудини гніву, які були готові для знищення,
23 щоби показати багатство Своєї слави на посудинах милості, які заздалегідь приготував для слави, –
24 нас, яких покликав не тільки з юдеїв, але і з язичників.
25 Як і в Осії, каже: Назву не Мій народ – Моїм народом, і нелюбиму – улюбленою.
26 І буде: на місці, де сказано їм: Ви – не Мій народ, там їх назвуть синами Живого Бога!
27 Ісая виголошує про Ізраїль: Хоч буде кількість синів Ізраїля, як піску в морі, але спасеться останок!
28 Адже Господь, завершуючи і остаточно вирішуючи, здійснить [по справедливості] справу на землі, [бо справа вирішена остаточно].
29 Так, як про це провіщав Ісая: Якщо би Господь Саваот не залишив нам потомства, ми стали б, як Содом, і уподібнилися би до Гоморри!
Праведність, що з віри
30 Що ж скажемо? Язичники, які не шукали праведності, осягнули праведність, – ту праведність, що з віри,
31 а Ізраїль, який шукав Закону праведності, не осягнув Закону [праведності].
32 Чому? Тому що шукали не з віри, а з діл [Закону]. Вони спіткнулися об камінь спотикання,
33 як написано: Ось, кладу на Сіоні камінь спотикання та скелю спокуси, і хто вірить у Нього, не буде засоромлений!