PSALM 74 [73]
Pieśń żałobna nad zburzoną świątynią
1 Pieśń pouczająca. Asafa.
Dlaczego, Boże, odrzuciłeś nas na wieki,
płoniesz gniewem przeciwko owcom Twojego pastwiska?
2 Pamiętaj o Twoim ludzie, który posiadasz od dawna,
o szczepie, który wykupiłeś sobie na własność,
o górze Syjon, na której zamieszkałeś
3 – skieruj swoje kroki ku dawnym ruinom.
Wróg spustoszył całą świątynię,
4 Twoi przeciwnicy wrzeszczą w miejscu,
gdzie gromadzono się przed Tobą
– na znak zwycięstwa zatknęli proporce.
5 Podobni są do drwali,
którzy wznoszą siekiery w gęstym lesie,
6 toporami i młotami
doszczętnie potłukli ozdoby.
7 Świątynię Twoją wydali na pastwę ognia,
aż do fundamentów zbezcześcili przybytek Twego imienia.
8 Pomyśleli sobie: Zniszczymy je wszystkie!
– i spalili wszystkie miejsca w kraju,
gdzie gromadzono się przed Bogiem.
9 Już nie widać naszych znaków, już nie ma proroka,
nie ma wśród nas nikogo, kto by wiedział, jak długo…
10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie szydził?
Czy wróg będzie już zawsze bluźnił Twojemu imieniu?
11 Dlaczego cofasz swoją rękę
i trzymasz prawicę w ukryciu?
12 Przecież Bóg od początku jest moim królem.
Ty dokonujesz zbawczych dzieł na ziemi,
13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze
i łby potworów zmiażdżyłeś na wodach.
14 Ty roztrzaskałeś głowy Lewiatana,
dałeś go jako pokarm ludowi pustyni.
15 Ty otworzyłeś źródła i strumienie,
Ty osuszyłeś rzeki odwiecznie płynące.
16 Zarówno dzień, jak i noc do Ciebie należą
– Ty utwierdziłeś światło i słońce.
17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi,
Ty ustanowiłeś lato i zimę.
18 Panie, pamiętaj, że wróg Ci urąga,
a głupi lud znieważa Twoje imię.
19 Nie wydawaj bestiom duszy Twej synogarlicy,
nie zapominaj nigdy o życiu Twoich ubogich.
20 Wspomnij przymierze,
bo przemocą wypełniły się mroczne zakamarki ziemi.
21 Niech uciskany nie wróci zawstydzony,
a biedny i ubogi niech sławi Twoje imię.
22 Powstań, o Boże, walcz o swoją sprawę,
pamiętaj o zniewagach,
których co dzień doznajesz od głupców!
23 Nie zapominaj głosu Twoich przeciwników,
ciągle wzmagającej się wrzawy przeciw Tobie!
Псалом 74
1 Повчальний Псалом Асафа.
Боже, для чого Ти назавжди відкинув нас? Чому Ти гніваєшся на овець Твоєї отари?
2 Згадай Свою громаду, яку Ти придбав з давніх-давен, викупив як плем’я Своєї спадщини, а також гору Сіон, на якій Ти оселився.
3 Направ Твої стопи до давніх руїн; ворог усе спустошив у Твоїй Святині.
4 Твої вороги ревіли у Твоїй Святині, – вони встановили, як ознаку, свої прапори.
5 Виглядало так, начебто в лісовій гущавині вони розмахували сокирами.
6 Вони розтрощили сокирами і сікачами її різьблену оздобу.
7 Спалили дощенту Твою Святиню, опоганили до основ місцеперебування Твого Імені.
8 Між собою вони говорили: Давайте дощенту знищимо їх! І вже спалили в нашому краю всі місця поклоніння Богові.
9 Жодних наших ознак ми не бачимо; вже нема пророка, і ніхто між нами не знає, як довго так буде .
10 Доки, Боже, противник буде глумитися? Доки ворог ганьбитиме Твоє Ім’я?
11 Чому Ти відводиш Свою руку, – Свою правицю тримаєш за пазухою? Вийми її!
12 Боже, Ти здавна мій Цар; Ти звершуєш справи спасіння на землі!
13 Силою Своєю Ти розділив море, – потрощив у водах голови чудовиськ.
14 Ти розчавив голову Левіятану , віддавши його на поживу мешканцям пустелі.
15 Ти відкриваєш джерела й потоки, – Ти висушуєш могутні ріки.
16 Твій день і Твоя ніч. Ти створив світила та сонце.
17 Ти встановив усі межі на землі. Створив літо й зиму.
18 Пам’ятай про те, що ворог глумиться над Господом, а нерозумний народ зневажає Твоє Ім’я.
19 Не віддавай Твоєї голубки хижим звірам, не забувай про життя Своїх убогих ніколи.
20 Згадай про Свій Заповіт! Адже всі темні закутки землі наповнені притонами насильства.
21 Нехай пригноблений не піде засоромленим. Хай нужденний і вбогий прославить Твоє Ім’я.
22 Встань, Боже, вступися за Свою справу. Пам’ятай про повсякденну наругу над Тобою від нечестивого.
23 Не забудь про крики Своїх ворогів, – про постійно зростаючі вигуки тих, що повстали проти Тебе.