Podział Zajordania
1 Rubenici i Gadyci posiadali liczne i bardzo wielkie stada. Gdy zobaczyli ziemię Jezer i Gilead, okazało się, że ten teren nadaje się do hodowli bydła. 2 Wówczas Rubenici i Gadyci przyszli do Mojżesza, kapłana Eleazara i przywódców społeczności, i tak powiedzieli: 3 Atarot, Dibon, Jazer i Nimra, Cheszbon, Eleale, Sibma, Nebo i Beon, 4 czyli ziemia, którą Pan zdobył wobec społeczności Izraela, jest ziemią dobrą do wypasu bydła, a twoi słudzy posiadają bydło. 5 Potem powiedzieli: Jeśli jesteś nam życzliwy, to daj tę ziemię w posiadanie swoim sługom. Nie każ nam przeprawiać się przez Jordan! 6 Mojżesz odpowiedział Gadytom i Rubenitom: Czy wasi bracia mają iść na wojnę, podczas gdy wy tu będziecie mieszkać? 7 Dlaczego chcecie odebrać Izraelitom odwagę do wkroczenia do ziemi, którą Pan im dał? 8 Tak postępowali już wasi przodkowie, gdy wysłałem ich z Kadesz-Barnea, by zbadali tę ziemię. 9 Dotarli aż do doliny Eszkol i obejrzeli tę ziemię, lecz potem odebrali odwagę Izraelitom tak, że już nie chcieli iść do kraju, który Pan im dał. 10 Tamtego dnia Pan zapłonął gniewem i przysiągł: 11 Mężczyźni, którzy wyszli z Egiptu w wieku powyżej dwudziestu lat, na pewno nie zobaczą ziemi, którą poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, ponieważ nie okazali Mi pełnego posłuszeństwa. 12 Wyjątkiem byli tylko Kaleb, syn Jefunnego Kenizzyty, i Jozue, syn Nuna, którzy okazali Panu pełne posłuszeństwo. 13 Tak więc Pan zapłonął gniewem na Izraela i sprawił, że błąkali się po pustyni przez czterdzieści lat, dopóki nie wymarło pokolenie, które czyniło to, co było złe w oczach Pana. 14 A teraz wy, potomstwo grzeszników, stanęliście w miejsce waszych ojców, i chcecie jeszcze pomnożyć gniew Pana przeciw Izraelowi. 15 Jeśli się odwrócicie od Niego, sprawi, że cały lud nadal pozostanie na pustyni, i w ten sposób doprowadzicie ten lud do zguby. 16 Oni zaś przybliżyli się do niego i powiedzieli: Tu zbudujemy zagrody dla naszych stad i osiedla dla naszych dzieci. 17 Lecz my sami pozostaniemy pod bronią jako straż przednia Izraelitów, dopóki nie wprowadzimy ich do miejsca zamieszkania. Tymczasem nasze dzieci będą mieszkać w umocnionych miastach ze względu na mieszkańców tego kraju. 18 Nie powrócimy do swoich domów dopóty, dopóki każdy z Izraelitów nie otrzyma swego dziedzictwa. 19 Nie będziemy dziedziczyć wraz z nimi z tamtej strony Jordanu i dalej, ponieważ nam przypadło dziedzictwo, które znajduje się na wschód od Jordanu. 20 Mojżesz odpowiedział im: Jeśli postąpicie tak, jak powiedzieliście, i jeśli zbrojnie wyruszycie przed Panem na wyprawę wojenną, 21 a każdy, kto spośród was jest zdolny do walki, przejdzie Jordan w obecności Pana – dopóki On nie pozbawi dziedzictwa wszystkich swoich nieprzyjaciół 22 i ziemia zostanie poddana Panu – to wtedy możecie powrócić, będziecie niewinni względem Pana i Izraela, a ta ziemia stanie się waszą własnością wobec Pana. 23 Gdybyście jednak tego nie uczynili, zgrzeszycie wobec Pana. Wiedzcie również, że wasz grzech was dosięgnie. 24 Budujcie więc sobie miasta dla waszych dzieci i zagrody dla waszych trzód, ale spełnijcie także to, co sami powiedzieliście. 25 Gadyci i Rubenici odpowiedzieli Mojżeszowi: Słudzy twoi spełnią to, co nasz pan nakazał: 26 Nasze dzieci, żony, nasze trzody i całe bydło pozostaną tu w miastach Gileadu. 27 Lecz twoi słudzy, każdy kto jest zdolny do walki, wyruszą w obecności Pana na wojnę, zgodnie ze słowami naszego pana. 28 Wydał więc Mojżesz w ich sprawie rozporządzenie kapłanowi Eleazarowi, Jozuemu, synowi Nuna, i naczelnikom rodów Izraelitów. 29 Tak zatem Mojżesz powiedział do nich: Jeśli wyruszą zbrojnie wszyscy Gadyci i Rubenici i przeprawią się z wami w obecności Pana przez Jordan na wyprawę wojenną, i ziemia zostanie przez was zdobyta, to dajcie im w posiadanie krainę Gilead. 30 Jeśliby jednak zbrojni nie ruszyli z wami, to otrzymają dziedzictwo między wami w ziemi Kanaan. 31 Gadyci i Rubenici odpowiedzieli na to: Uczynimy tak, jak Pan przykazał twoim sługom. 32 Przeprawimy się zbrojnie w obecności Pana do ziemi Kanaan, a tym samym naszym dziedzictwem będą posiadłości z tej strony Jordanu. 33 Dał więc Mojżesz Gadytom, Rubenitom i połowie plemienia Manassesa, syna Józefa, królestwo Sichona, króla Amorytów, oraz królestwo Oga, króla Baszanu, ziemię i miasta z należącymi do nich terenami, a także okoliczne miasta tego kraju. 34 W ten sposób Gadyci odbudowali Dibon, Atarot i Aroer, 35 Atrot-Szofan, Jazer i Jogboha, 36 Bet-Nimra i Bet-Haran, zarówno miasta obronne, jak i zagrody dla trzód. 37 Z kolei Rubenici odbudowali Cheszbon, Eleale i Kiriataim, 38 Nebo, Baal-Meon, zmieniając te dwie nazwy, oraz Sibma, i nadali nazwy miastom, które odbudowali. 39 Potomkowie Makira, syna Manassesa, powędrowali do Gileadu, zdobyli go i pozbawili dziedzictwa Amorytów, którzy tam wcześniej mieszkali. 40 Oddał więc Mojżesz Gilead Makirowi, synowi Manassesa, który się tam osiedlił. 41 Natomiast Jair, syn Manassesa, wyruszył i zajął należące do Amorytów osiedla, i nazwał je Osiedlami Jaira. 42 Wyprawił się także Nobach i zdobył Kenat z należącymi do niego osiedlami i nazwał je swoim własnym imieniem: Nobach.
Поділ землі на сході від Йордану
1 Сини Рувима та сини Ґада мали дуже багато худоби. Коли вони побачили землю Язера та Гілеадський край, як придатну місцевість для випасання худоби,
2 то сини Ґада й сини Рувима прийшли і сказали Мойсеєві, священикові Елеазарові та князям громади такі слова:
3 Атарот, Дібон, Язер, Німра, Хешбон, Елеале, Себам, Нево і Беон –
4 земля, яку Господь завоював перед Ізраїльською громадою. Ця земля придатна як пасовисько для худоби, а в твоїх рабів багато худоби.
5 Якщо ми знайшли ласку в твоїх очах, – говорили вони, – то нехай ця земля буде дана твоїм слугам у спадок. Не переводь нас через Йордан.
6 Тоді Мойсей сказав синам Ґада та синам Рувима: Ваші брати підуть воювати, а ви хочете осісти тут?
7 Навіщо ви відвертаєте серця Ізраїльтян, аби вони не йшли в край, який їм дав Господь?
8 Так учинили ваші батьки, коли я послав їх з Кадеш-Барнеа обстежити землю.
9 Вони дійшли до Долини Ешкол і обстежили землю, але потім відвернули серця Ізраїльських нащадків, аби ті не йшли в край, який Господь їм дав.
10 Тоді Господь запалав гнівом і, заприсягнувшись, сказав:
11 Люди, котрі вийшли з Єгипту, від двадцяти років і вище, не побачать землі, про яку Я клявся Авраамові, Ісаакові та Якову, оскільки вони не були цілковито слухняні Мені,
12 за винятком Халева, сина Єфунея, кенезейця, та Ісуса, сина Навина, котрі завжди слідували за Господом.
13 Тому запалав Господь гнівом на Ізраїль, і Він зробив так, що вони блукали пустелею сорок років, доки повністю не вимерло все покоління тих, хто в очах Господа чинив зло.
14 Тепер, наслідуючи ваших батьків, повстаєте ви, нащадки грішних людей, аби ще більше посилити гнів Господа на Ізраїль.
15 Адже якщо ви відступите від Нього, то Він і надалі залишатиме вас блукати пустелею, й ви погубите весь цей народ.
16 Але вони підійшли до Мойсея і сказали: Ми лише тут побудуємо кошари для нашої худоби і оселі для наших родин,
17 а самі ми озброїмось і, навіть випереджуючи Ізраїльських нащадків, підемо аж доки не запровадимо їх до їхніх поселень. Наші ж діти житимуть в містах, обнесених мурами, захищені від тих, хто живе на цій землі.
18 Ми не повернемось до наших осель, доки кожен з Ізраїльських нащадків не заволодіє своєю спадщиною.
19 До того ж ми не претендуємо на наділ разом з ними по той бік Йордану і далі, бо ми одержали спадщину по цей бік Йордану, тобто на сході!
20 Мойсей відповів їм: Якщо ви зробите так, як говорите і, озброївшись, підете перед Господом на війну;
21 якщо кожен з вас озброєним перейде Йордан перед Господом, доки Він не прожене Своїх ворогів з-перед Свого обличчя,
22 і доки весь край не буде здобутий перед Господом, і лише після цього ви повернетесь сюди , то ви будете невинні перед Господом і перед Ізраїлем, а ця земля стане вашою власністю перед Господом.
23 Коли ж не зробите так, то згрішите перед Господом, – і усвідомите свій гріх, коли ви понесете покарання.
24 Тож побудуйте собі міста для ваших дітей, і кошари для своїх отар, але зробіть і те, що вийшло з ваших уст.
25 Тоді сини Ґада та сини Рувима, запевняючи Мойсея, сказали: Ми – твої слуги, і вчинимо так, як наказує наш владика!
26 Наші діти, наші жінки, наші отари і вся наша худоба залишаються тут, у містах Гілеаду,
27 а ми, твої слуги, кожен озброєний і готовий до бою, вирушимо перед Господом на війну, як наказує наш володар.
28 Тоді Мойсей щодо цієї справи віддав спеціальний наказ священику Елеазарові та Ісусові, синові Навина, а також главам родів Ізраїльтян по батьківській лінії.
29 Мойсей наказав їм: Якщо нащадки Ґада та нащадки Рувима, озброївшись, вирушать з вами через Йордан на війну перед Господом, і той край буде вами підкорений, то дасте їм у володіння Гілеадський край.
30 Якщо ж вони озброєними не вирушать разом з вами, то вони одержать спадщину між вами в ханаанському краю.
31 Після цього нащадки Ґада та нащадки Рувима у відповідь сказали: Що Господь скаже твоїм слугам, те ми і зробимо.
32 Озброївшись перед Господом, ми підемо в ханаанську землю, але наша спадщина нехай буде по цей бік Йордану.
33 Тож Мойсей дав їм, тобто нащадкам Ґада, нащадкам Рувима і половині племені Манассії, сина Йосифа, царство Сіхона, царя аморейців, і царство Оґа, царя Башану, – всю ту землю з її містами і належними до них околицями краю.
34 Таким чином нащадки Ґада відбудували Дібон, Атарот, Ароер,
35 Атрот-Шофан, Язер, Йоґбегу,
36 Бет-Німру та Бет-Гаран – укріплені міста із кошарами для отар.
37 Сини Рувима відбудували Хешбон, Елеале, Кір’ятаїм,
38 Нево і Баал-Меон, змінивши їх назви, а також Сібему. Вони дали нові назви містам, які відбудували.
39 Нащадки Махіра, сина Манассії, пішли на Гілеад і захопили його, аморейців же, які жили в ньому, вони прогнали.
40 Тому Мойсей віддав Гілеад Махірові, синові Манассії, і він там оселився.
41 Так само Яір, син Манассії, пішов і заволодів поселеннями цієї місцевості і назвав їх поселеннями Яіра.
42 Нобаг пішов та захопив Кенат і назвав їх своїм ім’ям, Нобаг.