Przepisy dotyczące wiecznego światła i chlebów pokładnych
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Rozkaż Izraelitom, aby przynosili do ciebie wytłoczoną z oliwek czystą oliwę do świecznika, aby ustawicznie paliła się lampa. 3 Aaron ustawi ją na zewnątrz zasłony Świadectwa w Namiocie Spotkania, aby płonęła nieustannie przed Panem, od wieczora aż do rana. Jest to ustawa na wieki dla waszych pokoleń. 4 Lampy ustawi na świeczniku z czystego złota, aby nieustannie płonęły przed Panem.
5 Następnie weźmiesz najlepszej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek z dwóch dziesiątych części efy. 6 Potem ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w każdym rzędzie, na stole z czystego złota przed Panem. 7 Na każdym rzędzie położysz czystego kadzidła, aby na tym chlebie było pamiątką ofiary spalanej dla Pana. 8 W każdym dniu szabatu będą kładzione przed Panem jako nieustanny dar od Izraelitów, jako wieczne przymierze. 9 Będą one należały do Aarona i do jego synów. Będą je spożywać w miejscu poświęconym, gdyż jest to dla niego rzecz najświętsza spośród ofiar spalanych dla Pana. Postanowienie wieczyste.
Kara za bluźnierstwo i uderzenie
10 Pewnego razu syn pewnej Izraelitki, którego ojcem był Egipcjanin mieszkający pośród Izraelitów, pokłócił się w obozie z pewnym Izraelitą. 11 Syn Izraelitki zbluźnił przeciw Imieniu Bożemu i je przeklął. Przyprowadzono go do Mojżesza. Jego matka nazywała się Szelomit i była córką Dibriego z plemienia Dana.
12 Osadzono go pod strażą, dopóki Pan nie da w tej sprawie odpowiedniego rozstrzygnięcia. 13 Wówczas Pan powiedział do Mojżesza: 14 Wyprowadź bluźniercę poza obóz. Wszyscy, którzy to słyszeli, położą ręce na jego głowie i cała społeczność go ukamienuje. 15 Potem powiesz Izraelitom: Każdy człowiek, który będzie przeklinał swego Boga, poniesie karę za swój grzech. 16 Kto bluźni Imieniu Pana, poniesie śmierć. Cała społeczność go ukamienuje. Zarówno przybysz, jak i tubylec poniesie śmierć za bluźnierstwo przeciwko Imieniu.
17 Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 18 Kto zabije zwierzę, musi zapłacić za nie: życiem za życie. 19 Ktokolwiek skaleczy swego bliźniego, należy mu uczynić to samo, co on uczynił: 20 złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. W jaki sposób okaleczył człowieka, w taki sam sposób ma być okaleczony. 21 Kto zabije czyjeś zwierzę, będzie musiał za nie zapłacić. Kto zabije człowieka, poniesie śmierć. 22 Będzie was obowiązywać jedno prawo, zarówno przybysza, jak i tubylca, bo Ja jestem Panem, waszym Bogiem. 23 Następnie Mojżesz powiedział Izraelitom, aby wyprowadzili bluźniercę poza obóz i go ukamienowali. Izraelici uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Необхідність підтримувати світло у світильнику
1 Господь промовив до Мойсея, говорячи:
2 Звели Ізраїльтянам, аби вони принесли для освітлення чисту, витовчену з оливок олію, щоб постійно підтримувати у світильнику світло
3 в Наметі Свідчення перед завісою. Аарон споряджатиме його постійно від вечора до ранку перед Господом. Це вічна постанова для ваших поколінь.
4 Він завжди розставлятиме лампади на світильнику з чистого золота перед Господом.
Священні хліби
5 Візьми питльованого борошна і спечи з нього дванадцять хлібів. Кожен з хлібів має бути з двох десятих частин ефи .
6 І покладеш їх у дві купки, по шість в одній купці один на одному , на чистому столі перед Господом.
7 На кожну купку покладеш чистий ладан, який буде на хлібі як пам’ятна частка вогняної жертви для Господа.
8 Кожної суботи він постійно кластиме їх перед Господом від Ізраїльтян, як вічний Заповіт.
9 Ці хліби належатимуть Ааронові та його синам. Вони їх будуть їсти на святому місці, оскільки це святе святих, призначене для нього з Господніх вогняних жертв. Це вічна постанова.
Кара за богозневагу
10 Син однієї жінки-ізраїльтянки, який був сином єгиптянина, перебуваючи між ізраїльськими синами посварився в таборі з чоловіком-ізраїльтянином.
11 Син жінки-ізраїльтянки зневажав Господнє Ім’я і проклинав Його. Тому його привели до Мойсея. Ім’я його матері Шеломіт, дочка Дібрі з племені Дана.
12 Його взяли під варту, поки справа не буде вирішена, згідно з Господнім словом.
13 Тоді Господь промовив до Мойсея і сказав:
14 Виведи того, хто проклинав, поза табір, і усі, хто це чув, покладуть свої руки на його голову. Після цього уся громада поб’є його камінням.
15 Звернись до Ізраїльтян і скажи: Кожна людина, яка проклинатиме свого Бога, понесе свій гріх.
16 Хто проклинатиме Господнє Ім’я, буде приречений на смерть. Уся громада неодмінно поб’є його камінням, корінний він житель чи приходець. Коли він проклинає Господнє Ім’я, то повинен померти.
17 Людина, яка вб’є людину, також повинна неодмінно померти.
18 А хто вб’є тварину, повинен відшкодувати її – тварину за тварину.
19 Якщо хтось завдасть своєму ближньому тілесного ушкодження, то йому потрібно вчинити те саме, що вчинив він.
20 Перелом за перелом, око за око, зуб за зуб. Яке пошкодження він завдасть людині, таке буде віддано йому.
21 Хто вб’є тварину, той повинен за неї заплатити, а хто причинить смерть людині, нехай понесе смерть сам.
22 Право у вас буде одне як для приходця, так і для місцевого жителя, бо Я – Господь, ваш Бог.
23 Коли Мойсей оголосив про це Ізраїльтянам, вони вивели того, хто проклинав, поза табір, та й побили його камінням. Ізраїльтяни зробили так, як звелів Господь Мойсеєві.