Podstęp Gibeonitów
1 Gdy usłyszeli o tym wszyscy królowie, którzy mieszkali z tamtej strony Jordanu, w górach i na nizinie, i na całym wybrzeżu wielkiego morza aż po Liban – Chetyci, Amoryci, Kananejczycy, Peryzzyci, Chiwwici i Jebusyci, 2 zebrali się razem, aby jak jeden mąż walczyć z Jozuem i z Izraelem.
3 Mieszkańcy Gibeonu także usłyszeli o tym, co Jozue uczynił z Jerycho i z Aj, 4 i uciekli się do podstępu. Wyruszyli zaopatrzeni w żywność, zabierając na swoje osły powycierane wory i wytarte, popękane i połatane bukłaki na wino. 5 Na nogi włożyli zniszczone i połatane sandały, a na siebie znoszone ubrania. Cały chleb, który był ich pożywieniem w drodze, był suchy i pokruszony. 6 Przyszli więc do Jozuego, do obozu w Gilgal, i powiedzieli do niego i do Izraelitów: Przyszliśmy z dalekiego kraju, teraz zawrzyjcie z nami przymierze. 7 Ale Izraelici odpowiedzieli Chiwwitom: Może mieszkacie blisko nas, jak więc możemy zawrzeć z wami przymierze? 8 Odpowiedzieli Jozuemu: Jesteśmy twoimi sługami. Wówczas zapytał ich Jozue: Kim jesteście i skąd przybywacie? 9 Odpowiedzieli mu: Twoi słudzy przybyli z bardzo dalekiego kraju ze względu na imię Pana, twego Boga, ponieważ usłyszeliśmy o Jego sławie i o wszystkim, co uczynił w Egipcie, 10 i o wszystkim, co uczynił dwom królom amoryckim, którzy mieszkali po drugiej stronie Jordanu, Sichonowi, królowi Cheszbonu, i Ogowi, królowi Baszanu, który mieszkał w Asztarot. 11 Tak powiedzieli do nas starsi i wszyscy mieszkańcy naszego kraju: Weźcie ze sobą żywność na drogę, wyjdźcie im na spotkanie i oznajmijcie: Jesteśmy waszymi sługami, zawrzyjcie więc z nami przymierze. 12 Ten nasz chleb był gorący, gdy braliśmy go na zapas z naszych domów w dniu, w którym wyruszaliśmy do was, a teraz oto jest suchy i pokruszony. 13 Te zaś bukłaki na wino, były nowe, gdy je napełnialiśmy, a teraz popękały. Nasze ubrania i sandały zużyły się z powodu bardzo dalekiej drogi.
14 Izraelici wzięli nieco z ich żywności, ale Pana nie pytali. 15 Wtedy Jozue zgodził się na pokój i zawarł z nimi przymierze, obiecując im, że zachowa ich przy życiu, a naczelnicy społeczności potwierdzili im to przysięgą.
Odkrycie oszustwa
16 Po upływie trzech dni od zawarcia z nimi przymierza Izraelici dowiedzieli się, że tamci żyją w pobliżu i że mieszkają wśród nich. 17 Wyruszyli więc Izraelici i trzeciego dnia przybyli do ich miast. A ich miastami były: Gibeon, Kefira, Beerot i Kiriat-Jearim.
18 Ale Izraelici nie uderzyli na nich, ponieważ naczelnicy społeczności poprzysięgli im na Pana, Boga Izraela. Jednak cała społeczność szemrała przeciwko naczelnikom. 19 Wówczas wszyscy naczelnicy przemówili do całej społeczności: Złożyliśmy im przysięgę na Pana, Boga Izraela. Nie możemy więc ich tknąć. 20 Postąpimy z nimi zatem tak: pozostawimy ich przy życiu, aby nie spadł na nas gniew z powodu przysięgi, którą im złożyliśmy. 21 I dodali naczelnicy: Zachowamy ich przy życiu, ale będą rąbać drzewo i czerpać wodę dla całej społeczności. Gdy naczelnicy im to oznajmili, 22 Jozue wezwał Gibeonitów i powiedział: Dlaczego oszukaliście nas, mówiąc, że mieszkacie bardzo daleko od nas, a tymczasem mieszkacie wśród nas? 23 Dlatego będziecie przeklęci i na zawsze pozostaniecie niewolnikami rąbiącymi drzewo i czerpiącymi wodę dla domu mojego Boga. 24 Odpowiedzieli Jozuemu: Doniesiono dokładnie twoim sługom o tym, że Pan, twój Bóg, nakazał Mojżeszowi, swemu słudze, dać wam całą tę ziemię i na waszych oczach zgładzić wszystkich mieszkańców tej ziemi. Zlękliśmy się więc bardzo o nasze życie z waszego powodu i dlatego tak postąpiliśmy. 25 A teraz jesteśmy w twojej mocy. Zrób z nami to, co wydaje ci się dobre i sprawiedliwe. 26 Postąpił więc z nimi tak: ocalił ich z ręki Izraelitów, żeby ich nie pozabijali. 27 Od tego dnia Jozue przeznaczył ich do rąbania drzewa i czerpania wody dla społeczności i na potrzeby ołtarza Pana, na miejscu, które wyznaczy. I tak jest aż do dnia dzisiejszego.
Хитрощі гівійців
1 Коли ж почули про це всі царі, які жили на другому боці Йордану, – ті, котрі в горах і котрі на рівнинах, а також уздовж усього узбережжя Великого Моря, аж до Лівану, – хеттейці й аморейці, ханаанці та періззейці, гіввійці та євусейці, –
2 то об’єдналися разом, аби одностайно виступити проти Ісуса та Ізраїлю.
3 Але мешканці Ґівеона, почувши про те, що вчинив Ісус з Єрихоном і Аєм,
4 удались до хитрощів: вони вибрались у дорогу, заготовивши собі заздалегідь їжу, поклали на своїх ослів старі рвані мішки, а також потріскані й полатані бурдюки з вином.
5 На їхніх ногах були сходжені й полатані сандалі; їхній верхній одяг був старим і зношеним , а весь, заготовлений ними хліб – черствий і запліснявілий.
6 Вони прийшли до Ісуса в табір у Ґілґалі, й промовили до нього та до Ізраїльських мужів: Ми прийшли з далекого краю, аби ви уклали з нами Заповіт!
7 Але Ізраїльські мужі запитали гіввійців: А може ви мешкаєте неподалік від нас, то як же ми можемо укладати з вами Заповіт?
8 Вони ж звернулись до Ісуса: Ми – твої слуги! А Ісус запитав їх: Хто ви, й звідки ви прибули?
9 А вони йому відповіли: З дуже далекого краю прибули твої слуги в ім’я Господа, Бога твого, бо ми почули вістку про Нього, і те, що Він учинив у Єгипті,
10 а також усе, що Він зробив з двома аморейськими царями, які з іншого боку Йордану, – з Сіхоном, царем Хешбону та Оґом, башанським царем, котрий мешкав у Аштароті.
11 Наші старійшини й мешканці нашого краю звернулися до нас з такими словами: Візьміть із собою про запас харчів на дорогу, підіть назустріч з ними й скажіть їм: Ми – ваші слуги, – тож тепер укладіть з нами Заповіт.
12 Цей наш хліб був ще теплим, коли ми брали його з наших осель на дорогу , коли ми вирушали, аби йти до вас, – тепер же він сухий і запліснявілий.
13 Так само й ці бурдюки з-під вина були новими, коли їх наповнювали, а тепер вони подерті; цей наш одяг і наше взуття зносилося від надто далекої дороги.
14 Тоді мужі Ізраїлю попробували дещо з їхньої їжі, але з Господом не порадились.
15 Тож Ісус уклав з ними мирний Заповіт, пообіцявши зберегти їм життя . У цьому заприсяглись і старійшини громади.
16 Так сталося, що через три дні, після того як був укладений з ними Заповіт, виявилось, що вони зблизька, й мешкають неподалік від них.
17 Тож, вирушивши, Ізраїльтяни на третій день прибули до їхніх міст. А їхніми містами були: Ґівеон, Кефіра, Беерот і Кір’ят-Єарім.
18 Проте Ізраїльтяни не знищили їх, позаяк старійшини громади заприсяглися їм Господом, Богом Ізраїлю, через що вся громада пізніше нарікала на старійшин.
19 Але старійшини пояснили всій громаді: Ми заприсяглися їм Господом, Богом Ізраїлю, тому й не сміємо до них доторкатись.
20 Зробимо з ними, як обіцяли: збережемо їм життя, щоб не впав на нас гнів Божий через порушення присяги, якою ми їм присяглися.
21 Тому старійшини громади вирішили: Нехай вони живуть і працюють дроворубами й носять воду для потреб усієї громади.
22 Після того Ісус покликав їх (гіввійців ) і сказав такі слова: Чому ви нас обманули, сказавши: Ми живемо від вас дуже далеко? Адже ви мешкаєте майже між нами!
23 Через те будете ви прокляті, й повіки залишитесь слугами, – будете рубати дрова й носити воду для Дому (Храму ) мого Бога!
24 Вони ж, відповідаючи Ісусові, сказали: Твої слуги довідались про те, що Господь, Бог твій, заповів Мойсеєві, Своєму слузі, віддати вам усю цю землю і знищити перед вами всіх мешканців цього краю. Тож ми з цієї причини дуже налякались за своє життя, тому й учинили так.
25 Тепер ми в твоїх руках, – що вважатимеш за краще й справедливе з нами зробити, те й роби.
26 А вчинив він (Ісус ) з ними так: врятував їх від рук Ізраїльтян, і вони їх не знищили.
27 І призначив їх Ісус з того дня рубати дрова та носити воду для громади й для Господнього жертовника на тому місці, яке Господь обере. І так воно залишається по сьогодні.