Podział Zajordania
1 A to otrzymali Izraelici w ziemi kananejskiej jako dziedzictwo, które oddali im w posiadanie kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy plemion izraelskich. 2 Zgodnie z nakazem Pana udzielonym Mojżeszowi rozdzielili je losem między dziewięć i pół plemienia.
3 Mojżesz dał już bowiem dziedzictwo dwom i pół plemienia z tamtej strony Jordanu, ale lewitom nie przydzielił dziedzictwa wśród nich. 4 Potomkowie Józefa stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom zaś nie przydzielił ziemi z wyjątkiem miast, w których mieli zamieszkać, wraz z należącymi do nich pastwiskami dla ich bydła i innych zwierząt. 5 Izraelici podzielili więc tę ziemię i uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi.
Terytorium Kaleba
6 Następnie potomkowie Judy przystąpili do Jozuego w Gilgal i wtedy Kaleb, syn Jefunnego, Kenizzyta, oświadczył mu: Ty wiesz, co powiedział Pan do Mojżesza, męża Bożego, w mojej i twojej sprawie w Kadesz-Barnea. 7 Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa Pana, posłał mnie z Kadesz-Barnea w celu zdobycia informacji o tej ziemi i przyniosłem mu wiadomości zgodnie z moim przekonaniem. 8 Moi bracia, którzy wyprawili się ze mną, sprawili, że struchlało serce ludu, ale ja trwałem wiernie przy Panu, moim Bogu. 9 Tego dnia Mojżesz złożył taką przysięgę: Ziemia, po której stąpała twoja noga, będzie należała do ciebie i twoich synów jako dziedzictwo na wieki, ponieważ trwałeś wiernie przy Panu, moim Bogu. 10 Tak oto Pan zgodnie ze swoją obietnicą zachował mnie przy życiu. Czterdzieści pięć lat upłynęło od czasu, gdy Pan wypowiedział te słowa do Mojżesza, kiedy Izrael wędrował po pustyni. Dzisiaj mam już osiemdziesiąt pięć lat, 11 ale nadal jestem silny jak w dniu, kiedy posłał mnie Mojżesz. Dziś mam tę samą siłę, co i dawniej, aby do walki wyruszyć i wrócić. 12 Daj mi więc ten górzysty teren, o którym mówił wtedy Pan. Słyszałeś sam tego dnia, że żyją tam Anakici, a miasta są wielkie i warowne. Jeśli Pan będzie ze mną, to wytępię ich zgodnie z zapowiedzią Pana. 13 Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo. 14 Dlatego Hebron należy do Kaleba, syna Jefunnego, Kenizzyty, aż do dnia dzisiejszego, ponieważ trwał wiernie przy Panu, Bogu Izraela. 15 Pierwotna nazwa Hebronu brzmiała Kiriat-Arba, gdyż Arba był największym pośród Anakitów. A ziemia ta odpoczęła od wojny.
Поділ землі на заході від Йордану
1 А ось володіння Ізраїльтян, які вони успадкували в ханаанському краю, і якими їх наділили священик Елеазар та Ісус Навин, разом із начальниками Ізраїлевих племен, за батьківськими (патріархів) іменами.
2 Вони розподілили наділи дев’яти племенам і другій половині племені Манассії жеребкуванням, як і заповів Господь через Мойсея,
3 оскільки Мойсей двом племенам і половині племені вже дав спадщину з іншого боку Йордану. Левіти спадщини між ними також не отримали,
4 тоді як сини Йосифа, Манассія і Єфрем, утворили два племені. Хоча левітам і не дали окремого земельного наділу, їм визначили певні міста для проживання та прилеглі до міст ділянки як пасовиська для їхньої худоби та для їхнього господарства.
5 Як Господь заповів Мойсеєві, так Ізраїльтяни і вчинили, коли ділили землю.
Халев наслідує Хеврон
6 В Ґілґалі нащадки Юди підійшли до Ісуса, й Халев, син Єфунея, кенезеєць, промовив до нього: Ти пам’ятаєш слова, які Господь сказав Мойсеєві, чоловікові Божому, щодо мене і тебе в Кадеш-Барнеа.
7 Мені було сорок років, коли Мойсей, Господній слуга, послав мене з Кадеш-Барнеа розвідати землю, і я приніс йому правдиву вістку за переконанням свого серця.
8 Мої брати, що ходили зі мною, посіяли страх і зневіру в серця людей, тимчасом як я цілковито був слухняним Господу, моєму Богові.
9 Того дня Мойсей, присягнувшись, сказав: Земля, по якій ступали твої ноги, належатиме, як спадщина, тобі й твоїм нащадкам навіки, тому що ти виявив повний послух Господу, моєму Богові.
10 Отже, Господь зберіг мені життя, як і обіцяв. Вже минуло сорок п’ять років, відколи Господь промовив ці слова до Мойсея. Протягом цих років Ізраїль мандрував пустелею, і от тепер мені вісімдесят п’ять років.
11 Але й сьогодні я почуваю себе сповненим сили, як і тоді, коли посилав мене Мойсей; і яка була моя сила тоді, така моя сила і тепер, – чи то до битви, чи до походу.
12 Тож дай мені ті гори, про які говорив Господь того дня. Адже ти тоді сам чув, що там мешкають енакійці, а їхні міста великі й укріплені. Але сподіваюсь, що Господь буде зі мною, і я вижену їх, як і сказав Господь!
13 Поблагословив його Ісус, і дав Халевові, синові Єфунея, у наділ Хеврон.
14 З того часу Хеврон став належати кенезейцю Халеву, синові Єфунея, як спадщина аж до цього дня, тому що він цілковито був слухняним Господу, Богу Ізраїлю.
15 Раніше Хеврон називався Кір’ят-Арба (місто Арби ), за ім’ям найвидатнішого мужа з енакійців. І край заспокоївся від війни.