Jonasz sprzeciwia się Bogu
1 Pan skierował do Jonasza, syna Amittaja, następujące słowo: 2 Powstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i wołaj głośno przeciwko niej, gdyż dotarła do Mnie wiadomość o jej niegodziwości! 3 A Jonasz powstał, by uciec przed Panem do Tarszisz. Udał się do Jafy, znalazł statek płynący do Tarszisz, zapłacił za podróż i wszedł na pokład, aby płynąć do Tarszisz, uciekając przed Panem.
4 Pan zaś zesłał na morze silny wiatr i zerwała się gwałtowna burza, tak iż się zdawało, że statkowi zagraża rozbicie. 5 Wtedy przerazili się żeglarze i zawołali każdy do swego boga. Potem wyrzucili do morza ładunek, który był na statku, aby uczynić go lżejszym. Jonasz zaś zszedł pod pokład, położył się i zasnął twardo. 6 Wtedy zbliżył się do niego kapitan i powiedział: Dlaczego tak twardo śpisz? Powstań, wołaj do swojego Boga. Może ten Bóg wspomni na nas i nie zginiemy.
7 Tymczasem żeglarze mówili jeden do drugiego: Chodźmy, rzućmy losy, a dowiemy się z czyjego powodu spadło na nas to nieszczęście. Rzucili więc losy i los padł na Jonasza. 8 Wówczas zapytali go: Powiedz nam, z jakiej przyczyny spadło na nas to nieszczęście? Jaki jest twój zawód? Skąd przychodzisz? Z jakiego jesteś kraju? Z jakiego jesteś ludu? 9 Odpowiedział im: Jestem Hebrajczykiem i wyznawcą Pana, Boga niebios, który stworzył morze i ląd. 10 Żeglarze bardzo się przerazili i powiedzieli do niego: Co uczyniłeś? Wiedzieli bowiem, że ucieka przed Panem, ponieważ im to powiedział. 11 Zapytali go więc: Co mamy z tobą uczynić, aby morze uspokoiło się wokół nas? Morze bowiem podnosiło się i burzyło. 12 Odpowiedział im: Weźcie mnie i wyrzućcie za burtę, wtedy uspokoi się morze wokół was, gdyż wiem, że to z mojego powodu zaskoczyła was ta wielka burza. 13 Żeglarze wiosłowali, aby zawrócić do brzegu, ale im się to nie udało, ponieważ morze podnosiło się i burzyło wokół nich.
14 Zawołali więc do Pana: Panie, prosimy Cię, nie pozwól nam zginąć z powodu tego człowieka i nie obciążaj nas niewinną krwią, gdyż Ty jesteś Panem, który czynisz, co chcesz! 15 Wzięli następnie Jonasza i wrzucili go do morza, a ono przestało się burzyć. 16 Żeglarze zaś poczuli wielką bojaźń przed Panem, złożyli Mu ofiarę i uczynili śluby.
Господнє слово до Йони
1 Було Господнє слово до Йони, Аміттаєвого сина, такого змісту:
2 Вставай і йди до великого міста Ніневії і проповідуй проти нього, тому що злочини цього міста піднялися до Мене.
Непослух Йони та покарання за це
3 Йона встав, але подався до Яффи, аби звідти втекти від Господа до Таршішу. Там він знайшов корабель, який мав плисти до Таршішу, і, заплативши за переправу, піднявся на борт судна, щоб плисти на ньому від Господа до Таршішу .
4 Та Господь здійняв на морі сильний вітер, – почався на морі великий шторм, – здавалося, що кораблю загрожує катастрофа.
5 Моряків охопив жах, тому кожен почав голосити до свого бога, – а щоб полегшити корабель, викинули в море весь вантаж. Що ж до Йони, то він спустився в трюм корабля, ліг і міцно заснув.
6 Тоді підійшов до нього капітан корабля і, розбудивши , сказав йому: Чому ти спиш? Устань, та волай до свого Бога! Може Бог згадає про нас, і ми не загинемо!?
7 І сказали вони один одному: Давайте кинемо жереб, аби довідатись, через кого спіткало нас це лихо. Тож кинули вони жереб, і жереб упав на Йону.
8 Тоді спитали його: Скажи нам, чому трапилось з нами це нещастя? Яке твоє ремесло? Звідкіля ти подорожуєш, з якої ти країни і з якого народу ти походиш?
9 Він їм відповів: Я єврей і вшановую Господа, Бога небес, Котрий створив і море, і сушу.
10 Ці люди дуже злякалися і запитали його: Що ти таке натворив? Адже ці мужі зрозуміли, що він втікає від Господа, тому що він сам сказав їм про це .
11 Що маємо зробити з тобою, – запитали вони його, – аби море навколо нас заспокоїлось? А тим часом море, здіймаючи хвилі, лютувало все більше.
12 Тоді він сказав їм: Візьміть та киньте мене в море, і море навколо вас заспокоїться. Адже я знаю, що це через мене на вас накинулась ця велика буря.
13 Але моряки налягли на весла , намагаючись дістатись берега, проте всі їхні зусилля були марними, оскільки шторм і далі посилювався.
14 У відчаї вони заволали до Господа, говорячи: О, Господи, не допусти, щоб ми загинули, позбавивши життя цього чоловіка, не карай нас за невинну кров. Адже Ти, Господи, чиниш за Своєю волею.
15 Після цього, взявши Йону, вони викинули його в море, – і хвилювання моря припинилося.
16 Цих мужів охопив великий страх перед Господом. Вони принесли Господу жертви й склали обітниці.