Druga rozmowa szatana z Bogiem
1 Pewnego dnia, gdy przyszli synowie Boży, aby stanąć przed Panem, przybył z nimi także szatan. 2 Wtedy Pan zwrócił się do szatana: Gdzie byłeś, skąd przybywasz? A szatan odpowiedział Panu: Okrążałem ziemię i przechadzałem się po niej. 3 Pan więc dalej mówił do szatana: Czy przypatrzyłeś się Mojemu słudze, Hiobowi? Nie ma mu równego na ziemi. To człowiek uczciwy i prawy, bojący się Boga i stroniący od zła. Wciąż trwa w pobożności, choć ty nastawiłeś Mnie przeciw niemu, abym doświadczył go bez powodu. 4 Na to szatan odpowiedział Panu: Skóra za skórę. Człowiek odda wszystko, co ma, w zamian za swoje życie. 5 Ale podnieś tylko rękę, dotknij jego kości i ciała, a zobaczysz, czy nie będzie Ci jawnie złorzeczył. 6 Wtedy Pan powiedział do szatana: Oto oddaję go w twoje ręce. Zachowaj tylko jego życie.
Hiob dotknięty chorobą
7 Odszedł szatan sprzed oblicza Pana i poraził Hioba złośliwymi wrzodami, od stóp aż do czubka głowy. 8 Wtedy Hiob wziął skorupę, aby się nią drapać, i usiadł w popiele. 9 Wówczas odezwała się jego żona: I ty jeszcze trwasz w swojej doskonałości? Bluźnij Bogu i umrzyj! 10 A on odpowiedział: Mówisz jak głupia. Skoro przyjęliśmy dobro od Boga, dlaczego nie mielibyśmy przyjąć zła? W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył ustami.
Odwiedziny trzech przyjaciół
11 A gdy trzej przyjaciele Hioba usłyszeli o wszystkich nieszczęściach, które spadły na niego, przyszli, każdy ze swego miejsca: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Postanowili bowiem, że razem pójdą do niego, aby okazać mu współczucie i go pocieszyć. 12 Ale gdy z daleka spojrzeli na niego, nie mogli go poznać. Zaczęli więc głośno płakać, rozdarli swoje szaty i posypali głowy prochem. 13 Siedzieli z nim na ziemi siedem dni i siedem nocy. Żaden nie powiedział do niego ani słowa, widzieli bowiem, jak bardzo cierpiał.
Сатана знову говорить проти Йова
1 Іншим разом сини Божі знову прибули, щоб з’явитись перед Господом. Разом з ними прийшов і сатана, аби також постати перед Господом.
2 Господь запитав сатану: Звідкіля ти прийшов? Відповідаючи, сатана сказав Господу: Я подорожував по землі й обійшов її.
3 Тоді Господь запитав сатану: Чи ти звернув увагу на Мого раба Йова тепер? Адже й далі немає на землі такого, як він, чоловіка, – мужа незлобивого, справедливого, праведного, богобійного, який уникає всякого зла! Він незламний у своїй непорочності, хоч ти переконував Мене, щоб його безневинно погубити.
4 Сатана у відповідь заперечив Господу: Шкіра за шкіру, але за своє життя людина віддасть усе, що має.
5 Отже, простягни лише Свою руку й доторкнися до його костей і його тіла, тоді побачиш, чи не почне він лихословити Тебе у вічі?!
6 Тоді Господь сказав сатані: Ось він увесь у твоїх руках, лишень збережи його життя!
Йов вражений гнійними наривами
7 Вийшов сатана від Господа і вразив Йова болючими гнійними наривами, – від стіп й до його голови.
8 Йов узяв собі черепок, щоб ним шкребти себе, й сів на попелищі.
9 Тоді його дружина промовила до нього: Ти все ще тримаєшся своєї бездоганності? Краще вже прокляни Бога й помри!
10 Але Йов їй відповів: Ти говориш, як би говорила одна з божевільних жінок. Хіба лише добро маємо приймати від Бога, а злого не повинні приймати? При всьому тому Йов не згрішив своїми устами.
Троє друзів прийшли до Йова
11 Почувши про нещастя, яке спіткало Йова, троє його друзів: Еліфаз із Темана, Білдад із Шуаху й Цофар із Наами, – кожен зі своєї місцевості, – домовились піти разом, аби висловити йому співчуття й потішити його.
12 Коли вони здалеку побачили його, то не впізнали. Вони почали голосно плакати, – кожен роздер на собі одежу й підкидав над головою порохом аж до неба.
13 Не промовивши до нього жодного слова, вони сім днів і сім ночей просто сиділи поряд з ним на землі, оскільки бачили, яким непомірно великим був його біль.