Jeremiasz w domu garncarza
1 Doszło do Jeremiasza następujące słowo od Pana: 2 Wstań i zejdź do domu garncarza. Tam sprawię, że usłyszysz Moje słowa. 3 Przybyłem więc do domu garncarza, gdy on pracował przy kole garncarskim. 4 A gdy naczynie, które wyrabiał w glinie nie udało się – jak to bywa z gliną w ręku garncarza – zaczął od nowa wyrabiać inne naczynie, jak garncarzowi wydawało się, że należy zrobić.
5 Wtedy doszło do mnie następujące słowo Pana: 6 Czy nie mogę, domu Izraela, postąpić z wami jak ten garncarz? – wyrocznia Pana. Oto jak glina w ręku garncarza, tak i wy jesteście w Moim ręku, domu Izraela! 7 Raz mogę mówić narodowi albo królestwu, żeby je wyrywać, obalać i niszczyć. 8 A gdy ten naród – o którym mówiłem – odwróci się od swego zła, to pożałuję nieszczęścia, które miałem zamiar mu zgotować. 9 Innym razem mogę mówić narodowi albo królestwu, żeby je budować i sadzić. 10 Jednak gdy dopuści się zła wobec Mnie, nie słuchając Mojego głosu, to pożałuję dobra, o którym mówiłem, że mu wyświadczę. 11 Teraz więc powiedz ludziom z Judy i mieszkańcom Jerozolimy: Tak mówi Pan: Oto Ja przygotowuję przeciwko wam nieszczęście i obmyślam przeciwko wam plan. Odwróćcie się więc każdy ze swej złej drogi i sprawcie, aby wasze drogi i wasze czyny były dobre!
12 Oni jednak odpowiedzą: To daremne! Raczej będziemy kierować się naszymi zamiarami. Każdy będzie postępował według zatwardziałości swego złego serca.
13 Dlatego tak mówi Pan:
Zapytajcie więc narody,
czy ktokolwiek słyszał coś takiego?
Rzeczy bardzo ohydnej dopuściła się
dziewica Izraela.
14 Czy znika śnieg ze skalistych
zboczy Libanu?
Czy wysychają płynące obce,
zimne wody?
15 Mój lud jednak zapomniał o Mnie
– nicości palą kadzidła!
Sprawią one, że potykać się będą na swoich drogach,
na ścieżkach starodawnych,
aby pójść ścieżkami,
drogą nieusypaną,
16 aby zamienić swój kraj w pustynię
– pośmiewisko na wieki.
Każdy, kto będzie przez niego przechodził,
przerazi się i potrząśnie głową.
17 Niczym wschodni wiatr
rozproszę ich przed wrogiem.
Plecy, a nie twarz im pokażę
w dniu ich klęski.
Knowania przeciwników Jeremiasza i jego modlitwa
18 Powiedzieli: Chodźcie, obmyślmy plan przeciwko Jeremiaszowi! Nie zaginie bowiem prawo u kapłana, rada u mędrca, słowo u proroka. Chodźcie, uderzmy go za pomocą języka! Nie zwracajmy uwagi na żadne jego słowo.
19 Zwróć na mnie uwagę, Panie,
i usłysz głos moich przeciwników!
20 Czy odpłaca się złem za dobro?
Gdyż wykopali dół dla mnie!
Pamiętaj, jak stawałem przed Tobą,
aby orędować za nimi dla ich dobra,
aby odwrócić od nich Twój gniew.
21 Dlatego wydaj ich synów na pastwę głodu,
przelej ich krew ostrzem miecza.
Ich żony niech staną się
bezdzietnymi i wdowami.
Ich mężowie niech zostaną zabici.
Ich młodzieńcy niech zginą od miecza na wojnie.
22 Niech rozlega się krzyk z ich domów,
gdy nagle sprowadzisz na nich bandę.
Wykopali bowiem dół, aby mnie schwytać,
ukryli sidła na moje nogi.
23 Ty zaś, Panie, znasz
ich wszystkie zabójcze plany przeciwko mnie.
Nie odpuść im ich winy
ani nie wymazuj ich grzechu sprzed swojego oblicza.
Niech potkną się przed Tobą.
Zajmij się nimi w czasie swego gniewu.
Єремія у домі гончаря
1 Надійшло до Єремії від Господа слово такого змісту:
2 Встань і йди в дім гончаря, і там ти почуєш Мої слова.
3 Тож я пішов у майстерню гончаря, й застав його за роботою на гончарному кружалі.
4 І коли посудина, яку він робив з глини, в руках гончаря не вдавалася, як буває з глиною , то він робив із неї інший посуд, який він вважав за доцільне зробити.
5 І було до мене Господнє слово такого змісту:
6 Хіба Я не можу з вами, роде Ізраїлів, зробити так, як оцей гончар? – говорить Господь. Адже ви, роде Ізраїлів, у Моїх руках, як глина в руках гончаря.
7 Буває, що Я пригрожу якомусь народові, або царству, що його викоріню, спустошу і знищу,
8 але якщо той народ відвернеться від свого зла, про яке Я попереджував його, то Я пожалію його і не спроваджу на нього лиха, яке Я мав намір учинити.
9 Іншим разом Я провіщу щодо народу, або царства, що відбудую і що вкореню його,
10 але вони почнуть чинити те, що є злом переді Мною, й не слухатимуть Мого голосу, то Я відміню те добро, яке Я обіцяв їм зробити.
11 Отже, тепер скажи мужам Юдеї та мешканцям Єрусалима слова, які говорить Господь: Ось Я готую на вас лихо й обмірковую проти вас певний задум. Тож нехай кожен із вас зійде зі свого злого шляху і покращить свою дорогу життя та свої вчинки.
12 Але вони скажуть: Даремна розмова! Ми будемо діяти так, як вважаємо за потрібне, і кожен з нас чинитиме за впертістю (велінням ) свого лихого серця!
13 Тому так говорить Господь: Запитайте між народами, – чи хтось чув щось подібне? Жахливі речі творить діва Ізраїлева.
14 Хіба зникає сніг на ліванських скелястих схилах? Хіба висихають холодні води, що течуть з далеких гір?
15 Але Мій народ Мене забув, продовжуючи кадити нікчемним ідолам, які довели до того, що вони (люди ) збились зі своєї дороги, – з давніх шляхів, аби блукати по бездоріжжю невторованих стежок,
16 перетворивши таким чином свій край на страхіття, – вічне посміховисько. Усі, котрі проходитимуть повз нього, будуть вражені і похитуватимуть головою.
17 Наче східним вітром, Я розпорошу їх перед їхніми ворогами, а в лиху їхню годину повернусь до них плечима, а не обличчям.
Молитва Єремії щодо змови проти нього
18 А вони (вороги ) сказали: Нумо, учинімо проти Єремії змову, бо й без нього не загине ні закон у священика, ні рада мудрого, ані слово пророка. Давайте вдаримо його за його ж провіщенням і не будемо зважати на всі його слова.
19 Зглянься на мене, Господи, і зверни увагу на те, що кажуть мої вороги.
20 Хіба віддають злом за добро? Адже вони викопали для мене яму. Згадай, як я стояв перед Тобою, благаючи про їхній добробут, аби відвернути від них Твій гнів.
21 Тому віддай їхніх дітей на голоднечу, а їх самих приречи під меч. Нехай їхні жінки стануть бездітними та вдовами, чоловіки яких загинуть від пошесті, а їхні юнаки нехай поляжуть від меча на війні.
22 Нехай з їхніх домівок доноситься лемент, коли Ти несподівано наведеш на них зграю розбишак, адже вони викопали яму, щоб мене упіймати, розставили для моїх ніг таємну пастку.
23 Адже Ти, Господи, знаєш про всі їхні злочинні задуми, щоб мене знищити. Не прощай їм їхніх провин і не зітри їхніх гріхів перед Тобою. Нехай вони попадають перед Тобою, – в час Твого гніву відплати їм.