Dziękczynienie Izraela
1 W tym dniu będą śpiewać taką pieśń w ziemi judzkiej:
Mamy potężne miasto.
Dla ocalenia postawił On
mury i przedmurze.
2 Otwórzcie bramy,
aby wszedł naród sprawiedliwy,
który dochowuje wierności!
3 Stałość jego charakteru
kształtujesz w pokoju,
bo w Tobie pokłada nadzieję.
4 Ufajcie Panu na wieki,
bo Pan jest wiekuistą Skałą!
5 Uniżył bowiem mieszkających wysoko,
wyniosłe miasto uniżył,
uniżył aż do ziemi,
sprawił, że w proch upadło.
6 Depczą je nogi biednych,
stopy ubogich.
Modlitwa
7 Ścieżka sprawiedliwego będzie prosta,
Ty wyrównujesz drogę sprawiedliwego.
8 Tylko w ścieżce Twoich sądów,
o Panie, pokładamy nadzieję.
Twoje imię i pamięć o Tobie
są pragnieniem duszy.
9 Moja dusza pragnie Ciebie w nocy,
duch, który jest we mnie, szuka Cię o świcie,
bo kiedy sądzisz ziemię,
mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości.
10 Jeśli złoczyńca zostanie ułaskawiony,
to nie nauczy się sprawiedliwości.
Na ziemi prawych będzie działał występnie
i nie będzie miał względu na majestat Pana.
11 Panie, Twoja ręka jest wzniesiona,
lecz oni tego nie widzą.
Niech ujrzą i się zawstydzą, bo troszczysz się gorliwie o lud!
Niech ogień strawi Twoich nieprzyjaciół.
12 Panie, Ty zapewnisz nam pokój,
bo przecież dla nas uczyniłeś wszystkie nasze dzieła.
13 Panie, Boże nasz, władcy inni niż Ty panowali nad nami,
ale my będziemy wysławiać tylko Twoje imię.
14 Umarli nie ożyją
i cienie zmarłych nie powstaną,
ponieważ ich ukarałeś i zniszczyłeś,
wymazałeś o nich wszelką pamięć.
15 Pomnożyłeś naród, o Panie,
pomnożyłeś naród, okryłeś się chwałą,
rozszerzyłeś wszystkie granice kraju.
16 Panie, w ucisku szukali Ciebie,
zanosili błagania, gdy ich karciłeś.
17 Kobieta w ciąży, gdy bliska jest porodu,
wije się i krzyczy w bólach,
tacy i my byliśmy przed Tobą, Panie:
18 Poczęliśmy, wiliśmy się w bólach,
lecz było tak, jakbyśmy rodzili wiatr
– nie ocaliliśmy kraju,
i nie narodzili się mieszkańcy świata.
Zmartwychwstanie i sąd
19 Twoi umarli ożyją, trupy powstaną,
spoczywający w prochu obudzą się i radośnie zawołają,
bo Twoja rosa będzie rosą światłości,
a ziemia wyda cienie zmarłych.
20 Idź, mój ludu, wejdź do swoich komnat
i zamknij drzwi za sobą!
Ukryj się na chwilę,
aż gniew przeminie!
21 Pan wyrusza bowiem ze swego miejsca,
aby ukarać nieprawość mieszkańców ziemi.
A ziemia ujawni krew, którą nasiąknęła,
i nie będzie już ukrywała pomordowanych.
Пісня спасіння
1 Того дня в Юдинім краю заспівають таку пісню: Наше місто могутнє! Він дає нам спасіння, наче мур з фортецею.
2 Відчиніть брами! Нехай увійде праведний народ, який зберігає вірність.
3 Незмінного в намірах Ти зберігаєш у повному спокої, бо він надію покладає на Тебе.
4 Надійтесь на Господа завжди, адже Господь є віковічною скелею!
5 Він упокорює тих, хто підноситься високо. Неприступне, високе місто Він понижує, валить його на землю, кидає його в порох, аби
6 його топтали ноги убогих духом і стопи нужденних.
7 Дорога праведного пряма. Боже справедливий, Ти вирівнюєш стежку праведного.
8 Йдучи дорогою Твоїх присудів, Господи, ми покладаємось на Тебе. До Твого Імені й роздумів про Тебе прагне наша душа.
9 Моя душа тужить за Тобою вночі, і мій дух шукає Тебе до ранку, бо коли Твої присуди звершуються на землі, тоді мешканці світу навчаються справедливості.
10 Якщо до нечестивого виявити милість, він не навчиться справедливості. Такий і в країні праведних чинитиме беззаконня, не звертаючи уваги на Господню велич.
11 Господи, хоч Твоя рука вже піднята, але вони її не бачать. Нехай же вони побачать Твою ревність щодо Свого народу та засоромляться, і нехай пожере їх вогонь, призначений для Твоїх ворогів.
12 Господи, подаруй нам мир, адже всі наші справи Ти учинив для нас.
13 Господи, Боже наш, інші можновладці, а не Ти, оволодівали нами! Але ми шануємо лише Тебе і Твоє Ім’я!
14 Вони мертві й уже не оживуть, духи не встануть, бо Ти навідав їх і знищив, – Ти стер навіть усю пам’ять про них.
15 Але Свій народ, Господи, Ти намножив, – народ Ти розмножив і прославився, розширивши кордони краю!
16 Господи, у нещасті вони Тебе шукали, – коли Твоє покарання падало на них, вони пошепки виливали свій біль перед Тобою .
17 І як породілля при наближенні родів стогне і кричить від свого болю, такими й ми були перед Тобою, Господи.
18 Ми були вагітними, мучились від переймів, але породили лише вітер. Ми не принесли землі спасіння, і мешканці світу не відродилися.
19 Але Твої померлі оживуть, – мертві тіла знову житимуть. Тож пробудіться і співайте всі ті, що перебуваєте в землі! Бо роса Твоя, – роса живодайна для творіння, – і земля викине померлих.
Господь захистить та відновить Ізраїль
20 Отже, йди мій народе, – увійдіть у свої покої, замкніть за собою свої двері, – сховайтеся на якусь мить, поки не мине гнів.
21 Бо вже Господь виходить зі Свого місцеперебування, аби покарати мешканців землі за їхні беззаконня. Земля тоді відкриє пролиту на ній кров, і більше не ховатиме своїх убитих.