1 Dlatego zostawmy podstawy nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe. Nie kładźmy ponownie fundamentu odwracania się od martwych uczynków i fundamentu wiary w Boga, 2 nauki o chrztach, o nakładaniu rąk, o powstaniu z martwych i o sądzie wiecznym. 3 I to uczynimy, jeśli Bóg pozwoli. 4 Niemożliwe jest przecież, aby ci, którzy raz otrzymali światło, którzy zakosztowali daru niebiańskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, 5 którzy zakosztowali wspaniałego Słowa Boga i mocy przyszłego wieku, 6 a mimo to odpadli, znowu odnowili się dla nawrócenia, gdyż sami od nowa krzyżują Syna Boga i wystawiają na szyderstwo. 7 Gdy bowiem ziemia wypije spadający na nią obficie deszcz i rodzi rośliny pożyteczne dla tych, dla których jest użyźniana, otrzymuje błogosławieństwo od Boga. 8 Jeżeli natomiast wydaje ciernie i osty, jest bez wartości i bliska przekleństwa. I w końcu zostanie spalona.
9 Jeśli zaś chodzi o was, umiłowani, to choć tak mówimy, jesteśmy przekonani, że jesteście lepsi i macie udział w zbawieniu. 10 Bóg przecież nie jest niesprawiedliwy, dlatego nie zapomni o waszym dziele i miłości, jaką okazaliście wobec Jego imienia, gdy usługiwaliście świętym i nadal służycie. 11 Pragniemy jednak, aby każdy z was wykazywał tę samą gorliwość w celu spełnienia nadziei aż do końca. 12 Nie bądźcie ociężali, lecz naśladujcie tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.
Niezmienna obietnica Boga
13 Kiedy bowiem Bóg dał obietnicę Abrahamowi, a nikogo większego nie miał, na kogo mógłby przysiąc, to przysiągł na samego siebie . 14 Powiedział: Zapewniam, że napełnię cię błogosławieństwem i hojnie rozmnożę . 15 A ponieważ Abraham okazał się cierpliwy, osiągnął to, co zostało obiecane. 16 Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego, a potwierdzeniem zakończenia każdego sporu jest dla nich przysięga. 17 W ten sposób Bóg, chcąc dobitnie pokazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojej decyzji, zagwarantował ją przysięgą, 18 abyśmy przez te dwie niezmienne sprawy, w których jest niemożliwe, żeby Bóg skłamał, mieli silną zachętę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić daną nam nadzieję. 19 Jest ona jakby kotwicą dla duszy, niezawodną, mocną, przenikającą poza wewnętrzną zasłonę, 20 gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus, stając się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
Міцна Божа основа
1 Тому, залишивши початки Христового вчення, скеруймо себе до досконалості, щоби знову не покладати основу: покаяння від мертвих діл та віри в Бога,
2 науки про хрещення, про покладання рук, про воскресіння мертвих і вічний суд.
3 І це зробимо, якщо Бог дозволить.
4 Адже неможливо, щоб ті, які раз були просвічені й скуштували небесного дару, стали співучасниками Святого Духа,
5 скуштували доброту Божого Слова, силу майбутнього віку,
6 і відпали, аби знову обновлятися для покаяння, повторно розпинаючи в собі та зневажаючи Божого Сина!
7 Бо земля, що напилася дощу, який її часто зрошує, і родить корисну зелень тим, котрі її обробляють, – одержує благословення від Бога.
8 А та, що зростила терня і бур’ян, – не потрібна і близька до прокляття; її кінець – спалення.
9 Улюблені, хоча ми так і говоримо, але ми впевнені, що з вами справи кращі й що ви тримаєтеся спасіння.
10 Адже Бог не є несправедливий, щоби забути ваше діло і [працю] любові, яку ви виявили Його Імені, послуживши і продовжуючи служити святим.
Надія – якір для душі
11 Тож бажаємо, щоб кожний з вас аж до кінця виявляв ту саму дбайливість для повної певності надії,
12 аби ви не розлінилися, а наслідували тих, які вірою і терпінням успадковують обітниці.
13 Коли Бог давав обітницю Авраамові, не маючи ким більшим поклястися, поклявся Собою,
14 кажучи: Я поблагословлю тебе вельми і дуже розмножу!
15 Тож, будучи довготерпеливим, він одержав обітницю.
16 Люди клянуться вищим, адже клятва для підтвердження кладе край усякої їхньої незгоди.
17 Тим більше Бог, бажаючи показати спадкоємцям обітниці незмінність Своєї волі, дав клятву,
18 щоби через ті дві незмінні речі, в яких неможливо, аби Бог сказав неправду, ухопившись за надію, що перед нами, ми, котрі знайшли захист, мали велику втіху.
19 Вона, немов якір для душі, міцний і надійний, що входить усередину, за внутрішню завісу,
20 куди, як предтеча, увійшов задля нас Ісус, ставши навіки Первосвящеником за чином Мелхиседека.