Błogosławieństwo Jakuba dla synów Józefa
1 Po tych wydarzeniach doniesiono Józefowi: Twój ojciec zachorował. Zabrał więc ze sobą dwóch synów, Manassesa i Efraima. 2 Gdy przekazano Jakubowi: Twój syn, Józef, przybył do ciebie, Izrael zebrał siły i usiadł na łożu. 3 Powiedział do Józefa: Bóg Wszechmogący ukazał mi się w Luz w ziemi kananejskiej, błogosławił mi 4 i powiedział do mnie: Uczynię cię płodnym, rozmnożę i dam ci liczne potomstwo, uczynię cię też zgromadzeniem ludów, a tę ziemię dam twojemu potomstwu jako wieczystą własność. 5 Dwaj synowie, którzy ci się urodzili w ziemi egipskiej, zanim przybyłem do ciebie, do Egiptu, będą moimi. Efraim i Manasses będą moimi jak Ruben i Symeon. 6 A potomkowie, których po nich spłodzisz, będą twoi. Będą nazywani imionami twoich braci w swoim dziedzictwie. 7 Kiedy wracałem z Paddan, w drodze, w ziemi kananejskiej, w pobliżu Efrata umarła mi Rachela. I pochowałem ją tam przy drodze do Efrata, to znaczy do Betlejem.
8 Gdy zaś Izrael ujrzał synów Józefa, zapytał: Kim oni są? 9 Józef odpowiedział ojcu: To są moi synowie, których dał mi tutaj Bóg. Wtedy on powiedział: Przyprowadź ich, proszę, do mnie, bo chcę ich pobłogosławić. 10 A oczy Izraela były osłabione ze starości i niedowidział. I podprowadził ich do niego, a on ich ucałował i uściskał. 11 Potem Izrael powiedział do Józefa: Nie sądziłem, że będę cię oglądał. Bóg jednak pozwolił mi oglądać także i twoje potomstwo. 12 Wówczas Józef odsunął ich od jego kolan i pokłonił się przed nim do ziemi. 13 Następnie Józef ujął ich obu: prawą ręką Efraima, który stał po lewej stronie Izraela, a lewą ręką Manassesa, który stał po prawej stronie Izraela, i przyprowadził do niego. 14 Izrael zaś wyciągnął prawą rękę i położył na głowie Efraima, który był młodszy, a lewą rękę na głowie Manassesa – skrzyżował swoje ręce, choć to Manasses był pierworodny. 15 Następnie pobłogosławił Józefowi, mówiąc:
Bóg, przed którego obliczem podążali moi przodkowie, Abraham i Izaak,
Bóg, który był moim pasterzem od mojej młodości aż do dzisiaj,
16 anioł, który mnie bronił przed wszelkim złem,
niech błogosławi tym chłopcom.
Niech będzie w nich obecne moje imię i imię moich przodków, Abrahama i Izaaka,
i niech się bardzo rozmnożą na ziemi.
17 Gdy Józef zobaczył, że jego ojciec położył prawą rękę na głowie Efraima, to mu się to nie spodobało. Chwycił więc rękę ojca, aby przenieść ją z głowy Efraima na głowę Manassesa. 18 Potem Józef powiedział do ojca: Nie tak mój ojcze, bo to ten jest pierworodny! Połóż swoją prawą rękę na jego głowie! 19 Jego ojciec jednak odmówił i powiedział: Wiem, mój synu, wiem! On także stanie się ludem, on też będzie wielki, ale jego młodszy brat będzie większy od niego, z jego potomstwa powstaną liczne narody. 20 W tym dniu pobłogosławił ich, mówiąc:
Przez ciebie Izrael będzie tak błogosławił:
Niech Bóg uczyni ci tak jak Efraimowi i Manassesowi!
W ten sposób dał pierwszeństwo Efraimowi przed Manassesem. 21 Następnie Izrael powiedział do Józefa: Ja umrę, ale Bóg będzie z wami i pozwoli wam powrócić do ziemi waszych ojców. 22 Ja zaś daję ci o jedną wyżynę więcej niż twoim braciom – tę, którą odebrałem Amorytom moim mieczem i łukiem.
Яків благословляє Манассію та Єфрема
1 Після цих подій сповістили Йосифові: Твій батько хворий. Тож він узяв з собою двох своїх синів, Манассію та Єфрема, і прийшов до Якова.
2 Повідомили Якову, говорячи: Ось твій син Йосиф прийшов до тебе. Напружившись з усіх сил, Ізраїль сів на ліжку.
3 Тоді сказав Яків Йосифові: Всемогутній Бог з’явився мені в Лузі, що в ханаанському краю, поблагословив мене
4 і сказав мені: Ось Я звеличу тебе і розмножу тебе, виведу з тебе громаду народів. А цю землю дам твоїм нащадкам після тебе у вічне володіння.
5 Що ж до двох твоїх синів, які народилися в тебе в єгипетському краю ще до того, як я прибув до тебе в Єгипет, вони є моїми: Єфрем і Манассія будуть моїми, як Рувим та Симеон.
6 Діти ж, яких породиш після цього, будуть твоїми; вони ввійдуть у перелік своїх братів відповідно до їхньої спадкоємності.
7 Коли я йшов з Падану, в ханаанському краю на моїх руках померла Рахиль. Це сталося в дорозі неподалік Ефрати. Там при дорозі до Ефрати (це Вифлеєм) я її поховав.
8 Побачивши синів Йосифа, Ізраїль запитав: Хто вони?
9 Йосиф відповів своєму батькові: Це – мої сини, яких дав мені тут Бог. ТожЯків сказав: Підведи їх до мене, щоб я їх поблагословив.
10 Очі ж Ізраїля затьмарилися від старості, й він не міг добре бачити. Тому Йосиф підвів їх до нього; він поцілував їх, пригорнувши їх до себе.
11 Йосифові Ізраїль сказав: Я вже не сподівався побачити твоє обличчя, але Бог показав мені й твоїх нащадків.
12 Йосиф відвів їх від його колін і долілиць поклонився батькові .
13 Після того Йосиф узяв їх обох: Єфрема правою рукою з лівого боку Ізраїля, а Манассію лівою рукою з правого боку Ізраїля, і підвів їх до нього.
14 Проте Ізраїль, простягнувши свою правицю, поклав її на голову Єфрема, хоча він був молодшим, а свою лівицю на голову Манассії, хоча Манассія був первістком, схрестивши таким чином руки.
15 І поблагословив він Йосифа такими словами: Бог, перед Яким ходили мої батьки, Авраам та Ісаак, – Той Бог, Який мене годує, є моїм пастирем з дитинства і аж до цього дня;
16 Ангел, який мене рятував від усякого зла, нехай благословить цих дітей, і хай кличеться в них моє ім’я та ім’я моїх батьків, Авраама та Ісаака, і нехай вони намножаться в дуже велике число на землі.
17 Йосиф, побачивши, що батько поклав свою правицю на голову Єфрема, що, на його думку, було помилкою, взяв праву руку свого батька, аби перекласти її з голови Єфрема на голову Манассії;
18 при цьому Йосиф сказав своєму батькові: Не так, мій батьку, адже первісток цей; поклади свою правицю на його голову.
19 Але його батько заперечив, сказавши: Знаю, мій сину, знаю; від цього також вийде народ, і він буде великим, але його молодший брат буде більшим за нього, а його потомство стане повнотою народностей.
20 Благословляючи їх того дня, Яків промовив: Через тебе буде благословенний Ізраїль, бо говоритимуть: Нехай учинить тебе Бог, як Єфрема і Манассію. Таким чином, Єфрем був поставлений перед Манассією.
21 А Йосифові Ізраїль сказав: Ось, я помираю, але Бог буде з вами і поверне вас у країну ваших батьків.
22 Я ж даю тобі понад твоїх братів ту частку землі , яку я забрав з рук аморейців своїм мечем і своїм луком.