Bałwochwalstwo w świątyni
1 Stało się w szóstym roku, szóstego miesiąca, w piątym dniu miesiąca, że siedziałem w moim domu i starsi Judy siedzieli przede mną. Spadła tam na mnie ręka Pana Boga. 2 Spojrzałem: Oto coś podobnego do widoku ognia. Od tego, co wyglądało jak jego biodro, i w dół – ogień. Od jego bioder zaś wzwyż – coś, co wyglądało jak jasność, jak błyszczący metal. 3 Wyciągnął jakby kształt ręki, uchwycił mnie za włosy. Duch podniósł mnie między ziemię a niebo i wprowadził do Jerozolimy w widzeniach Bożych do wejścia bramy wewnętrznej, zwróconej ku północy, gdzie znajdowała się figura bożka zazdrości, pobudzającego do zazdrości. 4 A oto była tam Chwała Boga Izraela podobna do tej, którą widziałem na równinie. 5 Powiedział do mnie: Synu człowieczy, podnieś – proszę – swoje oczy w kierunku północy. Podniosłem więc oczy w kierunku północnym: Oto na północ od bramy był ołtarz. Figura tego bożka zazdrości stała u wejścia. 6 I powiedział mi: Synu człowieczy, czy widzisz, co oni robią? Wielkie obrzydliwości, których się tutaj dopuszcza dom Izraela, żeby oddalić się od Mojego przybytku. Ale zobaczysz jeszcze większe obrzydliwości.
7 I wprowadził mnie do wejścia na dziedziniec. Zobaczyłem: Oto w ścianie był jakiś otwór. 8 Powiedział do mnie: Synu człowieczy, przebij – proszę – ścianę. Przebiłem więc ścianę, a oto było jakieś wejście. 9 Wtedy powiedział mi: Wejdź i zobacz najgorsze obrzydliwości, których się oni tutaj dopuszczają. 10 Wszedłem i zobaczyłem: Oto wszelkie wyobrażenia płazów, wstrętnych bydląt i wszystkich bożków domu Izraela, wyryte na ścianie dookoła. 11 Siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych Izraela – Jaazaniasz, syn Szafana, stał pośród nich – stali przed nimi, każdy z kadzielnicą w ręku i unosiła się woń dymu kadzielnego. 12 Wtedy powiedział do mnie: Czy widzisz, synu człowieczy, co robią starsi domu Izraela w ciemności, każdy w pomieszczeniu z wizerunkiem swego bóstwa, bo mówią: Pan nas nie widzi. Pan opuścił ten kraj. 13 I powiedział mi: Zobaczysz znów jeszcze inne wielkie obrzydliwości, których się oni dopuszczają.
14 Wprowadził mnie do wejścia w bramę domu Pana, która była po stronie północnej. Oto tam siedziały kobiety opłakujące Tammuza.
15 Powiedział do mnie: Czy widzisz, synu człowieczy? Zobaczysz znów jeszcze większe od tych obrzydliwości. 16 Zaprowadził mnie potem na wewnętrzny dziedziniec domu Pana. Oto wejście do świątyni Pana. Między przedsionkiem a ołtarzem stało około dwudziestu pięciu mężczyzn, każdy stał tyłem do świątyni Pana. Twarzami byli zwróceni ku wschodowi i kłaniali się głęboko w kierunku wschodu słońca. 17 I powiedział do mnie: Czy widzisz, synu człowieczy? Czyż mało domowi Judy, który dopuszcza się obrzydliwości, że tutaj to robią? Napełnili bowiem ten kraj przemocą i ponownie mnie drażnią: oto przykładają gałązkę do swoich nosów. 18 Ja także będę działał w oburzeniu. Moje oko nie będzie litościwe i nie przebaczę. Będą wołać do Mnie donośnym głosem, ale ich nie będę słuchał.
Третє видіння Господньої слави
1 Це відбулося шостого року, у п’ятий день шостого місяця, коли я знаходився у своєму домі, а переді мною сиділи старійшини Юдеї. Саме там доторкнулась до мене рука мого Владики ГОСПОДА .
2 Я побачив ніби вогненну постать чоловіка . Вогонь був від Його пояса і до самого низу, а вище пояса й догори він мав вигляд сяйва бурштину.
3 Він простягнув щось подібне до руки та вхопив мене за волосся моєї голови, – підняв мене Дух поміж землею й небом. Так, у Божому видінні, він переніс мене в Єрусалим, – до входу Північної Брами внутрішнього двору, де стояв ідол заздрощів, який нібито викликає ревнощі.
4 І ось там з’явилась слава Ізраїлевого Бога, як у тому видінні, яке було мені показане на рівнині в полі.
Мерзенні речі народу
5 Він (Господь ) сказав мені: Сину людський, подивись на північ. Я спрямував свій погляд на північ і там на північ від брами, що вела до жертовника, побачив при вході цього боввана заздрощів.
6 Господь сказав мені: Сину людський, чи ти бачиш, що вони роблять? Які великі гидоти творить тут Ізраїлів рід, щоб віддалити Мене від Мого Святилища? Але далі ти побачиш ще більш мерзенні речі.
7 Потім Він запровадив мене до входу у двір Храму, і я побачив велику щілину в стіні.
8 Тоді Він звелів мені: Сину людський, зроби пролом у стіні! І я зробив вилом у стіні так, що утворився прохід.
9 Тоді сказав мені: Увійди й подивись, які огидливі речі вони роблять там.
10 І коли я ввійшов, то побачив: Скрізь на стінах були зображення усяких плазунів та нечистих тварин, а також ідолів Ізраїлевого роду.
11 Перед ними (гидкими зображеннями ) стояли сімдесят старійшин Ізраїльського народу. Був серед них і Яазанія, син Шафана. У кожного в руках була кадильниця, і запах пахучого диму від ладану підіймався вгору.
12 Тоді Він спитав мене: Сину людський, ти бачиш, що творять старійшини Ізраїльського народу потайки (у темряві ) у своїх покоях перед зображеннями ідолів? Вони кажуть: Господь нас не бачить! Господь залишив цей край!
13 Продовжуючи, Він сказав мені: Це ще не все, – ти побачиш ще більш огидні справи, які вони чинять.
14 Отже, Він повів мене до північного входу, – до брами Господнього Храму, – а там сиділи жінки, які оплакували Таммуза .
15 І Він сказав мені: Чи ти бачив щось подібне, сину людський? Проте ти матимеш змогу побачити ще більші гидоти.
16 І от Він мене запровадив до внутрішнього двору Господнього Храму, – а там, при вході до Господнього Храму, між притвором, де дозволялось стояти жінкам, і між жертовником стояли приблизно двадцять п’ять чоловіків спиною до Господнього Храму, а своїм обличчям на схід, поклоняючись долілиць сходу сонця.
17 Тоді Він сказав мені: Ти це бачиш, сину людський? Хіба мало для Юдиного роду чинити мерзенні справи, які вони тут чинять, наповнюючи край насильством й постійно доводячи Мене до гніву? Зверни увагу, – вони ще й прикладають до носа зелені галузки!?
18 Тому Я зіллю на них Мій гнів, – не помилую їх, і Я не пожалію. Хоча вони й голосно кликатимуть до Мене, Я їх не почую.