Ósma plaga: szarańcza
1 Pan nakazał Mojżeszowi: Idź do faraona, gdyż Ja uczyniłem twardym jego serce i serce jego sług, aby dokonać wśród nich Moich znaków. 2 I abyś opowiadał swoim synom i swoim wnukom, czego dokonałem w Egipcie i jakie znaki uczyniłem wśród nich, aby poznali, że Ja jestem Panem. 3 Mojżesz i Aaron poszli do faraona i oznajmili mu: Tak mówi Pan, Bóg Hebrajczyków: Jak długo jeszcze nie będziesz chciał uniżyć się przede Mną? Wypuść Mój lud, aby Mi służył. 4 Jeżeli bowiem nie będziesz chciał wypuścić Mojego ludu, to jutro sprowadzę szarańczę na twój kraj. 5 I pokryje powierzchnię ziemi, że nie będzie można zobaczyć ziemi. Pożre ocaloną resztkę, która pozostała po gradzie i pożre wszystkie drzewa rosnące na waszym polu. 6 Wypełni twoje domy, domy wszystkich twoich sług i domy wszystkich Egipcjan, czego nie widzieli twoi ojcowie ani twoi przodkowie od dnia, gdy pojawili się na ziemi, aż dotąd. Potem odwrócił się i wyszedł od faraona. 7 Słudzy faraona powiedzieli do niego: Jak długo ten człowiek będzie dla nas nieszczęściem? Wypuść tych ludzi, niech służą Panu, swojemu Bogu. Czy jeszcze nie pojmujesz, że Egipt ginie? 8 Zawrócono więc Mojżesza i Aarona do faraona, a on powiedział do nich: Idźcie, służcie Panu, waszemu Bogu! A którzy mają iść? 9 Mojżesz odpowiedział: Pójdziemy z naszą młodzieżą i starcami, pójdziemy z naszymi synami i córkami, z naszymi trzodami i bydłem, ponieważ jest to dla nas święto Pana. 10 Wtedy powiedział: Niech tak będzie, niech Pan będzie z wami, jeśli ja was i wasze dzieci wypuszczę. Spójrzcie jednak, jak złe są wasze zamiary! 11 Nie tak będzie! Niech idą sami mężczyźni, i służcie Panu, jak sobie tego życzycie. I wypędzono ich sprzed oblicza faraona.
12 Pan nakazał Mojżeszowi: Wyciągnij rękę nad ziemię egipską, niech przyjdzie szarańcza, niech spadnie na ziemię egipską i niech pożre całą roślinność kraju, wszystko, co pozostało po gradzie. 13 Mojżesz wyciągnął laskę nad ziemię egipską, Pan zaś sprowadził na kraj wschodni wiatr wiejący przez cały dzień i całą noc. A gdy nastał ranek, wschodni wiatr przyniósł szarańczę. 14 Szarańcza przyleciała więc na całą ziemię egipską i opadła w ogromnej ilości w całym kraju egipskim. Takiej szarańczy nie było nigdy przedtem i nigdy potem nie będzie. 15 Pokryła powierzchnię całego kraju, aż ziemia stała się ciemna. Pożarła całą roślinność ziemi i wszystkie owoce z drzew, które pozostawił grad. Żadna zieleń nie pozostała na drzewach ani na polu w całym kraju egipskim. 16 Faraon pośpiesznie wezwał Mojżesza i Aarona i wyznał: Zgrzeszyłem przeciw Panu, waszemu Bogu, i przeciwko wam. 17 Ale i tym razem wybaczcie mój grzech. Pomódlcie się do Pana, waszego Boga, aby tylko oddalił ode mnie tę śmierć. 18 Mojżesz wyszedł od faraona i modlił się do Pana. 19 A Pan sprowadził bardzo gwałtowny zachodni wiatr, który porwał szarańczę i zdmuchnął ją do Morza Sitowia. Ani jedna szarańcza nie pozostała w kraju egipskim. 20 Ale Pan uczynił zatwardziałym serce faraona i nie wypuścił on Izraelitów.
Dziewiąta plaga: ciemności
21 Pan powiedział Mojżeszowi: Wyciągnij rękę ku niebu, a wtedy w ziemi egipskiej nastanie ciemność tak gęsta, że będzie można jej dotknąć. 22 Mojżesz wyciągnął rękę ku niebu i w całym kraju egipskim przez trzy dni trwała gęsta ciemność. 23 Przez trzy dni jeden drugiego nie widział i nikt nie mógł wstać ze swego miejsca. Ale w miejscach zamieszkania Izraelitów było światło. 24 Wtedy faraon wezwał Mojżesza i powiedział: Idźcie, służcie Panu, tylko niech pozostaną wasze trzody i bydło. A wasze dzieci niech idą z wami. 25 Mojżesz odpowiedział: Ty więc dasz nam do rąk ofiary i całopalenia, abyśmy mogli ofiarować je Panu, naszemu Bogu. 26 Nasze bydło też pójdzie z nami, nie pozostanie nawet kopyto, ponieważ z niego weźmiemy na ofiarę dla Pana, naszego Boga. Bo my nie wiemy, co złożymy na ofiarę Panu, dopóki tam nie przyjdziemy. 27 Ale Pan uczynił zatwardziałym serce faraona i nie chciał ich wypuścić. 28 Wtedy faraon powiedział do Mojżesza: Odejdź ode mnie! Uważaj, żebyś już więcej mnie nie oglądał, bo umrzesz w dniu, w którym mnie zobaczysz. 29 Mojżesz zaś odpowiedział: Tak powiedziałeś! Już więcej cię nie zobaczę.
Восьма кара: сарана
1 Господь сказав Мойсеєві: Піди знову до фараона. Я зробив непоступливим серце його і серце його рабів, щоб здійснити ці ознаки Мої серед них.
2 Щоб ти оповідав своїм синам і своїм онукам, що Я учинив єгиптянам, та які Мої ознаки Я виявив серед них. І ви будете пам’ятати, що Я – Господь!
3 Тож Мойсей та Аарон прийшли до фараона й промовили до нього, що сказав Господь, Бог євреїв: Доки ти відмовлятимешся коритися Мені? Відпусти Мій народ, – нехай вони поклоняться Мені.
4 Якщо ти все ж не захочеш відпустити Мій народ, то завтра Я наведу сарану на твій край.
5 Вона вкриє поверхню землі, так що не можна буде побачити землі. Сарана поз’їдає усі рештки того, що вціліло у вас після граду, об’їсть кожне дерево, яке росте у вас на полях.
6 Вона наповнить твої будинки, житла всієї твоєї прислуги, і оселі всіх єгиптян. Такого не бачили ні твої батьки, ні їхні прадіди з того дня як оселились на цій землі, і аж донині! Мойсей відвернувся, і вийшов від фараона.
7 Тоді слуги фараона сказали йому: Доки він буде нас мучити? Відпусти тих людей, нехай вони вже поклоняться Господу, своєму Богові! Хіба ти ще не збагнув, що Єгипет знищений?
8 Тож завернули Мойсея та Аарона до фараона, і той сказав їм: Підіть поклоніться Господу, вашому Богові. Але хто ті, котрі підуть?
9 Мойсей відповів: Ми підемо з нашими юнаками і нашими похилого віку людьми, з нашими синами і дочками нашими, підемо з нашими вівцями і всією нашою худобою. Адже в нас свято для Господа.
10 Тоді фараон сказав їм: Нехай ваш Господь буде з вами, але невже ви думаєте , що я так просто відпущу всіх вас з вашими дітьми? Бачу, що ви задумали щось лихе!
11 Так не буде! Хай підуть одні лише чоловіки і поклоняться Господу, як ви самі цього домагаєтесь! Після цього прогнали їх від фараона.
12 Тоді Господь сказав Мойсеєві: Простягни свою руку над єгипетською землею, щоб навести сарану. Нехай вона налетить на єгипетський край і пожере усю рослинність землі – усе, що вціліло після граду.
13 І простягнув Мойсей свій посох над єгипетською землею, і Господь навів на землю східний вітер, який не вщухав увесь той день і наступну ніч. Настав ранок, і цей східний вітер нагнав сарану.
14 Сарана налетіла на весь єгипетський край. У дуже великій кількості вона осіла на всіх єгипетських землях. Ніколи раніше не було такої сарани, та й після цього такої не буде.
15 Вона вкрила всю земну поверхню, так що земля потемніла. Сарана поїла всю рослинність землі й усі плоди на деревах, які уціліли після граду. Не залишилось жодної зелені ні на деревах, ні на рослинах у полі в усій єгипетській землі.
16 Фараон з поспіхом покликав Мойсея та Аарона, і сказав: Згрішив я перед Господом, вашим Богом, і перед вами.
17 Тож тепер простіть мій гріх ще й на цей раз, і помоліться Господу, вашому Богові. Нехай лише забере цю смерть від мене.
18 Мойсей вийшов від фараона і помолився до Господа.
19 І Господь змінив напрямок сильного вітру зі східного на західний. Вітер підняв сарану вгору, і кинув її в Червоне море. Не залишилося жодної особини сарани в усьому єгипетському краю.
20 Та Господь зробив непоступливим серце фараона, і той не відпустив Ізраїльтян.
Дев’ята кара: темрява
21 Тоді Господь сказав Мойсеєві: Простягни свою руку до неба, і настане така сильна темрява у єгипетському краї, що її можна буде відчути.
22 Мойсей простягнув свою руку до неба, і три дні була густа темрява по всій єгипетській землі.
23 Люди не могли бачити один одного, і тому три дні ніхто не залишав свого місця. А в усіх Ізраїльтян було світло в їхніх оселях.
24 І фараон закликав Мойсея, і каже: Ідіть вже, поклоніться Господу. Тільки ваші вівці та іншу вашу худобу залишіть. Діти ваші також нехай ідуть з вами.
25 Та Мойсей відповів: Але ж ти маєш дозволити нам взяти тварин для жертов і всепалення, щоб ми могли принести їх Господу, Богові нашому.
26 Тож наша худоба також піде з нами, не залишимо й копита. Адже саме з них ми будемо брати для служіння Господу, Богові нашому. Ми ж наперед не можемо знати, яким чином будемо поклонятися Господу, аж поки не прийдемо туди.
27 І знову непоступливим зробив Господь серце фараона, і він не захотів їх відпустити.
28 Фараон закричав на Мойсея : Геть від мене! Стережися! Не намагайся більше побачити моє обличчя, бо того дня, коли мене побачиш, помреш!
29 А Мойсей відповів: Ти слушно сказав. Я більше не намагатимуся побачити твоє обличчя.