BÓG PRAGNIE UWOLNIĆ SWÓJ LUD
Wielka liczebność Izraelitów
1 Oto imiona Izraelitów, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy przybył ze swoją rodziną: 2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda, 3 Issachar, Zabulon i Beniamin, 4 Dan i Neftali, Gad i Aser. 5 Wszystkich potomków, pochodzących od Jakuba, było siedemdziesięciu, Józef zaś był już w Egipcie. 6 Potem umarł Józef, wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. 7 Izraelici rozradzali się i mnożyli, stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi. Zapełnili całą tę ziemię.
Izraelici niewolnikami
8 Tymczasem rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9 Powiedział do swego ludu: Oto lud izraelski jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10 Postępujmy z nim mądrze, aby się nie rozmnażał. Bo gdyby wybuchła wojna, mógłby przyłączyć się do tych, którzy nas nienawidzą, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju. 11 Ustanowiono więc nad Izraelitami nadzorców robót, aby ich uciskać ciężkimi pracami. I budowali dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses. 12 Ale im bardziej ich uciskali, tym bardziej się rozmnażali i stawali się liczniejsi. I bano się Izraelitów. 13 Egipcjanie zmuszali więc Izraelitów do ciężkich robót. 14 Uprzykrzali im życie ciężkimi pracami przy glinie i cegłach oraz wszelkimi robotami w polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
Nakaz zabijania nowo narodzonych Izraelitów
15 Król egipski skierował do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga Pua, 16 następujące słowa: Kiedy będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to obserwujcie, kogo rodzą. Jeżeli będzie chłopiec, to go zabijcie, a jeżeli dziewczynka, to niech pozostanie przy życiu. 17 Jednak położne bały się Boga, nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, i pozostawiały chłopców przy życiu. 18 Król egipski wezwał więc położne i zapytał je: Dlaczego tak uczyniłyście i pozostawiłyście chłopców przy życiu? 19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie – w przeciwieństwie do Egipcjanek – są żywotne i rodzą zanim przyjdą do nich położne. 20 Bóg sprzyjał tym położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21 Ponieważ te położne bały się Boga, więc obdarzył je rodzinami. 22 Faraon zaś rozkazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.
Пригноблення ізраїльтян у Єгипті
1 Ось імена синів Ізраїля, які переселились в Єгипет з Яковом. Кожен прийшов зі своєю родиною.
2 Рувим, Симеон, Левій і Юда;
3 Іссахар, Завулон і Веніямін;
4 Дан, Нефталим, Ґад і Асир.
5 Усіх же осіб, які вийшли з лона Якова, було сімдесят душ. А Йосиф уже перебував у Єгипті.
6 Та Йосиф помер. Повмирали усі його брати й увесь той рід.
7 А нащадки Ізраїля все народжувалися і зростали. Вони множилися і стали вельми численними, так що край був наповнений ними.
8 Але в Єгипті зійшов на трон новий цар, який не знав Йосифа.
9 Він сказав своїм людям: Ось народ Ізраїльських нащадків численніший і сильніший за нас.
10 Тож давайте перехитримо їх, аби вони не множилися. Щоб на випадок виникнення у нас війни вони не приєднались до ворогів і не почали воювати проти нас та не залишили наш край.
11 Таким чином були настановлені над ізраїльтянами наглядачі за роботами, щоб гнобити їх примусовою працею. Вони будували фараонові міста-склади для запасів: Пітом і Рамсес.
12 Але чим більше цей народ пригноблювали, тим численнішим він ставав і значно поширювався. Єгиптяни відчували щодо Ізраїлевих нащадків огиду і страх .
13 Тому вони безжалісно примушували ізраїльтян важко працювати.
14 Надто гірким ставало їхнє життя через виснажливу працю з глиною та цеглою, через усяку працю на полі та через різну примусову роботу, до якої силували їх.
15 Ба більше, єгипетський цар наказав єврейським повитухам (ім’я першої з них Шіфра, а ім’я другої – Пуа):
16 Коли допомагаєте єврейкам під час пологів, то спостерігайте: якщо народжується хлопчик, то вбивайте його, а якщо дівчинка, – нехай живе.
17 Але повитухи боялися Бога і не чинили так, як велів їм єгипетський цар. Вони залишали живими і хлопчиків.
18 Тому єгипетський цар покликав повитух і запитав їх: Чому ви так робите – залишаєте живими хлопчиків?
19 Повитухи відповіли фараонові: Єврейки не такі, як єгипетські жінки. Вони сильніші й народжують ще до того, як до них прийдуть повитухи!
20 І Бог чинив добро повитухам, у той час як Ізраїльський народ множився і ставав усе численнішим.
21 Оскільки повитухи боялися Бога, то Він облаштовував їхні родини.
22 Тоді фараон наказав усьому своєму народові: Кожного єврейського малюка, який щойно народиться, кидайте в Ніл, а кожну дівчинку залишайте живою.