Proroctwo o siedemdziesięciu tygodniach
1 W pierwszym roku panowania Dariusza, syna Achaszwerosza, z rodu Medów, który został królem w królestwie chaldejskim, 2 w pierwszym roku jego panowania, ja, Daniel, zbadałem w księgach liczbę lat, które – według słowa Pana, skierowanego do proroka Jeremiasza – powinny upłynąć od zburzenia Jerozolimy. Miało ich być siedemdziesiąt. 3 Zwróciłem więc twarz do Pana Boga, aby się modlić i zanosić błagania, poszcząc, w worze i popiele.
Błagalna modlitwa Daniela
4 Modliłem się do Pana, mojego Boga, wyznawałem i mówiłem: O Panie mój, Boże wielki i groźny, Ty dochowujesz przymierza i udzielasz łaski tym, którzy Cię kochają i przestrzegają Twoich przykazań! 5 Zgrzeszyliśmy, zawiniliśmy i postępowaliśmy bezbożnie, zbuntowaliśmy się i odstąpiliśmy od Twoich przykazań i ustaw. 6 Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do wszystkich mieszkańców kraju. 7 U Ciebie, Panie, jest sprawiedliwość, a u nas wstyd, jak to jest dzisiaj, u Judejczyków, mieszkańców Jerozolimy i całego Izraela, bliskich i dalekich, przebywających we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. 8 Panie, wstyd jest na twarzach naszych, naszych królów, naszych przywódców i naszych przodków, gdyż zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. 9 Ale u Pana, naszego Boga, jest miłosierdzie i przebaczenie, pomimo tego, że buntowaliśmy się przeciw Niemu, 10 nie słuchaliśmy głosu Pana, naszego Boga, aby postępować według Jego pouczeń, które nam dał przez swoje sługi, proroków. 11 Cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i odwrócił się, aby nie słuchać Twojego głosu. Dlatego spadły na nas przekleństwo i klątwa, które zostały zapisane w Prawie Mojżesza, sługi Bożego, gdyż zgrzeszyliśmy przeciw Niemu. 12 Spełnił więc swoje słowo, wypowiedziane przeciw nam i naszym sędziom, którzy wśród nas sprawowali sądy, iż sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, jakiego nie było pod całym niebem, a które spotkało Jerozolimę. 13 Tak, jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, dotknęło nas całe to nieszczęście. Nie prosiliśmy o zmiłowanie Pana, naszego Boga, nie odwróciliśmy się od naszych grzechów i nie staraliśmy się poznać Twojej prawdy. 14 Pan więc dopilnował, by nieszczęście spadło na nas, bo Pan, nasz Bóg, jest sprawiedliwy we wszystkich swoich czynach, my zaś nie posłuchaliśmy Jego głosu. 15 A teraz Panie, nasz Boże, który wyprowadziłeś swój naród z ziemi egipskiej potężnym ramieniem i zdobyłeś sobie imię, które masz do dzisiaj: zgrzeszyliśmy, postąpiliśmy bezbożnie. 16 Panie, stosownie do całej Twojej sprawiedliwości, niech odwróci się Twój gniew i zapalczywość od Twojego miasta, Jerozolimy, Twojej świętej góry, bo z powodu naszych grzechów i win naszych przodków Jerozolima i Twój naród stali się przedmiotem szyderstwa u wszystkich naszych sąsiadów. 17 Teraz zaś, Boże nasz, wysłuchaj modlitwę Twojego sługi i jego błaganie. Rozjaśnij swoje oblicze nad Twoim zburzonym przybytkiem, Panie, przez wzgląd na siebie samego! 18 Nadstaw, mój Boże, ucha i wysłuchaj! Otwórz oczy i zobacz nasze zgliszcza oraz miasto, nad którym wzywano Twojego imienia! Przecież zanosimy przed Tobą błagalne modlitwy nie ze względu na naszą sprawiedliwość, lecz ufni w Twoje wielkie miłosierdzie. 19 Panie, usłysz! Panie, odpuść! Panie, spójrz i zacznij działać, nie zwlekaj przez wzgląd na siebie samego, mój Boże! Twojego imienia bowiem wzywano nad Twoim miastem i nad Twoim narodem!
Kontynuacja anielskich wyjaśnień
20 Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje i mojego narodu, Izraela, oraz składając przed Panem, moim Bogiem, błagalne prośby za świętą górę mojego Boga, 21 gdy więc jeszcze wypowiadałem modlitwę, wówczas ten Gabriel, którego zobaczyłem w poprzednim widzeniu, przybył pospiesznie w czasie wieczornej ofiary i dotknął mnie. 22 Gdy przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: Danielu, przyszedłem teraz, aby ci udzielić wyjaśnienia. 23 Gdy zacząłeś swoje błagalne modlitwy, wydane zostało polecenie, ja zaś przybyłem, aby ci je oznajmić, gdyż jesteś umiłowanym. Zastanów się więc nad tym poleceniem i zrozum treść widzenia:
24 Siedemdziesiąt tygodni
wyznaczono twojemu narodowi i twojemu świętemu miastu,
by ustało przestępstwo
i zaniechano grzechu,
by dokonano przebłagania za winę
i zaprowadzono wieczną sprawiedliwość,
jak również, by uznano widzenie i proroka
oraz namaszczono Miejsce Najświętsze.
25 Ty zaś zastanów się i zrozum:
Od wydania rozkazu,
dotyczącego powrotu i odbudowania Jerozolimy,
aż do Pomazańca, Księcia,
będzie siedem tygodni
i sześćdziesiąt dwa tygodnie.
Na nowo zostanie odbudowany dziedziniec i fosa,
jednak będą to czasy ucisku.
26 A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach
Pomazaniec zostanie stracony
i już go nie będzie.
Miasto natomiast i świątynię
zniszczy lud księcia, który nadejdzie,
lecz jego kres nastąpi wśród powodzi.
Jednakże aż do końca trwać będzie wojna
i spustoszenie, które zostało postanowione.
27 W przeciągu jednego tygodnia
umocni on przymierze z wieloma.
W połowie tygodnia
zniesie ofiarę krwawą
i ofiarę pokarmową.
Natomiast ohydy spustoszenia rozprzestrzenią się aż do swej pełni, a wówczas wyznaczona kara spadnie na tego, który dokonał spustoszenia.
Молитва Даниїла за свій народ
1 Першого року Дарія, сина Ахашвероша з нащадків мідійців, який почав царювати над халдейським царством,
2 саме першого року його владарювання я, Даниїл, звернув увагу в книгах на число років, які, згідно з Господнім словом до пророка Єремії, стосувались спустошення Єрусалима, тобто сімдесят років, які мали скінчитись.
3 І я звернувся до Господа Бога, щоб молитись, благаючи Його в пості, у веретищі та в попелі.
4 Отже, я молився до Господа, мого Бога, визнаючи свої провини , й говорив: О, Господи, Боже великий і дивовижний! Ти дотримуєшся Заповіту й милосердя до тих, котрі люблять Тебе й виконують Твої Заповіді.
5 Ми згрішили й чинили зло, – ми збунтувались і в своїм беззаконні ми відступили від Твоїх Заповідей і Твоїх постанов!
6 Ми не слухались Твоїх слуг-пророків, котрі звертались від Твого Імені до наших царів і можновладців, до наших батьків і до всього народу в країні.
7 У Тебе, Господи, справедливість, а на наших обличчях сьогодні сором, – нам, кожному юдею, усім мешканцям Єрусалима, всьому Ізраїлеві, близьким і далеким в усіх країнах, по яких Ти їх розпорошив за їхні провини, які вони скоїли щодо Тебе, – соромно.
8 Так, Господи, нам соромно, як і нашим царям, нашим можновладцям і нашим батькам, тому що усі ми проти Тебе згрішили!
9 Але в Господа, Бога нашого, милосердя і прощення, хоча ми й збунтувалися проти Нього,
10 не слухали голосу Господа, Бога нашого, – не жили за Його законами, які Він дав нам через Своїх слуг-пророків.
11 Увесь Ізраїль порушив Твій Закон і відвернувся, щоб не слухати Твого голосу, через що і впали на нас прокляття і ганьба, про які написано в Законі Мойсея, Божого слуги, – адже ми згрішили проти Нього (Бога ).
12 Тому й виконалось Його слово, яке Він сказав стосовно нас і відносно наших суддів, які нас судили, що спровадить на нас жахливе лихо, якого ще не траплялося під небесами, але яке спіткало Єрусалим.
13 Як і записано в Мойсеєвому Законі, усі ті нещастя звалились на нас, але ми не молились до Господа, нашого Бога, відвертаючись від наших злочинів і не зважали на Твою справедливість.
14 Господь передбачив це нещастя і спровадив його на нас, бо Господь, наш Бог, справедливий в усіх Своїх учинках, які Він звершує, але ми не прислухалися до Його застережень.
15 І тепер, Господи, Боже наш, Котрий вивів Свій народ із єгипетського краю могутньою рукою, – чим прославив Своє Ім’я, відоме й донині, – тоді як ми згрішили, роблячи беззаконня!
16 Відверни ж, Господи, заради Своєї праведності, Твій гнів і Твоє обурення від Твого міста Єрусалима та святої Твоєї гори! Адже через наші гріхи та через гріхи наших батьків Єрусалим і Твій народ терплять наругу від усіх, що довкола нас!
17 Тож тепер, Боже наш, почуй молитву та прохання Твого слуги і нехай засяє Твоє обличчя, Господи, – заради Тебе Самого, – над Твоїм спустошеним Святилищем!
18 Нахили, мій Боже, Твій слух і почуй! Зверни Свій погляд і подивися на руїни наші і на місто, де прикликалось Твоє Ім’я! Адже ми покладаємось не на нашу праведність перед Тобою, але на Твоє велике милосердя.
19 Господи, вислухай! Господи, помилуй! Господи, досліди і вчини! Не барися, заради Самого Себе, мій Боже, бо Твоє Ім’я прикликалось на Твоє місто і на Твій народ!
Пророцтво про сімдесят тижнів
20 Я ще продовжував говорити й молитись, визнаючи свій гріх та гріх мого народу, Ізраїлю, – просив Господа, мого Бога, змилосердитися над святою Горою мого Бога, –
21 і коли я ще говорив слова молитви, як муж Гавриїл, якого я раніше бачив у видінні, негайно прибув і доторкнувся до мене під час вечірньої жертви.
22 Заговоривши до мене, він напоумляв мене, промовляючи: Даниїле, я прийшов, щоб умудрити тебе.
23 На початку твоєї молитви вийшло Слово від Бога , і я прийшов тобі його сповістити, бо ти є Божим улюбленцем. Тож будь уважний до цього Слова і зрозумій видіння.
24 Сімдесят тижнів визначено для твого народу і для твого святого міста, щоб покінчити зі злочинністю і запечатати (покласти край ) гріху, спокутувати беззаконня, і повернути вічну праведність, – запечатати (підтвердити ) видіння та пророцтво, і помазати Святе Святих.
25 Тож пізнай, і зрозумієш: Від виходу наказу про повернення (Ізраїлю ) та відбудову Єрусалима, і до Помазаника Владики мине сім тижнів (седмиць ) і шістдесят два тижні. І повернеться (народ ), і будуть відбудовані майдани і рів, але у важкі часи.
26 А після шістдесяти двох тижнів (седмиць ) буде відданий на смерть Помазаник, і Його (на землі ) не стане, хоч у Ньому не знайдуть провини. А місто і Святиню знищить народ майбутнього володаря, – і його кінець буде, як під час потопу, – а визначені ним знищення не припиняться до кінця війни.
27 Під час останнього тижня буде укладений з багатьма непорушний Заповіт, а в половині тижня припиняться жертви і хлібні приношення. Святиня стане гидотою спустошення, аж поки визначена кара не буде вилита на самого спустошника.