Jozjasz królem Judy
1 Jozjasz miał osiem lat, gdy rozpoczął panowanie, a rządził w Jerozolimie trzydzieści jeden lat. Jego matka, córka Adajasza z Boskatu, miała na imię Jedida. 2 Czynił to, co prawe w oczach Pana, i postępował we wszystkim drogą swego przodka, Dawida, i nie zboczył ani na prawo, ani na lewo.
Odnalezienie księgi Prawa w świątyni
3 W osiemnastym roku panowania Jozjasza król posłał pisarza Szafana, syna Asaliasza, syna Meszullama, do domu Pana z takim poleceniem: 4 Idź do arcykapłana Chilkiasza, niech przygotuje pieniądze przyniesione do domu Pana, które stróże progów zebrali od ludu. 5 Niech je przekaże zarządzającym pracą, przełożonym domu Pana, a oni niech dadzą je robotnikom pracującym w domu Pana, naprawiającym uszkodzenia domu: 6 cieślom, budowniczym, murarzom oraz na zakup drewna i ciosanych kamieni do naprawy domu. 7 Nie potrzeba rozliczać się z nimi z pieniędzy, które im przekazano, ponieważ oni pracują uczciwie.
8 Wówczas arcykapłan Chilkiasz powiedział do pisarza Szafana: Znalazłem księgę Prawa w domu Pana. Następnie Chilkiasz dał Szafanowi księgę, a on ją przeczytał. 9 Potem pisarz Szafan przyszedł do króla i zdał sprawę z tego wydarzenia: Twoi słudzy wysypali pieniądze, które znajdowały się w domu Pana, i przekazali je zarządzającym pracą, przełożonym domu Pana. 10 Ponadto pisarz Szafan oznajmił królowi: Kapłan Chilkiasz dał mi księgę. I Szafan odczytał ją w obecności króla.
Wyrocznia prorokini Chuldy
11 Gdy król usłyszał słowa księgi Prawa, rozdarł swoje szaty. 12 Następnie rozkazał kapłanowi Chilkiaszowi i Achikamowi, synowi Szafana, oraz Akborowi, synowi Micheasza, pisarzowi Szafanowi i Asajaszowi, słudze królewskiemu, co następuje: 13 Idźcie, poradźcie się Pana, w tym, co dotyczy mnie, tego ludu i całego plemienia Judy, w związku ze słowami tej znalezionej księgi. Wielki jest bowiem gniew Pana, którym przeciw nam zapłonął, ponieważ nasi ojcowie nie słuchali słów tej księgi, aby czynić wszystko, co jest w niej dla nas napisane. 14 Poszedł więc kapłan Chilkiasz wraz Achikamem, Akborem, Szafanem i Asajaszem do prorokini Chuldy, żony Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasa, pilnującego szat. Ona zaś mieszkała w Jerozolimie, w drugiej dzielnicy. Gdy jej opowiedzieli, 15 oznajmiła im: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Powiedzcie człowiekowi, który posłał was do mnie. 16 Tak mówi Pan: Oto Ja sprowadzam nieszczęście na to miejsce i na jego mieszkańców, zgodnie ze wszystkimi słowami tej księgi, którą przeczytał król Judy, 17 za to, że Mnie opuścili i spalali kadzidła obcym bogom, aby Mnie drażnić wszystkimi wytworami swoich rąk. Dlatego Mój gniew przeciwko temu miejscu zapłonął i nie zagaśnie. 18 A królowi Judy, który was posłał, aby szukać rady Pana, tak powiedzcie: Tak mówi Pan, Bóg Izraela o słowach, które usłyszałeś: 19 Ponieważ przelękło się twoje serce i ukorzyłeś się przed Panem, gdy usłyszałeś, co powiedziałem o tym miejscu i o jego mieszkańcach, że staną się przedmiotem przerażenia i złorzeczenia, skoro rozdarłeś szaty i płakałeś przede Mną, to Ja wysłuchałem ciebie, wyrocznia Pana. 20 Dlatego Ja przyłączę cię do twoich przodków i w pokoju zostaniesz pochowany w swoim grobie. Twoje oczy nie będą oglądały całego nieszczęścia, które Ja sprowadzam na to miejsce. I zanieśli królowi tę odpowiedź.
Йосія – цар Юдеї
1 Йосія мав вісім років, коли він став царем, і тридцять один рік владарював у Єрусалимі. Ім’я його матері було Єдіда, дочка Адаї з Боцкати.
2 Він чинив те, що було до вподоби Господу, – в усьому дотримувався дороги свого прабатька Давида, не відступаючи ні праворуч, ні ліворуч.
3 Так сталося, що у вісімнадцятому році владарювання Йосії, цар послав писаря Шафана, сина Ацалії, внука Мешуллама, до Господнього Храму, з наказом:
4 Піди до первосвященика Хілкії, й скажи, щоб він перерахував гроші, принесені до Господнього Храму, які придверники при вході в Храм зібрали від людей,
5 і нехай передадуть їх підрядникам (прорабам ), призначеним для виконання праці (ремонту ) з пошкодженнь Господнього Храму, аби вони могли розраховуватись із робітниками, що виконують ці роботи, в Господньому Храмі, зокрема:
6 теслярам, каменярам-мулярам, а також здійснювати придбання дерева і тесаного каміння, для ремонту Храму.
7 Однак, не вимагайте від них звіту за передане їм срібло, адже вони завжди чесно працюють й виправдовують довір’я.
Первосвященик Хілкія знаходить Книгу Закону у Храмі
8 Первосвященик Хілкія повідомив писарю Шафану: Я знайшов у Господньому Храмі Сувій (Книгу ) Закону. І Хілкія дав Книгу Шафанові, а той її прочитав.
9 Після цього писар Шафан прийшов до царя Йосії. Доповідаючи про виконання доручення, він сказав: Твої слуги зібрали гроші, які були знайдені в Храмі, і передали їх підрядникам, відповідальним за виконання праці в Господньому Храмі.
10 Потім писар Шафан доповів цареві про те, що священик Хілкія передав йому Книгу. І Шафан прочитав її перед царем.
11 Коли ж цар вислухав слова із Книги Закону, сталося так, що він роздер свої шати.
12 Цар прикликав священика Хілкію, Ахікама, сина Шафана, Ахбора, сина Міхея, писаря Шафана та царського урядовця Асаю, й наказав:
13 Ідіть і запитайте у Господа щодо мене та народу, а також щодо всієї Юдеї, у зв’язку зі змістом знайденої Книги, адже великий Господній гнів мав би розгорітися проти нас через те, що наші батьки не прислухалися до слів цієї Книги, й не дотримувались усього написаного там для нас!
14 Отже, священик Хілкія, Ахікам, Ахбор, Шафан та Асая пішли до пророчиці Хулди, дружини Шаллума, сина Тікви, онука Хархоса, що доглядав одежу, – а вона мешкала в Новому місті Єрусалима, – й розмовляли з нею.
15 А вона їм переказала слова Господа, Бога Ізраїлю: Скажіть чоловікові, котрий послав вас до мене,
16 що говорить Господь: Ось Я спроваджу нещастя на це місто та на його мешканців, згідно з усіма словами Книги, яку прочитав Юдейський цар,
17 через те, що Мене залишили й кадили ладаном перед іншими богами, викликаючи своїми вчинками Мій гнів. Тому й палає Мій гнів щодо цього місця, і вже не погасне!
18 А Юдейському цареві, котрий вас послав запитати в Господа, то передайте йому, що для нього говорить Господь, Бог Ізраїлю: Провіщення, яке ти почув з Книги, здійсниться.
19 Оскільки ж твоє серце пом’якшало, й ти впокорився перед Господом; почувши, що Я сказав про це місто та про його мешканців, які стануть жахом для інших людей і прокляттям ти, розідравши свої шати, заплакав переді Мною, то Я почув тебе, – говорить Господь.
20 Тому Я прилучу тебе до твоїх батьків, і ти зійдеш у свою гробницю з миром, аби твої очі не бачили усього того лиха, яке Я спроваджу на це місце! Повернувшись , вони переказали всі ті слова цареві.