1 Wiemy przecież, że nawet jeśli nasz ziemski namiot, w którym przebywamy, zostanie zniszczony, to mamy mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach. 2 Dlatego też w tym namiocie wzdychamy, pragnąc wdziać na siebie nasze mieszkanie z nieba – 3 jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy. 4 Z tego też względu przebywając w namiocie wzdychamy obciążeni, ponieważ nie chcemy zdjąć z siebie, ale wdziać na siebie, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. 5 Tym jednak, który nas do tego przygotował, jest Bóg, Ten, który dał nam Ducha jako zadatek.
6 Zawsze więc mamy ufność i wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, tak długo jesteśmy z daleka od Pana. 7 Dzięki wierze bowiem kroczymy, a nie dzięki widzeniu. 8 Mamy ufność i chcemy raczej opuścić nasze ciało i zamieszkać z Panem. 9 Dlatego też zabiegamy gorliwie, żeby się Jemu podobać, czy to mieszkając z Nim, czy też z daleka od Niego. 10 Wszyscy bowiem musimy stawić się przed trybunałem Chrystusa, aby każdy odebrał to, co będąc w ciele zdziałał – dobro lub zło.
Poselstwo pojednania
11 Wiedząc zatem, co to jest bojaźń Pana, przekonujemy ludzi. Dla Boga zaś wszystko w nas jest jawne. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień wszystko w nas jest jawne. 12 Nie polecamy wam ponownie siebie samych, lecz dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, abyście mieli co odpowiedzieć chlubiącym się tym, co zewnętrzne, a nie tym, co w sercu. 13 Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – to dla Boga, jeżeli przytomni jesteśmy – to dla was. 14 Miłość Chrystusa bowiem przynagla nas, którzy dokładnie zdajemy sobie sprawę z tego, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 15 A właśnie za wszystkich umarł, aby ci, co żyją, nie żyli już dłużej dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
16 Tak więc odtąd nie znamy już nikogo według ciała. Jeśli zaś nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to odtąd już tak nie poznajemy. 17 Dlatego jeśli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, przeminęło, a nastało nowe. 18 Wszystko to zaś od Boga, który przez Chrystusa pojednał nas z sobą i zlecił nam służbę pojednania. 19 W Chrystusie bowiem Bóg pojednał świat z sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, a nam powierzył głoszenie pojednania. 20 Jesteśmy więc posłani w imię Chrystusa. Sam Bóg niejako zachęca przez nas. W imię Chrystusa prosimy: Dajcie się pojednać z Bogiem! 21 On to dla nas Tego, który nie znał grzechu, uczynił grzechem, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Нас чекає нерукотворний дім на небесах
1 Адже ми знаємо, що коли наш земний дім тіла буде зруйнований, то маємо будівлю від Бога: дім нерукотворний, вічний, на небесах.
2 Тому ми й зітхаємо, прагнучи зодягнутися в нашу небесну будівлю,
3 щоб, хоч і [одягнені], ми не виявилися нагими.
4 Бо ми, які перебуваємо в наметі, зітхаємо під тягарем, оскільки хочемо не роздягтися, а зодягнутися, щоб смертне було поглинуте життям.
5 Той, Хто створив нас для цього, це – Бог, Який дав нам завдаток Духа.
6 Отже, завжди маючи відвагу, знаємо, що коли живемо в тілі, перебуваємо далеко від Господа,
7 адже ми живемо вірою, а не тим, що бачимо.
8 Відвагу ж маємо та уподобання для того, щоб краще покинути тіло та перебувати з Господом.
9 Тому ми і стараємося, – чи перебуваючи в тілі , чи покидаючи його , – бути любими Йому.
10 Адже всі ми маємо з’явитися перед судовим престолом Христа, щоб кожний одержав згідно з тим, що в тілі робив: добро чи зло.
Служіння примирення
11 Отже, знаючи Господній страх, ми переконуємо людей; перед Богом же ми відкриті; маю надію, що й перед вашим сумлінням ми відкриті.
12 Не доручаємо себе вам знову, але даємо вам нагоду похвалитися нами, щоб ви мали відповідь для тих, які хваляться обличчям, а не серцем.
13 Коли ми виходимо із себе, – то для Бога; коли ж помірковані, – то для вас.
14 Адже любов Христа охоплює нас, коли ми думаємо так: [якщо] один помер за всіх, то й усі померли.
15 А Він помер за всіх, щоб ті, які живуть, більше не жили для самих себе, але для Того, Хто за них помер і воскрес.
16 Тому ми відтепер нікого не знаємо за тілом. Хоч ми знали Христа за тілом, але тепер більше не знаємо.
17 Отже, хто в Христі, той нове творіння; давнє минуло, – ось постало [все] нове!
18 Все – від Бога, Який примирив нас із Собою через Христа і дав нам служіння примирення.
19 Адже Бог у Христі примирив світ із Собою, не зараховуючи їм їхні переступи, і доручив нам слово примирення.
20 Отже, ми – посли від імені Христа, і тому наче Сам Бог просить через нас. Від Імені Христа благаємо: примиріться з Богом!
21 Того, Хто не знав гріха, Він зробив за нас гріхом, щоб ми в Ньому стали Божою праведністю.