1 Gdy Salomon skończył się modlić, ogień zstąpił z niebios i pochłonął ofiarę całopalną i ofiary krwawe, a chwała Pana napełniła dom.
2 I kapłani nie mogli wejść do domu Pana, ponieważ chwała Pana wypełniała dom Pana. 3 Wszyscy Izraelici, widząc zstępujący ogień i chwałę Pana nad domem, upadli na twarze do ziemi na posadzkę, oddali pokłon i wielbili Pana, ponieważ jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki. 4 Król zaś i cały lud składali ofiary przed obliczem Pana.
5 A król Salomon złożył w ofierze: dwadzieścia dwa tysiące wołów, sto dwadzieścia tysięcy owiec. Tak król i cały lud poświęcili dom Boży. 6 Kapłani stali na swych stanowiskach, a lewici z instrumentami muzycznymi dla Pana, które sporządził król Dawid, aby uwielbiać Pana, bo Jego łaska trwa na wieki – tak wysławiał Go Dawid za ich pośrednictwem; kapłani zaś dęli w trąby naprzeciw nich, a cały Izrael stał.
7 I Salomon poświęcił środek dziedzińca, który był przed domem Pana, bo złożył tam ofiary całopalne i tłuszcz ofiar wspólnotowych, ponieważ ołtarz z brązu, który Salomon sporządził, nie mógł pomieścić ofiar całopalnych, ofiar pokarmowych i tłuszczów. 8 Salomon obchodził święto przez siedem dni, a z nim cały Izrael – bardzo wielkie zgromadzenie – od wejścia do Chamat aż do Potoku Egipskiego. 9 I ósmego dnia urządzili uroczyste zgromadzenie, ponieważ przez siedem dni obchodzono poświęcenie ołtarza, podobnie jak i święto przez siedem dni. 10 W dwudziestym trzecim dniu siódmego miesiąca król odprawił do namiotów lud radosny i będący dobrej myśli z powodu dobra, które Pan sprawił Dawidowi, Salomonowi i swemu ludowi, Izraelowi.
11 Tak ukończył Salomon dom Pana i dom królewski; zarówno to, jak i wszystko, co Salomon zamierzał wykonać w domu Pana i swoim domu, wykonał pomyślnie.
12 W nocy Pan ukazał się Salomonowi i powiedział do niego: Usłyszałem twoją modlitwę i wybrałem to miejsce dla siebie na dom ofiary. 13 Jeśli zamknę niebiosa i nie będzie deszczu, i jeśli rozkażę szarańczy, by spustoszyła ziemię, i jeśli poślę zarazę na Mój lud, 14 a Mój lud, nad którym wezwane zostało Moje imię, ukorzy się i będzie się modlić i Mnie szukać, i zawróci ze swoich złych dróg, to Ja wysłucham z niebios i przebaczę jego grzech, i uzdrowię jego ziemię. 15 Teraz Moje oczy będą otwarte, a uszy wrażliwe na modlitwę z tego miejsca. 16 Teraz bowiem wybrałem i uświęciłem ten dom, aby Moje imię było tam na wieki, a Moje oczy i Moje serce były tam przez wszystkie dni. 17 A teraz, jeżeli będziesz postępował wobec Mnie tak, jak postępował Dawid, twój ojciec, i działał zgodnie z tym wszystkim, co ci rozkazałem, i strzegł Moich przepisów i poleceń, 18 to utwierdzę tron twego królestwa, jak zapewniłem Dawida, twego ojca: Nie zostaniesz pozbawiony potomka rządzącego w Izraelu. 19 Lecz jeśli odwrócicie się i porzucicie Moje przepisy i przykazania, które wam dałem, i pójdziecie, aby służyć innym bogom i oddawać im pokłon, 20 to wykorzenię was z Mojej ziemi, którą wam dałem, a ten dom, który poświęciłem dla Mego imienia, usunę sprzed Mojego oblicza i uczynię przysłowiem i drwiną dla wszystkich ludów. 21 Wówczas ten dom, który był wyniosły, przerazi każdego przechodnia, który powie: DlaczegoPan postąpił w ten sposób z tą ziemią i z tym domem? 22 I odpowiedzą: Ponieważ porzucili Pana, Boga swych ojców, który wyprowadził ich z ziemi egipskiej, a oni uchwycili się innych bogów, kłaniali się im i służyli, dlatego ściągnął na nich całe to nieszczęście.
Освячення Храму
1 Щойно Соломон закінчив молитву, як з небес зійшов вогонь і поглинув всепалення та інші жертви, після чого Храм сповнився Господньою славою.
2 І не могли вже священики ввійти в Господній Храм, оскільки Господній Храм наповнювала Господня слава.
3 Побачивши, як сходив з неба вогонь, а також Господню славу над Храмом, Ізраїльтяни попадали долілиць на кам’яну долівку й поклонились, прославляючи Господа: Він дуже добрий, і Його милосердя вічне!
4 Після цього цар з усім народом приносили перед Господом жертви.
5 Тоді цар Соломон приніс у жертву двадцять дві тисячі волів і сто двадцять тисяч овець. Так цар з усім народом здійснили посвячення Божого Храму.
6 Священики в той час перебували на своїх місцях, виконуючи належне до них служіння. Так само й левіти з інструментами для супроводу Господнього співу, які виготовив цар Давид, щоб вони, граючи своїми руками , прославляли Господа піснею Давида: Господнє милосердя вічне. Стоячи перед ними, священики трубили в труби. Слухаючи , всі Ізраїльтяни стояли.
7 Потім Соломон освятив середину двору, що перед Господнім Храмом, бо там він приніс всепалення і жир мирних жертв, адже мідний жертовник, який спорудив Соломон, не міг умістити всіх усепалень, хлібних жертв і жиру принесених тварин .
8 У той час Соломон влаштував разом з усіма Ізраїльтянами, яких зібралось багато з усього краю, – від входу в Хамат і аж до Єгипетського Потоку, – урочисте свято протягом семи днів.
9 А восьмого дня відбулось урочисте зібрання. Адже посвячення жертовника відбувалось сім днів, – тобто сім днів тривало свято.
10 На двадцять третій день сьомого місяця він відпустив народ до своїх поселень. Усі були веселі, й від щирого серця раділи тим, як багато добра Господь учинив Давидові, Соломонові та Своєму народові, Ізраїлю.
Господь удруге з’являється Соломону
11 Отже, коли Соломон закінчив будівництво Господнього Храму й царського палацу; коли в усьому, що Соломон бажав зробити для Господнього Храму та свого палацу, йому щастило,
12 Господь з’явився Соломонові вночі й промовив до нього: Я вислухав твою молитву, і Я, дійсно, обрав Собі цей Храм як місце жертвоприношень.
13 Тому, якщо Я замкну небо, так що не буде дощу, або, коли скажу сарані, щоб спустошила край; якщо Я пошлю моровицю на Мій народ, –
14 але якщо Мій народ, який носить Моє Ім’я, впокориться й почне молитися, шукаючи спілкування зі Мною; якщо відвернеться від своєї дороги зла, то Я почую в небесах, прощу їхні гріхи, й оздоровлю їхню землю.
15 Відтепер Мої очі будуть відкриті, а Мої вуха уважні до всіх молитов з цього місця.
16 Отже, Я обрав і освятив цей Храм, щоб Моє Ім’я перебувало там навіки, як і Мої очі, та Моє серце пробуватимуть там по всі дні.
17 Так само й ти, якщо житимеш переді Мною, як жив твій батько Давид, й діятимеш у відповідності з усім, що Я тобі заповів, дотримуючись Моїх Заповідей і Моїх постанов,
18 то Я зміцню твій царський престол, як Я і заповів твоєму батькові Давидові, говорячи: Не забракне в тебе нащадка чоловічої статі, щоб владарювати в Ізраїлі!
19 Але якщо ви відступите й відкинете Мої постанови і Мої Заповіді, які Я вам дав; відступите й почнете служити іншим богам, поклоняючись їм,
20 то Я викореню вас із Моєї землі, яку Я вам дав, а цей Храм, який Я освятив для Свого Імені, Я геть відкину від Себе, і зроблю його приказкою й посміховиськом між усіма народами.
21 Кожен, хто проходитиме повз нього, – нині такого величного Храму, – жахнеться й промовить: І за що Господь таке учинив з цим краєм та з цим Храмом?!
22 Відповідь буде однозначною: За те, що вони залишили Господа, Бога своїх батьків, Котрий вивів їх із єгипетського краю, а приєднались до інших богів, поклонялися їм і служили їм. Саме тому Господь спровадив на них усе це лихо.