Exhortación a un rey
1 Palabras proféticas del rey Lemuel, que su madre le enseñó.
2 ¿Qué puedo decirte, hijo mío?
¿Qué puedo decirte, hijo de mis entrañas?
¿Qué puedo decirte, respuesta a mis oraciones?
3 Que no entregues tu vigor a las mujeres,
ni vayas por caminos que destruyen a los reyes.
4 Lemuel, hijo mío,
no está bien que los reyes beban vino,
ni que los príncipes beban sidra;
5 no sea que por beber se olviden de la ley,
y tuerzan el derecho de todos los afligidos.
6 Sea la sidra para el que desfallece,
y el vino para los de ánimo amargado.
7 ¡Que beban y se olviden de sus carencias!
¡Que no se acuerden más de su miseria!
8 Habla en lugar de los que no pueden hablar;
¡defiende a todos los desvalidos!
9 Habla en su lugar, y hazles justicia;
¡defiende a los pobres y menesterosos!
Elogio a la esposa ejemplar
10 Mujer ejemplar, ¿quién dará con ella?
Su valor excede al de las piedras preciosas.
11 Su esposo confía en ella de todo corazón,
y por ella no carece de ganancias.
12 Siempre lo trata bien, nunca mal,
todos los días de su vida.
13 Sale en busca de lana y de lino,
y afanosa los trabaja con sus manos.
14 Se asemeja a una nave de mercaderes,
que de muy lejos trae sus provisiones.
15 Aun durante la noche se levanta
para dar de comer a su familia
y asignar a las criadas sus deberes.
16 Pondera el valor de un terreno, y lo compra,
y con lo que gana planta un viñedo.
17 Saca fuerzas de flaqueza,
y con ahínco se dispone a trabajar.
18 Está atenta a la buena marcha de su negocio,
y por la noche mantiene su lámpara encendida.
19 Sabe cómo manejar el huso,
y no le es ajeno manejar la rueca.
20 Sabe ayudar a los pobres,
y tender la mano a los menesterosos.
21 Cuando nieva, no teme por su familia,
pues todos ellos visten ropas dobles.
22 Ella misma se hace tapices,
y se viste de lino fino y de púrpura.
23 Su esposo es bien conocido en la ciudad,
y es parte del consejo local de ancianos.
24 Las telas que hace, las vende,
y provee a los comerciantes con cinturones.
25 Se reviste de fuerza y de honra,
y no le preocupa lo que pueda venir.
26 Habla siempre con sabiduría,
y su lengua se rige por la ley del amor.
27 Siempre atenta a la marcha de su hogar,
nunca come un pan que no se haya ganado.
28 Sus hijos se levantan y la llaman dichosa;
también su esposo la congratula:
29 «Muchas mujeres han hecho el bien,
pero tú las sobrepasas a todas.»
30 La belleza es engañosa, y hueca la hermosura,
pero la mujer que teme al Señor será alabada.
31 ¡Reconózcase lo que ha hecho con sus manos!
¡Sea alabada ante todos por sus logros!
INNE PRZYSŁOWIA
1 Słowa Lemuela, króla Massy,
którymi pouczała go matka.
2 Cóż ci powiem, mój synu? Cóż ci powiem, synu mego łona?
Cóż ci powiem, synu moich ślubów?
3 Nie oddawaj kobietom swojej siły,
nie postępuj tak, aby niszczyć królów.
4 Nie dla królów, Lemuelu,
nie dla królów picie wina
ani dla władców pragnienie mocnych napojów,
5 aby pijąc, nie zapomnieli o tym, co zostało ustanowione,
i nie zmieniali praw przysługujących ubogim.
6 Dajcie mocny napój temu, kto jest bliski śmierci,
a wino zgorzkniałym.
7 Niech pije i zapomni o swojej biedzie
i dłużej nie pamięta o swojej udręce.
8 Zabierz głos w obronie niemowy,
w sprawie wszystkich opuszczonych.
9 Otwórz usta, sądź sprawiedliwie,
wstawiaj się za biednym i potrzebującym.
Dzielna kobieta
Alef 10 Dzielną kobietę – któż znajdzie?
Więcej jest warta niż perły.
Bet 11 Mąż ufa jej całym sercem
i ma z tego same korzyści.
Gimel 12 Wyświadcza mu dobro, a nie zło,
przez wszystkie dni swojego życia.
Dalet 13 Stara się o wełnę i len,
chętnie pracuje własnymi rękami.
He 14 Jest niczym statki kupieckie,
sprowadza żywność z daleka.
Waw 15 Wstaje, gdy jeszcze jest noc,
karmi cały dom,
i wydaje polecenia usługującym dziewczętom.
Zajin 16 Chce mieć pole, to je kupuje,
dzięki pracy własnych rąk zakłada winnicę.
Chet 17 Przepasuje mocą swoje biodra,
wzmacnia swoje ramiona.
Tet 18 Czuje, że jej zysk jest dobry,
jej lampa nie gaśnie w nocy.
Jod 19 Wyciąga ręce po kądziel,
palcami trzyma wrzeciono.
Kaf 20 Otwiera dłoń dla biednego,
wyciąga ręce do potrzebującego.
Lamed 21 Nie martwi się o domowników, gdy pada śnieg,
bo wszyscy domownicy mają ubrania z czerwonej wełny.
Mem 22 Sama dla siebie robi okrycia,
ubiera się w len i purpurę.
Nun 23 Jej mąż jest znany w bramach,
gdy zasiada wśród starszych kraju.
Samek 24 Robi ubrania z lnu i je sprzedaje,
dostarcza pasy kupcowi.
Ajin 25 Siła i godność ją zdobią,
uśmiecha się do nadchodzącego dnia.
Pe 26 Gdy otwiera usta, mówi mądrze,
przekazuje naukę pełną dobroci.
Sade 27 Czuwa nad biegiem spraw swojego domu,
nie je chleba, na który nie zapracowała.
Kof 28 Wstają jej synowie, by ogłosić ją szczęśliwą,
i mąż, by ją chwalić:
Resz 29 Wiele było dzielnych kobiet,
lecz ty przewyższasz je wszystkie.
Szin 30 Wdzięk jest zdradliwy, piękno ulotne,
chwalić należy kobietę, która boi się Pana.
Taw 31 Dajcie jej z owocu jej rąk,
niech jej czyny chwalą ją w bramach.