Dios llama a Abrán
1 Pero el Señor le había dicho a Abrán:
«Vete de tu tierra y de tu parentela, y de la casa de tu padre, a la tierra que te mostraré.
2 Yo haré de ti una nación grande. Te bendeciré, y engrandeceré tu nombre, y serás bendición.
3 Bendeciré a los que te bendigan, y maldeciré a los que te maldigan; y en ti serán benditas todas las familias de la tierra.»
4 Y Abrán se fue, tal y como el Señor le dijo, y Lot se fue con él. Abrán tenía setenta y cinco años de edad cuando salió de Jarán.
5 Tomó Abrán a Saraí, su mujer, y a Lot, hijo de su hermano, y todos los bienes que ellos habían acumulado y las personas que habían adquirido en Jarán, y salieron para ir a la tierra de Canaán. Y llegaron a la tierra de Canaán.
6 Abrán cruzó toda aquella tierra, hasta llegar a Siquén, hasta el encino de More. En aquel tiempo los cananeos habitaban esa tierra.
7 Y el Señor se le apareció a Abrán, y le dijo:
«A tu descendencia le daré esta tierra.»
Y él edificó allí un altar al Señor, que se le había aparecido.
8 De allí se fue a un monte al oriente de Betel, donde plantó su tienda. Al occidente tenía a Betel, y al oriente a Hai. Allí edificó un altar al Señor, e invocó el nombre del Señor.
9 De allí Abrán partió hacia el Néguev, avanzando poco a poco.
Abrán en Egipto
10 Sucedió que hubo hambre en la tierra, y Abrán descendió a Egipto para vivir allá, pues arreció el hambre en la tierra.
11 Cuando ya estaba él por entrar en Egipto, le dijo a Saraí, su mujer:
«Mira, yo sé bien que eres una mujer de hermoso aspecto,
12 así que, cuando los egipcios te vean, dirán: “Esta es su mujer.” Entonces me matarán a mí, y a ti te dejarán con vida.
13 Por favor, di que eres mi hermana, para que por ti me vaya bien a mí, y por ti también quede yo con vida.»
14 Y así sucedió. Cuando Abrán entró en Egipto, los egipcios vieron que su mujer era muy hermosa.
15 También la vieron los príncipes del faraón, y la alabaron ante él, así que la mujer fue llevada a la casa del faraón,
16 quien por causa de ella trató bien a Abrán, pues le dio ovejas, vacas, asnos, siervos, criadas, asnas y camellos.
17 Pero el Señor hirió al faraón y a su casa con grandes plagas, también por causa de Saraí, la mujer de Abrán.
18 Entonces el faraón llamó a Abrán y le dijo:
«¿Qué es lo que me has hecho? ¿Por qué no me aclaraste que ella era tu mujer?
19 ¿Por qué dijiste: “Es mi hermana”? ¡Pude haberla tomado como mi mujer! Así que aquí está tu mujer; tómala, y vete de aquí.»
20 Entonces el faraón dio órdenes a su gente acerca de Abrán, y ellos lo echaron de allí junto con su mujer y con todo lo que él tenía.
ABRAHAM
Powołanie Abrama
1 Pan powiedział do Abrama: Wyjdź ze swego kraju, z miejsca swojego urodzenia i z domu swego ojca do ziemi, którą ci wskażę, 2 a sprawię, że powstanie z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił. Rozsławię twoje imię i staniesz się błogosławieństwem. 3 Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławią, a tych, którzy ciebie przeklinają, będę przeklinał. W tobie będą błogosławione wszystkie plemiona ziemi.
4 I Abram wyruszył, jak mu Pan polecił, a Lot poszedł razem z nim. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. 5 Abram zabrał swoją żonę Saraj i Lota, syna swego brata, i cały ich majątek, którego się dorobili, oraz służbę, którą nabyli w Charanie. I wyszli, aby udać się do ziemi kananejskiej.
Abram w Kanaanie
Przybyli do Kanaanu. 6 Abram przeszedł tę ziemię aż do miejscowości Sychem, do dębu More. W kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy. 7 Wtedy Pan ukazał się Abramowi i powiedział: Tę ziemię dam twemu potomstwu. Wówczas Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. 8 Stamtąd zaś Abram przeniósł się w góry na wschód od Betel i rozbił swój namiot między Betel na zachodzie i Aj na wschodzie. Zbudował też ołtarz dla Pana i wzywał imienia Pana. 9 Potem powędrował Abram dalej, aż do Negebu.
Abram w Egipcie
10 Kiedy nastał głód w tym kraju, Abram udał się do Egiptu, aby tam zatrzymać się przez jakiś czas, bo w kraju panował wielki głód. 11 Gdy zbliżał się do Egiptu, zwrócił się do swojej żony Saraj: Wiem, że jesteś piękną kobietą. 12 Kiedy Egipcjanie zobaczą cię i powiedzą: To jest jego żona, wtedy zabiją mnie, a tobie darują życie. 13 Mów więc, że jesteś moją siostrą, aby mi się powodziło ze względu na ciebie i żebym dzięki tobie pozostał przy życiu.
14 Gdy zatem Abram przybył do Egiptu, Egipcjanie zobaczyli, że ta kobieta jest bardzo piękna. 15 Ujrzeli ją też dostojnicy faraona i wychwalali przed faraonem. Została więc zabrana do domu faraona. 16 Abramowi zaś dobrze się powodziło ze względu na nią. Otrzymał owce i woły, osły, niewolników i niewolnice, oślice i wielbłądy. 17 Jednak Pan, z powodu Saraj, żony Abrama, zesłał na faraona i jego dwór wielkie plagi. 18 Faraon wezwał więc Abrama i zapytał: Co mi zrobiłeś? Dlaczego mi nie powiedziałeś, że ona jest twoją żoną? 19 Dlaczego mówiłeś: To moja siostra? I dlatego właśnie wziąłem ją sobie za żonę. Oto twoja żona, weź ją i idź! 20 I faraon rozkazał swoim ludziom, a oni odprawili Abrama i jego żonę ze wszystkim, co miał.