La humillación de Edom
1 Visión de Abdías.
Hemos escuchado el pregón de parte del Señor, y se ha enviado un mensajero a las naciones. Así ha dicho Dios el Señor acerca de Edom:
«¡Levántense, declarémosle la guerra a este pueblo!
2 Como puedes ver, te he hecho pequeño entre las naciones, y estás abatido en gran manera.
3 A ti, que habitas en las más altas montañas y entre las grietas de las peñas, y que en tu corazón piensas que nadie te hará rodar por los suelos, tu soberbio corazón te ha engañado.
4 Yo te haré caer, aunque levantes el vuelo como el águila y pongas tu nido entre las estrellas.
—Palabra del Señor.5 »Si por la noche te atacaran ladrones o bandidos, ¿no te robarían solo hasta quedar satisfechos? Y si a tu viña entraran los vendimiadores, ¿no dejarían algunas uvas? Pero a ti, Esaú, ¡cómo te han destruido!
6 ¡Cómo han rebuscado tus posesiones! ¡Cómo han buscado tus tesoros escondidos!
7 ¡Todos tus aliados te han engañado! ¡Te han hecho llegar a los extremos! ¡Los que estaban en paz contigo te han vencido! ¡Los que compartían el pan contigo te han traicionado! ¡Esto es algo incomprensible!
8 ¿Y no haré yo que en ese día perezcan los sabios de Edom y los prudentes del monte de Esaú?
—Palabra del Señor.9 »¡Ay, Temán, tus valientes serán amedrentados! Será tal el estrago que todos los guerreros del monte de Esaú perecerán.
10 Por haber injuriado a tu hermano Jacob, quedarás en vergüenza y serás eliminado para siempre.
11 El día que un ejército extranjero llevaba cautivo a su ejército, y gente extraña entraba por las puertas de Jerusalén y sobre ella echaba suertes, tú estabas allí, en primera fila; ¡tú eras también uno de ellos!
12 Pero no debiste haber sido un mero espectador el día que tu hermano era víctima del infortunio. No debiste haberte alegrado el día en que se perdieron los hijos de Judá. No debiste haberte ufanado en el día de su angustia.
13 No debiste haber entrado por las puertas de mi pueblo el día que este fue quebrantado. ¡No, no debiste haberte deleitado con su mal el día que fue destruido, ni debiste despojarlo de sus bienes en el día de su desgracia!
14 ¡No debiste pararte en las encrucijadas para matar a los que intentaban escapar! En ese día angustioso, ¡no debiste entregar a los sobrevivientes!
La exaltación de Israel
15 »Ya está cerca mi día contra todas las naciones, y lo mismo que hiciste se hará contigo; ¡sobre ti recaerá lo que mereces recibir!
16 Así como en mi santo monte ustedes bebieron de la copa de mi ira, también beberán de ella siempre todas las naciones; la beberán hasta la última gota, y será como si nunca hubieran existido.»
17 Pero en el monte Sión habrá un remanente que se salve; será un remanente santo, y la casa de Jacob recuperará sus posesiones.
18 La casa de Jacob será fuego, la casa de José será llama, y la casa de Esaú será estopa, y arderán y se consumirán; ni un solo resto quedará de la casa de Esaú, porque el Señor lo ha dicho.
19 Los del Néguev poseerán el monte de Esaú, y los de la Sefela a los filisteos; poseerán también los campos de Efraín y los campos de Samaria, y Benjamín tomará posesión de Galaad.
20 Los cautivos de este ejército de los hijos de Israel se adueñarán del territorio de los cananeos, hasta Sarepta, y los cautivos de Jerusalén que están en Sefarad poseerán las ciudades del Néguev.
21 Entonces vendrán al monte Sión unos libertadores, y juzgarán al monte de Esaú, y el reino será del Señor.
Pan ześle karę na Edom
1 Widzenie Abdiasza. Tak mówi Pan Bóg o Edomie:
Bóg zsyła karę na Edom
Usłyszeliśmy wieść od Pana,
posłaniec przybył do narodów:
Powstańcie! Ruszajmy do boju przeciw Edomowi!
2 Oto uczynię cię małym wśród narodów,
będziesz w wielkiej pogardzie.
3 Zarozumiałość twojego serca cię zwiodła!
Ty, który mieszkasz w wąwozach skalnych,
a swoją siedzibę umieściłeś wysoko!
Ty, który mówisz w swoim sercu:
Kto strąci mnie na ziemię?
4 Choćbyś wzniósł się jak orzeł
i założył między gwiazdami swoje gniazdo,
to nawet stamtąd cię strącę
– wyrocznia Pana.
5 Jeśli przyjdą do ciebie złodzieje
lub nocni rabusie,
to zostaniesz złupiony doszczętnie!
Czy nie będą kradli, ile zechcą?
Jeśli przyjdą do ciebie zbieracze winogron,
to czy pozostawią cokolwiek?
6 Dokładnie przeszukają Ezawa,
przetrząsną jego kryjówki.
7 Aż do granicy cię powiodą,
wszyscy twoi sprzymierzeńcy
cię zdradzą,
a przyjaciele,
którzy chleb z tobą jedli,
rzucą się na ciebie,
zastawią sidła.
Brak mu rozumu.
8 Czy w tym dniu
– wyrocznia Pana –
nie wytracę mędrców Edomu
i roztropnych z góry Ezawa?
9 Przerażą się, Temanie, twoi bohaterowie,
gdyż wszyscy mieszkańcy
góry Ezawa
w pień zostaną wycięci
za morderstwa.
Przyczyny zagłady Edomu
10 Za przemoc wyrządzoną twojemu bratu, Jakubowi,
okryję cię hańbą i zostaniesz wytępiony na zawsze,
11 W dniu, gdy stanąłeś przeciwko niemu,
W dniu, gdy obcy brali do niewoli jego wojsko,
cudzoziemcy wchodzili w jego bramy
i o Jerozolimę rzucali losy,
także ty byłeś jednym z nich.
12 Nie ciesz się widokiem swojego brata w dniu jego klęski.
Nie wyśmiewaj się z synów Judy
w dniu ich zagłady
i nie tryumfuj w dniu niedoli.
13 Nie wkraczaj w bramę Mego ludu w dniu jego klęski,
nie ciesz się widokiem nieszczęścia twego bliźniego
w dniu jego klęski
i nie wyciągaj ręki po jego bogactwo
w dniu jego klęski.
14 Nie stawaj na rozstaju dróg,
aby zabijać jego uchodźców
i nie wydawaj ich w ręce wroga
w dniu niedoli.
Pan osądzi narody i obdarzy Izraela zwycięstwem
Bóg osądzi narody
15 Bo nadchodzi Dzień Pana
na wszystkie narody.
Jak ty postępowałeś, tak uczynią z tobą,
odpłata za występki spadnie na twoją głowę.
16 Bo jak wy piliście na Mojej świętej górze,
tak będą pić bez wytchnienia
wszystkie narody,
będą pić na umór,
aż staną się, jakby ich nigdy nie było.
Tryumf Izraela
17 Na górze Syjon
będzie ocalenie,
zostanie uświęcona,
a dom Jakuba obejmie
swoje dziedzictwo.
18 Wówczas dom Jakuba stanie się ogniem,
dom Józefa płomieniem,
a dom Ezawa słomą.
Podpalą go i zniszczą.
Nikt nie pozostanie przy życiu
z domu Ezawa
– gdyż Pan tak powiedział.
19 Wtedy wezmą
w posiadanie Negeb,
górę Ezawa i Szefelę, kraj Filistynów,
i odziedziczą ziemię Efraima i ziemię Samarii,
a Beniamin zawładnie Gileadem.
20 Wygnane zastępy synów Izraela
odziedziczą Kanaan aż do Sarepty,
a wygnańcy z Jerozolimy, którzy są w Sefaradzie,
wezmą w posiadanie miasta Negebu.
21 Wówczas przyjdą wybawieni na górę Syjon,
aby sądzić górę Ezawa
i nastanie królestwo Pana.