Profecía acerca de Moab
1 »Así ha dicho el Señor de los ejércitos, el Dios de Israel, acerca de Moab:
»¡Ay de Nebo! ¡Ha sido derrotado y puesto en vergüenza! Quiriatayin ha sido conquistado; Misgab no supo qué hacer, y perdió el ánimo.
2 Nunca más se alabará a Moab, pues en Jesbón sus enemigos hicieron planes contra ella; decidieron ir y borrarla de entre las naciones. Y también tú, Madmena, serás eliminada; ¡la espada te perseguirá!
3 »¡Se oye un clamor en Joronayin! ¡Hay mucha destrucción y gran quebrantamiento!
4 Moab ha quedado deshecha; puede oírse el clamor de sus pequeños.
5 Se oye el llanto de los que suben a Luhit; los enemigos oyen gritar a los que bajan a Joronayin:
6 “¡Huyan, pónganse a salvo! ¡Sean como la retama del desierto!”
7 Tú, Moab, confiaste en tus bienes y en tus tesoros, pero también serás conquistada, y Quemos será llevado en cautiverio, junto con sus sacerdotes y sus príncipes.
8 ¡A todas tus ciudades llegará la destrucción! ¡Ninguna de ellas se librará! También el valle quedará asolado, y destruida la llanura, tal y como lo ha dicho el Señor.
9 »¡Denle alas a Moab, y que se vaya volando! Porque sus ciudades quedarán desiertas y totalmente deshabitadas.
10 ¡Malditos sean los que no cumplan con lo que el Señor les ha ordenado hacer! ¡Malditos sean los que no empapen con sangre su espada!
11 »Moab ha estado en reposo desde su juventud. En reposo, como el vino sobre su sedimento. Nunca ha sido trasvasado de una vasija a otra, ni jamás ha estado en cautiverio. Por eso ha retenido su sabor, y no ha variado su aroma.
12 Por eso viene el día en que yo enviaré gente que lo trasvasará; y sus vasijas quedarán vacías, y sus odres serán despedazados.
—Palabra del Señor.13 »Entonces Moab se avergonzará de Quemos, como la casa de Israel se avergonzó de haber confiado en Betel.
14 »¿Cómo pueden decir ustedes que son hombres valientes, soldados aguerridos?
15 ¡Si Moab ha sido destruido, sus ciudades han sido asoladas, y sus mejores jóvenes fueron llevados al matadero!
—Palabra del Rey, cuyo nombre es el Señor de los ejércitos.16 »Cercana está la destrucción de Moab; muy pronto quedará en ruinas.
17 Compadézcanse de él todos los que lo rodean; digan todos los que conocen su nombre: “¡Cómo se hizo pedazos tan recio cetro, tan hermoso báculo!”
18 »Tú, que habitas en Dibón, baja de tus gloriosas alturas y siéntate en la tierra seca, porque el destructor de Moab viene contra ti para destruir tus fortalezas.
19 »Y tú, que habitas en Aroer, párate en el camino y observa; pregunta a los que van en retirada qué fue lo que sucedió.
20 ¡Griten y hagan lamentos! ¡Hagan saber en Arnón que Moab ha sido destruido! Sí, Moab ha quedado en vergüenza, porque ha sido destruido.
21 »El juicio cayó sobre la tierra de la llanura. Cayó sobre Holón, Yahás y Mefagat;
22 sobre Dibón, Nebo y Bet Diblatayin;
23 sobre Quiriatayin, Bet Gamul y Bet Megón;
24 sobre Queriot y Bosra, y sobre todas las ciudades cercanas y lejanas de Moab.
25 El poder de Moab ha sido aniquilado; ¡su fuerza ha llegado a su fin!
—Palabra del Señor.26 »Moab se creyó superior al Señor. Pues ahora, ¡embriáguenlo, y dejen que se revuelque en su vómito! ¡Que se vuelva motivo de burla!
27 Porque Moab también se burló de Israel. Cuando hablaba de los israelitas, se burlaba de ellos, como si los hubieran pillado robando.
28 »Habitantes de Moab, abandonen las ciudades y refúgiense en los peñascos. Hagan lo que las palomas, que hacen su nido en la entrada de las cuevas.
29 Bien sabemos que Moab es muy soberbio; que su corazón es arrogante, orgulloso, engreído y altanero;
30 y yo conozco su furor. Pero de nada le servirá. Ningún provecho sacará de su jactancia.
—Palabra del Señor.31 »Por eso voy a llorar por Moab; por todo Moab levantaré mi clamor; ¡guardaré luto por los habitantes de Quir Jeres!
32 Lloraré por ti, vid de Sibemá, como lloré por la ciudad de Jazer. Tus sarmientos cruzaron el mar y llegaron hasta el mar de Jazer, pero la destrucción alcanzó a tu cosecha y a tu vendimia.
33 En los fértiles campos de Moab cesaron la alegría y el regocijo, pues yo hice que en sus lagares faltara el vino. Ya no cantan al pisar las uvas, ni tampoco lanzan gritos de alegría.
34 »El clamor de Jesbón llega hasta Eleale, y aun hasta Yahás, Soar, Joronayin y Eglat Selisiyá se escucha su voz; también el arroyo de Nimrín se ha secado.
35 Yo acabaré con todos los de Moab que ofrezcan sacrificios sobre los lugares altos, y con todos los que ofrezcan incienso a sus dioses.
—Palabra del Señor.36 »Por eso mi corazón resuena como flauta por la gente de Moab y de Quir Jeres, pues se han perdido todas sus riquezas.
37 »Todos ellos andarán con la cabeza rapada y con la barba raída; todos ellos se harán heridas en las manos y se vestirán de luto.
38 Todo será llanto en las casas y en las calles de Moab, porque yo haré pedazos a Moab, como quien rompe una vasija mal hecha.
—Palabra del Señor.39 »¡Que se oigan los lamentos! ¡Moab ha sido destrozado! ¡Moab volvió la espalda y fue avergonzado! ¡Moab es ahora objeto de horror y de escarnio para todos los que lo rodean!
40 »Así ha dicho el Señor: “Viene una nación contra Moab, como un águila que vuela con sus alas extendidas.
41 Sus ciudades y fortalezas serán conquistadas. Cuando llegue ese día, el corazón de los valientes de Moab parecerá el corazón de una mujer parturienta.”
42 Y Moab será destruido y dejará de existir como pueblo, por haberse creído superior al Señor.
43 ¡Miedo y hoyos y trampas les esperan a los habitantes de Moab!
—Palabra del Señor.44 »El que huya del miedo caerá en el hoyo, y el que escape del hoyo caerá en la trampa. “Todo esto lo traeré sobre Moab, en el año de su castigo.”
—Palabra del Señor.45 »Los que huyan, buscarán exhaustos protegerse en Jesbón, la otrora ciudad de Sijón; pero de allí saldrán llamas de fuego, y quemarán todo lo que aún quede de Moab, esa nación de gente revoltosa.
46 ¡Ay de ti, Moab! ¡Tu fin llegó, pueblo de Quemos! Tus hombres y tus mujeres son hechos prisioneros y llevados al cautiverio.
47 Pero en el futuro haré volver a los cautivos de Moab.»
—Palabra del Señor.Hasta aquí, la sentencia contra Moab.
Wyrocznia przeciwko Moabowi
1 O Moabie. Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Biada Nebo, bo jest spustoszone,
Kiriataim jest zawstydzone, zdobyte,
Twierdza jest zawstydzona i przepełniona strachem.
2 Nie ma już więcej chwały Moabu.
W Cheszbonie obmyślają jego zgubę:
Chodźmy i usuńmy go spośród narodów!
Madmeno, także ty się uciszysz,
miecz podąży za tobą!
3 Odgłos krzyku z Choronaim:
Spustoszenie i wielka klęska!
4 Moab jest rozgromiony,
jego najmniejsi wydają pełne bólu okrzyki.
5 Tak! Przy wejściu do Luchit,
wchodzą z płaczem.
Tak! Przy zejściu do Choronaim
ciemięzcy słyszą krzyk z powodu klęski.
6 Uciekajcie! Ratujcie swoje życie!
Stańcie się jak drzewo jałowca na pustyni!
7 Ponieważ polegasz
na swoich dziełach i na swoim bogactwie,
to także ty zostaniesz zdobyty.
Kemosz pójdzie na wygnanie
razem ze swoimi kapłanami i książętami.
8 Niszczyciel przybędzie do każdego miasta
i żadne miasto nie ocaleje.
Dolina przepadnie,
równina będzie spustoszona,
jak zapowiedział Pan.
9 Dajcie skrzydła Moabowi,
gdyż musi stąd uciec.
Jego miasta staną się pustkowiem,
pozbawione swoich mieszkańców.
10 Przeklęty, kto dzieło Pana wykonuje niedbale!
Przeklęty, kto swój miecz powstrzymuje od krwi!
11 Moab od swej młodości zaznawał spokoju,
spoczywał na swoich drożdżach.
Nie był przelewany z naczynia do naczynia
ani nie poszedł na wygnanie.
Dlatego zachował swój smak,
a jego woń się nie zmieniła.
12 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – wyślę do niego piwniczych. Przeleją go, jego naczynia opróżnią, a ich dzbany rozbiją w kawałki. 13 I Moab zawstydzi się z powodu Kemosza, jak dom Izraela zawstydził się z powodu Betelu, swojej nadziei.
14 Jak możecie mówić:
Jesteśmy bohaterami
i ludźmi odważnymi w walce?
15 Moab jest spustoszony
– wróg wszedł do jego miast.
Jego najlepsi młodzieńcy schodzą na rzeź
– wyrocznia Króla; Jego imię brzmi Pan Zastępów.
16 Przybliżyła się klęska Moabu,
jego nieszczęście szybko nadchodzi.
17 Współczujcie mu wszyscy dookoła niego,
wszyscy, którzy znacie jego imię.
Mówcie: O, jakże został złamany mocny kij,
wspaniała laska!
18 Zejdź z chwały, siądź spragniona,
Mieszkanko, córo Dibonu,
gdyż niszczyciel Moabu wyrusza przeciwko tobie,
burzy twoje twierdze!
19 Stań na drodze i wypatruj,
mieszkanko Aroeru!
Zapytaj się uciekiniera i tego, który ocalał.
Mów: Co się stało?
20 Zawstydził się Moab, gdyż jest zdruzgotany.
Podnieście lament! Krzyczcie!
Oznajmijcie nad Arnonem,
że Moab jest spustoszony!
21 Sąd nadszedł na krainę równin, na Cholon, na Jahsę i na Mefaat, 22 na Dibon, na Nebo, na Bet-Diblataim, 23 na Kiriataim, na Bet-Gemul i na Bet-Meon, 24 na Kerijjot, na Bosrę i na wszystkie miasta kraju Moabu, zarówno dalekie jak i bliskie.
25 Odcięty jest róg Moabu,
a jego ramię zostało złamane
– wyrocznia Pana.
26 Upijcie go, gdyż nad Pana się wynosił. Niech Moab tarza się we własnych wymiocinach, a także, niech stanie się pośmiewiskiem. 27 A czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem? Czy znaleziono go wśród złodziei? Ilekroć bowiem mówiłeś o nim – mówiłeś nieprzychylnie.
28 Opuśćcie miasta i zamieszkajcie wśród skał,
mieszkańcy Moabu!
Bądźcie jak gołębica wijąca gniazdo
na bokach szczeliny urwiska!
29 Słyszeliśmy o dumie Moabu,
o jego wielkiej dumie,
o jego wyniosłości, o jego dumie, o jego arogancji,
oraz o pysze jego serca.
30 Ja znam – wyrocznia Pana – jego wściekłość i nieszczerość próżnej mowy; nieszczerze działają. 31 Dlatego muszę podnieść lament nad Moabem, krzyczeć nad całym Moabem i wzdychać nad ludźmi z Kir-Cheres.
32 Bardziej niż nad Jazer płaczę nad tobą,
winnico Sibmy!
Twoje odrośle przekroczyły morze,
sięgały aż do morza Jazer.
Niszczyciel napadł
na twoje letnie zbiory i na twoje winobranie.
33 Radość i wesele zniknęły
z sadów i kraju Moabu.
Sprawiłem, że wino w tłoczniach się skończyło,
nikt już nie wygniata wśród radosnych okrzyków;
okrzyk nie jest już radosnym okrzykiem.
34 Krzyk Cheszbonu dociera aż do Eleale, aż do Jahas rozlega się ich głos, od Soaru do Choronaim i do Eglat Szeliszijja. Nawet wody Nimrim stają się pustynią. 35 Sprawię, że w Moabie – wyrocznia Pana – nikt nie będzie wychodzić na wyżyny, by palić kadzidło swoim bogom. 36 Dlatego moje serce niczym flety będzie brzmieć nad Moabem. I moje serce niczym flety będzie brzmieć nad ludźmi z Kir-Cheres. Dlatego, że bogactwo, które zdobyli, przepadnie. 37 Każda głowa bowiem jest ostrzyżona, każda broda przycięta, na wszystkich rękach są nacięcia, a wór na biodrach. 38 Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko powszechny lament, gdyż rozbiłem Moab jak naczynie, którego nikt nie pożąda – wyrocznia Pana. 39 O, jakże jest zdruzgotany! Podnieście lament! O, jakże Moab zhańbiony odwrócił się plecami! Tak Moab stał się postrachem i pośmiewiskiem dla wszystkich dookoła.
40 Tak bowiem mówi Pan:
Oto on jak orzeł szybuje i rozpościera swe skrzydła nad Moabem.
41 Keriot jest zdobyte,
twierdze zajęte.
Serce walecznych Moabu stanie się w tym dniu jak serce kobiety rodzącej.
42 Moab zostanie wytępiony spośród ludów,
gdyż przeciw Panu się wynosił.
43 Zgroza, dół i sidła
na ciebie, mieszkańcu Moabu!
– wyrocznia Pana.
44 Kto ucieknie przed krzykiem zgrozy,
wpadnie do dołu,
a kto wyjdzie z dołu,
zostanie złapany w sidła.
Sprowadzę bowiem na niego, na Moab,
rok jego kary – wyrocznia Pana.
45 W cieniu Cheszbonu stanęli
pozbawieni sił uciekinierzy.
Jednak ogień wyszedł z Cheszbonu,
a płomień spośród Sichona
by pożreć skronie Moabu
i ciemię synów wrzawy.
46 Biada tobie, Moabie!
Zginął lud Kemosza,
bo twoi synowie są wzięci do niewoli,
a twoje córki pójdą na wygnanie.
47 Przy końcu dni odmienię los Moabitów – wyrocznia Pana. Aż dotąd sąd Moabu.