Pacto del Señor con Salomón
(2 Cr 7.11-22)1 Cuando Salomón terminó de construir el templo del Señor, su propio palacio y todo lo que pensó hacer,
2 el Señor se le apareció por segunda vez, como ya lo había hecho en Gabaón,
3 y le dijo:
«He escuchado las oraciones y ruegos que has hecho ante mí, y he santificado el templo que tú construiste para que mi nombre esté siempre allí, y allí estarán siempre presentes mi corazón y mis ojos.
4 Si tú te conduces como tu padre David, que me honró de todo corazón y fue justo, y cumples con todo lo que yo te he mandado, y obedeces mis estatutos y decretos,
5 yo afirmaré tu reinado sobre mi pueblo Israel, porque así se lo prometí a tu padre. Yo le dije: “Nunca faltará un descendiente tuyo en el trono de Israel.”
6 »Pero si ustedes, y los hijos de ustedes, se rebelan y se empeñan en apartarse de mí, y desobedecen los mandamientos y estatutos que he puesto ante ustedes, y se van a servir y adorar a dioses ajenos,
7 yo arrancaré al pueblo de Israel de la tierra que le di por herencia, y abandonaré este templo que fue edificado en mi honor y que yo consagré, y todas las naciones se burlarán de Israel.
8 La gente que pase frente a este templo, que yo tenía en gran estima, se asombrará y se burlará, y dirá: “¿Por qué el Señor ha tratado tan mal a esta tierra y a este templo?”
9 Y se le responderá: “Es que abandonaron al Señor su Dios, que sacó de Egipto a sus antepasados, y ellos prefirieron adorar y servir a dioses ajenos. Por eso el Señor los ha castigado.”»
Otras actividades de Salomón
(2 Cr 8.1-18)10 Veinte años después de que Salomón construyó el templo del Señor y su palacio real,
11 para los que el rey Jirán de Tiro le entregó mucha madera de cedro y de ciprés, y todo el oro que quiso, el rey Salomón le regaló a Jirán, en agradecimiento, veinte ciudades en la tierra de Galilea.
12 Jirán salió entonces de Tiro para ver las ciudades que Salomón le había regalado, pero cuando las vio no le gustaron,
13 así que le dijo a Salomón: «Hermano, ¿por qué me has dado estas ciudades tan feas?» Y les puso por nombre «Tierras de Cabul», que es el nombre que hasta hoy conservan.
14 Como Jirán había enviado a Salomón tres mil novecientos sesenta kilos de oro,
15 Salomón impuso trabajo obligatorio para edificar el templo del Señor y el palacio real, Milo y la muralla de Jerusalén, y Jazor, Meguido y Guézer.
16 Tiempo atrás el faraón, es decir, el rey de Egipto, había arrasado la ciudad de Guézer y le había prendido fuego, matando a los cananeos que allí habitaban, y luego se la dio como dote a su hija, la mujer de Salomón.
17 Entonces Salomón mandó restaurar Guézer y Bet Jorón la de abajo;
18 también restauró Baalat y Tadmor, que están en el desierto,
19 y todas las ciudades donde Salomón guardaba las provisiones, las caballerizas donde tenía sus carros de combate, los cuarteles de la caballería y todo lo que Salomón quiso edificar en Jerusalén, en el Líbano y en toda la tierra bajo su dominio.
20 A los pueblos no israelitas que quedaron con vida, como los amorreos, hititas, ferezeos, jivitas y jebuseos,
21 y a sus descendientes que los israelitas no pudieron exterminar, Salomón les impuso tributo y hasta el día de hoy lo pagan.
22 Por el contrario, a ningún israelita le impuso Salomón trabajo alguno, aunque sí los enroló en su ejército o los puso a su servicio como jefes, capitanes y comandantes de sus carros de combate, o como jinetes.
23 El total de los hombres que Salomón nombró jefes y capataces de las obras de construcción fue de quinientos cincuenta, los cuales supervisaban a la gente que trabajaba en la construcción.
24 La hija del faraón salió de la ciudad de David y se fue al palacio que Salomón había mandado construir para ella; y Salomón mandó edificar Milo.
25 Tres veces al año Salomón ofrecía holocaustos y ofrendas de reconciliación sobre el altar de bronce que mandó construir en el templo en honor al Señor. Después de que el templo quedó terminado, Salomón quemaba allí incienso al Señor.
26 En Ezión Guéber, puerto que está cerca de Elat, a orillas del Mar Rojo, en el territorio de Edom, Salomón mandó construir naves.
27 En esas naves Jirán envió a sus oficiales y marinos experimentados, junto con los oficiales de Salomón,
28 y fueron a Ofir y volvieron con las naves cargadas con catorce mil kilos de oro, mismos que llevaron al rey Salomón.
Bóg przyrzeka Salomonowi błogosławieństwo
1 Kiedy Salomon ukończył budowę domuPana i domu królewskiego oraz wszystkiego, czego pragnął i co spodobało mu się wykonać, 2 Pan ukazał się mu powtórnie, podobnie jak w Gibeonie.
3 Pan powiedział do niego: Wysłuchałem twojej modlitwy i twego błagania, które zanosiłeś przede Mną. Poświęciłem ten dom, który zbudowałeś, i umieściłem tam Moje imię na wieki. Moje oczy i serce będą tam po wszystkie dni. 4 Jeżeli będziesz postępował wobec Mnie tak, jak postępował twój ojciec, Dawid, w nieskazitelności serca i w prawości, czyniąc wszystko, co ci przykazałem, i będziesz przestrzegał Moich praw i ustaw, 5 to na wieki utwierdzę tron twego królestwa nad Izraelem, jak zapowiedziałem twojemu ojcu, Dawidowi, gdy powiedziałem: Nie zostaniesz pozbawiony potomka na tronie Izraela. 6 Jeżeli jednak wy i wasi synowie całkowicie odwrócicie się ode Mnie i nie będziecie przestrzegać Moich przykazań i ustaw, które wam dałem, lecz pójdziecie i będziecie służyć obcym bogom i im się kłaniać, 7 to zgładzę Izraela z powierzchni ziemi, którą im dałem, a dom, który poświęciłem Mojemu imieniu, usunę sprzed Mego oblicza. Izrael stanie się przedmiotem przypowieści i pośmiewiskiem u wszystkich ludów, 8 a ten dom będzie zrujnowany i każdy przechodzący obok niego będzie przejęty grozą, zagwiżdże szyderczo i zapyta: Dlaczego Pan tak uczynił tej ziemi i temu domowi? 9 Wtedy odpowiedzą: Ponieważ opuścili Pana, swojego Boga, który wyprowadził ich przodków z ziemi egipskiej, i trzymali się obcych bogów, oddawali im pokłon i im służyli, dlatego Pan sprowadził na nich całe to nieszczęście.
Ugoda Salomona z Chiramem
10 Po upływie dwudziestu lat, w ciągu których Salomon zbudował obydwie budowle: dom Pana i dom królewski, 11 a król Tyru, Chiram, dostarczał mu zgodnie z jego życzeniem drzew cedrowych i cyprysowych oraz złota, król Salomon dał za to Chiramowi dwadzieścia miast w ziemi galilejskiej. 12 Chiram wyruszył z Tyru, aby obejrzeć miasta, które mu dał Salomon, ale mu się nie spodobały. 13 Zapytał więc: Co to za miasta, które mi dałeś, mój bracie! I nazwał je ziemią Kabul, i tak jest do dnia dzisiejszego. 14 Mimo to Chiram posłał królowi sto dwadzieścia talentów złota.
Inne działania Salomona
15 Tak zaś miała się rzecz z przymusowymi robotami, które wprowadził król Salomon przy budowie domu Pana, swego domu, Millo i murów Jerozolimy, a także Chasor, Megiddo i Gezere. 16 Faraon, król Egiptu, wyruszył niegdyś, zdobył Gezer i spalił je, a mieszkających w nim Kananejczyków pozabijał. Następnie dał je w posagu swojej córce, żonie Salomona. 17 Salomon odbudował Gezer i dolne Bet-Choron, 18 Baalat i Tamar na pustyni w tejże ziemi 19 oraz wszystkie miasta-spichlerze, które należały do niego, a także miasta dla rydwanów, miasta dla konnicy i wszystko, cokolwiek Salomon zapragnął zbudować w Jerozolimie, w Libanie oraz w całym kraju, którym władał.
20 Całą ludność pozostałą po Amorytach, Chetytach, Peryzzytach, Chiwwitach i Jebusytach, która nie należała do Izraela, 21 potomków tych, którzy pozostali po nich w tej ziemi, a których Izraelici nie mogli wyniszczyć, Salomon zaprzągł do robót przymusowych po dziś dzień. 22 Natomiast Izraelitów nie uczynił niewolnikami, ponieważ byli jego wojownikami, podwładnymi, dowódcami jego przybocznej straży, dowodzili także jego rydwanami i konnicą.
23 Salomon miał pięciuset pięćdziesięciu wyższych przełożonych, którzy nadzorowali prace. Oni to zarządzali ludem wykonującym roboty. 24 Gdy tylko córka faraona przeniosła się z Miasta Dawida do swego domu, który dla niej zbudował, wtedy Salomon zbudował Millo. 25 Po ukończeniu domu Salomon miał zwyczaj składać trzy razy w roku ofiary całopalne i ofiary wspólnotowe na ołtarzu, który zbudował Panu. Składał także przed Panem ofiary kadzielne.
26 Salomon wybudował również statki w Esjon-Geber położonym przy Elat nad brzegiem Morza Sitowia w ziemi edomickiej. 27 Chiram zaś wysłał na te statki swoich poddanych, żeglarzy znających morze. Byli oni razem z poddanymi Salomona. 28 Dotarli do Ofiru, skąd zabrali czterysta dwadzieścia talentów złota i przywieźli królowi Salomonowi.