David es proclamado rey de Israel
(2 S 5.1-5)1 Todo Israel se reunió en torno a David en Hebrón, para decirle:
«Mira, nosotros somos carne de tu carne.
2 Incluso antes de ahora, cuando Saúl era rey, tú eras el que guiaba a Israel en sus guerras, y quien lo volvía a traer. Además, el Señor tu Dios te ha dicho: “Tú apacentarás a mi pueblo Israel, y serás el príncipe de Israel, mi pueblo.”»
3 También todos los ancianos de Israel fueron a ver al rey en Hebrón, y David hizo un pacto con ellos delante del Señor, y ellos ungieron a David como rey de Israel, según la palabra del Señor comunicada por medio de Samuel.
David toma la fortaleza de Sión
(2 S 5.6-10)4 David se fue entonces a Jerusalén, que también es Jebús, con todos los israelitas. En aquel tiempo los jebuseos habitaban en esa región,
5 y los habitantes de Jebús le dijeron a David: «Aquí no entrarás.» Sin embargo, David tomó la fortaleza de Sión, que es la ciudad de David.
6 Además, David había dicho: «El primero que derrote a los jebuseos será capitán y jefe.» Y Joab hijo de Seruyá fue el primero en atacar, y fue nombrado jefe.
7 David habitó en la fortaleza, y por esto fue llamada «la Ciudad de David».
8 También edificó los alrededores de la ciudad, desde Milo hasta la muralla, y Joab reconstruyó el resto de la ciudad.
9 Y David avanzaba y se hacía fuerte, y el Señor de los ejércitos estaba con él.
Los valientes de David
(2 S 23.8-39)10 Estos son los principales guerreros de David, que junto con todo Israel le ayudaron en su reino para hacerlo su rey, conforme a la palabra del Señor.
11 Y este es el número de los guerreros que David tuvo:
Yasobeán hijo de Jacmoní, caudillo de los treinta, que en cierta ocasión blandió su lanza contra trescientos y los mató.
12 Le seguía Eleazar hijo de Dodo, el ajojita, que era de los tres más valientes.
13 Eleazar estuvo con David en Pasdamín, combatiendo con él a los filisteos. Allí había una parcela sembrada de cebada. Cuando el pueblo huía de los filisteos,
14 ellos se pusieron en medio de la parcela y la defendieron, y vencieron a los filisteos porque el Señor los favoreció con una gran victoria.
15 Tres de los treinta principales bajaron a la peña donde estaba David, es decir, a la cueva de Adulán, mientras los filisteos estaban acampando en el valle de Refayin.
16 En aquel tiempo David se encontraba en la fortaleza; en Belén había entonces una guarnición de los filisteos.
17 David tuvo sed y exclamó:
«¡Cómo quisiera beber un poco de agua del pozo que está a la entrada de Belén!»
18 Aquellos tres irrumpieron en el campamento de los filisteos y sacaron agua del pozo que está a la entrada de Belén, y se la llevaron a David, pero él no la quiso beber; al contrario, la derramó en honor del Señor y dijo:
19 «¡Dios me libre de hacer esto! ¿Cómo podría yo beber la sangre y la vida de estos hombres, que por traerme agua han puesto en peligro su vida?»
Y no la quiso beber. Tal fue la hazaña de esos tres valientes.
20 El jefe de los treinta era Abisay, hermano de Joab, que blandió su lanza contra trescientos enemigos, y los mató, con lo que se hizo famoso junto con los tres.
21 Aunque fue el más destacado de los treinta, y era su jefe, nunca igualó a los tres primeros.
22 Benaías hijo de Joyadá era hijo de un valiente de Cabsel, que realizó grandes hazañas: Venció a dos moabitas muy aguerridos, y durante el invierno mató a un león en medio de un foso,
23 y con sus propias manos venció a un egipcio de más de dos metros de estatura. El egipcio blandía una lanza semejante al rodillo de un tejedor, pero Benaías se enfrentó a él con un palo, le arrebató de la mano la lanza, y con su misma lanza lo mató.
24 Por estos hechos de Benaías hijo de Joyadá, fue incluido entre los tres valientes,
25 y aunque fue el más distinguido de los treinta, nunca igualó a los tres primeros. A este, David lo incluyó en su guardia personal.
26 Los guerreros más valientes eran:
Asael, que era hermano de Joab;
Eljanán hijo de Dodo, el de Belén;
27 Samot el harodita,
Heles el pelonita,
28 Ira hijo de Iques, el tecoíta;
Abiezer el anatotita,
29 Sibecay el husatita,
Ilay el ajojita,
30 Maray el netofatita,
Jéled hijo de Baná, el netofatita;
31 Itay hijo de Ribay, el benjaminita de Gabaa;
Benaías el piratonita,
32 Juray, el del río Gaas;
Abiel el arbatita,
33 Azmavet el barhumita,
Elijaba el salbonita,
34 los hijos de Hasem el gizonita,
Jonatán hijo de Sage, el ararita;
35 Ajían hijo de Sacar, el ararita;
Elifal hijo de Ur,
36 Jéfer el mequeratita,
Ajías el pelonita,
37 Hezro el carmelita,
Naray hijo de Ezbay,
38 Joel, el hermano de Natán;
Mibejar hijo de Hagrí,
39 Selec el amonita,
Najaray el berotita, que era escudero de Joab hijo de Seruyá;
40 Ira el itrita,
Gareb el itrita,
41 Urías el hitita,
Zabad hijo de Ajlay,
42 Adina hijo de Siza el rubenita, que era príncipe de los rubenitas, más los treinta que lo acompañaban;
43 Janán hijo de Macá,
Josafat el mitnita,
44 Uzías el astarotita,
Samá y Yeguiel, hijos de Jotán el aroerita;
45 Jediael hijo de Simerí,
Yojá el tizita, hermano de Jediael;
46 Eliel el mahavita,
Yerebay y Josavía, hijos de Elnaam;
Itma el moabita,
47 Eliel, Obed y Jasiel el mesobaíta.
1 Cały Izrael zebrał się przy Dawidzie w Hebronie, mówiąc: Oto jesteśmy z twoich kości i z twego ciała. 2 Już wcześniej, gdy Saul był królem, ty wyprowadzałeś i przyprowadzałeś Izraela, a Pan, twój Bóg, powiedział do ciebie: Ty będziesz pasł Mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem nad Moim ludem, Izraelem.
3 Cała starszyzna Izraela przybyła do króla, do Hebronu. Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed Panem; a oni namaścili Dawida na króla nad Izraelem według słowa Pana przekazanego za pośrednictwem Samuela.
4 Następnie Dawid wyruszył z całym Izraelem do Jerozolimy, to jest do Jebus, ziemię tę bowiem zamieszkiwali Jebusyci. 5 Mieszkańcy Jebus powiedzieli do Dawida: Nie wejdziesz tu. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawida. 6 Dawid powiedział: Kto pierwszy pobije Jebusytów, ten będzie wodzem i księciem. Pierwszy wtargnął Joab, syn Serui, i został wodzem. 7 A Dawid zamieszkał w twierdzy, dlatego nazwano ją Miastem Dawida. 8 Rozbudował miasto wokół, od Millo aż po otaczający teren, a Joab odnowił resztę miasta. 9 Dawid stawał się coraz potężniejszy, a Pan Zastępów był z nim.
10 Oto dowódcy wojowników, jakich miał Dawid, którzy potężnieli razem z nim, gdy panował, i z całym Izraelem uczynili go królem zgodnie ze słowem Pana na temat Izraela. 11 Oto spis wojowników Dawida: Jaszobeam, syn Chakmoniego, dowódca trzydziestu, to on podniósł swą włócznię przeciw trzystu, których pobił za jednym razem. 12 Po nim był Eleazar, syn Dodo, Achochita, jeden z trzech wojowników. 13 Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdy zgromadzili się tam Filistyni, by walczyć, a był tam kawałek pola pełen jęczmienia. Lud uciekł przed Filistynami, 14 oni jednak stanęli pośrodku pola, bronili go i pobili Filistynów; Pan bowiem uratował ich, dając im wielkie zwycięstwo. 15 Trzech z trzydziestu dowódców zeszło po skale do groty Adullam, do Dawida, podczas gdy Filistyni obozowali w dolinie Refaim. 16 W tym czasie Dawid był w twierdzy, podczas gdy oddział Filistynów przebywał w Betlejem. 17 Dawid miał wielkie pragnienie i powiedział: Kto da mi napić się wody ze studni w Betlejem, która jest przy bramie? 18 Tych trzech przedostało się przez obóz Filistynów i zaczerpnęło wody ze studni w Betlejem, która była przy bramie. Wzięli ją i zanieśli Dawidowi. Dawid nie chciał jednak jej pić, lecz wylał ją dla Pana, 19 i powiedział: Jestem daleki od tego, mój Boże, aby to zrobić. Czyż mam pić krew tych mężczyzn, którzy narażali swe życie? Przecież z narażeniem życia ją przynieśli. Dlatego jej nie pił. Tego dokonało tych trzech wojowników.
20 Abiszaj, brat Joaba, który był dowódcą trzech, podniósł swój oszczep przeciw trzystu ludziom i ich zabił; zdobył szacunek wśród trzech. 21 Wśród trzech cieszył się podwójną sławą i był ich dowódcą, jednak nie dorównał tym trzem.
22 Benajasz, syn Jehojady, syn dzielnego mężczyzny, wielkiego pod względem dokonań, który pochodził z Kabseel, pobił dwóch synów Ariela z Moabu. W śnieżny dzień, zszedł do cysterny i zabił tam lwa. 23 Zabił też Egipcjanina, który był wysoki na pięć łokci. Egipcjanin miał w ręku oszczep jak wał tkacki, a on przystąpił do niego z kijem, wyrwał mu oszczep z ręki i zabił go jego własnym oszczepem. 24 To uczynił Benajasz, syn Jehojady, i zdobył szacunek wśród tych trzech wojowników. 25 Był on wysławiany wśród trzydziestu, ale nie dorównał tym trzem, a Dawid ustanowił go dowódcą swej straży.
26 Dzielnymi wojownikami byli: Asa-El, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem,
27 Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu,
28 Ira, syn Ikkesza z Tekoi, Abiezer z Anatot,
29 Sibbekaj Chuszatyta, Ilaj Achochita,
30 Maheraj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy,
31 Itaj, syn Ribaja z Gibei potomków Beniamina, Benajasz z Pireatonu,
32 Churaj z Nahale-Gaasz, Abiel z Araby,
33 Azmawet z Bachurim, Eliachba z Szaalbonu,
34 synowie Haszema z Gizonu, Jonatan, syn Szagego z Hararu,
35 Achiam, syn Sakara z Hararu, Elifal, syn Ura,
36 Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu,
37 Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja,
38 Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego,
39 Selek z Ammonu, Nachraj z Berot, giermek Joaba, syna Serui,
40 Ira z Jattiru, Gareb z Jattiru,
41 Uriasz Chetyta, Zabad, syn Achlaja,
42 Adina, syn Szizy, Rubenita, dowódca Rubenitów, przewodzący trzydziestoma.
43 Chanan, syn Maaki, Joszafat Mitnita,
44 Ozjasz z Asztarot, Szama i Jeuel, synowie Chotama z Aroeru,
45 Jediael, syn Szimriego, i jego brat Jocha z Tis,
46 Eliel z Machawitów, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma z Moabu,
47 Eliel, Obed i Jaasjel z Soby.