Mensaje a Johanán
1 Todos los oficiales militares y todo el pueblo, desde el menor hasta el mayor, junto con Johanán hijo de Careaj, Jezanías hijo de Osaías, fueron
2 y le dijeron al profeta Jeremías:
«Acepta ahora nuestra súplica, y ruega al Señor tu Dios por nosotros, por todo este remanente. Como puedes ver, éramos muchos y solo hemos quedado unos pocos.
3 Pide al Señor tu Dios que nos muestre el camino que debemos seguir, y qué es lo que debemos hacer.»
4 El profeta Jeremías les dijo:
«Los he escuchado y, tal y como me lo han pedido, voy a orar al Señor su Dios. Todo lo que el Señor les responda, yo se lo diré a ustedes. No les ocultaré una sola palabra.»
5 Ellos le dijeron a Jeremías:
«Que el Señor sea testigo fiel y verdadero entre nosotros, si acaso no cumplimos con todo lo que, por tu conducto, el Señor tu Dios nos mande hacer.
6 Nosotros obedeceremos a la voz del Señor nuestro Dios, a quien te hemos pedido suplicarle. Sea bueno o sea malo, obedeceremos a la voz del Señor nuestro Dios, para que nos vaya bien.»
7 Diez días después, sucedió que la palabra del Señor vino a Jeremías.
8 Entonces llamó a Johanán hijo de Careaj y a todos los oficiales militares que estaban con él, lo mismo que a todo el pueblo, desde el menor hasta el mayor,
9 y les dijo:
«Así ha dicho el Señor y Dios de Israel, ante quien me pidieron presentar sus ruegos.
10 Si ustedes deciden quedarse en esta tierra, él los levantará y no volverá a destruirlos; los plantará, y no volverá a arrancarlos. El Señor lamenta mucho haberles causado tanto daño.
11 Ustedes tienen miedo de la presencia del rey de Babilonia, pero no hay razón de que le teman, porque el Señor está con ustedes para salvarlos y librarlos de sus manos.
—Palabra del Señor.12 »El Señor tendrá compasión de ustedes, y hará que también el rey de Babilonia se compadezca de ustedes, para que puedan volver a su tierra.
13 Pero si ustedes deciden no habitar este país, y por lo tanto no obedecer a la voz del Señor su Dios,
14 sino que deciden emigrar a Egipto y quedarse a vivir allá, donde creen que no sabrán nada de guerras, ni oirán sonido de trompetas, ni padecerán hambre,
15 escuchen ustedes, remanente de Judá, la palabra del Señor. Así ha dicho el Señor de los ejércitos y Dios de Israel: “Si ustedes deciden emigrar a Egipto, y se internan para vivir allá,
16 va a suceder que la espada que tanto temen los alcanzará allá, en la tierra de Egipto, y el hambre que tanto temen, también los alcanzará allá, en Egipto, y allí morirán.
17 Todos los que decidan emigrar a Egipto y quedarse a vivir allá, morirán por causa de la espada, el hambre y la peste; ni uno solo de ellos quedará con vida, ni podrá escapar del mal que traeré sobre ellos.”
18 »Porque así ha dicho el Señor de los ejércitos y Dios de Israel: “Así como mi enojo y mi ira se derramaron sobre los habitantes de Jerusalén, así también se derramará mi ira sobre ustedes, cuando entren en Egipto. Serán motivo de imprecaciones y de espanto, de maldiciones y de afrentas, y no volverán a ver este lugar.”
19 »El Señor ha hablado acerca de ustedes, remanente de Judá. No vayan a Egipto. Queden advertidos de lo que hoy les digo.
20 Ustedes están poniendo en peligro su vida, pues ustedes mismos me enviaron a suplicarle al Señor su Dios, a rogarle que les diera a conocer lo que él quiere que hagan, y se comprometieron a obedecerlo.
21 En este día les he dado a conocer su palabra, y ustedes no han obedecido a la voz del Señor su Dios, ni a nada de lo que él me envió a decirles.
22 Sepan, pues, que allí donde ustedes decidieron emigrar para vivir, allí morirán por la espada, el hambre y la peste.»
Wyrocznia Jeremiasza przeciwko ucieczce do Egiptu
1 Wszyscy dowódcy wojsk, Jochanan, syn Kareacha, i Jezaniasz, syn Hoszajasza, wraz z całym ludem, od najmniejszego do największego, przyszli 2 i powiedzieli do proroka Jeremiasza: Niech dotrze – prosimy – nasza prośba do ciebie! Módl się za nami do Pana, twojego Boga, za tę całą resztę, gdyż z mnóstwa pozostało nas niewielu, jak to nas widzisz na własne oczy! 3 Niech Pan, twój Bóg, wskaże drogę, którą mamy iść, i powie, co mamy zrobić. 4 Prorok Jeremiasz odpowiedział im: Usłyszałem! Oto pomodlę się do Pana, waszego Boga, zgodnie z waszymi słowami. Każde słowo, jakim Pan wam odpowie, wam ogłoszę. Nie ukryję przed wami żadnego słowa. 5 Oni zaś odpowiedzieli Jeremiaszowi: Niech Pan będzie między nami świadkiem prawdziwym i wiernym, że postąpimy zgodnie z całym słowem, jakie Pan, twój Bóg prześle nam przez ciebie. 6 Czy będzie dobre, czy złe, to posłuchamy głosu Pana, naszego Boga, do którego cię wysyłamy, żeby się nam powodziło, gdy posłuchamy głosu Pana, naszego Boga.
7 Po upływie dziesięciu dni słowo Pana doszło Jeremiasza. 8 Wezwał więc Jochanana, syna Kareacha, i wszystkich dowódców wojsk, którzy byli z nim, oraz cały lud, od najmniejszego do największego. 9 Następnie powiedział im: Tak mówi Pan, Bóg Izraela, do którego mnie wysłaliście, abym przedłożył waszą prośbę przed Jego obliczem: 10 Jeśli na stałe pozostaniecie w tym kraju, to odbuduję was, a nie zburzę, zasadzę was, a nie wyrwę, gdyż żałuję nieszczęścia, które na was sprowadziłem. 11 Nie bójcie się króla Babilonu, którego tak się boicie, nie bójcie się go – wyrocznia Pana – bo Ja jestem z wami, aby was wybawić i aby was wyrwać z jego ręki. 12 Okażę wam miłosierdzie, tak że on zmiłuje się nad wami i pozwoli wam powrócić do waszej ziemi. 13 Jednak jeśli powiecie, nie słuchając głosu Pana, waszego Boga: Nie będziemy mieszkać w tym kraju, 14 lecz pójdziemy do ziemi egipskiej, gdzie nie będziemy widzieć wojny ani nie będziemy słyszeć odgłosu trąby, ani nie będziemy łaknąć chleba, i tam zamieszkamy, 15 to teraz posłuchajcie słowa Pana, reszto z Judy! Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jeśli naprawdę zwrócicie swoje twarze, by pójść do Egiptu, i udacie się, by tam zamieszkać, 16 to dosięgnie was tam, w ziemi egipskiej, miecz, którego się boicie, a głód, którego się obawiacie, podąży za wami do Egiptu. I tam poumieracie. 17 Wszyscy ludzie, którzy zwrócą swoje twarze, by pójść do Egiptu, żeby tam zamieszkać, zginą od miecza, głodu i zarazy. Nie pozostanie po nich nikt, kto by ocalał ani uszedł przed nieszczęściem, jakie Ja na nich sprowadzę.
18 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jak wylał się Mój gniew i oburzenie na mieszkańców Jerozolimy, tak będzie wylane Moje oburzenie na was, gdy udacie się do Egiptu. Staniecie się przekleństwem, przedmiotem zgrozy, złorzeczenia i hańby. Nie zobaczycie już więcej tego miejsca. 19 Pan powiedział do was, reszto z Judy: Nie udawajcie się do Egiptu! Dobrze zapamiętajcie, że ostrzegłem was dzisiaj. 20 Zwodziliście bowiem samych siebie, gdy wysłaliście mnie do Pana, waszego Boga, mówiąc: Módl się za nami do Pana, naszego Boga, i zgodnie ze wszystkim, co powie Pan, nasz Bóg, oznajmij nam, a my tak postąpimy. 21 Oznajmiłem wam dzisiaj, ale nie posłuchaliście głosu Pana, waszego Boga, w tym wszystkim, z czym wysłał Mnie do was. 22 Teraz zaś dobrze wiedzcie, że zginiecie od miecza, głodu i zarazy w miejscu, do którego pragniecie się udać, by tam przebywać.