Judá es liberado de Senaquerib
(2 Cr 32.20-23Is 37.1-38)1 Cuando el rey Ezequías oyó esto, se rasgó las vestiduras y se vistió de cilicio, y entró en el templo del Señor.
2 Luego ordenó que el mayordomo Eliaquín, el escriba Sebna y los ancianos de los sacerdotes se vistieran también de cilicio, y que fueran a ver al profeta Isaías hijo de Amoz
3 y le dijeran:
«Así ha dicho Ezequías: “Este es un día de angustia, de reprensión y de blasfemia, pues los hijos están a punto de nacer, y la parturienta ya no tiene fuerzas.
4 Tal vez el Señor tu Dios habrá oído todo lo que ha dicho el Rabsaces, a quien su señor, el rey de Asiria, ha enviado para blasfemar al Dios viviente y para ofenderlo con sus palabras, las cuales el Señor tu Dios habrá oído. Por lo tanto, eleva una oración por el remanente que aún queda.”»
5 Los siervos del rey Ezequías fueron a hablar con Isaías,
6 y este les respondió:
«Vayan y digan al rey que así ha dicho el Señor: “No tengas temor por las palabras que has oído, con las que me han blasfemado los siervos del rey de Asiria.
7 Yo voy a poner un espíritu en él que lo hará oír rumores, y volverá a su tierra, y en su tierra haré que caiga a filo de espada.”»
8 El Rabsaces oyó decir que el rey de Asiria se había ido de Laquis, y cuando volvió adonde este había estado lo halló combatiendo contra Libna.
9 Como también oyó decir que el rey Tiracá de Etiopía había salido a combatirlo, volvió y envió embajadores a que le dijeran a Ezequías:
10 «No te dejes engañar por el Dios en quien tú confías, y que dice que Jerusalén no será entregada en manos del rey de Asiria.
11 Tú ya debes saber lo que los reyes de Asiria han hecho con todas las naciones, y cómo las han destruido. ¿Acaso crees que tú podrás escapar?
12 ¿Acaso los dioses de las naciones que mis padres destruyeron pudieron librarlas? Me refiero a Gozán, Jarán, Resef, y a la gente de Edén que estaba en Telasar.
13 ¿Dónde están los reyes de Jamat, Arfad, y de las ciudades de Sefarvayin, Hena y Guivá?»
14 Ezequías tomó las cartas de mano de los embajadores, y después de leerlas subió al templo del Señor y, extendiéndolas delante del Señor,
15 oró en su presencia. Dijo:
«Señor y Dios de Israel, que habitas entre los querubines, solo tú eres el Dios de todos los reinos de la tierra. ¡Tú hiciste el cielo y la tierra!
16 Inclina, Señor, tu oído, y escucha. Abre, Señor, tus ojos, y mira. Oye las palabras de Senaquerib, que ha mandado blasfemarte a ti, el Dios viviente.
17 Es verdad, Señor, que los reyes de Asiria han destruido naciones y países,
18 y que han lanzado al fuego a sus dioses; pero es que ellos no eran dioses, sino hechura humana de madera y de piedra. ¡Por eso los destruyeron!
19 Pero ahora, Señor y Dios nuestro, ¡sálvanos de su poder! Yo te lo ruego, para que todos los reinos de la tierra sepan que solo tú, Señor, eres Dios.»
20 Entonces Isaías hijo de Amoz mandó a decir a Ezequías:
«Así ha dicho el Señor, Dios de Israel: “He escuchado lo que me has pedido acerca de Senaquerib, el rey de Asiria.”
21 Y esto es lo que el Señor ha dicho acerca de él: “La virginal hija de Sión te menosprecia y te escarnece. Detrás de ti mueve su cabeza la hija de Jerusalén.”
22 ¿A quién has vituperado y blasfemado? ¿Contra quién has alzado la voz, y levantado en alto tus ojos? ¡Contra el Santo de Israel!
23 Por medio de tus mensajeros has vituperado al Señor, al decir: “Con la multitud de mis carros he subido a las alturas de los montes y a lo más inaccesible del Líbano, para cortar sus altos cedros y sus mejores cipreses; me he alojado en sus lugares más remotos, en el bosque de sus más fértiles campos.
24 He cavado pozos y bebido aguas ajenas; con las plantas de mis pies he dejado secos todos los ríos de Egipto.”
25 ¿Nunca has oído decir que, hace ya mucho tiempo, yo lo hice, y que desde tiempos pasados lo tengo planeado? Ahora lo he realizado, y tú causarás mucha desolación, y reducirás las ciudades fortificadas a montones de escombros.
26 Sus habitantes, impotentes, se acobardaron y quedaron confundidos. ¡Parecían hierba del campo, verdes hortalizas, paja en los techos, seca antes de tiempo!
27 Yo te conozco muy bien; sé cuándo entras y cuándo sales, y también sé cuánto ruges contra mí.
28 Y porque me has desafiado, y porque me he enterado de tu arrogancia, voy a ponerte un gancho en la trompa y un freno en el hocico, y te haré volver por donde viniste.
29 »A ti, Ezequías, te doy esta señal: Este año, y el siguiente, comerán ustedes lo que crezca por sí mismo, pero el tercer año podrán sembrar y segar, y plantar viñas, y comerán lo que ellas produzcan.
30 Y los sobrevivientes de Judá volverán a echar raíces y tendrán muchos hijos.
31 Porque en Jerusalén y en el monte Sión quedará un remanente que se salvará. Esto lo haré yo, el Señor, por mi gran amor.
32 »Por tanto, así dice el Señor acerca del rey de Asiria: “No entrará en esta ciudad. No lanzará ninguna flecha contra ella, ni se enfrentará a ella con escudos, ni levantará contra ella terraplenes.
33 Por el mismo camino que vino, volverá, y no entrará en esta ciudad.
—Palabra del Señor.34 »”Por mí mismo, y por mi siervo David, yo ampararé a esta ciudad, y la salvaré.”»
35 Y sucedió que esa misma noche el ángel del Señor salió y mató a ciento ochenta y cinco mil hombres en el campamento de los asirios. Por la mañana, cuando se levantaron, se encontraron con que por todas partes había cadáveres.
36 Entonces el rey Senaquerib de Asiria se fue de regreso a Nínive, y nunca más volvió,
37 pues un día, mientras él adoraba en el templo de Nisroc, su dios, sus hijos Adramelec y Sarezer lo hirieron a filo de espada, y luego huyeron al territorio de Ararat. En su lugar reinó su hijo Esarjadón.
Ezechiasz radzi się u proroka Izajasza
1 Gdy to usłyszał król Ezechiasz, rozdarł swoje szaty, oblekł się w wór i wszedł do domu Pana. 2 Posłał zarządzającego domem, Eliakima, i pisarza Szebnę oraz najważniejszych kapłanów ubranych w wory do proroka Izajasza, syna Amosa, 3 by mu powiedzieli: Tak powiedział Ezechiasz: Ten dzień jest dniem utrapienia, kary i upokorzenia, bo dojrzały dzieci do przyjścia na świat, a nie ma siły, aby je urodzić. 4 Chyba że Pan, twój Bóg, usłyszy wszystkie słowa rab-szaka, którego posłał król asyryjski, jego pan, aby znieważał Boga żywego, i ukarze go za słowa, które usłyszał Pan, twój Bóg. Zanieś więc modlitwę za resztę, która pozostała.
5 Przyszli więc słudzy króla Ezechiasza do Izajasza. 6 Izajasz zaś im oznajmił: Tak powiedzcie waszemu panu: Tak mówi Pan: Nie obawiaj się słów, które usłyszałeś, a którymi znieważali Mnie słudzy króla asyryjskiego. 7 Oto Ja natchnę go duchem, że gdy usłyszy wiadomość, powróci do swego kraju, i sprawię, że w swoim kraju padnie od miecza.
Nowe groźby Sennacheryba
8 Kiedy rab-szak powrócił, znalazł króla asyryjskiego walczącego przeciwko Libnie, słyszał bowiem, że wycofał się spod Lakisz. 9 Sennacheryb zaś otrzymał taką wiadomość o królu Kusz, Tirhace: Oto wyruszył, by z tobą walczyć. Wysłał więc ponownie posłów do Ezechiasza ze słowami: 10 Tak powiedzcie Ezechiaszowi, królowi Judy: Niechaj nie zwodzi cię twój Bóg, któremu ufasz, mówiąc: Jerozolima nie zostanie wydana w ręce króla asyryjskiego. 11 Słyszałeś przecież, co zrobili królowie asyryjscy ze wszystkimi krajami, skazując je na zagładę, a ty miałbyś zostać ocalony? 12 Czy ocalili je bogowie narodów, które zniszczyli moi ojcowie: Gozan, Charan, Resef, synów Edenu, którzy mieszkali w Telassar? 13 Gdzie jest król Chamatu, król Arpadu i król miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy?
Modlitwa Ezechiasza
14 Ezechiasz wziął list z rąk posłów, przeczytał go, poszedł do domu Pana i rozwinął go przed Panem.
15 Potem Ezechiasz tak pomodlił się przed Panem: Panie, Boże Izraela, który zasiadasz na cherubach. Tylko Ty jesteś Bogiem wszystkich królestw ziemi. Ty uczyniłeś niebo i ziemię. 16 Panie, nadstaw ucha i wysłuchaj, Panie, otwórz oczy i zobacz. Usłysz słowa Sennacheryba, które przesłał, aby znieważać Boga żywego. 17 To prawda, Panie, że królowie asyryjscy wyniszczyli narody i ich ziemie. 18 Powrzucali ich bogów do ognia, gdyż nie byli bogami, tylko dziełem rąk ludzkich, drewnem i kamieniem, dlatego ich zniszczyli. 19 Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas, proszę, z jego ręki! Niech poznają wszystkie królestwa ziemi, że tylko Ty, Panie, jesteś Bogiem.
Boża odpowiedź
20 Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Ezechiasza taką wiadomość: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Usłyszałem, jak modliłeś się do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii.
21 To jest słowo, które Pan o nim wypowiedział:
Gardzi tobą, szydzi z ciebie dziewica, Córa Syjonu. Kpi z ciebie
Córa Jerozolimska.
22 Kogo wyśmiewałeś i znieważałeś?
Przeciwko komu podnosiłeś głos
i wznosiłeś wysoko oczy?
Przeciw Świętemu Izraela!
23 Przez swoich posłańców urągałeś Panu
i mówiłeś: Z mnóstwem moich rydwanów
dotarłem na wysokie góry,
do krańców Libanu.
Wyciąłem jego najwyższe cedry
i najwspanialsze cyprysy.
Wszedłem w jego ostatnie schronienie,
w jego leśną gęstwinę.
24 Kopałem studnię
i piłem obce wody.
Wysuszyłem stopami
wszystkie kanały Egiptu.
25 Czy nie słyszałeś?
Ja już dawno to uczyniłem.
Od pradawnych czasów to przygotowałem,
teraz wprowadzam to w czyn,
abyś zamienił w ruiny
miasta warowne.
26 Ich bezsilni mieszkańcy
przestraszyli się i okryli wstydem.
Stali się jak polne chwasty,
jak zielona roślinność,
jak trawa na dachach,
spalona zanim się wykłosi.
27 Wiem, kiedy siadasz,
kiedy wychodzisz i przychodzisz,
i kiedy złościsz się na Mnie.
28 Ponieważ złościsz się na Mnie
i twoja pycha doszła do Moich uszu,
więc włożę ci w nozdrza Moje kółko,
a w usta wędzidło
i zawrócę cię na drogę,
którą przyszedłeś.
29 Niech to będzie dla ciebie znakiem: W tym roku będziecie jeść zboże pozostałe po zbiorach, w następnym roku – zboże dziko wyrosłe, a w trzecim roku siejcie, zbierajcie, sadźcie winnice i jedzcie ich owoce. 30 Poza tym reszta ocalona z domu Judy zapuści głęboko korzeń i wyda w górze owoc. 31 Bo z Jerozolimy wyjdzie Reszta, a Ocaleni z góry Syjon. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów.
32 Dlatego tak mówi Pan o królu asyryjskim: Nie wejdzie on do tego miasta, nie wypuści tam strzały ani nie wystąpi przeciwko niemu z tarczą. Nie usypie też przeciwko niemu wału. 33 Zawróci drogą, którą przyszedł, i nie wejdzie do tego miasta – wyrocznia Pana. 34 Osłonię to miasto, aby je ocalić ze względu na Mnie i ze względu na Mojego sługę, Dawida.
Odwrót wojsk i śmierć Sennacheryba
35 Tej samej nocy anioł Pana wyszedł i poraził sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi w obozie asyryjskim, a gdy inni wstali rano, ujrzeli ich martwe ciała. 36 Wówczas Sennacheryb, król asyryjski, zwinął obóz, zawrócił i pozostał w Niniwie. 37 Gdy po jakimś czasie oddawał pokłon w domu swego boga, Nisroka, jego synowie, Adramelek i Sareser, zabili go mieczem, a sami uciekli do kraju Ararat. Po nim zaś królem został jego syn Asarhaddon.