Ezequías celebra la pascua
1 Después Ezequías envió mensajeros por todo Israel y Judá, y escribió cartas a Efraín y a Manasés, para que vinieran a Jerusalén y celebraran la pascua del Señor y Dios de Israel en el templo del Señor.
2 El rey había acordado con sus príncipes y con toda la congregación de Jerusalén el celebrar la pascua en el mes segundo,
3 ya que entonces no la podían celebrar por no haber suficientes sacerdotes santificados, ni tampoco el pueblo se había reunido en Jerusalén.
4 Este acuerdo fue del agrado del rey y de toda la multitud,
5 así que decidieron hacer correr la voz por todo Israel, desde Berseba hasta Dan, para que vinieran a celebrar la pascua del Señor Dios de Israel en Jerusalén, pues hacía mucho tiempo que no la habían celebrado tal y como está escrito.
6 Partieron mensajeros por todo Israel y Judá con cartas personales del rey y de sus príncipes, tal y como el rey lo había mandado, y las cartas decían:
«Israelitas, vuélvanse al Señor, el Dios de Abrahán, de Isaac y de Israel, y él se volverá al remanente que se libró del poder de los reyes de Asiria.
7 No sean como sus padres ni como sus hermanos, que se rebelaron contra el Señor y Dios de sus padres. Por eso él los entregó al desconsuelo, como pueden verlo.8 No sean testarudos como sus padres, sino sométanse al Señor y vengan a su santuario, que él ha santificado para siempre. Sirvan al Señor su Dios, y el ardor de su ira se apartará de ustedes.9 Si ustedes se vuelven al Señor, sus hermanos y sus hijos serán tratados con misericordia por quienes ahora los tienen cautivos, y volverán a esta tierra, porque el Señor su Dios es clemente y misericordioso, y no les volverá la espalda si ustedes se vuelven a él.»10 Los mensajeros fueron de ciudad en ciudad por la tierra de Efraín y Manasés, hasta Zabulón; pero la gente se reía y se burlaba de ellos.
11 Sin embargo, hubo algunos de Aser, de Manasés y de Zabulón que se humillaron y acudieron a Jerusalén.
12 En Judá también estuvo la mano de Dios para hacer que se pusieran de acuerdo y cumplieran el mensaje del rey y de los príncipes, conforme a la palabra del Señor.
13 Y así, en el mes segundo mucha gente se reunió en Jerusalén para celebrar la fiesta solemne de los panes sin levadura. Hubo una vasta reunión
14 que se levantó y quitó los altares que había en Jerusalén, y que además quitó todos los altares de incienso y los echó al torrente de Cedrón.
15 El día catorce del mes segundo se ofreció el sacrificio de la pascua. Los sacerdotes y los levitas, llenos de vergüenza, se santificaron y llevaron los holocaustos al templo del Señor,
16 tomaron sus turnos acostumbrados, conforme a la ley de Moisés, hombre de Dios, mientras los sacerdotes esparcían la sangre que recibían de manos de los levitas.
17 Y es que en la congregación había muchos que no estaban santificados, y por eso los levitas sacrificaban la pascua por todos los que no se habían purificado, para consagrarlos al Señor.
18 Una gran multitud del pueblo de Efraín y Manasés, y de Isacar y Zabulón, no se había purificado, así que comieron la pascua sin cumplir con lo que está escrito; pero Ezequías oró por ellos, y dijo al Señor:
«Tú, Dios nuestro, que eres bueno, sé propicio a todos los que de corazón se han preparado para buscarte,
19 aunque no estén purificados según los ritos de purificación del santuario. Tú eres el Señor, el Dios de sus padres.»20 Y el Señor escuchó la oración de Ezequías, y sanó al pueblo.
21 Así, durante siete días, los israelitas que estaban en Jerusalén celebraron con gran gozo la fiesta solemne de los panes sin levadura; y todos los días los levitas y los sacerdotes glorificaban al Señor, mientras cantaban con sonoros instrumentos.
22 Ezequías, por su parte, habló con mucho cariño a todos los levitas hábiles en el servicio del Señor, y durante siete días comieron de lo sacrificado en la fiesta solemne, y ofrecieron sacrificios de paz y dieron gracias al Señor y Dios de sus padres.
23 Todos los allí reunidos acordaron celebrar la fiesta durante siete días más, y con mucha alegría lo hicieron así.
24 El rey Ezequías de Judá había donado a la asamblea mil novillos y siete mil ovejas; también los príncipes dieron al pueblo mil novillos y diez mil ovejas, y muchos sacerdotes ya se habían santificado.
25 Y así, toda la congregación de Judá se regocijó, lo mismo que los sacerdotes y levitas, y toda la multitud que había venido de Israel, y también los forasteros que habían llegado de la tierra de Israel y los que habitaban en Judá.
26 Hubo gran regocijo en Jerusalén porque, desde los días de Salomón, el hijo del rey David de Israel, no había habido en Jerusalén una celebración semejante.
27 Después los sacerdotes y levitas se pusieron de pie y bendijeron al pueblo, y su voz fue escuchada, y su oración llegó hasta el cielo, hasta la mansión de Dios.
1 Ezechiasz posłał do całego Izraela i Judy, a także napisał listy do potomków Efraima i Manassesa, aby przybyli do domu Pana w Jerozolimie, by obchodzić Paschę dla Pana, Boga Izraela. 2 Zdecydowali bowiem król i książęta, i całe zgromadzenie w Jerozolimie, aby obchodzić Paschę w drugim miesiącu. 3 Jednak nie mogli jej obchodzić w ustalonym czasie, ponieważ kapłani nie uświęcili się w odpowiedniej liczbie, a lud nie zebrał się w Jerozolimie. 4 Król i całe zgromadzenie uznali tę sprawę za słuszną. 5 Wydali zarządzenie, obejmujące wszystkich mieszkańców Izraela, od Beer-Szeby aż do Dan, że mają przybyć, aby obchodzić Paschę dla Pana, Boga Izraela, w Jerozolimie, ponieważ nie obchodzono jej tak licznie, jak nakazywały przepisy.
6 Gońcy udali się z listami od króla i jego książąt do całego Izraela i Judy; zgodnie z poleceniem króla mówili: Synowie Izraela, powróćcie do Pana, Boga Abrahama, Izaaka i Izraela, a powróci do was ocalałych, tych z was, którzy uciekli z ręki królów Asyrii. 7 Nie bądźcie jak wasi ojcowie i bracia, którzy sprzeniewierzyli się Panu, Bogu swych ojców, i On wydał ich na zatracenie, jak to widzicie. 8 Nie bądźcie ludźmi o twardym karku jak wasi ojcowie! Dajcie rękę Panu i przyjdźcie do Jego przybytku, który poświęcił na wieki! Służcie Panu, waszemu Bogu, a odwróci od was swój płonący gniew. 9 Bo gdy wrócicie do Pana, to wasi bracia i synowie doświadczą miłosierdzia tych, którzy ich uprowadzili, i powrócą do tej ziemi. Ponieważ Pan, wasz Bóg, jest łaskawy i miłosierny, więc nie odwróci się od was, jeśli wy zwrócicie się do Niego.
10 Przechodzili zatem gońcy z miasta do miasta, przez ziemię Efraima i Manassesa, aż do ziemi Zabulona, lecz wyśmiewano się z nich i drwiono. 11 Jednak niektórzy ludzie spośród potomków Asera, Manassesa i Zabulona ukorzyli się i przyszli do Jerozolimy. 12 Także wśród mieszkańców Judy widać było działanie Boga, przejawiające się w jednomyślnym wykonywaniu polecenia króla i książąt zgodnie ze słowem Pana. 13 W Jerozolimie zebrał się liczny lud, aby w drugim miesiącu obchodzić Święto Przaśników – bardzo wielkie zgromadzenie. 14 Powstali więc i usunęli ołtarze, które były w Jerozolimie. Usunęli wszystkie ołtarze kadzielne i wrzucili do potoku Cedron.
15 Zabijali ofiarę paschalną czternastego dnia drugiego miesiąca, a kapłani i lewici zawstydzili się i uświęcili, i wnosili ofiary całopalne do domu Pana. 16 Stali na swoim miejscu zgodnie z obowiązującymi ich postanowieniami, według Prawa Mojżesza, męża Bożego; kapłani kropili krwią wziętą z rąk lewitów. 17 Ponieważ w zgromadzeniu było wielu, którzy się nie uświęcili, więc lewici byli przy uboju ofiary paschalnej za każdego nieczystego, aby móc poświęcić to dla Pana. 18 Wielu bowiem spośród licznego ludu, z plemion Efraima i Manassesa, Issachara i Zabulona nie oczyściło się, więc spożywali paschę niezgodnie z przepisami. Ezechiasz zatem modlił się za nich: Niech dobry Pan przebaczy 19 każdemu, kto zdecydowanie poszukiwał Boga – Pana, Boga swoich ojców, choć nie jest czysty do sprawowania tego, co święte.
20 Pan usłuchał Ezechiasza i uzdrowił lud.
21 Izraelici, znajdujący się w Jerozolimie, przez siedem dni w wielkiej radości obchodzili Święto Przaśników. A lewici i kapłani wielbili Pana dzień w dzień przy wtórze głośnych instrumentów, służących do uwielbiania Pana. 22 I Ezechiasz przemówił serdecznie do wszystkich lewitów, którzy dobrze rozumieli sprawy Pana. Przez ustalone siedem dni składali ofiary wspólnotowe, spożywali z nich i wysławiali Pana, Boga swych ojców. 23 Całe zgromadzenie postanowiło świętować przez dalszych siedem dni. I świętowali przez siedem dni w radości. 24 Ezechiasz bowiem, król Judy, dał zgromadzeniu tysiąc cielców, siedem tysięcy owiec, a książęta ofiarowali zgromadzeniu tysiąc cielców, dziesięć tysięcy owiec, i wielu kapłanów się uświęciło. 25 Cieszyli się – całe zgromadzenie Judy, kapłani, lewici i całe zgromadzenie, które przybyło z Izraela, zarówno mieszkańcy przybyli z ziemi Izraela, jak i mieszkający w Judzie. 26 W Jerozolimie nastała wielka radość, jakiej nie było w Jerozolimie od dni Salomona, syna Dawida, króla Izraela.
27 Powstali kapłani-lewici i błogosławili lud. Ich głos został wysłuchany, a ich modlitwa doszła do Jego świętego mieszkania, do niebios.