Modlitwa o wybawienie od śmierci
1 Pieśń. Psalm synów Koracha. Przewodnikowi chóru.
Według „Mahalat…”
Na udręki. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity.
2 Panie, Boże zbawienia mego,
We dnie i w nocy wołam do ciebie.
3 Niech modlitwa moja dojdzie przed ciebie,
Nakłoń ucha swego na błaganie moje,
4 Bo dusza moja syta jest cierpień,
A życie moje bliskie jest krainy umarłych.
5 Zaliczono mię do tych, co zstępują do grobu,
Stałem się jak człowiek bez siły.
6 Łoże moje jest między umarłymi,
Tak jak zabitych, którzy leżą w grobie,
O których już nie pamiętasz,
Bo są odłączeni od ręki twojej.
7 Umieściłeś mnie w najgłębszym dole,
W ciemnościach, w głębinach,
8 Gniew twój ciąży na mnie,
A wszystkimi nawałnicami twymi przytłoczyłeś mnie. Sela.
9 Oddaliłeś ode mnie znajomych moich,
Uczyniłeś mnie dla nich ohydą;
Jestem zamknięty, bez wyjścia.
10 Oko moje gaśnie od strapienia;
Wzywam cię, Panie, codziennie,
Wyciągam ręce do ciebie.
11 Czy dla umarłych czynisz cuda?
Czy zmarli powstaną, aby cię chwalić? Sela.
12 Czy opowiada się w grobie o łasce twojej,
A w miejscu zmarłych o wierności twojej?
13 Czy w mrokach cud twój będzie można poznać,
A sprawiedliwość twoją w kraju zapomnienia?
14 Lecz ja, Panie, do ciebie wołam,
A rankiem wita cię modlitwa moja:
15 Dlaczego, Panie, odtrącasz duszę moją,
Ukrywasz przede mną oblicze swoje?
16 Jam biedny i bliski śmierci od młodości mojej,
Zawisła nade mną groza twoja, jestem zrozpaczony.
17 Przewaliły się nade mną ciosy gniewu twego,
Niszczą mnie strachy twoje.
18 Ogarniają mnie nieustannie jak woda,
Otaczają mię wszystkie naraz.
19 Odstręczyłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza,
Moimi zaufanymi — to mroki.
A Song or Psalm for the sons of Korah, to the chief Musician upon Mahalath Leannoth, Maschil of Heman the Ezrahite.
1 O LORD God of my salvation, I have cried day and night before thee:
2 Let my prayer come before thee: incline thine ear unto my cry;
3 For my soul is full of troubles: and my life draweth nigh unto the grave.
4 I am counted with them that go down into the pit: I am as a man that hath no strength:
5 Free among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more: and they are cut off from thy hand.
6 Thou hast laid me in the lowest pit, in darkness, in the deeps.
7 Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. Selah.
8 Thou hast put away mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
9 Mine eye mourneth by reason of affliction: LORD, I have called daily upon thee, I have stretched out my hands unto thee.
10 Wilt thou shew wonders to the dead? shall the dead arise and praise thee? Selah.
11 Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in destruction?
12 Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
13 But unto thee have I cried, O LORD; and in the morning shall my prayer prevent thee.
14 LORD, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?
15 I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.
16 Thy fierce wrath goeth over me; thy terrors have cut me off.
17 They came round about me daily like water; they compassed me about together.
18 Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.