Nietrwałość szczęścia ludzkiego
1 Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha.
2 Słuchajcie tego, wszystkie ludy;
Nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy świata!
3 Zarówno wy, synowie ludu, jak wy, synowie możnych,
Zarówno bogaty, jak i ubogi!
4 Usta moje będą wypowiadać słowa mądre;
A rozmyślanie serca mego będzie rozsądne.
5 Nakłonię do przypowieści ucho swoje,
Rozwiążę przy cytrze zagadkę swoją:
6 Czemu mam się bać w dniach złych,
Gdy osacza mnie złość moich napastników,
7 Którzy polegają na dostatkach swoich
I chlubią się mnóstwem bogactw swoich?
8 Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek
Ani też nie da Bogu za niego okupu,
9 Bo okup za duszę jest zbyt drogi
I nie wystarczy nigdy,
10 By mógł żyć dalej na zawsze
I nie oglądał grobu.
11 Zobaczy bowiem, że mądrzy umierają,
Głupi i prostak pospołu giną
I zostawiają obcym bogactwo swoje.
12 Domy ich są grobami na wieki,
Mieszkania ich z pokolenia w pokolenie,
Chociaż imionami swymi nazwali kraje.
13 Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się,
Podobny jest do bydląt, które giną.
14 Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie,
I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.
15 Pędzą jak owce do otchłani,
Śmierć jest pasterzem ich.
Ale prawi panować będą nad nimi z poranku.
Zamysły ich będą unicestwione;
Otchłań będzie ich mieszkaniem.
16 Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych,
Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.
17 Nie bój się, gdy się ktoś bogaci,
Gdy rośnie chwała domu jego,
18 Bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie
I nie pójdzie za nim chwała jego.
19 Choćby za życia swego mienił się szczęśliwym;
Choćby się chwalił, że mu się dobrze wiedzie,
20 Pójdzie do pokolenia ojców swoich,
Którzy już nigdy nie ujrzą światłości.
21 Człowiek, który żyje w przepychu, tego nie pojmie,
Podobny jest do bydląt, które giną.
To the chief Musician, A Psalm for the sons of Korah.
1 Hear this, all ye people; give ear, all ye inhabitants of the world:
2 Both low and high, rich and poor, together.
3 My mouth shall speak of wisdom; and the meditation of my heart shall be of understanding.
4 I will incline mine ear to a parable: I will open my dark saying upon the harp.
5 Wherefore should I fear in the days of evil, when the iniquity of my heels shall compass me about?
6 They that trust in their wealth, and boast themselves in the multitude of their riches;
7 None of them can by any means redeem his brother, nor give to God a ransom for him:
8 (For the redemption of their soul is precious, and it ceaseth for ever:)
9 That he should still live for ever, and not see corruption.
10 For he seeth that wise men die, likewise the fool and the brutish person perish, and leave their wealth to others.
11 Their inward thought is, that their houses shall continue for ever, and their dwelling places to all generations; they call their lands after their own names.
12 Nevertheless man being in honour abideth not: he is like the beasts that perish.
13 This their way is their folly: yet their posterity approve their sayings. Selah.
14 Like sheep they are laid in the grave; death shall feed on them; and the upright shall have dominion over them in the morning; and their beauty shall consume in the grave from their dwelling.
15 But God will redeem my soul from the power of the grave: for he shall receive me. Selah.
16 Be not thou afraid when one is made rich, when the glory of his house is increased;
17 For when he dieth he shall carry nothing away: his glory shall not descend after him.
18 Though while he lived he blessed his soul: and men will praise thee, when thou doest well to thyself.
19 He shall go to the generation of his fathers; they shall never see light.
20 Man that is in honour, and understandeth not, is like the beasts that perish.