Hymn świąteczny
1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Tłoczący wino.” Asafowy.
2 Radośnie śpiewajcie Bogu, mocy naszej,
Wykrzykujcie Bogu Jakuba!
3 Zanućcie pieśń i uderzcie w bęben,
W mile dźwięczącą cytrę i harfę!
4 Zadmijcie w trąby na nowiu,
W pełnię, w dniu święta naszego,
5 Bo taka jest ustawa w Izraelu,
Nakaz Boga Jakuba!
6 Przykazanie to dał Józefowi,
Gdy wystąpił przeciwko ziemi egipskiej.
Słyszę język, którego nie znałem:
7 Zdjąłem brzemię z barków twoich,
Dłonie twe są wolne od dźwigania koszów.
8 Gdyś mię wzywał w niedoli, wyzwoliłem cię,
Odpowiedziałem ci pośród gromów,
Doświadczyłem cię u wód Meriba. Sela.
9 Słuchaj, ludu mój! Upominam cię!
Izraelu, obyś mnie słuchał!
10 Niech nie będzie u ciebie boga innego
I nie kłaniaj się bogu obcemu
11 Ja, Pan, jestem Bogiem twoim,
Który cię wywiódł z ziemi egipskiej!
Otwórz szeroko swe usta, a napełnię je!
12 Lecz lud mój nie słucha głosu mego,
A Izrael nie był mi uległy.
13 Zostawiłem ich w zatwardziałości serca,
By postępowali według zamysłów swoich.
14 O, gdyby usłuchał mnie lud mój,
O, gdyby Izrael chodził drogami moimi!
15 Wnet poskromiłbym nieprzyjaciół ich
I zwróciłbym rękę przeciwko ich wrogom.
16 Ci, co nienawidzą Pana, schlebialiby mu,
A czas ich trwałby wiecznie.
17 Karmiłbym go najwyborniejszą pszenicą
I syciłbym go miodem ze skały.
To the chief Musician upon Gittith, A Psalm of Asaph.
1 Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.
2 Take a psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
3 Blow up the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.
4 For this was a statute for Israel, and a law of the God of Jacob.
5 This he ordained in Joseph for a testimony, when he went out through the land of Egypt: where I heard a language that I understood not.
6 I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.
7 Thou calledst in trouble, and I delivered thee; I answered thee in the secret place of thunder: I proved thee at the waters of Meribah. Selah.
8 Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wilt hearken unto me;
9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.
10 I am the LORD thy God, which brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.
11 But my people would not hearken to my voice; and Israel would none of me.
12 So I gave them up unto their own hearts’ lust: and they walked in their own counsels.
13 Oh that my people had hearkened unto me, and Israel had walked in my ways!
14 I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.
15 The haters of the LORD should have submitted themselves unto him: but their time should have endured for ever.
16 He should have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I have satisfied thee.