Modlitwa o pomoc przeciw niewdzięcznikom
1 Dawidowy.
Rozpraw się, Panie, z przeciwnikami moimi,
Walcz z tymi, którzy walczą ze mną!
2 Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc!
3 Dobądź włóczni i zagrodź drogę prześladowcom moim,
Powiedz duszy mojej: Jam zbawieniem twoim!
4 Niech okryją się wstydem i hańbą
Ci, którzy nastają na życie moje!
Niech cofną się i zawstydzą
Ci, którzy myślą o zgubie mojej!
5 Niech będą jak plewa na wietrze
I anioł Pański niech ich rozproszy!
6 Niech droga ich będzie ciemna i śliska
I anioł Pański niech ich ściga!
7 Gdyż bez przyczyny zastawili na mnie zgubne sidła swoje,
Bez przyczyny wykopali dla mnie dół.
8 Niechaj spadnie na niego niespodzianie zguba!
Niech złowi się w sidła, które zastawiał!
Niechaj w nie wpadnie i zginie!
9 Wtedy dusza moja będzie weselić się w Panu,
Będzie radować się ze zbawienia jego.
10 Wszystkie kości moje powiedzą:
Panie, któż jest tobie równy?
Ratujesz ubogiego przed silniejszym,
A ubogiego i biednego przed łupieżcą jego.
11 Powstają złośliwi świadkowie,
Pytają mnie o to, czego nie wiem.
12 Odpłacają mi złem za dobre;
Jestem opuszczony.
13 Lecz ja, gdy oni byli chorzy, przywdziewałem wór,
Umartwiałem się postem
I modlitwa moja wracała mi na usta.
14 Postępowałem jak przyjaciel, jak brat;
Jak opłakujący matkę, chyliłem się w żałobie.
15 Lecz kiedy się potykam, oni cieszą się.
I zbierają się przeciw mnie, niegodziwcy, zbierają się potajemnie,
Szarpią mnie nieustannie.
16 Jak obłudnicy wyśmiewają się,
Zgrzytają na mnie zębami swymi.
17 Panie, jak długo na to patrzeć będziesz?
Wyzwól duszę moją od tych, co ryczą,
Ocal życie moje od tych lwów!
18 Wysławiać cię będę w wielkim zgromadzeniu,
Wobec licznego ludu chwalić cię będę.
19 Niech moi przewrotni wrogowie nie radują się z mojego powodu,
Niech nie spoglądają szyderczo ci, co nienawidzą mnie bez przyczyny!
20 Nie mówią bowiem o pokoju,
Lecz przeciw spokojnym w kraju zmyślają fałszywe słowa.
21 Rozwierają na mnie usta swoje,
Mówiąc: Ha! Ha! Nasze oczy to widziały.
22 Widziałeś to, Panie! Nie milcz!
Panie! Nie oddalaj się ode mnie!
23 Ocknij i obudź się ku mojej obronie,
Boże i Panie mój, by prowadzić sprawę moją!
24 Sądź mnie według sprawiedliwości swojej, Panie, Boże mój!
Niech się nie śmieją z mojego powodu!
25 Niech nie mówią w sercu swoim: Ach, oto czego pragnęliśmy!
Niech nie mówią: Pochłonęliśmy go.
26 Niech zarumienią się ze wstydu wszyscy,
Którzy cieszą się z nieszczęścia mego!
Niech okryją się wstydem i hańbą
Ci, którzy wynoszą się nade mnie!
27 Niech radują się i weselą
Ci, którzy pragną uniewinnienia mojego!
Niechaj mówią nieustannie:
Wielki jest Pan, który pragnie pokoju sługi swego!
28 Wtedy język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoją,
Przez cały dzień głosił chwałę twoją.
A Psalm of David.
1 Plead my cause , O LORD, with them that strive with me: fight against them that fight against me.
2 Take hold of shield and buckler, and stand up for mine help.
3 Draw out also the spear, and stop the way against them that persecute me: say unto my soul, I am thy salvation.
4 Let them be confounded and put to shame that seek after my soul: let them be turned back and brought to confusion that devise my hurt.
5 Let them be as chaff before the wind: and let the angel of the LORD chase them .
6 Let their way be dark and slippery: and let the angel of the LORD persecute them.
7 For without cause have they hid for me their net in a pit, which without cause they have digged for my soul.
8 Let destruction come upon him at unawares; and let his net that he hath hid catch himself: into that very destruction let him fall.
9 And my soul shall be joyful in the LORD: it shall rejoice in his salvation.
10 All my bones shall say, LORD, who is like unto thee, which deliverest the poor from him that is too strong for him, yea, the poor and the needy from him that spoileth him?
11 False witnesses did rise up; they laid to my charge things that I knew not.
12 They rewarded me evil for good to the spoiling of my soul.
13 But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth: I humbled my soul with fasting; and my prayer returned into mine own bosom.
14 I behaved myself as though he had been my friend or brother: I bowed down heavily, as one that mourneth for his mother.
15 But in mine adversity they rejoiced, and gathered themselves together: yea , the abjects gathered themselves together against me, and I knew it not; they did tear me , and ceased not:
16 With hypocritical mockers in feasts, they gnashed upon me with their teeth.
17 Lord, how long wilt thou look on? rescue my soul from their destructions, my darling from the lions.
18 I will give thee thanks in the great congregation: I will praise thee among much people.
19 Let not them that are mine enemies wrongfully rejoice over me: neither let them wink with the eye that hate me without a cause.
20 For they speak not peace: but they devise deceitful matters against them that are quiet in the land.
21 Yea, they opened their mouth wide against me, and said, Aha, aha, our eye hath seen it .
22 This thou hast seen, O LORD: keep not silence: O Lord, be not far from me.
23 Stir up thyself, and awake to my judgment, even unto my cause, my God and my Lord.
24 Judge me, O LORD my God, according to thy righteousness; and let them not rejoice over me.
25 Let them not say in their hearts, Ah, so would we have it: let them not say, We have swallowed him up.
26 Let them be ashamed and brought to confusion together that rejoice at mine hurt: let them be clothed with shame and dishonour that magnify themselves against me.
27 Let them shout for joy, and be glad, that favour my righteous cause: yea, let them say continually, Let the LORD be magnified, which hath pleasure in the prosperity of his servant.
28 And my tongue shall speak of thy righteousness and of thy praise all the day long.