Bezbożność głupotą
(Ps. 14)1 Przewodnikowi chóru. Według „Mahalat…” Pieśń pouczająca Dawida.
2 Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga.
Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny;
Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
3 Bóg spogląda z niebios na ludzi,
Aby zobaczyć, czy jest kto rozumny,
Który szuka Boga.
4 Wszyscy odstąpili, wspólnie się splugawili,
Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
5 Czyż się nie opamiętają złoczyńcy,
Którzy pożerają lud swój tak, jak by chleb jedli,
Boga jednak nie wzywają?
6 Tam ogarnie ich strach, jakiego dotąd nie było;
Bóg bowiem rozproszy kości oblegających cię,
Ty ich zawstydzisz, bo Bóg wzgardził nimi.
7 Oby przyszło z Syjonu wybawienie Izraela!
Kiedy Bóg wróci z niewoli lud swój,
Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.
To the chief Musician upon Mahalath, Maschil, A Psalm of David.
1 The fool hath said in his heart, There is no God. Corrupt are they, and have done abominable iniquity: there is none that doeth good.
2 God looked down from heaven upon the children of men, to see if there were any that did understand, that did seek God.
3 Every one of them is gone back: they are altogether become filthy; there is none that doeth good, no, not one.
4 Have the workers of iniquity no knowledge? who eat up my people as they eat bread: they have not called upon God.
5 There were they in great fear, where no fear was: for God hath scattered the bones of him that encampeth against thee: thou hast put them to shame, because God hath despised them.
6 Oh that the salvation of Israel were come out of Zion! When God bringeth back the captivity of his people, Jacob shall rejoice, and Israel shall be glad.