Niewdzięczność ludu — prośba o odpuszczenie
1 Alleluja.
Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry,
Albowiem łaska jego trwa na wieki!
2 Kto wysłowi potężne dzieła Pana,
Kto ogłosi całą chwałę jego?
3 Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
W każdym czasie wykonują sprawiedliwość!
4 Pomnij o mnie, Panie, przez życzliwość dla ludu swego,
Nawiedź mnie zbawieniem swoim,
5 Bym mógł oglądać szczęście wybrańców twoich,
Radować się radością ludu twego,
Chlubić się razem z dziedzictwem twoim!
6 Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi,
Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.
7 Ojcowie nasi nie zważali na cuda twoje w Egipcie,
Nie pamiętali wielkiej łaski twojej
I buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8 A jednak wybawił ich dla imienia swego,
Aby okazać moc swoją.
9 Zgromił Morze Czerwone, tak że wyschło,
I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.
10 Tak wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili,
I wyzwolił ich z ręki wrogów.
11 Wody okryły ich ciemięzców,
Ani jeden z nich się nie ostał.
12 Wtedy uwierzyli słowu jego,
Śpiewali pieśni na jego chwałę.
13 Lecz szybko zapomnieli o jego czynach,
Nie pokładali nadziei w radzie jego.
14 Dali upust pożądliwości na pustyni
I kusili Boga na pustkowiu.
15 Wtedy dał im, czego żądali,
Tyle, że aż chorowali z przesytu.
16 Gdy unieśli się zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie,
Przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu,
17 Rozwarła się ziemia i połknęła Datana,
I pokryła zgraję Abirama.
18 Wybuchł też ogień przeciwko ich zgrai,
Płomień strawił bezbożnych,
19 Uczynili cielca na Horebie
I kłaniali się ulanemu posągowi,
20 Zamienili chwałę Boga swego
Na obraz wołu jedzącego trawę.
21 Zapomnieli o Bogu, wybawicielu swoim,
Który wielkich dzieł dokonał w Egipcie,
22 Cudów w krainie Chama,
Rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23 Przeto byłby ich wygubił, jak zamyślał,
Gdyby nie Mojżesz, wybraniec jego,
Który stanął w wyłomie przed nim,
Aby odwrócić gniew jego
Tak, aby ich nie wytracił.
24 I wzgardzili ziemią rozkoszną,
Nie uwierzyli słowu jego.
25 Szemrali w swoich namiotach,
Nie słuchali głosu Pana.
26 Wtedy podniósł na nich rękę swoją,
By ich wytracić na pustyni,
27 Aby potomstwo ich rozrzucić wśród narodów
I rozproszyć ich po wszystkich ziemiach.
28 Przyłączyli się do Baal-Peora
I jedli z ofiar składanych umarłym.
29 Rozgniewali go postępkami swymi,
Dlatego spadła na nich plaga.
30 Wtedy wystąpił Pinchas i wkroczył,
I plaga ustała.
31 Poczytano mu to za sprawiedliwość,
Z pokolenia w pokolenie, na wieki.
32 Potem rozgniewali go u wód Meriba
Tak, że Mojżesz cierpiał z ich powodu,
33 Bo rozgoryczyli ducha jego,
I wypowiedział nierozważne słowa ustami swymi.
34 Nie wytępili ludów
Tak, jak Pan im nakazał,
35 Ale zmieszali się z poganami
I nauczyli się ich czynów.
36 Oddawali cześć ich bałwanom,
Które stały się dla nich pułapką.
37 Ofiarowali demonom
Synów swych i córki swoje.
38 Wylewali krew niewinną,
Krew synów i córek swoich,
Które ofiarowali bałwanom Kanaanu,
I skalana była ziemia krwią.
39 Splugawili się czynami swoimi
I cudzołożyli postępkami swymi.
40 Przeto Pan zapłonął gniewem na lud swój
I obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41 Wydał ich w ręce narodów;
I panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42 Gnębili ich wrogowie,
Ujarzmiając ich swoją ręką.
43 Wiele razy ich wybawiał,
Lecz oni buntowali się w zamysłach swoich
I upadli przez winy swoje.
44 Lecz wejrzał na ich niedolę
I wysłuchał ich wołania.
45 Przypomniał sobie o swym przymierzu z nimi
I zlitował się według wielkiej łaski swojej.
46 Wzbudził dla nich miłosierdzie
U wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47 Zbaw nas, Panie, Boże nasz,
I zgromadź nas spośród narodów,
Abyśmy dziękowali imieniu twemu świętemu
I aby naszą chlubą było uwielbianie ciebie!
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki!
Niech wszystek lud powie: Amen! Alleluja!
1 Praise ye the LORD. O give thanks unto the LORD; for he is good: for his mercy endureth for ever.
2 Who can utter the mighty acts of the LORD? who can shew forth all his praise?
3 Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
4 Remember me, O LORD, with the favour that thou bearest unto thy people: O visit me with thy salvation;
5 That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
7 Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked him at the sea, even at the Red sea.
8 Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
9 He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
10 And he saved them from the hand of him that hated them , and redeemed them from the hand of the enemy.
11 And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
12 Then believed they his words; they sang his praise.
13 They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
14 But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
15 And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
16 They envied Moses also in the camp, and Aaron the saint of the LORD.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
18 And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
19 They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
20 Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
21 They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
22 Wondrous works in the land of Ham, and terrible things by the Red sea.
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy them .
24 Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
25 But murmured in their tents, and hearkened not unto the voice of the LORD.
26 Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
27 To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
28 They joined themselves also unto Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
29 Thus they provoked him to anger with their inventions: and the plague brake in upon them.
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stayed.
31 And that was counted unto him for righteousness unto all generations for evermore.
32 They angered him also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
33 Because they provoked his spirit, so that he spake unadvisedly with his lips.
34 They did not destroy the nations, concerning whom the LORD commanded them:
35 But were mingled among the heathen, and learned their works.
36 And they served their idols: which were a snare unto them.
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto devils,
38 And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
39 Thus were they defiled with their own works, and went a whoring with their own inventions.
40 Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
41 And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
43 Many times did he deliver them; but they provoked him with their counsel, and were brought low for their iniquity.
44 Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
46 He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
47 Save us, O LORD our God, and gather us from among the heathen, to give thanks unto thy holy name, and to triumph in thy praise.
48 Blessed be the LORD God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.