PSALM 106 [105]
Niewdzięczność narodu wybranego
1 Alleluja!
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki!
2 Kto zdoła wyrazić potęgę Pana,
kto rozsławi całą Jego chwałę?
3 Szczęśliwi, którzy przestrzegają prawa
i zawsze czynią to, co sprawiedliwe.
4 Panie, pamiętaj o mnie
przez życzliwość dla Twojego ludu!
Przyjdź mi z pomocą,
5 abym mógł zobaczyć szczęście Twoich wybranych,
cieszyć się radością Twojego narodu
i chlubić wraz z Twoim dziedzictwem!
6 Zgrzeszyliśmy, my i nasi ojcowie,
zawiniliśmy, byliśmy przewrotni.
7 Nasi ojcowie w Egipcie
nie zrozumieli Twoich cudów,
nie pamiętali ogromu łask Twoich
i zbuntowali się nad Morzem Sitowia.
8 On jednak uratował ich przez wzgląd na swe imię,
aby objawić swoją potęgę.
9 Zgromił Morze Sitowia, a ono wyschło,
i przeprowadził ich przez głębię jak przez pustynię.
10 Wybawił ich z ręki wroga,
uwolnił z ręki nieprzyjaciela.
11 Wody zalały ich ciemięzców,
żaden z nich nie ocalał.
12 Wtedy uwierzyli Jego słowom
i śpiewali Mu hymn pochwalny.
13 Zapomnieli jednak szybko o Jego dziełach
i nie czekali na Jego radę.
14 Pałali żądzą na pustyni
i kusili Boga na odludziu.
15 On spełnił ich żądania,
ale zesłał na nich ciężką chorobę.
16 Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi
i Aaronowi, świętemu Pana,
17 rozstąpiła się ziemia, pochłonęła Datana
i zasypała zgraję Abirama.
18 Ogień zapłonął w tej zgrai,
płomień strawił bezbożnych.
19 Przy Horebie odlali cielca
i oddawali pokłony posągowi.
20 Zamienili chwałę Boga
na wizerunek wołu, który jada trawę!
21 Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy,
który dokonał wielkich dzieł w Egipcie,
22 cudów w ziemi Chama,
zdumiewających rzeczy nad Morzem Sitowia.
23 Powiedział, że ich wytraci,
jednak Mojżesz, Jego wybrany,
stanął w wyłomie przed Jego obliczem,
aby odwrócić Jego gniew, by ich nie zgładził.
24 Wzgardzili upragnioną ziemią,
nie wierzyli Jego słowu.
25 Szemrali w swoich namiotach,
nie słuchali głosu Pana.
26 Wtedy podniósł na nich rękę,
aby wygubić ich na pustyni,
27 by rozproszyć ich potomstwo wśród narodów
i rozrzucić po całym świecie.
28 Przyłączyli się do Baal-Peora
i jedli ofiary składane martwym bogom.
29 Rozgniewali Go swoim postępowaniem,
dlatego zesłał na nich plagę.
30 Powstał jednak Pinchas,
dokonał sądu i plaga ustała.
31 Uznano mu to za czyn sprawiedliwy,
z pokolenia na pokolenie, na wieki.
32 Rozgniewali Boga przy wodach Meriba
i przez nich nieszczęście spadło na Mojżesza,
33 bo napełnili goryczą jego ducha
i zaczął mówić nierozważnie.
34 Nie wytępili ludów,
które im Pan wskazał,
35 lecz wymieszali się z narodami
i przejęli ich postępowanie.
36 Oddawali cześć bożkom,
które stały się przyczyną ich zguby.
37 Swoich synów i swoje córki
składali w ofierze demonom.
38 Krew niewinną przelewali,
krew swoich synów i córek,
składanych w ofierze bożkom Kanaanu
– ziemia została skalana krwią.
39 Splamili się swoimi czynami,
występkami dopuścili się wiarołomstwa.
40 Wtedy Pan rozgniewał się na swój lud
i wzgardził swoim dziedzictwem.
41 Wydał ich w ręce narodów,
by wrogowie panowali nad nimi.
42 Nieprzyjaciele ich gnębili,
uciskali swoją ręką.
43 Wielokrotnie ich wybawiał,
ale snuli buntownicze plany
i pogrążali się w swoich nieprawościach.
44 Dostrzegł jednak ich udręczenie,
gdy usłyszał ich wołanie.
45 Przypomniał sobie o przymierzu z nimi
i ulitował się w swej wielkiej łaskawości.
46 Wzbudził litość dla nich
wśród tych, którzy ich uprowadzili.
47 Wybaw nas Panie, Boże nasz,
zgromadź spośród narodów,
abyśmy dziękowali Twojemu świętemu imieniu
i szczycili się oddawaniem Ci chwały!
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
od wieków na wieki!
Niech cały lud powie: Amen!
Alleluja!
The Lord's Goodness to His People
1 Praise the Lord!
Give thanks to the Lord, because he is good;
his love is eternal.
2 Who can tell all the great things he has done?
Who can praise him enough?
3 Happy are those who obey his commands,
who always do what is right.
4 Remember me, Lord, when you help your people;
include me when you save them.
5 Let me see the prosperity of your people
and share in the happiness of your nation,
in the glad pride of those who belong to you.
6 We have sinned as our ancestors did;
we have been wicked and evil.
7 Our ancestors in Egypt did not understand God's wonderful acts;
they forgot the many times he showed them his love,
and they rebelled against the Almighty at the Red Sea.
8 But he saved them, as he had promised,
in order to show his great power.
9 He gave a command to the Red Sea,
and it dried up;
he led his people across on dry land.
10 He saved them from those who hated them;
he rescued them from their enemies.
11 But the water drowned their enemies;
not one of them was left.
12 Then his people believed his promises
and sang praises to him.
13 But they quickly forgot what he had done
and acted without waiting for his advice.
14 They were filled with craving in the desert
and put God to the test;
15 so he gave them what they asked for,
but also sent a terrible disease among them.
16 There in the desert they were jealous of Moses
and of Aaron, the Lord's holy servant.
17 Then the earth opened up and swallowed Dathan
and buried Abiram and his family;
18 fire came down on their followers
and burned up those wicked people.
19 They made a gold bull-calf at Sinai
and worshiped that idol;
20 they exchanged the glory of God
for the image of an animal that eats grass.
21 They forgot the God who had saved them
by his mighty acts in Egypt.
22 What wonderful things he did there!
What amazing things at the Red Sea!
23 When God said that he would destroy his people,
his chosen servant, Moses, stood up against God
and kept his anger from destroying them.
24 Then they rejected the pleasant land,
because they did not believe God's promise.
25 They stayed in their tents and grumbled
and would not listen to the Lord.
26 So he gave them a solemn warning
that he would make them die in the desert
27 and scatter their descendants among the heathen,
letting them die in foreign countries.
28 Then at Peor, God's people joined in the worship of Baal
and ate sacrifices offered to dead gods.
29 They stirred up the Lord's anger by their actions,
and a terrible disease broke out among them.
30 But Phinehas stood up and punished the guilty,
and the plague was stopped.
31 This has been remembered in his favor ever since
and will be for all time to come.
32 At the springs of Meribah the people made the Lord angry,
and Moses was in trouble on their account.
33 They made him so bitter
that he spoke without stopping to think.
34 They did not kill the heathen,
as the Lord had commanded them to do,
35 but they intermarried with them
and adopted their pagan ways.
36 God's people worshiped idols,
and this caused their destruction.
37 They offered their own sons and daughters
as sacrifices to the idols of Canaan.
38 They killed those innocent children,
and the land was defiled by those murders.
39 They made themselves impure by their actions
and were unfaithful to God.
40 So the Lord was angry with his people;
he was disgusted with them.
41 He abandoned them to the power of the heathen,
and their enemies ruled over them.
42 They were oppressed by their enemies
and were in complete subjection to them.
43 Many times the Lord rescued his people,
but they chose to rebel against him
and sank deeper into sin.
44 Yet the Lord heard them when they cried out,
and he took notice of their distress.
45 For their sake he remembered his covenant,
and because of his great love he relented.
46 He made all their oppressors
feel sorry for them.
47 Save us, O Lord our God,
and bring us back from among the nations,
so that we may be thankful
and praise your holy name.
48 Praise the Lord, the God of Israel;
praise him now and forever!
Let everyone say, “Amen!”
Praise the Lord!