Przygotowania do budowy świa˛tyni przed śmiercią Dawida
1 Szatan powstał przeciw Izraelowi i pobudził Dawida, żeby policzył Izraela. 2 Polecił więc Dawid Joabowi i książętom ludu: Idźcie i policzcie Izraela od Beer-Szeby aż do Dan. I powiadomcie mnie o ich liczbie. 3 A Joab powiedział: Niech Pan pomnoży stokrotnie swój lud, który jest teraz. Mój panie, królu, czyż oni wszyscy nie są sługami mego pana? Dlaczego mój pan tego się domaga? Dlaczego ma to być uznane Izraelowi za winę? 4 Jednak słowo króla przemogło Joaba. Ruszył więc Joab, przeszedł cały Izrael i wrócił do Jerozolimy. 5 Następnie Joab podał Dawidowi liczbę policzonego ludu: wszystkich Izraelitów – mężczyzn dobywających miecza – było milion sto tysięcy, a w Judzie czterysta siedemdziesiąt tysięcy mężów dobywających miecza. 6 Lecz plemion Lewiego i Beniamina nie policzył wśród nich, ponieważ słowa króla wzbudziły odrazę Joaba. 7 Nie podobało się to również Bogu, więc uderzył Izraela.
8 Wtedy Dawid zwrócił się do Boga: Bardzo zgrzeszyłem, ponieważ uczyniłem tę rzecz. A teraz wybacz, proszę, winę Twego sługi, ponieważ bardzo głupio postąpiłem. 9 A Pan polecił Gadowi, który był Widzącym u Dawida: 10 Idź i powiedz Dawidowi: Tak mówi Pan: Daję ci trzy możliwości, wybierz dla siebie jedną z nich, a Ja sprawię, że się dokona. 11 Przyszedł więc Gad do Dawida i powiedział: Tak mówi Pan: Wybierz sobie 12 albo trzy lata głodu, albo trzy miesiące twoich klęsk zadanych przez przeciwników, gdy dosięgnie cię miecz wrogów, albo trzy dni miecza Pana i zarazy w kraju oraz anioła Pana, który niszczy wszystko w granicach Izraela. A teraz rozważ, co mam odpowiedzieć Temu, który mnie posłał.
13 Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem pod wielką presją! Proszę, niech raczej wpadnę w ręce Pana, ponieważ bardzo wielkie jest Jego miłosierdzie, lecz niech nie wpadnę w ręce człowieka. 14 Pan zesłał więc zarazę na Izraela i zginęło spośród Izraela siedemdziesiąt tysięcy ludzi. 15 Potem Bóg posłał anioła do Jerozolimy, aby ją zniszczył; a gdy zaczął niszczyć, wówczas Pan spojrzał, ulitował się nad tym nieszczęściem i powiedział do anioła niszczyciela: Wystarczy już, powstrzymaj rękę! A anioł Pana stał przy klepisku Ornana Jebusyty.
16 Gdy Dawid podniósł wzrok, zobaczył anioła Pana stojącego pomiędzy ziemią a niebem, trzymającego w ręku miecz wyciągnięty nad Jerozolimą. Dawid i starszyzna, okryci worami, padli więc na twarz. 17 Dawid zwrócił się do Boga: Czyż to nie ja nakazałem policzyć lud? To ja jestem tym, który zgrzeszył. Uczyniłem bardzo źle, a te owce, co uczyniły? Panie, mój Boże, proszę, niech Twoja ręka dotknie mnie i dom mojego ojca, ale wśród Twego ludu niech nie będzie zarazy.
18 Wtedy anioł Pana nakazał Gadowi, aby powiedział Dawidowi, żeby Dawid wyruszył w górę i wzniósł ołtarz dla Pana na klepisku Ornana Jebusyty. 19 I wyruszył w górę Dawid zgodnie z poleceniem Gada, które ten wypowiedział w imieniu Pana.
20 Ornan odwrócił się i zobaczył anioła, a jego czterej synowie, którzy z nim byli, ukryli się. Ornan zaś młócił pszenicę. 21 Gdy Dawid przyszedł do Ornana, Ornan obejrzał się i ujrzał Dawida, wyszedł z klepiska i skłonił się przed Dawidem twarzą do ziemi. 22 Wówczas Dawid powiedział do Ornana: Daj mi miejsce, na którym jest klepisko, a zbuduję na nim ołtarz dla Pana. Sprzedaj mi za pełną cenę, aby ustała zaraza wśród ludu.
23 Lecz Ornan odpowiedział Dawidowi: Weź sobie! I niech mój pan, król, uczyni to, co uzna za dobre. Spójrz, daję wołu na ofiarę całopalną, sanie na drewno i pszenicę na ofiarę pokarmową, wszystko to daję. 24 Jednak król Dawid powiedział do Ornana: Nie, nie wezmę, ponieważ muszę wykupić za pełną cenę. Nie wezmę bowiem dla Pana tego, co twoje, i nie złożę ofiary całopalnej z tego, co otrzymałem za darmo. 25 Dawid dał więc Ornanowi sześćset sykli złota za to miejsce. 26 Wybudował tam Dawid ołtarz dla Pana i złożył ofiarę całopalną i ofiary wspólnotowe. I wzywał Pana, a On mu odpowiedział przez ogień z nieba na ołtarz całopaleń.
27 Potem Pan powiedział do anioła, aby schował miecz do pochwy. 28 W tym czasie Dawid, widząc, że Pan odpowiedział mu na klepisku Ornana Jebusyty, złożył tam ofiary. 29 Przybytek Pana, który Mojżesz uczynił na pustyni, i ołtarz całopaleń były w tym czasie na wyżynie w Gibeonie. 30 Lecz Dawid nie był w stanie tam się udać, aby szukać rady Boga, ponieważ lękał się miecza anioła Pana.
David Takes a Census
(2 Samuel 24.1-25)1 Satan wanted to bring trouble on the people of Israel, so he made David decide to take a census. 2 David gave orders to Joab and the other officers, “Go through Israel, from one end of the country to the other, and count the people. I want to know how many there are.”
3 Joab answered, “May the Lord make the people of Israel a hundred times more numerous than they are now! Your Majesty, they are all your servants. Why do you want to do this and make the whole nation guilty?” 4 But the king made Joab obey the order. Joab went out, traveled through the whole country of Israel, and then returned to Jerusalem. 5 He reported to King David the total number of men capable of military service: 1,100,000 in Israel and 470,000 in Judah. 6 Because Joab disapproved of the king's command, he did not take any census of the tribes of Levi and Benjamin.
7 God was displeased with what had been done, so he punished Israel. 8 David said to God, “I have committed a terrible sin in doing this! Please forgive me. I have acted foolishly.”
9 Then the Lord said to Gad, David's prophet, 10 “Go and tell David that I am giving him three choices. I will do whichever he chooses.”
11 Gad went to David, told him what the Lord had said, and asked, “Which is it to be? 12 Three years of famine? Or three months of running away from the armies of your enemies? Or three days during which the Lord attacks you with his sword and sends an epidemic on your land, using his angel to bring death throughout Israel? What answer shall I give the Lord?”
13 David replied to Gad, “I am in a desperate situation! But I don't want to be punished by people. Let the Lord himself be the one to punish me, because he is merciful.”
14 So the Lord sent an epidemic on the people of Israel, and seventy thousand of them died. 15 Then he sent an angel to destroy Jerusalem, but he changed his mind and said to the angel, “Stop! That's enough!” The angel was standing by the threshing place of Araunah, a Jebusite.
16 David saw the angel standing in midair, holding his sword in his hand, ready to destroy Jerusalem. Then David and the leaders of the people—all of whom were wearing sackcloth—bowed low, with their faces touching the ground. 17 David prayed, “O God, I am the one who did wrong. I am the one who ordered the census. What have these poor people done? Lord, my God, punish me and my family, and spare your people.”
18 The angel of the Lord told Gad to command David to go and build an altar to the Lord at Araunah's threshing place. 19 David obeyed the Lord's command and went, as Gad had told him to. 20 There at the threshing place Araunah and his four sons were threshing wheat, and when they saw the angel, the sons ran and hid. 21 As soon as Araunah saw King David approaching, he left the threshing place and bowed low, with his face touching the ground. 22 David said to him, “Sell me your threshing place, so that I can build an altar to the Lord, to stop the epidemic. I'll give you the full price.”
23 “Take it, Your Majesty,” Araunah said, “and do whatever you wish. Here are these oxen to burn as an offering on the altar, and here are the threshing boards to use as fuel, and wheat to give as an offering. I give it all to you.”
24 But the king answered, “No, I will pay you the full price. I will not give as an offering to the Lord something that belongs to you, something that costs me nothing.” 25 And he paid Araunah six hundred gold coins for the threshing place. 26 He built an altar to the Lord there and offered burnt offerings and fellowship offerings. He prayed, and the Lord answered him by sending fire from heaven to burn the sacrifices on the altar.
27 The Lord told the angel to put his sword away, and the angel obeyed. 28 David saw by this that the Lord had answered his prayer, so he offered sacrifices on the altar at Araunah's threshing place. 29 The Tent of the Lord's presence which Moses had made in the wilderness, and the altar on which sacrifices were burned were still at the place of worship at Gibeon at this time; 30 but David was not able to go there to worship God, because he was afraid of the sword of the Lord's angel.