Dział lewitów
1 Tak Pan powiedział do Mojżesza na równinach Moabu w pobliżu Jordanu, naprzeciw Jerycha: 2 Rozkaż Izraelitom, by oddali lewitom w dziedziczne posiadanie miasta, w których będą mieszkali, a także pastwiska dokoła miast. 3 Będą mieli miasta na swoje mieszkanie, a należące do nich pastwiska będą dla ich bydła, trzód i wszelkiej zwierzyny. 4 Pastwiska miast, które przekażecie lewitom, mają się rozciągać na tysiąc łokci wokół jego murów. 5 Powinniście odmierzyć poza miastem dwa tysiące łokci od strony wschodniej, dwa tysiące łokci od strony południowej, dwa tysiące łokci od strony zachodniej i dwa tysiące łokci od strony północnej, tak że miasto będzie położone w środku – to będą pastwiska przy ich miastach.
6 Spośród miast, które oddacie lewitom, sześć będzie miastami ucieczki, w których pozwolicie się schronić zabójcy, a prócz nich przekażecie im jeszcze czterdzieści dwa miasta. 7 Ogółem miast, które wraz z należącymi do nich pastwiskami oddacie lewitom, będzie czterdzieści osiem. 8 Natomiast liczba miast, które macie przekazać z posiadłości Izraelitów, w przypadku większego plemienia będzie większa, a w przypadku mniejszego – mniejsza. Każde powinno przekazać taką liczbę miast, jaka odpowiada otrzymanemu przez nie dziedzictwu.
Zasady korzystania z miast ucieczki
9 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 10 Oznajmij Izraelitom: Gdy przeprawicie się przez Jordan do ziemi Kanaan, 11 wówczas wybierzcie sobie miasta, które będą wam służyć za miasta ucieczki. Tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił kogoś nieumyślnie. 12 Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi. Dzięki temu zabójca nie zginie, nim nie stanie przed sądem społeczności. 13 Spośród miast, które macie dać, wyznaczycie sobie sześć miast ucieczki. 14 Trzy miasta winniście dać po drugiej stronie Jordanu i trzy w ziemi Kanaan, aby były one miastami ucieczki.
15 Te sześć miast mają służyć za schronienie zarówno Izraelitom, jak i przybyszom, oraz tym, którzy mieszkają pośród was. Każdy, kto zabił kogoś nieumyślnie, może tam uciec.
16 Jeżeli jednak uderzył kogoś przedmiotem z żelaza, przez co tamten zmarł, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć. 17 Również w przypadku gdyby kogoś uderzył kamieniem, którym można zabić, powodując śmierć, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć. 18 A jeśli uderzył kogoś czymś z drewna, czym można byłoby zadać śmierć, w wyniku czego tamten zmarł, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć. 19 Zabójcę powinien zabić mściciel krwi; może go zabić, gdziekolwiek by go spotkał. 20 Wreszcie jeśliby ktoś zadał komuś cios z nienawiści lub zrzucił coś na niego, czekając w zasadzce, tak iż tamten by umarł, 21 albo też jeśliby z wrogim nastawieniem zadał ręką cios, który okazałby się śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity. Jest on zabójcą, a mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka.
22 Jeżeliby go jednak znienacka popchnął, ale bez wrogiego nastawienia, albo jeżeliby zrzucił na niego jakikolwiek przedmiot, nie zastawiając zasadzki, 23 albo też nie widząc, spuściłby na niego jakikolwiek kamień, od którego można zginąć, skutkiem czego tamten by umarł, a człowiek ten nie był jego wrogiem i nie usiłował wyrządzić mu zła, 24 wtedy zgodnie z powyższymi przepisami społeczność rozsądzi pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi. 25 Społeczność wybawi zabójcę z rąk mściciela krwi, a następnie odeśle go do miasta ucieczki, do którego się wcześniej schronił. Musi tam pozostać aż do śmierci arcykapłana namaszczonego świętym olejem.
26 Jeżeliby jednak zabójca opuścił granice miasta ucieczki, do którego się schronił, 27 a mściciel krwi spotkałby go poza granicami miasta ucieczki i zgładziłby go, to mściciel krwi nie będzie uznany za winnego. 28 Zabójca powinien bowiem przebywać w swoim mieście ucieczki aż do śmierci arcykapłana. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej posiadłości.
29 Ustawy te powinny być dla was prawem przez wszystkie pokolenia i we wszystkich miejscach waszego zamieszkania.
30 Jeżeli ktoś kogoś zabił, to należy zabić zabójcę na podstawie zeznań świadków, lecz jeden świadek nie wystarczy do wydania wyroku śmierci.
31 Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi ponieść śmierć. 32 Również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, nie możecie przyjmować żadnego okupu, aby przed śmiercią kapłana mógł powrócić do miejsca swojego zamieszkania.
33 Nie będziecie bezcześcili ziemi, w której mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za przelaną krew jak tylko krew tego, który ją przelał. 34 Nie kalajcie więc ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której również Ja mieszkam. Bowiem Ja, Pan, mieszkam pośród Izraelitów.
The Cities Assigned to the Levites
1 In the plains of Moab across the Jordan from Jericho the Lord said to Moses, 2 “Tell the Israelites that from the property they receive they must give the Levites some cities to live in and pasture land around the cities. 3 These cities will belong to the Levites, and they will live there. The pasture land will be for their cattle and all their other animals. 4 The pasture land is to extend outward from the city walls five hundred yards in each direction, 5 so that there is a square area measuring one thousand yards on each side, with the city in the middle. 6 You are to give the Levites six cities of refuge to which any of you can escape if you kill someone accidentally. In addition, give them forty-two other cities 7 with their pasture land, making a total of forty-eight. 8 The number of Levite cities in each tribe is to be determined according to the size of its territory.”
The Cities of Refuge
(Deuteronomy 19.1-13Joshua 20.1-9)9 The Lord told Moses 10 to say to the people of Israel: “When you cross the Jordan River and enter the land of Canaan, 11 you are to choose cities of refuge to which any of you can escape if you kill someone accidentally. 12 There you will be safe from the dead person's relative who seeks revenge. No one accused of manslaughter is to be put to death without a public trial. 13 Choose six cities, 14 three east of the Jordan and three in the land of Canaan. 15 These will serve as cities of refuge for Israelites and for foreigners who are temporary or permanent residents. Anyone who kills someone accidentally can escape to one of them.
16-18 “If, however, any of you use a weapon of iron or stone or wood to kill someone, you are guilty of murder and are to be put to death. 19 The dead person's nearest relative has the responsibility for putting the murderer to death. When he finds you, he is to kill you.
20 “If you hate someone and kill him by pushing him down or by throwing something at him 21 or by striking him with your fist, you are guilty of murder and are to be put to death. The dead person's nearest relative has the responsibility for putting the murderer to death. When he finds you, he is to kill you.
22 “But suppose you accidentally kill someone you do not hate, whether by pushing him down or by throwing something at him. 23 Or suppose that, without looking, you throw a stone that kills someone whom you did not intend to hurt and who was not your enemy. 24 In such cases the community shall judge in your favor and not in favor of the dead person's relative who is seeking revenge. 25 You are guilty only of manslaughter, and the community is to rescue you from the dead person's relative, and they are to return you to the city of refuge to which you had escaped. You must live there until the death of the man who is then High Priest. 26 If you leave the city of refuge to which you have escaped 27 and if the dead person's relative finds you and kills you, this act of revenge is not murder. 28 Any of you guilty of manslaughter must remain in the city of refuge until the death of the High Priest, but after that you may return home. 29 These rules apply to you and your descendants wherever you may live.
30 “Those accused of murder may be found guilty and put to death only on the evidence of two or more witnesses; the evidence of one witness is not sufficient to support an accusation of murder. 31 Murderers must be put to death. They cannot escape this penalty by the payment of money. 32 If they have fled to a city of refuge, do not allow them to make a payment in order to return home before the death of the High Priest. 33 If you did this, you would defile the land where you are living. Murder defiles the land, and except by the death of the murderer there is no way to perform the ritual of purification for the land where someone has been murdered. 34 Do not defile the land where you are living, because I am the Lord and I live among the people of Israel.”