Dzień pokutny
1 W dwudziestym czwartym dniu tego samego miesiąca zgromadzili się Izraelici, odziani w wory, aby pościć i posypać ziemią głowy. 2 Potomstwo Izraela oddzieliło się od wszystkich cudzoziemców. Stojąc, wyznawali swe grzechy oraz przestępstwa swych ojców. 3 Stali więc na swoich miejscach, podczas gdy czytano z księgi Prawa Pana, ich Boga, przez czwartą część dnia; a przez kolejną czwartą część dnia wyznawali swe grzechy, oddając pokłon Panu, swemu Bogu.
4 Na podwyższeniu lewitów stanęli: Jozue, Bani, Kadmiel, Szebaniasz, Bunni, Szerebiasz, Bani, Kenani – i głośno wołali do Pana, swego Boga. 5 Potem lewici: Jozue, Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz i Petachiasz powiedzieli: Powstańcie, aby błogosławić Pana, swego Boga od wieków i na wieki!
Niech będzie błogosławione Twoje chwalebne imię,
które przewyższa wszelkie błogosławieństwo i pochwałę.
6 Ty, o Panie, jesteś jedyny!
Ty uczyniłeś niebiosa,
najwyższe niebiosa wraz z całym ich wojskiem;
ziemię ze wszystkim, co się na niej znajduje,
i morza ze wszystkim, co się w nich znajduje.
Ty ożywiasz to wszystko,
a wojsko niebios oddaje Ci pokłon.
7 Ty jesteś Panem, Bogiem, który wybrał Abrama;
wyprowadziłeś go z Ur Chaldejskiego
i nadałeś mu imię Abraham.
8 Uznałeś, że jego serce jest Ci wierne,
i zawarłeś z nim przymierze,
aby dać jemu i jego potomstwu ziemię Kananejczyka,
Chetyty, Amoryty,
Peryzzyty, Jebusyty i Girgaszyty.
I dotrzymałeś swoich obietnic,
bo jesteś sprawiedliwy!
9 Widziałeś ucisk naszych ojców w Egipcie,
słyszałeś ich wołanie nad Morzem Sitowia.
10 Dokonałeś znaków i cudów wobec faraona,
wobec wszystkich jego sług i całego ludu jego ziemi.
Wiedząc bowiem, jak zuchwale ich traktowali,
okryłeś się chwałą, która trwa do dziś.
11 Morze rozdzieliłeś przed nimi,
a oni przeszli środkiem morza jak po lądzie.
Tych, którzy ich ścigali, wrzuciłeś w głębinę
jak kamień w wody potężne.
12 W słupie obłoku prowadziłeś ich we dnie,
a nocą – w słupie ognia,
aby rozjaśniać im drogę,
po której mieli wędrować.
13 Na górę Synaj zstąpiłeś,
i przemawiałeś do nich z nieba.
Dałeś im sprawiedliwe zasady,
niezawodne prawa,
dobre ustawy i przykazania.
14 Ogłosiłeś im swój święty szabat,
przykazania i ustawy.
Nadałeś im Prawo za pośrednictwem Mojżesza, swego sługi.
15 Dałeś im chleb z nieba, gdy byli głodni,
wyprowadziłeś im wodę ze skały, gdy byli spragnieni.
Powiedziałeś im, by przybyli i posiedli ziemię,
którą przysiągłeś im dać.
16 Lecz oni i nasi ojcowie postępowali zuchwale,
byli ludźmi twardego karku, nie słuchali Twoich przykazań.
17 Odmawiali Ci posłuszeństwa,
nie pamiętali o Twoich cudach, któreś im uczynił.
Byli ludźmi twardego karku, stawili opór,
chcąc w buncie powrócić do swej niewoli.
Lecz Ty jesteś Bogiem przebaczenia,
łaskawym i miłosiernym,
cierpliwym i pełnym dobroci,
więc ich nie opuściłeś.
18 Nawet wtedy, gdy sobie zrobili cielca odlanego z metalu
i powiedzieli: Oto twój bóg,
który cię wyprowadził z Egiptu.
I dopuścili się wielkiego bluźnierstwa.
19 Ty jednak, w swoim wielkim miłosierdziu,
nie porzuciłeś ich na pustyni.
Słup obłoku nie opuszczał ich we dnie,
aby ich prowadzić drogą;
a słup ognia w nocy,
aby rozjaśniać im drogę,
po której mieli wędrować.
20 Dałeś im swego dobrego ducha ku pouczeniu,
nie zabrałeś im swojej manny,
i dałeś im wodę, gdy byli spragnieni.
21 Czterdzieści lat troszczyłeś się o nich na pustyni:
nie odczuwali żadnego braku,
ich ubrania się nie zużyły,
a nogi im nie spuchły.
22 Dałeś im królestwa i narody,
przydzieliłeś im ziemie graniczne.
Objęli w posiadanie ziemię Sichona, króla Cheszbonu,
oraz ziemię Oga, króla Baszanu.
23 Sprawiłeś, że ich synowie stali się liczni jak gwiazdy na niebie,
wprowadziłeś ich do ziemi,
o której powiedziałeś im ojcom,
by weszli objąć ją w posiadanie.
24 Weszli więc synowie i posiedli tę ziemię,
a Ty upokorzyłeś przed nimi
mieszkańców tej ziemi – Kananejczyków,
których wydałeś w ich ręce.
Także ich królów i narody tej ziemi,
aby postąpili z nimi według swej woli.
25 Zajęli warowne miasta
i żyzną ziemię.
Posiedli domy pełne wszelkiego bogactwa,
wydrążone cysterny, winnice, gaje oliwne,
obfitość drzew owocowych.
Jedli do sytości, obrośli tłuszczem,
rozkoszowali się dzięki Twej wielkiej dobroci.
26 A jednak byli wciąż niepokorni,
zbuntowali się przeciw Tobie,
odrzucili za siebie Twe Prawo.
Zabijali Twoich proroków, którzy ich ostrzegali
i nawracali do Ciebie;
dopuścili się wielkiego bluźnierstwa.
27 Wydałeś więc ich w ręce ciemiężycieli, aby ich uciskali.
W czasie ucisku wołali jednak do Ciebie,
a Ty z nieba ich wysłuchałeś.
W swym wielkim miłosierdziu dałeś im wybawców,
aby ich wybawili z rąk ciemiężycieli.
28 Lecz w czasie wytchnienia znów powracali,
do czynienia zła wobec Ciebie.
Wtedy zostawiałeś ich w ręku nieprzyjaciół,
by panowali nad nimi.
I znowu wzywali Ciebie,
a Ty z nieba ich wysłuchiwałeś
i wielokrotnie ich ratowałeś
w swoim miłosierdziu.
29 Upominałeś ich, aby ich nawrócić
ku Twemu Prawu.
Lecz oni w swej zuchwałości nie chcieli
słuchać Twoich przykazań.
Grzeszyli przeciwko Twym przepisom,
których przestrzeganie jest dla człowieka życiodajne.
Ze wzgardą odwracali się od Ciebie,
byli ludźmi twardego karku i nieposłuszni.
30 Cierpliwie ich znosiłeś przez wiele lat
i ostrzegałeś ich przez swego ducha
za pośrednictwem swoich proroków.
Skoro jednak nie chcieli słuchać,
wydałeś ich w ręce ludów tej ziemi.
31 Jednak w ogromie swego miłosierdzia
nie wyniszczyłeś ich i nie opuściłeś,
bo jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym.
32 Teraz więc, Boże nasz,
Boże wielki, potężny i przerażający,
z wiernością dotrzymujący przymierza,
nie lekceważ całego tego ucisku,
który nas spotkał:
naszych królów i książąt,
naszych kapłanów i proroków,
naszych ojców i cały Twój naród,
od czasów królów Asyrii aż do dzisiaj.
33 Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co nas spotkało,
albowiem postąpiłeś słusznie,
lecz to myśmy zawinili!
34 A nasi królowie i książęta,
nasi kapłani i ojcowie,
nie zachowali Twego Prawa,
nie zważali na Twe przykazania i przestrogi,
które im zostawiłeś.
35 Oni bowiem, gdy żyli w swoim królestwie,
w wielkim dobrobycie, który im dałeś,
w ziemi rozległej i żyznej, którą im przekazałeś,
nie służyli Ci i nie porzucili swoich złych czynów.
36 Oto my jesteśmy dziś niewolnikami,
na ziemi, którą dałeś naszym ojcom,
aby się żywili jej owocami i dobrami;
oto na tej ziemi jesteśmy niewolnikami!
37 Z jej obfitego plonu korzystają królowie,
których postawiłeś nad nami za nasze grzechy!
Oni władają nad naszymi ciałami i nad naszym bydłem
według własnego upodobania,
a my jesteśmy w wielkim ucisku!
The People Confess Their Sins
1-2 On the twenty-fourth day of the same month the people of Israel gathered to fast in order to show sorrow for their sins. They had already separated themselves from all foreigners. They wore sackcloth and put dust on their heads as signs of grief. Then they stood and began to confess the sins that they and their ancestors had committed. 3 For about three hours the Law of the Lord their God was read to them, and for the next three hours they confessed their sins and worshiped the Lord their God.
4 There was a platform for the Levites, and on it stood Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani, and Chenani. They prayed aloud to the Lord their God.
5 The following Levites gave a call to worship: Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabneiah, Sherebiah, Hodiah, Shebaniah, and Pethahiah. They said:
“Stand up and praise the Lord your God;
praise him forever and ever!
Let everyone praise his glorious name,
although no human praise is great enough.”
The Prayer of Confession
6 And then the people of Israel prayed this prayer:
“You, Lord, you alone are Lord;
you made the heavens and the stars of the sky.
You made land and sea and everything in them;
you gave life to all.
The heavenly powers bow down and worship you.
7 You, Lord God, chose Abram
and led him out of Ur in Babylonia;
you changed his name to Abraham.
8 You found that he was faithful to you,
and you made a covenant with him.
You promised to give him the land of the Canaanites,
the land of the Hittites and the Amorites,
the land of the Perizzites, the Jebusites, the Girgashites,
to be a land where his descendants would live.
You kept your promise, because you are faithful.
9 “You saw how our ancestors suffered in Egypt;
you heard their call for help at the Red Sea.
10 You worked amazing miracles against the king,
against his officials and the people of his land,
because you knew how they oppressed your people.
You won then the fame you still have today.
11 Through the sea you made a path for your people
and led them through on dry ground.
Those who pursued them drowned in deep water,
as a stone sinks in the raging sea.
12 With a cloud you led them in daytime,
and at night you lighted their way with fire.
13 At Mount Sinai you came down from heaven;
you spoke to your people
and gave them good laws and sound teachings.
14 You taught them to keep your Sabbaths holy,
and through your servant Moses you gave them your laws.
15 “When they were hungry, you gave them bread from heaven,
and water from a rock when they were thirsty.
You told them to take control of the land
which you had promised to give them.
16 But our ancestors grew proud and stubborn
and refused to obey your commands.
17 They refused to obey; they forgot all you did;
they forgot the miracles you had performed.
In their pride they chose a leader
to take them back to slavery in Egypt.
But you are a God who forgives;
you are gracious and loving, slow to be angry.
Your mercy is great; you did not forsake them.
18 They made an idol in the shape of a bull-calf
and said it was the god who led them from Egypt!
How much they insulted you, Lord!
19 But you did not abandon them there in the desert,
for your mercy is great.
You did not take away the cloud or the fire
that showed them the path by day and night.
20 In your goodness you told them what they should do;
you fed them manna and gave them water to drink.
21 Through forty years in the desert
you provided all that they needed;
their clothing never wore out,
and their feet were not swollen with pain.
22 “You let them conquer nations and kingdoms,
lands that bordered their own.
They conquered the land of Heshbon, where Sihon ruled,
and the land of Bashan, where Og was king.
23 You gave them as many children as there are stars in the sky,
and let them conquer and live in the land
that you had promised their ancestors to give them.
24 They conquered the land of Canaan;
you overcame the people living there.
You gave your people the power to do as they pleased
with the people and kings of Canaan.
25 Your people captured fortified cities,
fertile land, houses full of wealth,
cisterns already dug,
olive trees, fruit trees, and vineyards.
They ate all they wanted and grew fat;
they enjoyed all the good things you gave them.
26 “But your people rebelled and disobeyed you;
they turned their backs on your Law.
They killed the prophets who warned them,
who told them to turn back to you.
They insulted you time after time,
27 so you let their enemies conquer and rule them.
In their trouble they called to you for help,
and you answered them from heaven.
In your great mercy you sent them leaders
who rescued them from their foes.
28 When peace returned, they sinned again,
and again you let their enemies conquer them.
Yet when they repented and asked you to save them,
in heaven you heard, and time after time
you rescued them in your great mercy.
29 You warned them to obey your teachings,
but in pride they rejected your laws,
although keeping your Law is the way to life.
Hard-headed and stubborn, they refused to obey.
30 Year after year you patiently warned them.
You inspired your prophets to speak,
but your people were deaf,
so you let them be conquered by other nations.
31 And yet, because your mercy is great,
you did not forsake or destroy them.
You are a gracious and merciful God!
32 “O God, our God, how great you are!
How terrifying, how powerful!
You faithfully keep your covenant promises.
From the time when Assyrian kings oppressed us,
even till now, how much we have suffered!
Our kings, our leaders, our priests and prophets,
our ancestors, and all our people have suffered.
Remember how much we have suffered!
33 You have done right to punish us;
you have been faithful, even though we have sinned.
34 Our ancestors, our kings, leaders, and priests
have not kept your Law.
They did not listen to your commands and warnings.
35 With your blessing, kings ruled your people
when they lived in the broad, fertile land you gave them;
but they failed to turn from sin and serve you.
36 And now we are slaves in the land that you gave us,
this fertile land which gives us food.
37 What the land produces goes to the kings
that you put over us because we sinned.
They do as they please with us and our livestock,
and we are in deep distress!”
The People Sign an Agreement
38 Because of all that has happened, we, the people of Israel, hereby make a solemn written agreement, and our leaders, our Levites, and our priests put their seals to it.