Wyrocznia przeciwko Babilonowi
1 Słowo, które Pan wypowiedział za pośrednictwem proroka Jeremiasza o Babilonie, o ziemi Chaldejczyków:
2 Oznajmijcie narodom i ogłoście!
Podnieście znak, ogłoście!
Nie ukrywajcie, lecz mówcie:
Babilon zdobyty, Bel okryty wstydem,
Marduk roztrzaskany,
jego bałwany okryte wstydem, jego bożki roztrzaskane!
3 Przeciwko niemu bowiem nadciągnie naród z północy.
Jego ziemię zamieni on w pustkowie.
Nikt w nim nie zamieszka;
zarówno człowiek, jak i zwierzę będą się błąkać i odejdą.
4 W tych dniach i w tym czasie – wyrocznia Pana –
przybędą Izraelici razem z Judejczykami,
będą iść i płakać,
szukając Pana, swego Boga.
5 Będą pytać o drogę na Syjon,
tam zwrócą swoje twarze.
Chodźmy, aby złączyć się z Panem
w przymierzu wiecznym, które nie będzie zapomniane!
6 Mój lud stał się zagubioną trzodą,
ich pasterze zaprowadzili ich na manowce, na odstępcze góry.
Szli z góry na wzgórze,
zapomnieli o swym legowisku.
7 Wszyscy, którzy ich spotkali, pożerali ich,
a ich ciemięzcy mówili: Nie jesteśmy winni
z tego powodu, że zgrzeszyli przeciwko Panu,
siedzibie sprawiedliwości, nadziei swoich ojców – Panu!
8 Uciekajcie z Babilonu,
z kraju Chaldejczyków,
wyjdźcie i bądźcie jak kozły
na czele trzody.
9 Oto bowiem Ja wzbudzę
i sprowadzę przeciwko Babilonowi
zgromadzenie wielkich narodów z ziemi północnej.
I ustawią się przeciwko niemu,
stamtąd go zdobędą.
Ich strzały są jak zręcznego bohatera
– nie wracają na darmo.
10 Chaldea stanie się zdobyczą,
wszyscy jej łupieżcy się nasycą – wyrocznia Pana.
11 Tak, radujecie się! Tak, triumfujecie,
łupieżcy Mojego dziedzictwa!
Tak, brykacie jak młócąca jałówka
i parskacie jak ogiery!
12 Wasza matka będzie bardzo zhańbiona,
zawstydzi się wasza rodzicielka.
Oto stała się ostatnim z narodów,
pustynią, wyschłą ziemią i stepem.
13 Z powodu gniewu Pana nie będzie zamieszkana,
cała stanie się pustkowiem.
Każdy, kto będzie przechodził przez Babilon,
przerazi się i zagwiżdże nad wszystkimi jego klęskami.
14 Ustawcie się przeciwko Babilonowi dookoła,
wszyscy, którzy napinacie łuk!
Strzelajcie do niego,
nie żałujcie strzały,
ponieważ zgrzeszył przeciw Panu.
15 Wznieście przeciwko niemu okrzyk bojowy dookoła!
Poddał się, upadły jego wieże,
rozwalono jego mury!
Jest to bowiem zemsta Pana!
Dokonajcie na nim zemsty!
Jak on postępował, tak wy z nim postąpcie!
16 Usuńcie z Babilonu siewcę
i tego, który trzyma sierp w czasie żniwa!
Przed mieczem gnębiciela
skierują się do swego ludu
i będą uciekać do swojej ziemi.
17 Owcą rozproszoną był Izrael, lwy go wygoniły. Najpierw pożarł go król Asyrii, a w końcu Nebukadnessar, król Babilonu, ogryzł jego kości.
18 Dlatego tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja ukarzę króla Babilonu oraz jego kraj, jak ukarałem króla Asyrii.
19 Przywrócę Izraela do jego siedziby
i będzie paść się na Karmelu i w Baszanie,
a swą duszę nasyci na górach Efraima i w Gileadzie.
20 W tych dniach i w tym czasie – wyrocznia Pana –
będą szukać winy Izraela, lecz jej nie będzie,
i grzechów Judy, lecz ich nie znajdą.
Przebaczę bowiem tym, których pozostawię.
21 Przeciw ziemi Meratajim:
Wyrusz przeciwko niej
i przeciwko mieszkańcom Pekod!
Wytęp i obłóż ich klątwą do reszty! – wyrocznia Pana.
Zrób zgodnie ze wszystkim, co ci poleciłem!
22 Odgłos wojny w kraju
i wielka klęska!
23 O, jakże pocięty na kawałki i zniszczony
jest młot kowala całej ziemi!
O, jakże stał się pustkowiem
Babilon wśród narodów!
24 Zastawili na ciebie sidła
i zostałeś w nie złapany, Babilonie!
A ty nawet nie wiedziałeś!
Zostałeś znaleziony, jak również schwytany,
gdyż wystąpiłeś przeciwko Panu.
25 Pan otworzył zbrojownię
i wywiódł narzędzia swego gniewu,
gdyż Pan, Bóg Zastępów, ma coś do zrobienia
w kraju Chaldejczyków.
26 Nadciągnijcie na niego z najdalszego krańca,
otwórzcie jego spichlerze!
Podrzućcie go jak snopy i zniszczcie go tak,
by nie pozostała z niego reszta!
27 Pozabijajcie wszystkie jego cielce,
niech idą na rzeź!
Biada im, gdyż nadszedł dzień,
czas ich kary!
28 Słychać uciekinierów i tych, którzy ocaleli
z kraju Babilonu,
którzy oznajmiają na Syjonie,
zemstę Pana, naszego Boga, zemstę Jego świątyni.
29 Wezwijcie przeciwko Babilonowi łuczników!
Wszyscy, którzy napinacie łuk,
rozbijcie obóz dookoła niego!
Niech nikt z niego nie ocaleje!
Odpłaćcie mu stosownie do jego dokonań,
i postąpcie z nim tak, jak on postępował,
gdyż był zuchwały wobec Pana, Świętego Izraela.
30 Dlatego jego młodzieńcy polegną na jego placach, a wszyscy jego wojownicy zginą w tym dniu – wyrocznia Pana.
31 O, zuchwały! Oto Ja jestem przeciwko tobie
– wyrocznia Pana, Boga Zastępów –
gdyż nadszedł twój dzień,
czas, kiedy cię ukarzę.
32 Zuchwały potknie się i upadnie,
a nikt go nie podniesie.
Podłożę ogień w jego miastach
i pożre wszystko dookoła niego.
33 Tak mówi Pan Zastępów:
Izraelici wraz z Judejczykami są uciskani.
Wszyscy, którzy wzięli ich do niewoli, trzymają ich
i nie pozwalają im odejść.
34 Jednak ich Wybawca jest potężny,
Jego imię brzmi Pan Zastępów.
Na pewno będzie bronił ich sprawy.
Chcąc zapewnić krajowi spokój,
zaniepokoi mieszkańców Babilonu.
35 Miecz przeciwko Chaldejczykom
– wyrocznia Pana –
i przeciwko mieszkańcom Babilonu,
przeciwko jego książętom i przeciwko jego mędrcom;
36 miecz przeciwko jego wróżbitom,
którzy okażą się głupcami,
miecz przeciwko jego bohaterom – ogarnie ich strach;
37 miecz przeciwko jego koniom
i przeciwko jego rydwanom,
przeciwko całej mieszaninie ludzi,
która znajduje się w nim,
i staną się jak kobiety;
miecz przeciwko jego skarbom,
i zostaną splądrowane.
38 Susza na jego wody i wyschną,
ponieważ jest to kraj posągów,
a przez te straszydła postępują jak szaleni.
39 Dlatego zamieszkają tam zwierzęta pustyni i szakale
i będą mieszkać w nim strusie.
Już nigdy nie będzie zamieszkany
i już nikt tam nie osiedli się z pokolenia na pokolenie.
40 Jak wtedy, gdy Bóg dokonał zagłady Sodomy i Gomory oraz ich sąsiadów
– wyrocznia Pana –
nikt tam nie zamieszka
ani nie będzie przebywać w nim żaden człowiek.
41 Oto lud nadchodzi z północy, wielki naród,
i liczni królowie powstają z najdalszych zakątków ziemi.
42 Mocno trzymają łuk i włócznię,
są okrutni, nie okazują litości.
Ich wrzawa jest jak ryczące morze.
Jeżdżą na koniach.
Ustawieni w szyku jak ludzie do walki
przeciwko tobie, córo Babilonu!
43 Gdy król Babilonu usłyszy wieść o nich,
to opadną mu ręce, ogarnie go trwoga
i ból, jak tę, która rodzi.
44 Oto jak lew nadciąga
z zarośli nad Jordanem do potężnej siedziby,
tak w mgnieniu oka odpędzę go od niego,
i ustanowię nad nim wybrańca.
Kto bowiem jest taki, jak Ja? Kto Mnie wezwie?
I kto jest tym pasterzem, który może stanąć przede Mną?
45 Dlatego posłuchajcie postanowienia,
jakie Pan powziął przeciwko Babilonowi,
oraz planów, które poczynił
przeciwko krajowi Chaldejczyków.
Czy nie wywlecze nawet najmniejsze ze stada?
Czy nie spustoszy im siedziby?
46 Na wieść: Babilon wzięty!,
zatrzęsie się ziemia,
a krzyk będzie można usłyszeć wśród narodów.
Babylon's Capture
1 This is the message that the Lord gave me about the city of Babylon and its people:
2 “Tell the news to the nations! Proclaim it!
Give the signal and announce the news!
Do not keep it a secret!
Babylon has fallen!
Her god Marduk has been shattered!
Babylon's idols are put to shame;
her disgusting images are crushed!
3 “A nation from the north has come to attack Babylonia and will make it a desert. People and animals will run away, and no one will live there.”
Israel's Return
4 The Lord says, “When that time comes, the people of both Israel and Judah will come weeping, looking for me, their God. 5 They will ask the way to Zion and then go in that direction. They will make an eternal covenant with me and never break it.
6 “My people are like sheep whose shepherds have let them get lost in the mountains. They have wandered like sheep from one mountain to another, and they have forgotten where their home is. 7 They are attacked by all who find them. Their enemies say, ‘They sinned against the Lord, and so what we have done is not wrong. Their ancestors trusted in the Lord, and they themselves should have remained faithful to him.’
8 “People of Israel, run away from Babylonia! Leave the country! Be the first to leave! 9 I am going to stir up a group of strong nations in the north and make them attack Babylonia. They will line up in battle against the country and conquer it. They are skillful hunters, shooting arrows that never miss the mark. 10 Babylonia will be looted, and those who loot it will take everything they want. I, the Lord, have spoken.”
Babylon's Fall
11 The Lord says, “People of Babylonia, you plundered my nation. You are happy and glad, going about like a cow threshing grain or like a neighing horse, 12 but your own great city will be humiliated and disgraced. Babylonia will be the least important nation of all; it will become a dry and waterless desert. 13 Because of my anger no one will live in Babylon; it will be left in ruins, and all who pass by will be shocked and amazed.
14 “Archers, line up for battle against Babylon and surround it. Shoot all your arrows at Babylon, because it has sinned against me, the Lord. 15 Raise the war cry all around the city! Now Babylon has surrendered. Its walls have been broken through and torn down. I am taking my revenge on the Babylonians. So take your revenge on them, and treat them as they have treated others. 16 Do not let seeds be planted in that country nor let a harvest be gathered. Every foreigner living there will be afraid of the attacking army and will go back home.”
Israel's Return
17 The Lord says, “The people of Israel are like sheep, chased and scattered by lions. First, they were attacked by the emperor of Assyria, and then King Nebuchadnezzar of Babylonia gnawed on their bones. 18 Because of this, I, the Lord Almighty, the God of Israel, will punish King Nebuchadnezzar and his country, just as I punished the emperor of Assyria. 19 I will restore the people of Israel to their land. They will eat the food that grows on Mount Carmel and in the region of Bashan, and they will eat all they want of the crops that grow in the territories of Ephraim and Gilead. 20 When that time comes, no sin will be found in Israel and no wickedness in Judah, because I will forgive those people whose lives I have spared. I, the Lord, have spoken.”
God's Judgment on Babylonia
21 The Lord says, “Attack the people of Merathaim and of Pekod. Kill and destroy them. Do everything I command you. I, the Lord, have spoken. 22 The noise of battle is heard in the land, and there is great destruction. 23 Babylonia hammered the whole world to pieces, and now that hammer is shattered! All the nations are shocked at what has happened to that country. 24 Babylonia, you fought against me, and you have been caught in the trap I set for you, even though you did not know it. 25 I have opened the place where my weapons are stored, and in my anger I have taken them out, because I, the Sovereign Lord Almighty, have work to do in Babylonia. 26 Attack it from every side and break open the places where its grain is stored! Pile up the loot like piles of grain! Destroy the country! Leave nothing at all! 27 Kill all their soldiers! Slaughter them! The people of Babylonia are doomed! The time has come for them to be punished!”
( 28 Refugees escape from Babylonia and come to Jerusalem, and they tell how the Lord our God took revenge for what the Babylonians had done to his Temple.)
29 “Tell the archers to attack Babylon. Send out everyone who knows how to use the bow and arrow. Surround the city and don't let anyone escape. Pay it back for all it has done, and treat it as it has treated others, because it acted with pride against me, the Holy One of Israel. 30 So its young men will be killed in the city streets, and all its soldiers will be destroyed on that day. I, the Lord, have spoken.
31 “Babylonia, you are filled with pride, so I, the Sovereign Lord Almighty, am against you! The time has come for me to punish you. 32 Your proud nation will stumble and fall, and no one will help you up. I will set your cities on fire, and everything around will be destroyed.”
33 The Lord Almighty says, “The people of Israel and of Judah are oppressed. All who captured them are guarding them closely and will not let them go. 34 But the one who will rescue them is strong—his name is the Lord Almighty. He himself will take up their cause and will bring peace to the earth, but trouble to the people of Babylonia.”
35 The Lord says,
“Death to Babylonia!
Death to its people,
to its rulers, to its people of wisdom.
36 Death to its lying prophets—
what fools they are!
Death to its soldiers—
how terrified they are!
37 Destroy its horses and chariots!
Death to its hired soldiers—
how weak they are!
Destroy its treasures;
plunder and loot.
38 Bring a drought on its land
and dry up its rivers.
Babylonia is a land of terrifying idols
that have made fools of the people.
39 “And so Babylon will be haunted by demons and evil spirits, and by unclean birds. Never again will people live there, not for all time to come. 40 The same thing will happen to Babylon that happened to Sodom and Gomorrah, when I destroyed them and the nearby towns. No one will ever live there again. I, the Lord, have spoken.
41 “People are coming from a country in the north,
a mighty nation far away;
many kings are preparing for war.
42 They have taken their bows and swords;
they are cruel and merciless.
They sound like the roaring sea,
as they ride their horses.
They are ready for battle against Babylonia.
43 The king of Babylonia hears the news,
and his hands hang limp.
He is seized by anguish,
by pain like a woman in labor.
44 “Like a lion coming out of the thick woods along the Jordan up to the green pasture land, I, the Lord, will come and make the Babylonians run away suddenly from their city. Then the leader I choose will rule the nation. Who can be compared to me? Who would dare challenge me? What ruler could oppose me? 45 So listen to the plan that I have made against the city of Babylon and to what I intend to do to its people. Even their children will be dragged off, and everyone will be horrified. 46 When Babylon falls, there will be such a noise that the entire earth will shake, and the cries of alarm will be heard by the other nations.”