1 W tym czasie – wyrocznia Pana – będę Bogiem
dla wszystkich plemion Izraela, one zaś będą dla Mnie ludem.
2 Tak mówi Pan:
Lud, który ocalał od miecza,
znalazł łaskę na pustyni;
Izrael – gdy szedł do swego odpoczynku.
3 Pan ukazał mi się z daleka:
Ukochałem cię wieczną miłością,
dlatego nadal rozciągam łaskę nad tobą.
4 Jeszcze cię odbuduję i będziesz odbudowana,
Dziewico Izraela!
Jeszcze przyozdobisz się w swe bębenki
i wyjdziesz, tańcząc wśród rozradowanych.
5 Jeszcze będziesz sadzić winnice
na wzgórzach Samarii.
Ci, którzy je zasadzą, będą z nich korzystać.
6 Tak, będzie taki dzień, gdy stróże zawołają
na wzgórzach Efraima:
Wstańcie! Wejdźmy na Syjon,
do Pana, naszego Boga!
7 Tak bowiem mówi Pan:
Wybuchnijcie radością nad Jakubem,
wykrzykujcie nad wodzem narodów!
Rozgłaszajcie, wychwalajcie i mówcie:
Panie wybaw swój lud,
resztę Izraela!
8 Oto sprowadzę ich
z kraju północnego,
zgromadzę ich z najdalszych zakątków ziemi;
wraz z nimi niewidomego i chromego,
kobietę brzemienną i rodzącą.
Wielką gromadą tutaj powrócą.
9 Z płaczem przyjdą,
sprowadzę ich wśród błagalnych próśb,
zaprowadzę ich nad strumienie wody,
drogą prostą, na której się nie potkną.
Jestem bowiem Ojcem dla Izraela,
a Efraim jest Moim pierworodnym.
10 Słuchajcie słowa Pana, narody,
ogłaszajcie na dalekich wyspach!
Mówcie: Ten, który rozproszył Izraela,
zgromadzi go i będzie strzegł
jak pasterz swoje stado.
11 Pan bowiem wyzwolił Jakuba,
wykupił go z ręki silniejszego od niego.
12 Przyjdą i będą radośnie wykrzykiwać
na wysokim Syjonie,
rozpromienią się z powodu dobroci Pana:
zboża, moszczu, oliwy, owiec i bydła.
Ich życie będzie jak nawodniony ogród,
nigdy już więcej nie podupadnie.
13 Wtedy dziewica będzie radośnie tańczyć
razem z młodzieńcami i starcami.
Ich żałobę zamienię w radość,
pocieszę ich i rozweselę po smutku.
14 Kapłanów pokrzepię tłuszczem,
a Mój lud nasyci się Moimi dobrami
– wyrocznia Pana.
15 Tak mówi Pan:
Słychać głos w Ramie
lament i gorzki płacz.
Rachela płacze z powodu swoich dzieci.
Nie daje się pocieszyć
z powodu swoich dzieci,
ponieważ już ich nie ma.
16 Tak mówi Pan:
Powstrzymuj swój głos od płaczu
i oczy od łez.
Jest bowiem nagroda za twój trud
– wyrocznia Pana.
Powrócą z ziemi wroga.
17 Jest nadzieja dla twojej przyszłości
– wyrocznia Pana.
Powrócą dzieci do swoich siedzib.
18 Wyraźnie słyszałem Efraima,
który się użalał:
Ukarałeś mnie i zostałem ukarany
jak nieoswojony młody byk.
Pozwól mi powrócić, a powrócę,
Ty bowiem jesteś Pan, mój Bóg.
19 Potem, gdy powróciłem, żałowałem,
a gdy doszedłem do zrozumienia,
uderzyłem się w biodro.
Wstydzę się i odczuwam poniżenie,
ponieważ noszę hańbę mojej młodości.
20 Czy Efraim nie jest Mi najdroższym synem
albo rozkosznym dzieckiem?
Ilekroć bowiem go karcę,
wciąż pamiętam o nim.
Dlatego niepokoję się o niego.
Na pewno zlituję się nad nim
– wyrocznia Pana.
21 Postaw sobie znaki!
Ustaw drogowskazy!
Zwróć swoje serce na trakt,
na drogę, którą chodziłaś!
Powróć, Dziewico Izraela!
Wróć do tych swoich miast!
22 Jak długo chwiać się będziesz,
Córo odstępcza?
Pan bowiem stwarza nową rzecz w kraju:
Kobieta osłoni mężczyznę.
Zapowiedź odnowy Judy – Nowe Przymierze
23 Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jeszcze będą mówić to słowo w kraju Judy oraz w jego miastach, gdy odmienię ich los: Niech ci błogosławi Pan, siedzibo sprawiedliwości, święta góro! 24 Zamieszkają w niej razem Juda oraz wszystkie jego miasta, rolnicy i ci, którzy wędrują z trzodą. 25 Napoję bowiem duszę spragnioną, a każdą duszę podupadającą nasycę. 26 Potem obudziłem się i rozejrzałem – mój sen był mi słodki.
27 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy zasieję dom Izraela i dom Judy zasiewem ludzkim i zasiewem zwierzęcym. 28 Jak czuwałem nad nimi, aby wyrywać i obalać, aby burzyć i niszczyć, oraz aby sprowadzać nieszczęście, tak będę czuwać nad nimi, aby budować i sadzić – wyrocznia Pana. 29 W owych dniach już nie będzie się mówić:
Ojcowie jedzą niedojrzałe grono,
a dzieciom zęby cierpną.
30 Każdy bowiem umrze przez swoją winę. Ktokolwiek spożyje niedojrzałe grono, temu zęby ścierpną.
31 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – że zawrę z domem Izraela i domem Judy nowe przymierze. 32 Nie takie przymierze, jak to, które zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, żeby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. To Moje przymierze złamali, chociaż Ja byłem ich władcą – wyrocznia Pana. 33 Takie bowiem przymierze zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Moje Prawo umieszczę w ich wnętrzu i wypiszę na ich sercu. Ja będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem. 34 Każdy swego sąsiada i każdy swego brata nie będzie już więcej uczyć, mówiąc: Poznajcie Pana! Oni wszyscy bowiem będą Mnie znać od najmniejszego do największego – wyrocznia Pana – ponieważ odpuszczę ich winę, a o ich grzechu nie będę już wspominać.
35 Tak mówi Pan,
który ustanowił słońce, aby świeciło w dzień,
prawa księżyca i gwiazdy,
aby rozjaśniały noc,
który porusza morze, aby huczały jego fale,
Pan Zastępów jest Jego imię:
36 Jeśliby te prawa miały ustać
przed Moim obliczem – wyrocznia Pana –
to także ród Izraela przestanie
być narodem przed Moim obliczem.
37 Tak mówi Pan:
Jeśliby było można zmierzyć niebiosa w górze
albo zbadać fundamenty ziemi na dole,
to wtedy Ja również wzgardzę całym rodem Izraela
za wszystko, co uczynili – wyrocznia Pana.
38 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy to miasto zostanie odbudowane dla Pana od Wieży Chananela aż do Bramy Narożnej. 39 Sznur mierniczy będzie się rozciągał prosto aż do wzgórza Gareb, a następnie otoczy Goa. 40 Cała dolina trupów i popiołu oraz wszystkie pola aż do potoku Cedron, aż do narożnika Bramy Końskiej, będą święte dla Pana. Nic tam nie będzie wyrywane ani burzone na wieki.
Israel's Return Home
1 The Lord says, “The time is coming when I will be the God of all the tribes of Israel, and they will be my people. 2 In the desert I showed mercy to those people who had escaped death. When the people of Israel longed for rest, 3 I appeared to them from far away. People of Israel, I have always loved you, so I continue to show you my constant love. 4 Once again I will rebuild you. Once again you will take up your tambourines and dance joyfully. 5 Once again you will plant vineyards on the hills of Samaria, and those who plant them will eat what the vineyards produce. 6 Yes, the time is coming when sentries will call out on the hills of Ephraim, ‘Let's go up to Zion, to the Lord our God.’”
7 The Lord says,
“Sing with joy for Israel,
the greatest of the nations.
Sing your song of praise,
‘The Lord has saved his people;
he has rescued all who are left.’
8 I will bring them from the north
and gather them from the ends of the earth.
The blind and the lame will come with them,
pregnant women and those about to give birth.
They will come back a great nation.
9 My people will return weeping,
praying as I lead them back.
I will guide them to streams of water,
on a smooth road where they will not stumble.
I am like a father to Israel,
and Ephraim is my oldest son.”
10 The Lord says,
“Nations, listen to me
and proclaim my words on the far-off shores.
I scattered my people, but I will gather them
and guard them as a shepherd guards his flock.
11 I have set Israel's people free
and have saved them from a mighty nation.
12 They will come and sing for joy on Mount Zion
and be delighted with my gifts—
gifts of grain and wine and olive oil,
gifts of sheep and cattle.
They will be like a well-watered garden;
they will have everything they need.
13 Then the young women will dance and be happy,
and men, young and old, will rejoice.
I will comfort them and turn their mourning into joy,
their sorrow into gladness.
14 I will fill the priests with the richest food
and satisfy all the needs of my people.
I, the Lord, have spoken.”
The Lord's Mercy on Israel
15 The Lord says,
“A sound is heard in Ramah,
the sound of bitter weeping.
Rachel is crying for her children;
they are gone,
and she refuses to be comforted.
16 Stop your crying
and wipe away your tears.
All that you have done for your children
will not go unrewarded;
they will return from the enemy's land.
17 There is hope for your future;
your children will come back home.
I, the Lord, have spoken.
18 “I hear the people of Israel say in grief,
‘Lord, we were like an untamed animal,
but you taught us to obey.
Bring us back;
we are ready to return to you,
the Lord our God.
19 We turned away from you,
but soon we wanted to return.
After you had punished us,
we hung our heads in grief.
We were ashamed and disgraced
because we sinned when we were young.’
20 “Israel, you are my dearest child,
the one I love best.
Whenever I mention your name,
I think of you with love.
My heart goes out to you;
I will be merciful.
21 Set up signs and mark the road;
find again the way by which you left.
Come back, people of Israel,
come home to the towns you left.
22 How long will you hesitate, faithless people?
I have created something new and different,
as different as a woman protecting a man.”
The Future Prosperity of God's People
23 The Lord Almighty, the God of Israel, says, “When I restore the people to their land, they will once again say in the land of Judah and in its towns,
‘May the Lord bless the sacred hill of Jerusalem,
the holy place where he lives.’
24 People will live in Judah and in all its towns, and there will be farmers, and shepherds with their flocks. 25 I will refresh those who are weary and will satisfy with food everyone who is weak from hunger. 26 So then, people will say, ‘I went to sleep and woke up refreshed.’
27 “I, the Lord, say that the time is coming when I will fill the land of Israel and Judah with people and animals. 28 And just as I took care to uproot, to pull down, to overthrow, to destroy, and to demolish them, so I will take care to plant them and to build them up. 29 When that time comes, people will no longer say,
‘The parents ate the sour grapes,
But the children got the sour taste.’
30 Instead, those who eat sour grapes will have their own teeth set on edge; and everyone will die because of their own sin.”
31 The Lord says, “The time is coming when I will make a new covenant with the people of Israel and with the people of Judah. 32 It will not be like the old covenant that I made with their ancestors when I took them by the hand and led them out of Egypt. Although I was like a husband to them, they did not keep that covenant. 33 The new covenant that I will make with the people of Israel will be this: I will put my law within them and write it on their hearts. I will be their God, and they will be my people. 34 None of them will have to teach a neighbor to know the Lord, because all will know me, from the least to the greatest. I will forgive their sins and I will no longer remember their wrongs. I, the Lord, have spoken.”
35 The Lord provides the sun for light by day,
the moon and the stars to shine at night.
He stirs up the sea and makes it roar;
his name is the Lord Almighty.
36 He promises that as long as the natural order lasts,
so long will Israel be a nation.
37 If one day the sky could be measured
and the foundations of the earth explored,
only then would he reject the people of Israel
because of all they have done.
The Lord has spoken.
38 “The time is coming,” says the Lord, “when all of Jerusalem will be rebuilt as my city, from Hananel Tower west to the Corner Gate. 39 And the boundary line will continue from there on the west to the hill of Gareb and then around to Goah. 40 The entire valley, where the dead are buried and garbage is dumped, and all the fields above Kidron Brook as far as the Horse Gate to the east, will be sacred to me. The city will never again be torn down or destroyed.”