Lamentacja Jeremiasza
1 – Boża odpowiedź Ty, Panie, okażesz się sprawiedliwy,
gdy będę wiódł spór z Tobą.
A jednak o wyrokach chciałbym porozmawiać z Tobą.
Czemu droga bezbożnych przebiega pomyślnie,
zażywają spokoju wszyscy, którzy postępują zdradliwie?
2 Zasadziłeś ich, więc zapuścili korzenie,
rozwijają się, przynoszą także owoce.
Ty jesteś blisko ich ust,
lecz daleko od ich nerek.
3 A ty, Panie, znasz mnie i widzisz.
Poddałeś próbie moje serce – jest z Tobą.
Odłącz ich jak owce na rzeź,
oddziel ich na dzień mordu.
4 Jak długo ma się smucić ziemia
i trawa schnąć na każdym polu?
Z powodu zła tych, którzy na niej mieszkają,
wyginęły zwierzęta i ptactwo,
ponieważ mówią: Nie widzi naszej przyszłości.
5 Jeśli więc biegniesz z pieszymi i czujesz się zmęczony,
to jak będziesz mógł zmierzyć się z rumakami?
Jeśli ty tylko na ziemi spokojnej czujesz się bezpiecznie,
to co zrobisz w zaroślach nad Jordanem?
6 Nawet bowiem twoi bracia i dom twego ojca – oni również cię zdradzili. Nawet oni krzyczą za tobą pełnym głosem. Nie ufaj im, gdy mówią do ciebie miłe słowa.
7 Opuściłem Mój dom,
porzuciłem Moje dziedzictwo.
To, co kochałem,
wydałem w ręce jego nieprzyjaciół.
8 Moje dziedzictwo stało się dla Mnie
jak lew w lesie.
Przeciwko Mnie podnosi swój głos,
dlatego je znienawidziłem.
9 Wielobarwnym drapieżnym ptakiem jest dla Mnie Moje dziedzictwo.
Ptaki drapieżne krążą nad nim.
Chodźcie, zbierzcie wszystkie polne zwierzęta,
przyprowadźcie na żer.
10 Liczni pasterze zniszczyli Moją winnicę,
zdeptali Moją posiadłość,
Moją ulubioną posiadłość obrócili
w jałową pustynię.
11 Obrócili ją w pustkowie,
w żałosne dla Mnie pustkowie.
Cały kraj jest spustoszony,
bo nikt nie wziął sobie tego do serca.
12 Na wszystkie nagie wzniesienia
na pustyni przybyli niszczyciele,
bo miecz Pana pożera
od jednego krańca ziemi
aż po jej drugi kraniec,
i nikt nie ma spokoju.
13 Posiali pszenicę, zebrali ciernie,
wysilali się – nic nie osiągnęli.
Wstydźcie się waszych zbiorów
z powodu płonącego gniewu Pana!
14 Tak mówi Pan: Przeciw wszystkim Moim złym sąsiadom, naruszającym dziedzictwo, które dałem Mojemu ludowi, Izraelowi, w posiadanie: Oto Ja wyrwę ich z ich ziemi, a dom Judy wyrwę spośród nich. 15 I potem, gdy ich wyrwę, znów się ulituję nad nimi i sprowadzę ich ponownie: każdego do swojego dziedzictwa i każdego do swojej ziemi. 16 I będzie tak, że jeśli się naprawdę nauczą dróg Mego ludu, by przysięgać na Moje imię: Na życie Pana!, jak uczyli Mój lud, by przysięgać na Baala, to zostaną odbudowani pośród Mojego ludu. 17 Jeśli natomiast nie posłuchają, to zupełnie wyrwę taki naród i wyniszczę – wyrocznia Pana.
Jeremiah Questions the Lord
1 “Lord, if I argued my case with you,
you would prove to be right.
Yet I must question you about matters of justice.
Why are the wicked so prosperous?
Why do dishonest people succeed?
2 You plant them, and they take root;
they grow and bear fruit.
They always speak well of you,
yet they do not really care about you.
3 But, Lord, you know me;
you see what I do
and how I love you.
Drag these evil people away like sheep to be butchered;
guard them until it is time for them to be slaughtered.
4 How long will our land be dry,
and the grass in every field be withered?
Animals and birds are dying
because of the wickedness of our people,
people who say, ‘God doesn't see what we are doing.’”
5 The Lord said,
“Jeremiah, if you get tired racing against people,
how can you race against horses?
If you can't even stand up in open country,
how will you manage in the jungle by the Jordan?
6 Even your relatives, members of your own family, have betrayed you;
they join in the attacks against you.
Do not trust them, even though they speak friendly words.”
The Lord's Sorrow because of His People
7 The Lord says,
“I have abandoned Israel;
I have rejected my chosen nation.
I have given the people I love
into the power of their enemies.
8 My chosen people have turned against me;
like a lion in the forest
they have roared at me,
and so I hate them.
9 My chosen people are like a bird
attacked from all sides by hawks.
Call the wild animals
to come and join in the feast!
10 Many foreign rulers have destroyed my vineyard;
they have trampled down my fields;
they have turned my lovely land into a desert.
11 They have made it a wasteland;
it lies desolate before me.
The whole land has become a desert,
and no one cares.
12 Across all the desert highlands
people have come to plunder.
I have sent war to destroy the entire land;
no one can live in peace.
13 My people planted wheat, but gathered weeds;
they have worked hard, but got nothing for it.
Because of my fierce anger
their crops have failed.”
The Lord's Promise to Israel's Neighbors
14 The Lord says, “I have something to say about Israel's neighbors who have ruined the land I gave to my people Israel. I will take those wicked people away from their countries like an uprooted plant, and I will rescue Judah from them. 15 But after I have taken them away, I will have mercy on them; I will bring each nation back to its own land and to its own country. 16 If with all their hearts they will accept the religion of my people and will swear, ‘As the Lord lives’—as they once taught my people to swear by Baal—then they will also be a part of my people and will prosper. 17 But if any nation will not obey, then I will completely uproot it and destroy it. I, the Lord, have spoken.”