Pan wybawi Jerozolimę
1 Słuchajcie Mnie,
wy, którzy podążacie za sprawiedliwością,
którzy szukacie Pana:
Spójrzcie na skałę, z której zostaliście odłupani,
i na otwór kamieniołomów, z którego was wyciosano!
2 Spójrzcie na Abrahama, waszego ojca
i na Sarę, która was urodziła!
Powołałem bowiem jego jednego,
pobłogosławiłem go i rozmnożyłem.
3 Tak, Pan pocieszy Syjon,
napełni pociechą wszystkie jego ruiny.
Jego pustynię zamieni w Eden,
jego pustkowie w ogród Pana.
Znajdą się w nim radość i wesele,
pieśń dziękczynna i dźwięk muzyki.
4 Słuchajcie Mnie uważnie, Moje ludy!
Moi ludzie, nadstawcie ku Mnie uszu!
Ode Mnie bowiem wyjdzie Prawo,
a Moje wyroki uczynię światłością ludów.
5 Bliska jest Moja sprawiedliwość,
wschodzi Moje zbawienie,
Moje ramiona będą sądzić ludy.
We Mnie wyspy pokładają ufność,
w Moim ramieniu pokładają nadzieję.
6 Wznieście oczy ku niebu,
spójrzcie na ziemię w dole!
Niebiosa bowiem jak dym się rozwieją,
ziemia jak odzież ulegnie zniszczeniu
i jej mieszkańcy poginą jak komary.
Moje zbawienie jednak będzie trwać na wieki,
Moja sprawiedliwość nie będzie miała końca.
7 Słuchajcie Mnie, wy, którzy znacie sprawiedliwość,
ludu, który w swoim sercu masz Moje prawo!
Nie lękajcie się znieważania przez ludzi,
nie przerażajcie się ich obelg!
8 Albowiem mól zje ich jak odzież,
owad pożre jak wełnę,
lecz Moja sprawiedliwość będzie trwać na wieki,
Moje zbawienie przez wszystkie pokolenia.
9 Obudź się, obudź,
oblecz się w moc,
o ramię Pana!
Obudź się jak za dni pradawnych,
jak w wiekach zamierzchłych!
Czy to nie ty poćwiartowałeś Rahaba,
przebiłeś morskiego potwora?
10 Czy to nie ty wysuszyłeś morze,
Wody wielkiej głębiny,
i morską głębię zamieniło w drogę,
aby mogli przejść odkupieni?
11 Wybawieni przez Pana powrócą,
przyjdą na Syjon z radosnym wołaniem,
i będą się wiecznie weselić.
Doznają radości i wesela
a troska i wzdychanie ustąpią.
W Bogu nadzieja
12 Ja, Ja jestem tym, który was pociesza!
Kim jesteś, skoro lękasz się człowieka śmiertelnego
i syna ludzkiego, z którym będzie jak z trawą?
13 Zapomniałeś o Panu, który cię uczynił,
który rozciągnął niebiosa
i utwierdził ziemię?
Lękasz się nieustannie, całymi dniami,
gniewu ciemięzcy,
który szykuje zniszczenie.
Lecz gdzie jest gniew gnębiciela?
14 Więzień zostanie wkrótce uwolniony,
nie umrze w lochu,
nie zabraknie mu chleba.
15 Ja jestem Pan, twój Bóg,
który wzburza morze, by huczały jego fale.
Pan Zastępów – Moje imię.
16 Włożyłem Moje słowa w twe usta
i w cieniu Mej ręki cię skryłem,
aby rozciągnąć niebiosa i utwierdzić ziemię,
by powiedzieć Syjonowi: Jesteś Moim ludem!
Kres udręki Jerozolimy
17 Przebudź się, przebudź,
powstań, o Jerozolimo,
która z ręki Pana wypiłaś
kielich Jego gniewu,
puchar, kielich odurzenia
wypiłaś do końca.
18 Ze wszystkich synów, których urodziła,
nie ma nikogo, kto by ją prowadził.
Ze wszystkich synów, których wychowała,
nie ma nikogo, kto by ją trzymał za rękę.
19 Spotkały cię te dwa nieszczęścia
– kto się użali nad tobą? –
spustoszenie i zniszczenie, głód i miecz
– kto cię pocieszy?
20 Twoi synowie leżą bezwładni
na rogach wszystkich ulic, jak antylopa w sieci,
powaleni gniewem Pana,
groźbą twojego Boga.
21 Dlatego posłuchaj, o nieszczęsna,
oszołomiona, lecz nie winem!
22 Tak mówi twój Pan, Bóg, twój Bóg,
który broni swojego ludu:
Oto zabieram z twej ręki
kielich odurzenia,
puchar, kielich Mojego gniewu.
Nie będziesz go już więcej piła!
23 Włożę go w ręce twoich dręczycieli,
którzy mówili do ciebie:
Pochyl się, abyśmy przeszli!
– i uczyniłaś z pleców jakby pomost,
jakby drogę dla przechodzących.
Words of Comfort to Jerusalem
1 The Lord says,
“Listen to me, you that want to be saved,
you that come to me for help.
Think of the rock from which you came,
the quarry from which you were cut.
2 Think of your ancestor, Abraham,
and of Sarah, from whom you are descended.
When I called Abraham, he was childless,
but I blessed him and gave him children;
I made his descendants numerous.
3 “I will show compassion to Jerusalem,
to all who live in her ruins.
Though her land is a desert, I will make it a garden,
like the garden I planted in Eden.
Joy and gladness will be there,
and songs of praise and thanks to me.
4 “Listen to me, my people,
listen to what I say:
I give my teaching to the nations;
my laws will bring them light.
5 I will come quickly and save them;
the time of my victory is near.
I myself will rule over the nations.
Distant lands wait for me to come;
they wait with hope for me to save them.
6 Look up at the heavens; look at the earth!
The heavens will disappear like smoke;
the earth will wear out like old clothing,
and all its people will die like flies.
But the deliverance I bring will last forever;
my victory will be final.
7 “Listen to me, you that know what is right,
who have my teaching fixed in your hearts.
Do not be afraid when people taunt and insult you;
8 they will vanish like moth-eaten clothing!
But the deliverance I bring will last forever;
my victory will endure for all time.”
9 Wake up, Lord, and help us!
Use your power and save us;
use it as you did in ancient times.
It was you that cut the sea monster Rahab to pieces.
10 It was you also who dried up the sea
and made a path through the water,
so that those you were saving could cross.
11 Those whom you have rescued
will reach Jerusalem with gladness,
singing and shouting for joy.
They will be happy forever,
forever free from sorrow and grief.
12 The Lord says,
“I am the one who strengthens you.
Why should you fear mortals,
who are no more enduring than grass?
13 Have you forgotten the Lord who made you,
who stretched out the heavens
and laid the earth's foundations?
Why should you live in constant fear
of the fury of those who oppress you,
of those who are ready to destroy you?
Their fury can no longer touch you.
14 Those who are prisoners will soon be set free;
they will live a long life
and have all the food they need.
15 “I am the Lord your God;
I stir up the sea
and make its waves roar.
My name is the Lord Almighty!
16 I stretched out the heavens
and laid the earth's foundations;
I say to Jerusalem, ‘You are my people!
I have given you my teaching,
and I protect you with my hand.’”
The End of Jerusalem's Suffering
17 Jerusalem, wake up!
Rouse yourself and get up!
You have drunk the cup of punishment
that the Lord in his anger gave you to drink;
you drank it down, and it made you stagger.
18 There is no one to lead you,
no one among your people
to take you by the hand.
19 A double disaster has fallen on you:
your land has been devastated by war,
and your people have starved.
There is no one to show you sympathy.
20 At the corner of every street
your people collapse from weakness;
they are like deer caught in a hunter's net.
They have felt the force of God's anger.
21 You suffering people of Jerusalem,
you that stagger as though you were drunk,
22 the Lord your God defends you and says,
“I am taking away the cup
that I gave you in my anger.
You will no longer have to drink
the wine that makes you stagger.
23 I will give it to those who oppressed you,
to those who made you lie down in the streets
and trampled on you as if you were dirt.”